Γέροντα, πονάει τὸ σῶμα σας;
– Ὄχι, γιατὶ κάνω… πνευματικὴ γυμναστική.
– Δηλαδή, Γέροντα;
– Μετάνοιες, εὐλογημένη! Βλέπεις, οἱ κοσμικοὶ ἔχουν τὴν σουηδικὴ γυμναστικὴ καὶ οἱ μοναχοὶ τὶς μετάνοιες. Οἱ κοσμικοὶ μὲ τὴν γυμναστικὴ κάνουν σῶμα ὑγιεινὸ καὶ οἱ μοναχοὶ μὲ τὶς μετάνοιες κάνουν ψυχὴ καὶ σῶμα ὑγιέστατα. Οἱ καημένοι οἱ κοσμικοὶ δὲν ξέρουν πόσο βοηθοῦν οἱ μετάνοιες ὄχι μόνο στὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς ἀλλὰ καὶ στὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Κάνουν καλὸ στὰ ἀρθριτικά, διώχνουν τὴν μαλθακότητα, διώχνουν καὶ τὶς ἀφύσικες κοιλιές, σκορποῦν γαλήνη καὶ δίνουν μιὰ λεβεντιά. Παράλληλα ὅμως δίνουν στὸν ἄνθρωπο τὴν δυνατότητα νὰ ἀνέβη τὰ πνευματικὰ ὑψώματα τῶν ἀρετῶν, ὅπως θὰ ἀνεβαίνη καὶ τὰ ὑψώματα τῶν βουνῶν μὲ πολλὴ ἄνεση, χωρὶς νὰ λαχανιάζη.
Οἱ μετάνοιες εἶναι ἀπαραίτητες καὶ γιὰ τὸν νέο καὶ γιὰ τὸν ἡλικιωμένο· καὶ γι’ αὐτὸν ποὺ ἔχει σαρκικὸ πόλεμο καὶ γιὰ τὸν ἀπαλλαγμένο ἀπὸ τέτοιον πόλεμο. [//76] Ὅποιος ἔχει δυνατὴ κράση, πρέπει νὰ κάνη περισσότερες μετάνοιες ἀπὸ ἕναν φιλάσθενο, ὅπως καὶ μία δυνατὴ μηχανὴ δουλεύει περισσότερο. Ἰδιαίτερα τοὺς νέους, οἱ μετάνοιες τοὺς βοηθοῦν νὰ ὑποτάξουν τὴν σάρκα. Γι’ αὐτὸ πάντοτε στοὺς νέους λέω: «Νὰ κάνετε ὅσο περισσότερες μετάνοιες μπορεῖτε, καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό σας καὶ γι’ αὐτοὺς ποὺ εἶναι ἄρρωστοι ἢ ἡλικιωμένοι καὶ δὲν μποροῦν νὰ κάνουν μετάνοιες».
Οἱ μετάνοιες εἶναι προσευχή, ἀλλὰ συγχρόνως εἶναι καὶ ἄσκηση καὶ βοηθοῦν περισσότερο ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες πνευματικὲς ἀσκήσεις. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ξεκίνημα τῆς πνευματικῆς μας μηχανῆς γιὰ τὴν προσευχὴ φέρνουν καὶ πολλὰ ἄλλα καλά. Τὸ πρῶτο ἀπ’ ὅλα εἶναι ὅτι προσκυνοῦμε τὸν Θεὸ καὶ Τοῦ ζητοῦμε ταπεινὰ τὸ ἔλεός Του. Τὸ δεύτερο καλὸ εἶναι ὅτι μὲ τὶς μετάνοιες ταπεινώνεται ἡ ἄγρια σάρκα καὶ ἔρχεται ἡ ἠρεμία καὶ ἡ ἀπάθεια τῆς σαρκός. Καὶ τὸ τρίτο, μᾶς δίνουν καὶ τὴν ὑγεία τὴν σωματική, καὶ ἔρχεται ἡ διπλὴ ὑγεία στὸν ἄνθρωπο.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ ΣΤ' «Περὶ προσευχῆς»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου