Δέν
πέρασε πολύς καιρός ἀπό τή σφοδρή ἐπίθεση πού δέχτηκε τό Ἅγιο Ὄρος ἀπό
ὀργανωμένα συμφέροντα, πού ἤθελαν νά πλήξουν τό κύρος καί νά μειώσουν
τήν ἀξία του στά μάτια τῶν Ἑλλήνων, κατασκευάζοντας «σκάνδαλα» καί
διασύροντας μέ ἀνυπόστατες κατηγορίες ἁγιορεῖτες μοναχούς.
Τότε
τά συστημικά κανάλια δίκαζαν καί καταδίκαζαν ὁμόφωνα συγκεκριμένη Ἱερά
Μονή, ἐνῶ χρόνια ἀργότερα ἡ ἐπίσημη Δικαιοσύνη τήν δικαίωσε χωρίς φυσικά
νά ὑπάρξει ἡ παραμικρή ἀνάκληση ἤ μεταμέλεια ἀπό τούς συκοφάντες, οἱ
ὁποῖοι μέ τή λάσπη πού ἔριξαν, ἀκόμα ἐπηρεάζουν τούς μόνιμα
κακοπροαιρέτους, πού ψάχνουν ὡς στήριγμα στήν ἀπιστία τους, τυχόν ἀπρεπῆ
συμπεριφορά κληρικῶν, μοναχῶν καί ἁπλῶν πιστῶν.
Καί
αὐτές τίς ἡμέρες, τό Ἅγιο Ὄρος ἔχει πέσει θύμα μίας ἀκατάσχετης καί
ἀστήρικτης συνομωσιολογίας, ἀπό ἑλληνικά καί ξένα μέσα, ὡς τόπος πού
δῆθεν ὑποθάλπει ἐγκληματίες καί ἐγκληματικές πράξεις, ἰδίως Ρώσων, οἱ
ὁποῖοι ἐδῶ καί χρόνια ἔχουν ἀναλάβει τό ρόλο τοῦ «κακοῦ» καί
«χρηματοδοτοῦν ἀνεξέλεγκτα μέ ρούβλια», ὁποιονδήποτε εἶναι ἀντίθετος μέ
κάθε νεοταξική ἰσοπέδωση. Φθάσαμε, ἀκόμη, στό σημεῖο νά περιδιαβαίνει
εἰσαγγελέας τά κελλιά τῶν ἐρημιτῶν, ἔπειτα ἀπό παραγγελίες ἀνθρώπων
ἐντός τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Πάντα, ἄλλωστε, ὑπῆρχαν καί θά ὑπάρχουν οἱ
πρόθυμοι. «Οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι».
Ἡ
εὐφάνταστη συκοφάντηση ἀπό τά ΜΜΕ, ἐνισχύει τήν προσπάθεια τῆς
Πολιτείας – σταθερά ἐχθρικῆς τίς τελευταῖες δεκαετίες πρός τά ὀρθόδοξα
ἤθη καί τίς παραδόσεις – νά καταργήσει σταδιακά τό χιλιετές αὐτοδιοίκητο
του Ἁγίου Ὄρους, καταπατώντας τό Σύνταγμα καί τίς Διεθνεῖς Συνθῆκες πού
τό ἀναγνωρίζουν. Μέ τήν ἐνίσχυση τοῦ μύθου περί εἰσαγόμενης
ἐγκληματικότητας στό Ἅγιο Ὄρος, θά μποροῦσε νά δικαιολογηθεῖ ἡ
ἐντυπωσιακή ἐνίσχυση τῆς ἀστυνόμευσης ἑνός τόπου, ὁ ὁποῖος στήν
πραγματικότητα – τό γνωρίζουν ὅλοι ὅσοι τόν ἔχουν ἐπισκεφθεῖ ἔστω καί
μία μέρα – δέν ἐμπνέει σοβαρό κίνδυνο ἐγκληματικῶν πράξεων. Οἱ οἰκιστές
τοῦ Ἄθωνα ἔχουν ἀποδείξει ὅτι ἡ ἐφαρμογή τοῦ νόμου τῆς ἀγάπης καθιστᾶ
τήν ἀστυνομική ἐπιτήρηση περιττή, τή στιγμή κατά τήν ὁποία στόν κόσμο, ἡ
μή ἐφαρμογή τῆς ἀγάπης, ὅπως τή διδάσκει ὁ Χριστός, ὁδηγεῖ σέ κορύφωση
τῆς σκληρῆς ἐγκληματικότητας, ἀφενός διότι δίχως Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται,
ἀφετέρου διότι ἡ ὑλιστική νοοτροπία ὁδηγεῖ στήν ἀπελπισία καί στήν
ψυχολογική κατάρρευση ἀνθρώπων πού ὑπό ἄλλες συνθῆκες δέν θά
ἐγκληματοῦσαν.
Θά
πρέπει νά ἀνατρέξει κάποιος αἰῶνες πίσω, γιά νά ἐντοπίσει βαριές
ἐγκληματικές πράξεις στόν Ἄθωνα καί συγκεκριμένα στούς προγόνους τῶν
σημερινῶν δυτικῶν φίλων μας, ὅταν μέ τήν εὐλογία τοῦ τότε οἰκουμενικοῦ
πατριάρχου κατέσφαξαν τούς μοναχούς τῶν Καρεῶν καί ἔκαψαν ζωντανούς τούς
μοναχούς τῶν μονῶν Ζωγράφου, Ἰβήρων, Βατοπεδίου, ἐπειδή δέν δέχτηκαν
τήν ψευτοένωση μέ τούς παπικούς.
Ποιός
λοιπόν ὁ λόγος τῆς πρόσφατης ἐνίσχυσης τῆς ἀστυνόμευσης ἑνός τόπου μέ
τόσο χαμηλή ἐγκληματικότητα, τή στιγμή κατά τήν ὁποία στήν Ἑλληνική
Ἐπικράτεια, οἱ δεῖκτες τῆς βαριᾶς ἐγκληματικότητας ἔχουν ἐκτοξευθεῖ
κατακόρυφα, δημιουργώντας αἰσθήματα ἀνασφάλειας στούς νομοταγεῖς
πολίτες; Αναμφίβολα είναι άσκοπη και ύποπτη.
Ἡ
πραγματική αἰτία, καθώς φαίνεται, εἶναι ἡ βούληση γιά φίμωση τῶν
«ἐνοχλητικῶν» ἁγιορειτῶν, οἱ ὁποῖοι πάντοτε εἶχαν καί θά ἔχουν ἐπιρροή
στούς πιστούς, ἐμπνέοντας τόν σεβασμό, σέ ἀντίθεση μέ κληρικούς πού
ἐναρμονίζονται μέ τό κοσμικό φρόνημα, ὡς πρόθυμοι συνεργάτες τῶν ἰσχυρῶν
της ἡμέρας.
Ἡ
μοναχική παράδοση θέλει τούς μοναχούς νά ὑπερασπίζονται τήν πίστη ὅταν
ἐκείνη κινδυνεύει νά νοθευτεῖ ἀπό αἱρετικές θεωρίες. Τό Ἅγιο Ὄρος
πρωτοστατοῦσε διαχρονικά στόν ἀγώνα τῆς Ὀρθοδοξίας ἐνάντια στίς αἱρέσεις
καί εἰδικότερα τίς τελευταῖες δεκαετίες ἐνάντια στήν παναίρεση τοῦ
οἰκουμενισμοῦ. Ἀπό τά πρῶτα χρόνια τοῦ ἁγιορείτικου μοναχισμοῦ, ἕως καί
λίαν προσφάτως, οἱ ἁγιορεῖτες θεωροῦσαν χρέος τή διασαφήνιση τῶν ὁρίων
μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί αἵρεσης, διότι ἡ ὑπεράσπιση τῆς ἀλήθειας ἔχει
βαρύνουσα σημασία γιά τή σωτηρίας μας.
Καί
σήμερα, ὑπάρχουν ἁγιορεῖτες πατέρες πού ἀντιδροῦν σέ αἱρετικές θεωρίες
καί ἀντικανονικές ἐνέργειες, κάτι πού ἡ ἐποχή τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας
καί τῆς ἀσφυκτικῆς ἀνελευθερίας δέν μπορεῖ νά ἀνεχθεῖ. Γι’αὐτό καί οἱ
ταγοί τῆς «μεγάλης ἐπανεκκίνησης», προσπαθοῦν νά τούς περιορίσουν μέ τή
σπίλωση τῆς φήμης τους καί μέ τήν ὕπουλη κατάργηση τοῦ αὐτοδιοικήτου, τό
ὁποῖο τό ἑλληνικό Κράτος ἔχει ἀφαιρέσει ἤδη ἀπό τήν ἐποχή τῆς
ἀντιβασιλείας ἀπό τά μοναστήρια ἐκτός Ἁγίου Ὄρους καί ἐσχάτως τό ἀφήρεσε
καί ἀπό τά Ἱερά Ἡσυχαστήρια μέ τό ν. 4559/2018 καί μέ τόν 337/2021
Κανονισμό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τά Ἱερά Ἡσυχαστήρια.
Δέν
ἐξαντλεῖται, φυσικά ἡ προσφορά τοῦ Ἁγίου Ὄρους στούς ἀντιαιρετικούς
ἀγῶνες, ἀλλά ἀποτελεῖ ἀφετηρία μετανοίας γιά πολλές ψυχές. Χιλιάδες
ἄνδρες ἀπό ὅλη τήν Ἑλλάδα, τήν Κύπρο καί τό ἐξωτερικό, ἐπισκεπτόμενοι τό
Ἅγιο Ὄρος, κοσμικοί, ἄθεοι, μασόνοι, μπλεγμένοι στόν ἀποκρυφισμό, στόν
διαλογισμό, σέ σέκτες, ἄλλαξαν καί ἀλλάζουν ζωή ἐπηρεασμένοι ἀπό τόν
ἀγγελικό βίο τῶν μοναχῶν καί τήν εὐτυχία πού ἀπορρέει ἀπό τήν ἀφοσίωσή
τους στόν ἀγώνα γιά τή σωτηρία, παρά τίς στερήσεις, τούς κόπους, τήν
ἐκκοπή τοῦ θελήματος.
Μαθαίνουν
τήν ἐξομολόγηση, πού ἀποτελεῖ προϋπόθεση τῆς σωτηρίας τῶν χριστιανῶν
καί ἀπελευθερώνονται ἀπό τά δεσμά τῶν παθῶν καί τοῦ διαβόλου. Πληγωμένοι
ἄνθρωποι βρίσκουν παρηγοριά στά ἀναστάσιμα παρηγορητικά λόγια τῶν
μοναχῶν. Παραβατικοί, ναρκομανεῖς, ἀλκοολικοί κλπ, βρίσκουν ἐκεῖ τό
νόημα τῆς ζωῆς πού δέν τούς ἔδωσε ἡ ὀργανωμένη Πολιτεία καί ἀλλάζουν
ζωή. Νέοι μέ ἀνησυχίες, βρίσκουν μία ὄμορφη ἀντιπρόταση στήν
ὑπερπερισσεύουσα Χάρη ἀπέναντι στό βοῦρκο τῆς πλεονάζουσας ἁμαρτίας.
Μαθαίνουν νά προσεύχονται καί μέ τήν προσευχή νά ξεπερνοῦν τήν
ἀπαισιοδοξία καί τά «ἀδιέξοδα» πού πληγώνουν τή νέα γενιά.
Ἀλλά
ὑπάρχει καί μία πιό σπουδαία προσφορά τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Οἱ προσευχές τῶν
μοναχῶν στόν Ἄθωνα ἀνεβαίνουν ὡς πύρινη στήλη στό θρόνο τοῦ Θεοῦ, ὅπως
ἔβλεπε καί μᾶς εἶπε ὁ Ἅγιος Πορφύριος. Ἐνισχύουν ἔτσι μυστικά ὅλο τόν
κόσμο καί διαλύουν πολλά ἀπό τά σχέδια τοῦ διαβόλου καί τῶν συνεργατῶν
του.
Εἶναι
λοιπόν φυσικό, ὁ διάβολος καί τά ὄργανά του νά ἔχουν τό Ἅγιο Ὄρος σέ
προτεραιότητα καί νά θέλουν ἀφ’ ἑνός νά τό μειώσουν στά μάτια τῶν
ἀνθρώπων, ἀφ’ ἑτέρου νά ἀλλοιώσουν τό φρόνημά του καί νά τό μετατρέψουν
σέ ἕνα φολκλορικό σημεῖο θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ, τοῦ ὁποίου οἱ οἰκιστές
δέν θά δικαιοῦνται νά διαφωνοῦν μέ τά διάφορα κέντρα ἐξουσίας, ὑπό τήν
ἀπειλή ἀστυνομικῶν διώξεων.
Οἱ
συνέπειες τῆς ισχυρής ἀστυνομεύσεως των αγιορειτών στήν ἡσυχία, τὴν
προσευχὴ, την ομολογία ἀλλά καί στήν προσφορὰ τὼν μοναχῶν στούς
προσκυνητές, θα είναι τεράστιες με πρώτη και καλύτερη την αλλοίωση του
ησυχαστικού και ειρηνικού κλίματος της Αθωνικής Πολιτείας.
Τασσόμαστε
στό πλευρό τῶν ἁγιορειτῶν μοναχῶν καί ὑπέρ τῆς διεθνῶς καί
συνταγματικῶς κατοχυρωμένης αὐτοδιοίκησης τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Προσευχόμαστε
στήν Ἔφορο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, νά διαλύσει τά ἄνομα
σχέδια ἐναντίον τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας. Μέ τήν ὑψηλή προστασία Της, τό
Περιβόλι Της δέν ἐξαφανίστηκε οὔτε ἀπεμπόλησε τήν Ὀρθοδοξία, ἀντέχοντας
στίς πιέσεις αἱρετικῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων, στίς σταυροφορίες, στίς
πειρατικές ἐπιθέσεις, στήν τουρκοκρατία, στή γερμανική κατοχή, στό
συμμοριτοπόλεμο.
Φρονοῦμε ὅτι καί οἱ σημερινοί ἐχθροί του, πρός κέντρα λακτίζουν.
το είδαμε ΕΔΩ
«Πᾶνος»
Διαβάζουμε στο τέλος του άρθρου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσευχόμαστε στήν Ἔφορο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, νά διαλύσει τά ἄνομα σχέδια ἐναντίον τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας.
Μέ τήν ὑψηλή προστασία Της, τό Περιβόλι Της δέν ἐξαφανίστηκε οὔτε ἀπεμπόλησε τήν Ὀρθοδοξία, ἀντέχοντας στίς πιέσεις αἱρετικῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων, στίς σταυροφορίες, στίς πειρατικές ἐπιθέσεις, στήν τουρκοκρατία, στή γερμανική κατοχή, στό συμμοριτοπόλεμο.
Θα ξεκινήσω από αυτό το σημείο και θα γράψω πάρα πολλά πράγματα:
Αλλά και εμείς όλοι οι Αγιορείτες έχουμε λόγον ευθύνης, αναλόγως ο καθένας από την θέση που έχει.
Όλοι έχουμε λόγο και ευθύνη για θέματα Ορθόδοξου πίστεως.
Η Υπεραγία Θεοτόκος, η Έφορος του Ιερού ημών Τοπου, θα ζητήσει να πάρει πίσω το «Περιβόλι Της», τον Ιερό Άθωνα, το Άγιον Όρος.
Ποίον Άγιον Όρος θα της παραδώσουμε;
Η σημερινή πραγματικότητα, όπως διαμορφώνεται από την λεγόμενη «Νέα Εποχή» η Παγκοσμιοποίηση (Θρησκευτική, Οικονομική και Πολιτική), επιδιώκει να επιβάλει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα τρεις «θηλιές»:
Α . Μια παγκόσμια κυβέρνηση.
Β . Μια παγκόσμια οικονομία και
Γ . Μια παγκόσμια θρησκεία.
Το Άγιον Όρος έχει μια ιστορία γεμάτη από διαρκείς και ασυμβίβαστους αγώνες για την Ορθόδοξη πίστη, για την αγιότητα και την αρετή.
Από τότε και μέχρι σήμερα στο Άγιον Όρος έχουν αλλάξει πολλά.
Σημερα, το Άγιον Όρος διέρχεται μία νέα ιστορική περίοδο παλεύοντας κάτω από τελείως νέες ιστορικές, γεωπολιτικές, πολυπολιτισμικές, οικονομικές συνθήκες, κ.α.
Το Άγιον Όρος έρχεται τώρα αντιμέτωπο με την ίδια την πνευματική του υπόσταση, με την ίδια την ταυτότητά του, με την ίδια την ιστορία του. Τι θα πράξει;
Το μέλλον του εξαρτάται άμεσα από το κατά πόσον θα κατορθώσει να διαφυλάξει αυτή την μοναστική ιδιαιτερότητά του μέσα σ’ ένα κόσμο που μεταβάλλεται συνεχώς με μεγάλη ταχύτητα, όταν, μάλιστα, η Νέα Τάξη Πραγμάτων, δια της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, σαφώς επιδιώκει με οικονομικές και άλλες μεθόδους, να αλλοιώσει και να αλώσει τον χαρακτήρα του ως προπυργίου της Ορθοδόξου Πίστεως και Πνευματικής Ζωής.
Πρωτίστως είναι αδήριτη ανάγκη να διαφυλάξει το Άγιον Όρος την Ορθόδοξη πίστη ανόθευτη από την πιο ύπουλη και πιο υποκριτική αίρεση από όλες τις άλλες αιρέσεις, που έχουν απειλήσει μέχρι σήμερα την Εκκλησία, που είναι ο οικουμενισμός και η πανθρησκεία παράλληλα.
Συνεχίζεται..
Στην ιστορία δεν έχουμε ούτε ένα Άγιο της Εκκλησίας που να ήταν αδιάφορος στα θέματα της πίστεως και της Ιεράς παραδόσεως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημερα, μόνον άρχισε να διαφαίνεται στον πνευματικό ορίζοντα μια νέα απειλή, αποτέλεσμα και αυτή του οικουμενισμού, ότι δηλαδή, να νομίζει κάποιος ότι μπορεί να αγιάζεται και να είναι συγχρόνως και αδιάφορος στα θέματα της πίστεως, και να σιωπά ως δήθεν «πολύ διακριτικός»…
Σήμερα, λοιπόν στο Άγιον Όρος παρατηρούμε με πολλή θλίψη, αυτό το πρωτοφανές φαινόμενο. Παρατηρούμε να υπάρχει μία αδιαφορία η αφωνία και εφησυχασμός στα θέματα της πίστεως, ακόμη δε και ηθελημένη άγνοια (;)
Στα Μοναστήρια, πλην σπανίας εξαιρέσεως, δεν γίνεται ενημέρωση προς τούς πατέρες, για την παναίρεση του οικουμενισμού, ώστε να γνωρίζουν τι πρέπει να πράττουν.
Μονο η Ιερά Κοινότης δημοσιεύει κάποια κείμενα, και αυτά μόνον όταν παροξύνονται τα πράγματα, αλλά σε ανεπαίσθητους τόνους.
Ας γνωρίσωμεν καλά ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν.
Η μόνη έλλειψις, που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές.
Είναι ολίγοι οι εκλεκτοί».
Οι προσκυνητές οι οποίοι έρχονται κατά χιλιάδες κάθε χρόνο, στο Άγιο Όρος διαπιστώνουν δυστυχώς ότι οι σύγχρονοι αγιορείτες μοναχοί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν ακολουθούν την γραμμή των προκατόχων τους.
Δεν ακολουθούν την πορεία των Αγίων μας, των μαρτύρων, των ομολογητών, και των αγιασμένων Γερόντων μας.
Αντιθέτως σιωπούν και κωφεύουν, αδρανούν και εφησυχάζουν ενόχως, επιδεικνύοντες μία συμπεριφορά παντελώς ξένη και αντίθετη προς τα μοναχικά ειωθότα και θέσμια και τις παρακαταθήκες των Αγίων Πατέρων και Γερόντων μας.
Όλα αυτά τα ακούμε συνέχεια από τον πιστό λαο, όπως φυσικά και εσείς. Και ερωτούν:
Γιατί δεν αγωνίζεστε, οι σημερινοί Αγιορείτες, για την Ορθοδοξία και την Ορθοπραξία, όπως οι παλαιοί Αγιορείτες Πατέρες και δη ο Άγιος Κοσμάς ο Πρώτος και οι λοιποί υπό των Λατινοφρόνων–αναιρεθέντες, με τούς οποίους είναι ομόφρονες και οι σημερινοί φιλοενωτικοί Οικουμενιστές;
Οι σημερινοί μοναχοί επικεντρώνουν όλη τους την σπουδή μόνο στα «καθαρώς πνευματικά» θέματα, όπως την νοερά προσευχή, την καθημερινή ακολουθία, τις αγρυπνίες και γενικώς οι Γεροντες μας επιδιώκουν να μας μυήσουν σε μία ανώτερη και υψηλή νηπτική ζωη,
ΑπάντησηΔιαγραφήωσάν η ορθόδοξη πίστη και θεολογία και η ομολογία της έναντι στην παναίρεση του οικουμενισμού και της εκκοσμικευμένης Εκκλησίας να μη είναι πνευματικά πράγματα για μοναχούς.
Δυστυχώς, διεχώρισαν την πίστη και το δόγμα από την ζωη της ασκήσεως και την καλλιέργεια των αρετών.
Διότι είναι πραγματική αίρεση ο σοφιστικός διαχωρισμός της Ορθοδόξου πίστεως (με τη Μη Ομολογία της) από το Ορθόδοξο Ήθος και την Άσκηση, προκειμένου να μη ενοχληθεί η συγκρητιστική οικουμενιστική γραμμή του Φαναρίου.
Οι Γέροντες αυτών των Αδελφοτήτων, μας άφησαν, κατ αὐτόν τον τρόπο, ακατήχητους και μέσα στην άγνοια για τόσο σοβαρά θέματα, όπως είναι η Ορθοδοξία, τα Δογματα και οι Ιεροί Κανόνες.
Και τώρα ο καθένας μας ψάχνεται με την συνείδησή του να ξετυλίξει ένα μπερδεμένο κουβάρι, για να βρει την Ορθόδοξη πίστη και την αγιοπατερική οδό και ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσει
Αυτό είναι αποτέλεσμα της άγνοιας που, κατά τούς Αγίους πατέρες, είναι ένας από τούς γίγαντες των αιρέσεων και των παθών μαζί με την λήθη και την αμέλεια.
Γιατί να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο; Έχουν μεγάλη ευθύνη. Αυτό μας θλίβει πολύ.
Ύστερα λοιπόν από όλα αυτά και μετά από 40 χρόνια μοναχικής αγιορειτικής ζωής, για την νέα γενεά των Αγιορειτών που επάνδρωσαν το Άγιον Όρος, διαπιστώνουμε ότι δεν είναι σε θέση να διακρίνουν την Ορθόδοξη πίστη από την αίρεση ούτε και να επισημάνουν τον κίνδυνό της.
Εάν, όμως συνεχίσουμε αυτή την πορεία, φοβούμαστε ότι η νεώτερη γενιά των Μοναχών, γαλουχούμενη με αυτή την άγνοια, θα κάνει αδιάκριτη υπακοή σε ο,τι της ζητήσουν, ακόμη και εις βάρος της Ορθοδόξου πίστεως, μπλεγμένη μέσα στα πλοκάμια του Συγκρητιστικού Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας.
Και δεν θα είναι μακριά η εποχή στην οποία θα ζητήσουν να εγκαταβιώσουν στο Αγιώνυμο Όρος ακόμη και παπικοί και βουδιστές μοναχοί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιότι, κατά την Εωσφορική Πλάνη των πάσης φύσεως Οικουμενιστών, συμπεριλαμβανομένων των κατ’ όνομα Ορθοδόξων, δήθεν «ένας είναι ο Θεός»,
δήθεν «ο Θεός είναι [μόνον] αγάπη» και όχι δικαιοσύνη, δήθεν «όλοι οι οπαδοί των θρησκειών πιστεύουν στην αγάπη»,
Τέτοιου είδους «αγάπη» συνιστά αίρεση.
Η αγάπη είναι άκτιστη ενέργεια του Αγίου Τριαδικού Θεού και αν δεν συνοδεύεται από την δικαιοσύνη, ως επίσης άκτιστη ενέργεια του Αγίου Τριαδικού Θεού, όχι μόνον δεν οδηγεί στον Χριστό τον αληθινό Θεο αλλά αντίθετα οδηγεί στον Αντίχριστο, του οποίου το πνεύμα σήμερα επικρατεί και στις χριστιανικές κοινωνίες.
Οι νέοι μοναχοί φαίνονται να διακρίνονται μεν για τούς πνευματικούς αγώνες τους, τις αγρυπνίες, την προσευχή, την υπακοή, την θεία λατρεία και άλλα πολλά καλά στοιχεία που έχουν, όπως η μόρφωση, πανεπιστημιακά πτυχία κ.λπ
Λειπει όμως, κάτι, πολύ σημαντικό, το πιο σπουδαίο απ’ όλα.
Η ανδρεία (η οποία τόσο για τους αρχαίους μας προγόνους, όσο και για την Αγία Γραφή συνιστά μία από τις τέσσερις κεφαλαιώδεις και περιεκτικές άλλων αρετές) και ο ηρωισμός, όπως έλεγε και ο Άγιος Γεροντας Παΐσιος,
και γενικά δεν καλλιεργείται το μαρτυρικό φρόνημα και το πνεύμα της αυτοθυσίας, ωσάν αυτά να είναι λιγότερο πνευματικά από τα άλλα.
Πολλοί από τούς σύγχρονους αγιορείτες, ναι μεν δεν ασχολούνται με θέματα Ορθοδόξου πίστεως, και καθόλου δεν ανησυχούν δια την παναίρεση του Οικουμενισμού, ούτε και τούς ενδιαφέρει,
ΑπάντησηΔιαγραφήυποδέχονται γεμάτοι από «αγάπη», με τιμές και δόξες, καμπάνες και δοξολογίες, κάθε επίσκοπο οικουμενιστή, που συνηθίζει να συμπροσεύχεται με πάσαν άνεσιν μετά παντός αιρετικού παπικού και προτεστάντη, αφού τις αναγνωρίζουν ως κανονικές «εκκλησίες» με ισόκυρα μυστήρια!
Τελευταίως, μάλιστα, τούς καλούν και εις τας ιεράς πανηγύρεις!
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Φοβούνται να πάρουν θέση η συμφωνούν μαζί τους γι’ αυτά που κάνουν;
Πάντως, η Ιερά Αποκάλυψη του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννη, προς το τέλος της, προαναγγέλλει ότι τη χειρότερη κόλαση θα έχουν οι δειλοί
(«γέγονεν, εγώ το Α και το Ω, η αρχη και το τέλος, εγώ τω διψώντι δώσω εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν…τοις δε δειλοίς και απίστοις…και πάσι τοις ψευδέσι το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω, ο έστιν ο θάνατος ο δεύτερος»(Αποκ. 21,8)).
Ποίον Άγιον Όρος θα παραδώσουμε;
Οι παλαιοί Αγιορείτες, πριν 50 χρόνια, είχαν διακόψει και το μνημόσυνο του Πατριάρχη εις ένδειξη διαμαρτυρίας, στα περισσότερα Μοναστήρια, σε όλες τις Σκήτες και όλοι σχεδόν οι κελλιώτες μοναχοί.
Με αυτή τη σημερινή στάση σας, σχετικά με όλα τα ανωτέρω μας υπενθυμίζετε το του Ευαγγελίου «διϋλίζοντες τον κώνωπα και καταπίνοντες την κάμηλον» (Ματθ. 23,24).
Πρωτίστως, ας αναλογισθούν όλα τα ανωτέρω, οι Άγιοι Καθηγούμενοι και οι Αντιπρόσωποι των Ιερών Μονών.
Αυτοί έχουν και την μεγαλύτερη απολογητική ευθύνη.
Από τα χέρια τους θα ζητήσει να πάρει πίσω, η Παναγία, το Άγιον Όρος που τούς παρέδωσε,
καθότι αυτοί διοικούν και αποφασίζουν ανθρωπίνως και θα λογοδοτήσουν ενώπιόν Της εν ημέρα Κρίσεως.
Ποίον Άγιον Όρος θα της παραδώσουν;
Προς το Πατριαρχείον μας παρακαλούμε να αποχωρήσει από όλους τους διαχριστιανικούς και διαθρησκειακούς οικουμενιστικούς οργανισμούς, όπως το Παγκόσμιο Συμβούλιο των ψευδο-εκκλησιών και το Συνέδριο των Ηγετών των Παγκόσμιων και Παραδοσιακών Θρησκειών της Αστανά
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να αποκηρύξει την παναίρεση του Συγκρητιστικού Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας.
Έπειτα, να ζητήσει, δημοσίως, συγχώρεση από τούς ορθοδόξους πιστούς, τους οποίους, ταλαιπωρεί και σκανδαλίζει.
Κατά την εορτή του αγίου Αποστόλου Ανδρέου στο Φανάρι, το 2006 δέχθηκε ο πατριάρχης τον αιρετικό πάπα με μεγάλες τιμές, ως να ήταν ο Μεσσίας – Χριστός, ψάλλοντας «ευλογημένος ο ερχόμενος», και κάνοντας δέησι, όπου τον μνημόνευσαν «Υπέρ του αγιωτάτου επισκόπου και πάπα Ρωμης»
κ.α.
· ενέργειες και λόγοι που αποτελούν βλασφημία κατά του Θεανδρικού Προσώπου του Κυρίου Ιησού Χριστού και ταυτοχρόνως βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, αφού διαιωνίζουν την αμετανοησία και την πλάνη.
Αυτή η στάσις σας, μετά από 40 χρόνια «διακριτικής» ανοχής έναντι των οικουμενιστικών- αιρετικών ανοιγμάτων του Πατριαρχείου,
Άγιοι Πατέρες, σας δηλώνουμε, ότι δεν μας αναπαύει, διότι πιστεύουμε ότι μόνον δια της διακοπής του μνημοσύνου θα σταματήσει και θα αναγκασθεί η Εκκλησία δια Συνόδου να καταδικάσει την παναίρεσι του Οικουμενισμού.
Η Παναίρεση αυτή θα είχε εκλείψει, εάν το Άγιον Όρος συνέχιζε τον αγώνα της ομολογίας της Ορθοδόξου πίστεως, δια της διακοπής του μνημοσύνου του Οικουμενικού Πατριάρχη, ως Επισκόπου του Αγίου Όρους.
Όλα τα άλλα τα κείμενα κ.λ.π. μοιάζουν, μάλλον, με χαρτοπόλεμον, όπως ελέχθη, και όχι με αγώνα εναντίον αυτής της Παναιρέσεως.
Δια τούτο έχετε και τεράστια πνευματική ευθύνη ενώπιον της Εκκλησίας ως Σώματος του Χριστού.
και κάνετε δέηση για πολιτικά πρόσωπα, προέδρους και πρωθυπουργούς, καθήν στιγμήν γνωρίζουμε σαφώς, ότι είναι μασώνοι (άλλωστε, κανένας από αυτούς δεν το έχει διαψεύσει),
και μέλη τεκτονικών στοών – πράγμα ασυμβίβαστον με την χριστιανική πίστη, αλλά και εάν ακόμη δεν είναι μασώνοι,
είναι αρκετόν το ότι ως πολιτικοί έχουν ψηφίσει πληθώρα από νόμους κατά της χριστιανικής μας πίστεως, όπως, νομοποίηση των εκτρώσεων, του σοδομιτισμού, κ.α,
για τα οποία ως Αγιορείτες Πατέρες έχουμε διαμαρτυρηθεί δι ἀνοιχτῆς Επιστολής προς όλους τούς υπευθύνους φορείς, όπως και την ημετέρα Ιερά Κοινότητα, και εσείς όχι μόνον τούς υποδέχεσθε
αλλά και εύχεσθε “υπέρ υγείας και μακροημερεύσεώς’’, τους.
Όλα αυτά σας εκθέτουν και σας κατακρίνουν αιώνια ενώπιον της Εκκλησίας και του φρικτού βήματος του Χριστού, εν ημέρα Κρίσεως.
Δεν υπάρχουν λόγια δια να εκφράσουμε την λύπη μας και την ουρανομήκη διαμαρτυρία μας! Όλα αυτά πιστεύουμε ότι θα έχουν ολέθριες συνέπειες για το μέλλον του Ιερού ημών Τόπου.
Εμείς, οι άσημοι και ταπεινοί Αγιορείτες μοναχοί, επιθυμούμε με την δύναμη και την χάρη του Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου, να ακολουθήσουμε την ίδια στάση και πορεία, την οποίαν χάραξαν και μας παρέδωσαν οι προ ημών όσιοι Αγιορείτες Πατέρες,
Δεν τους μιμούμεθα, όμως δια της στάσεως που κρατούμε, περιφρονώντας τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο οποίος διακήρυξε:
«Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος».
Το Άγιον Όρος, αυτό το μοναδικό και ανεπανάληπτο θαύμα της Παναγίας σε όλους τούς αιώνες, πρέπει να ζήσει, για να ζωοποιεί τον κόσμο. Αμήν.
Είναι αποσπάσματα
Του ιερομονάχου Χαρίτωνος, Ι.Κ. Αναλήψεως, Καρυαί
Μπορείτε να δείτε όλη την επιστολή στο διαδίκτυο με τον τίτλο:
Όλοι Οι Αγιορείτες Έχουμε Ευθύνη