Χρόνια ἄκουγα σὲ ὁμιλήματα γιὰ ὁμολογιακὸ φρόνημα βγαλμένο μέσα ἀπὸ αἱμάτινες σελίδες συναξαριοῦ. Ἄκουγα γιὰ τὸ ὅστις θέλει ὀπίσω Mου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν...
Ἄκουγα γιὰ τὸ Ἑκούσιον Πάθος τοῦ Σωτῆρα Χριστοῦ, ποὺ σταυρώθηκε γιὰ τὸν καθένα μᾶς ξεχωριστά. Ἄκουγα γιὰ τὸν κόκκο σινάπεως, γιὰ τὴν ἐλάχιστη πίστη ποὺ μετακινεῖ βουνά.
Γιὰ τὸν Πέτρο ποὺ ἐδειλίασε στὴν ταραγμένη θάλασσα καὶ γιὰ τὸν Κύριο ποὺ δὲν σταμάτησε ποτὲ ἀποκαλυπτικὰ νὰ μιλᾶ γιὰ τοὺς χλιαροὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν... Νὰ ἐπανέλθουμε στὸ Ἅγιο συναξάρι ὅμως τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ πιστοῦ. Τί συναντᾶμε κάθε μέρα ἐκεῖ;
Μιὰ Ἐκκλησία στολισμένη! Φοράει ἕνα ἔνδυμα της πιὸ σπάνιας ὀμορφιᾶς τῆς ἀχειροποίητης... Πορφύρα καὶ βύσσος! Τὸ χρῶμα τῶν βασιλιάδων καὶ τὸ μετάξι τῆς θάλασσας! Τῶν ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ Μαρτύρων σου, ὡς πορφύραν καὶ βύσσον τὰ αἵματα, ἡ Ἐκκλησία σου στολισαμένη, δι᾿ αὐτῶν βοᾶ σοί, Χριστὲ ὁ Θεός.
Κάμινοι δροσίστηκαν, θηρία ἐξημερώθηκαν, νεκροὶ ἀναστήθηκαν, τροχοὶ ἔσπασαν, εἴδωλα θρυμματίστηκαν... Ψεύτικο τὸ συναξάρι; Μιὰ φορὰ κι ἕναν καιρό; ἢ Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ καὶ σήμερα; Μὴν δοκιμάζετε εἶπαν τὸν Θεὸ συναθροισμένοι σὲ χώρους λατρείας Του ...
Μὰ πεφιλημένε μου, μὴν τῆς τὸ ἀφαιρεῖς τῆς Μάνας Ἐκκλησίας τὸ πανωφόρι... Δὲν πῆγε ὁ ἀνθρωπάκης τοῦ Θεοῦ (μιλᾶμε γιὰ τὸν ὑγιῆ, ὄχι γιὰ ἐκεῖνον ποὺ μὲ γρίππη καὶ πυρετὸ πηγαίνει στὸν Ναό.
Ὑπάρχει εἰδικὴ εὐχὴ γιὰ τοὺς δι᾿ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντας) ταξίδι σὲ χώρα καὶ χῶρο ὑψηλῆς ἐπικινδυνότητας, οὔτε σὲ καρναβάλι οὔτε σὲ γλέντι οὔτε πουθενὰ ἀλλοῦ συναθροίστηκε, οὔτε βγῆκε νὰ τρέξει μὲ 300 στὴν Ἐθνικὴ καὶ νὰ πεῖ... θὰ μὲ σώσει ὁ Θεὸς...
Στὴν Ἐκκλησία θέλει νὰ πάει, στὴν Κιβωτὸ... νὰ μπεῖ μέσα καὶ νὰ νιώσει ἀσφαλής! Νὰ συγχρωτιστεῖ μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο, τὴν Παναγία Μητέρα Του, τοὺς γνήσιους φίλους Του! Εἶναι δυνατὸν μὲ αὐτήν του τὴν ἀποκοτιά κατ᾿ ἐσὲ πολυσέβαστέ μου νὰ δοκιμάζει τὸν Θεό; Μὴ γένοιτο!
Ἀνεστάλησαν ἀκολουθίες μέσα στήν Ἁγία καὶ μεγάλη Τεσσαρακοστή! Προηγιασμένες Θεῖες Λειτουργίες! Χαιρετισμοὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεομάνας! Τὸ παράδοξόν σου τῆς φωνῆς... Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι... Χαῖρε σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν...
Ἀμ δὲ... Κάτσε ἐσὺ Κυρούλα μου στὴν ἄκρη! Τώρα μιλοῦν οἱ ἐπιστήμονες! Χαῖρε τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα! Χαῖρε τῶν πιστῶν ἀναμφίβολο καύχημα! Ρήτορας πολυφθόγγους ὡς ιχθύας ἀφώνους ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε! Χαῖρε φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα! Χαῖρε τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα! Χαῖρε ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί! Ἀσάλευτος πύργος καὶ ἀπόρθητον τεῖχος ἐσύ!
Αμ δὲ... Μπὲς ξανὰ ἐσὺ Κυρούλα μου στὸ εἰκόνισμά σου! Τώρα μιλᾶ ἡ ἀκαδημαϊκὴ κοινότητα! Ξεχάσαμε τὸ ὁμολογιακὸ φρόνημα, τὸ ἑκούσιο μαρτύριο, τὸν Σωτῆρα Χριστό, τὴν Διασώζουσα, Παντάνασσα, Παραμυθία, Γοργοϋπήκοο, Ἐγγυήτρια, Πονολύτρια, τὴν Ὑπέρμαχο, Φοβερὰ Προστασία.
Σαφῶς μὲ ὅσα γράφτηκαν παραπάνω δὲν παραινοῦμε κανέναν νὰ καταστρατηγήσει τὶς ἀπολύτως σεβαστὲς συμβουλὲς τῶν εἰδικῶν. Μιλᾶμε γιὰ τὴν θλίψη ποὺ μᾶς προκάλεσαν οἱ ἀναστολὲς τῆς Λειτουργικῆς Ζωῆς σὲ διάφορα (εὐτυχῶς ἐλάχιστα) μέρη τῆς Ὀρθοδοξίας μας.
Ἄν ἕνας ἰὸς προκαλεῖ κάτι τέτοιο, ἀναρωτιόμαστε ποὺ θὰ βροῦμε τὸ θάρρος καὶ τὸ σθένος νὰ ὁμολογήσουμε Χριστὸ ἂν κάποτε ξαναζωντανέψουν οἱ προδήλως γιὰ κάποιους νεκρὲς σελίδες τοῦ συναξαριοῦ μὲ διλήμματα ἄρνησης τοῦ Χριστοῦ ἢ θανάτου... Μὰ στ᾿ ἀλήθεια εἴμαστε ἀκόμα ζωντανοί;
Καὶ κάτι ἀκόμα... Σύμφωνα μέ τὶς ἐπίσημες μόνο καταγραφὲς (οἱ ἀνεπίσημες διπλασιάζουν τὸν ἀριθμὸ) στὴν Ἑλλάδα πραγματοποιοῦνται κατ᾿ ἔτος 250.000 ἐκτρώσεις!
Ἄν διαιρέσουμε τὸ νούμερο μὲ τὸ 365 τῶν ἡμερῶν τοῦ ἔτους θὰ διαπιστώσουμε ὅτι ἐπισήμως καθημερινὰ στὴν Ἑλλάδα φονεύονται 685 ζωές! Αὐτὸ εἶναι πανδημία! Ἐκδημία, ἀποδημία καὶ ἐξορία... Καὶ αὐτὴ ἑκούσια ἀπὸ πατρίδα ποθεινὴ...
Ἴσως νὰ ᾿ναι καὶ ἡ αἰτία γιὰ ὅσα δεινὰ τώρα μᾶς χτυποῦν τὴν πόρτα. Ὦ Πανύμνητε Μῆτερ! Ἀπὸ πάσης ρύσαι συμφορᾶς ἅπαντας!
Νώντας Σκοπετέας
Νώντας Σκοπετέας
Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ 2020
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου