Σήκωσε τον σταυρό σου και μη φοβάσαι! - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Τι σημαίνει να σηκώσεις τον σταυρό σου; Αυτό θα πει να λαμβάνεις οικειοθελώς από το χέρι της Θείας Προνοίας κάθε ιαματική πικρία που σου προσφέρεται.

Συμβαίνουν καταστροφές μεγάλες; Μείνε υποτασσόμενος στη βουλή του Θεού καθώς ο Νώε.

Σου ζητείται αυτοθυσία; Πρόσφερέ την με τέτοια πίστη στον Θεό καθώς και ο Αβραάμ ήθελε να προσφέρει ως θυσία τον υιό του.

Χάνεται η περιουσία, πεθαίνουν αιφνιδίως τα τέκνα σου και σε ζώνει αρρώστια βαριά; Υπόφερε τα πάντα με καρτερία και μην απομακρύνεις την καρδιά σου από τον Θεό, καθώς και ο Ιώβ το ίδιο έκανε.

Σε εγκατέλειψαν οι φίλοι και σε περικύκλωσαν όλοι οι εχθροί; Φέρε τα όλα δίχως γογγυσμό, και με την ελπίδα της επικείμενης βοήθειας του Θεού, καθώς το έπρατταν και οι Απόστολοι.

Ἅγιος Παΐσιος: Νὰ μὴν πιάνουμε κουβεντούλα μὲ τὸν διάβολο

Γέροντα, ἐνῶ αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη ἐπικοι­νωνίας μὲ τὸν Θεό, δὲν μπορῶ νὰ προσευχηθῶ.

– Ἂν νιώθης τὴν ἀνάγκη νὰ ἐπικοινωνήσης μὲ τὸν Θεό, δὲν καταλαβαίνω γιατί νὰ μὴν μπορῆς νὰ προσευχηθῆς. Ἴσως νὰ εἶναι καὶ τοῦ πειρασμοῦ. Ὁ πειρασμὸς πάντοτε βάζει τρικλοποδιές, γιὰ νὰ μὴν μπορέση νὰ προσευχηθῆ ὁ ἄνθρωπος.

– Γέροντα, τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς μὲ ἀπασχολοῦν διάφορες δουλειές.

– Νὰ λές: «Αὐτὸ θὰ τὸ σκεφτῶ ἀργότερα...» καὶ νὰ συ­νεχίζης νὰ προσεύχεσαι.

– Πιὸ πολύ, Γέροντα, στενοχωριέμαι, ἐπειδὴ τὶς περισ­σότερες φορὲς εἶναι ἐπουσιώδη πράγματα.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 ΜΑΪΟΥ 2020

Ὁ Ἅγιος Βασιλίσκος ὁ Μάρτυρας

Ὁ Βασιλίσκος ἐκτομῇ δοὺς τὴν κάραν,

Πατεῖ νοητοῦ βασιλίσκου τὴν κάραν.

Εἰκάδι δευτερίῃ Βασιλίσκος φάσγανον ἔτλη.

Ὁ Ἅγιος Βασιλίσκος, ἀνιψιὸς τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Χουμιαλὰ τῆς Ἀμασείας καὶ μαρτύρησε διὰ ξίφους ἐπὶ Μαξιμιανοῦ (285 – 305 μ.Χ.) καὶ ἄρχοντος Ἀγρίππα. Συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα τῆς Καππαδοκίας Ἀσκληπιάδη μὲ τοὺς στρατιῶτες του Εὐτρόπιο καὶ Κλεόνικο († 3 Μαρτίου), οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, τελειώθηκαν διὰ μαρτυρικοῦ θανάτου.

Τρία συνταρακτικά περιστατικά που αποδεικνύουν ότι η Θεία Κοινωνία είναι απρόσβλητη όχι μόνο από βακτήρια και ιούς, αλλά και οτιδήποτε άλλο!

Περιστατικό πρώτο

Διηγείται ο γνωστός στα μέλη της συντακτικής ομάδας του ιστολογίου μας πρεσβύτερος π. Γ.Λ.:

«Ο κατά σάρκα πατέρας μου ιερέας π. Ε.Λ. είχε μόλις Λειτουργήσει στην Ενορία του σε κάποιο χωριό της Χαλκιδικής. Καθώς τελείωνε την Κατάλυση, θέλησε να προσθέσει λίγο νερό, όπως συνηθίζεται συχνά, για να καταλύσει ευκολότερα. Αφού κοίταξε στο ερμάριο, εντός του Ιερού Βήματος, όπου κρατούσε το νερό, διαπίστωσε ότι είχε τελειώσει και έστειλε το νεωκόρο να του φέρει από την αποθήκη.

Είμαστε πλήρεις. Περάστε αργότερα. Αντισταθείτε στη γελοιοποίηση της Εκκλησίας, πριν να είναι αργά!

Γράφει ο Μέτοικος

Η ενεστώσα πανδημία του κορωνοϊού πρόβαλε στο φως τα γνωστά «υποκείμενα νοσήματα» της Ιεραρχίας, καθώς, έγινε φανερό πως «Οι επίσκοποι διεδέξαντο [μεν] τους Αποστόλους εν τη τιμή, [ουχί] δε και εν τω κόπω, και επομένως εν τη τελειώσει των εντολών του Χριστού».

Στην προ πανδημίας εποχή «Τα ασήμαντα, καλογεροφορεμένα «παπαδάκια» [που] ακαριαία μεταμορφώθηκαν σε πρίγκιπες, [και έγιναν] αφέντες, δεσπότες,… και… σεβασμιότατοι [που] όλοι γονατίζουν μπροστά τους και τους προσκυνούν» σύμφωνα με οφφικιάλιο του Φαναρίου, δαπάνησαν κάθε τους ικμάδα στην ανάπτυξη «ετέρων ρημάτων του εν Νικαία Συμβόλου» και κατανάλωσαν την όποια ενεργητικότητά τους στην υποστήριξη αποφάσεων και πρακτικών άγνωστων στους Πατέρες της Εκκλησίας και αλλότριων των Ιερών Κανόνων.

Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι και Επίσκοποι παρέκλιναν της ορθής γραμμής και, οδό του ψεύδους κατέστησαν το αποστολικό τους αξίωμα.

Καί οἱ λίθοι κεκράξονται...

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ἱστορίας

Μοῦ ἦρθε ξαφνικὰ στὸν νοῦ τὶς προάλλες ἡ περικοπὴ ἀπὸ τὸ Κατὰ Λουκᾶν (3.7-9). «Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; Ποιήσατε οὖν καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, καὶ μὴ ἄρξησθε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ. Ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται· πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται».

Πρόκειται βέβαια γιὰ τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ἐπειδὴ πολλοὶ πίστευαν ὅτι ἦταν ἐκλεκτοὶ λόγῳ τῆς καταγωγῆς τους ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ καὶ ὡς ἐκ τούτου πνευματικὰ ἐξασφαλισμένοι. Ἡ μετάνοια καὶ τὰ ἔργα σας θὰ σᾶς σώσουν, τοὺς φώναζε, καὶ ὄχι ἡ καταγωγή σας, γιατί ὁ Θεὸς μπορεῖ κι ἀπὸ τὶς πέτρες νὰ βγάλει παιδιὰ τοῦ Ἀβραάμ. Ἡ ἀξίνα ὅμως εἶναι ἤδη ἕτοιμη κι ὅποιο δέντρο δὲν κάνει καλὸ καρπό, κόβεται καὶ ρίχνεται στὴ φωτιά.

Σπυρίδων Ζορμπαλάς: Επιστολή προς τον βουλευτή Αχαΐας ΝΔ κ. Κατσανιώτη για άρθρο του στην εκκλησιαστική εφημερίδα τον Πατρών ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ

Κύριε Βουλευτά Χριστός Ανέστη,

Διάβασα το άρθρο σας με τίτλο «Ας διατηρήσουμε ακέραιη την πίστη μας κι ας εμπιστευθούμε τον Θεό» στην εβδομαδιαία εκκλησιαστική εφημερίδα των Πατρών ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ (9/5/2020). Επειδή πήρα δημοσίως θέση στα προσφάτως τεκταινόμενα στο χώρο της Εκκλησίας μας με αφορμή τον κορονοϊό, θεωρώ ότι τα γραφόμενά σας με αφορούν προσωπικά και θα ήθελα να μου επιτρέψετε να τοποθετηθώ επί αυτών.

Αναφέρετε αρχικά κάποιες ανακρίβειες, εσκεμμένα ή όχι εσείς το γνωρίζετε. Λέτε ότι η πολιτεία συζήτησε με την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και από κοινού ενημέρωσαν τον ορθόδοξο ελληνικό λαό. Αυτή η τοποθέτηση περιέχει 2 ανακρίβειες.

Πολιτική ενθάρρυνση υπέρ του εγκλήματος! - Εξαιρετικό!

Η υπόθεση του αποτρόπαιου βιασμού και της δολοφονίας της άτυχης Ελένης Τοπαλούδη από δύο δίποδα κτήνη στη Ρόδο προκάλεσε τις ανθρώπινες και ευαίσθητες δηλώσεις της εισαγγελέως της δίκης, που τιμούν την ίδια και το λειτούργημά της.

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά

Στον αντίποδα, οι αντίστοιχες δηλώσεις ενός συμβούλου (ή παρασυμβούλου) του πρωθυπουργού δεν αναδεικνύουν μόνο το ειδεχθές πρόσωπο της εξουσίας (ή της παραεξουσίας), αλλά κυρίως αποκαλύπτουν την κορυφή του παγόβουνου της πολιτικής στάσης στα απεχθή εγκλήματα. Δυστυχώς, όμως, το φαινόμενο της ενθάρρυνσης του εγκλήματος δεν ευδοκιμεί μόνο στη Ελλάδα, όπου παιδόφιλοι και βιαστές με 400 χρόνια συνολικής ποινής αποφυλακίζονται σε 8 χρόνια, αλλά συνιστά μία πανευρωπαϊκή πανδημία, πολύ πιο επικίνδυνη από αυτή του κορονοϊού.

Στις ευρωπαϊκές χώρες οι συστηματικοί βιασμοί των λευκών παιδιών από τις διάφορες τριτοκοσμικές εθνοτικές συμμορίες μεταναστών όχι μόνο δεν καταλήγουν στο ακροατήριο, αντιθέτως συγκαλύπτεται πολιτικά η ενδημική φύση του φαινομένου.

Θράκη: Το επόμενο θα ζητήσουν χρήση της Τουρκικής γλώσσας σε δημόσιο και υπηρεσίες

Οι οδηγίες από την Άγκυρα προς τους ανθρώπους της στην Θράκη είναι σαφείς, χρησιμοποιήστε την Τουρκική γλώσσα παντού, στα σχολεία, τις δημόσιες υπηρεσίες και στα καταστήματα.

Την πολιτική αυτή της Τουρκίας στην Θράκη την είχαν εφαρμόσει, και εξακολουθούν, οι αυτοδιοικητικοί μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, οι οποίοι είναι πιστοί στην Άγκυρα. Δήμαρχοι και Αντιδήμαρχοι, μέσα από τα προσωπικά εργαλεία επικοινωνίας, ενημερώνουν αποκλειστικά στην Τουρκική γλώσσα, ενώ απαξιώνουν να κοινοποιούν τα επίσημα εργαλεία επικοινωνίας των Δήμων.

Εδώ και μερικούς μήνες, μέσα στα τζαμιά ξεκίνησε και η επιβολή αυτής της πολιτικής. Μάλιστα ο παράτυπος μουφτής Ξάνθης, και καταδικασμένος για κήρυγμα μίσους, μιλώντας μέσα σε τζαμί σε χωριό της Ξάνθης ανέφερε προς τους πιστούς, ότι ο σκοπός της Ελλάδας είναι να ξεχάσουν να μιλάνε τα παιδιά τους Τουρκικά. Σε απειλητικό τόνο ουσιαστικά τους διέταξε "Για όνομα του Θεού, μην μιλάτε Ελληνικά στα παιδιά σας"

21 Μαΐου του 1864. Η Ένωση των Επτανήσων με τη Ελλάδα

Το πρωί της 21ης Μαΐου του 1864, η γαλανόλευκη σημαία υψωνόταν στο φρούριο της Κέρκυρας κι ο 39χρονος τότε, Θρασύβουλος Ζαΐμης παραλάμβανε επίσημα τα Επτάνησα από τον Άγγλο αρμοστή Ερρίκο Στορξ.

Ο Σερ Ερρίκος Νάιγκ Στόρξ επιβιβάζεται στη ναυαρχίδα του βρετανικού στόλου της Μεσογείου «Δούξ του Μάλβουρυ» και αναχωρεί. Οι βρετανικές φρουρές στα φρούρια αντικαθίστανται από ελληνικά στρατιωτικά τμήματα, υποστέλλονται οι βρετανικές σημαίες και γίνεται έπαρση της Ελληνικής. Η αγγλική παρουσία, με τον τίτλο της Προστασίας στα Επτάνησα, που στην πράξη δεν ήταν παρά καθεστώς αποικίας, παίρνει τέλος. Η ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα γίνεται πραγματικότητα.

Η μετάνοια και η αναγνώριση αγιότητας του αγίου Κωνσταντίνου

Γιατί κάνουν λάθος αυτοί που τον συκοφαντούν

Προτεστάντες και Παγανιστές στο ίδιο στρατόπεδο απάτης

Όταν οι Νεοπαγανιστές ανοίγουν το στόμα τους για να κατηγορήσουν τον άγιο Κωνσταντίνο, όχι μόνο υποτιμούν το μεγαλείο της Χριστιανικής μετανοίας και συγχωρητικότητας, αλλά θέλουν να ξεχνούν, ότι όλα αυτά για τα οποία κατηγορούν τον άγιο Κωνσταντίνο, είναι πράξεις τις οποίες έκανε όταν ήταν ομόθρησκός τους ειδωλολάρης!!! Και από δίπλα, σύμμαχοί τους σε αυτή τη βλασφημία, οι Προτεστάντες!

 

Α. Γενικά περί μετανοίας

Αρχικά οφείλουμε να θυμίσουμε τον ληστή που σταυρώθηκε μαζί με το Χριστό και μετανόησε για τα πολλά του εγκλήματα. Ο ίδιος ο Κύριος του είπε "αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ' εμού έση εν τω παραδείσω" (Κατά Λουκάν 23/κγ' 43). Αμέτρητοι άλλοι άγιοι υπήρξαν αγριάνθρωποι πριν αγιάσουν. Ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας (μαύρος ως Αφρικανός φυσικά) ήταν ληστής, ο οποίος αργότερα έγινε μοναχός κι έζησε οσιακό βίο.

Θεόκλητος Ρουσάκης: Η ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ( 20 - 30 ΜΑΙΟΥ 1941) ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Θεόκλητος Ρουσάκης

Είναι αλήθεια ότι η Ιστορία διδάσκει μόνον όταν ο μελετητής διεισδύει στα ιστορικά γεγονότα με ΄΄πνεύμα μαθητείας΄΄ , αφουγκράζεται τα μηνύματά της και τα κάνει βίωμά του. Στην υπενθύμιση των διδαγμάτων των ιστορικών γεγονότων συμβάλλουν και οι επετειακές αναφορές και εκδηλώσεις και παρέχουν την ιστορική τεκμηρίωση για  έγκαιρες αποφάσεις σε περιόδους κρίσεων. Έτσι σήμερα που η πατρίδα μας υφίσταται πάλι μια σοβαρή και διαρκώς κλιμακούμενη απειλή από Τουρκία, το συγκλονιστικό γεγονός της Μάχης της Κρήτης, εκπέμπει πολλαπλά και επίκαιρα μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις που αναζητούν ΄΄ ώτα ακουόντων.΄΄

Η υψηλή στρατηγική αξία της Κρήτης  ήταν  ο λόγος που από τις αρχές του Β΄ ΠΠ ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τόσο των Βρετανών, όσο και του Χίτλερ. Επιπρόσθετα, μετά την κατάληψη της ηπειρωτικής Ελλάδος από τους Γερμανούς, η  Κρήτη ήταν το μόνο ελεύθερο τμήμα της ελληνικής επικράτειας στο οποίο υπήρχε η έννοια του ελεύθερου Ελληνικού Κράτους. Συνεπώς η διατήρησή της ελεύθερη είχε τεράστια ηθική και πολιτική σημασία για την Ελλάδα και τη Βρετανία.

Αγίου Κωνσταντίνου και Αγίας Ελένης: Θαυμαστή εμφάνιση της Αγίας Ελένης

Του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου

Για ν’ αντιληφθούμε το μέγεθος και τη δύναμη της ακολουθίας των εγκαινίων ενός ναού θα σας διηγηθώ μια ιστορία που έγινε προ πενταετίας σε χωριό της μητροπόλεώς μας, το Σαράντι. Εκεί που η αγία Ελένη εμφανίστηκε σε μια γυναίκα που κατάγεται από το χωριό αυτό, που η εκκλησία του είναι αφιερωμένη στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη.

Η γυναίκα αυτή αντιμετώπιζε μια δύσκολη ασθένεια και μια μέρα της εμφανίζεται η αγία Ελένη και της λέει: «Θα σε κάνω καλά! Αλλά, έχω κι εγώ ένα πρόβλημα που χρειάζομαι τη δική σου βοήθεια». «Τι πρόβλημα έχεις εσύ, αγία μου Ελένη»; «Στο χωριό σου, ο ναός δεν εγκαινιάστηκε ποτέ. Θέλω να το πεις αυτό στον παπά, για να φροντίσει να γίνουν τα Εγκαίνια».

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 21 ΜΑΪΟΥ 2020

Οἱ Ἅγιοι Κωνσταντίνος καὶ Ἑλένη οἱ Ἱσαπόστολοι

Ὡς κοινὸν εἶχον γῆς Βασιλεῖς τὸ στέφος,

Ἔχουσι κοινὸν καὶ τὸ τοῦ πόλου στέφος.

Ξύνθανε μητέρι εἰκάδι πρώτῃ Κωνσταντῖνος.

Ὡς γενέτειρα πόλη τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἀναφέρεται τόσο ἡ Ταρσὸς τῆς Κιλικίας ὅσο καὶ τὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας. Ὡστόσο ἡ ἅποψη ποὺ ἐπικρατεῖ φέρει τὸν Μέγα Κωνσταντίνο νὰ ἔχει γεννηθεῖ στὴ Ναϊσὸ τῆς Ἄνω Μοισίας. Τὸ ἀκριβὲς ἔτος τῆς γεννήσεώς του δὲν εἶναι γνωστὸ, θεωρεῖται ὅμως ὅτι γεννήθηκε μεταξὺ τῶν ἐτῶν 274 – 288 μ.Χ.

Περί τοῦ ἂν ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία εἶναι θετική ἐπιστήμη ἢ ἂν ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι θρησκεία - Πρωτοπρ. Ἰωάννου Σ. Ρωμανίδου (♱)

Τὸ θέμα τώρα εἶναι ἂν ἡ Θεολογία εἶναι ἐπιστήμη ἢ δὲν εἶναι ἐπιστήμη. Καί, ἂν εἶναι, τί εἴδους ἐπιστήμη εἶναι; Σήμερα ἡ Θεολογία συγκαταλέγεται μεταξὺ τῶν θεωρητικῶν ἐπιστημῶν μὲ τὴν σημερινὴ ὅμως ἔννοια τῆς λέξεως θεωρητικὸς καὶ ὄχι μὲ τὴν Πατερικὴ ἔννοια τῆς λέξεως θεωρητικός.

Ἀπὸ Πατερικῆς ἀπόψεως ἡ Θεολογία εἶναι βέβαια θεωρητικὴ ἐπιστήμη, διότι ἔχει νὰ κάνη μὲ τὴν θεωρία, ποὺ αὐτὴ κάνει τὸν θεολόγο. Στὴν Πατερικὴ παράδοσι ἡ λέξις θεωρία σημαίνει ὅρασις. Θεωρία δηλαδὴ ἔχει ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βλέπει. Καὶ θεολογικὰ βλέπει κανεὶς μὲ δύο τρόπους:

Πρῶτον βλέπει μέσῳ τῆς ἐνδιαθέτου πίστεως, μέσῳ δηλαδὴ τῆς νοερᾶς προσευχῆς, διότι ἡ νοερὰ προσευχὴ εἶναι ἕνα εἶδος θεοπτίας, κατὰ τὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος βλέπει τὸν Θεὸν μὲ τὴν ἔννοια ὅτι αἰσθάνεται τὸν Θεὸν νὰ προσεύχεται μέσα του. Αὐτὴ ἡ αἴσθησις λέγεται νοερὰ αἴσθησις καὶ εἶναι μία καθαρὴ ἐμπειρία.

Η αγάπη ου λογίζεται το κακόν - Ιερομόναχος Ιουστίνος

Η αγάπη δεν βλέπει και δεν διαπιστώνει να γίνεται κακό εναντίον μας. Όλα καλά και άγια! Μα είναι δυνατό; Είναι! Η τέτοια θεώρηση αποτελεί οπωσδήποτε μια πολύ υψηλότερη από τα μέτρα μας κατάσταση. Μα είναι εφικτή!

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα από τη σαρκική αγάπη, «αφού τίποτε δεν εμποδίζει να φέρνουμε τα παραδείγματα των αρετών και από τα αντίθετα» (Κλίμαξ 26.31). Λοιπόν ας πάρουμε δυο εραστές. Αν ο άνδρας βλάψει τη γυναίκα ή το αντίστροφο, το θιγμένο μέρος «ου λογίζεται το κακόν», το παρατρέχει. Σκέφτεται πως μόνο εξωτερικά, μόνο επιφανειακά πρόκειται για βλάβη, και πως η όλη ιστορία είναι αστείο ή αφορά σε καλό.

Η αγάπη δηλαδή για το άλλο πρόσωπο δεν αφήνει περιθώρια να πάει η σκέψη στο κακό. Δικαιολογεί τα πάντα. Νομίζει – και δεν λαθεύει – ότι όποιος αγαπάει ό,τι και αν κάνει, το κάνει από αγαθά ελατήρια και για αγαθούς σκοπούς. Η αγάπη έχει απορροφήσει κάθε τι άλλο, και τη λογική ακόμη.

Νεκτάριος Δαπέργολας: Καμμία δικαιολογία πράγματι, ὅταν δέχεσαι νά σέ ἐκπροσωπεῖ ἕνας ἄμορφος σωρός ἀπό ντενεκέδες ξεγάνωτους ...

 Νεκτάριος Δαπέργολας

Ἐμβληματικὸ τέλος ἐποχῆς - καὶ ἐδῶ. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τὸ σκέφτηκα πολὺ ἂν ἔπρεπε νὰ ἀναφερθῶ σ᾿ αὐτὲς τὶς εἰκόνες, κατὰ τὴ μεγάλη κι ὀδυνηρὴ μέρα τῆς Μνήμης τοῦ ἐξοντωμένου καὶ ματωμένου Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὅσο κι ἂν θὲς ὡστόσο νὰ τιμήσεις τὸ παρελθὸν ἀνεπηρέαστος ἀπὸ τὰ σκύβαλα, τὸ ἐφιαλτικὸ παρὸν σὲ ἀποτρέπει. Καὶ αὐτὲς οἱ ἐδῶ καὶ τρία χρόνια σχεδὸν ἀπαράλλαχτα ἐπαναλαμβανόμενες εἰκόνες, ἂν θέλαμε νὰ ἀποτυπώσουμε μὲ φωτογραφίες τὴν ὁλόγυρά μας κατάρρευση καὶ καθολικὴ παρακμή, θὰ ἦταν σίγουρα ἀνάμεσα στὶς πλέον βασικές.

Νὰ εἶσαι δηλαδὴ ἀπόγονος ἡρώων καὶ μαρτύρων, δεύτερης καὶ τρίτης γενιᾶς σπορά ἀτόφιας πονεμένης Ρωμιοσύνης, καὶ νὰ λὲς ὅτι τιμὰς τή μνήμη τῶν παππούδων σου, στὴν πραγματικότητα ὅμως νὰ τὴ βεβηλώνεις. Ἐσκεμμένα κάποιοι, ἀκουσίως καὶ ἀνεπαισθήτως ἴσως κάποιοι ἄλλοι (ὅμως καὶ γι'᾿αὐτοὺς δὲν χωροῦν δικαιολογίες καὶ ἄλλοθι πιά). «Καὶ ἄλλαζαν τὴ σημασία τῶν λέξεων κατὰ πῶς βολεύει τὰ διεστραμμένα τους μυαλά»: καὶ πάλι Θουκυδίδης.

Όταν η ελληνική Βουλή αρνήθηκε να παραλάβει τον περίφημο θησαυρό της Τροίας που μας χάριζε ο Σλήμαν - ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!

Γράφει ο Γεώργιος Σαρρής* 

Αποτελούνταν από 8.750 χρυσά δαχτυλίδια και κουμπιά, κτερίσματα και αργυρά αγγεία – «Ας πάρει τα τσουκαλάκια του κι ας μας αφήσει επιτέλους ήσυχους» δήλωνε υπουργός το 1873

Πώς θα σας φαινόταν εάν ερχόταν κάποιος και χάριζε στο ελληνικό κράτος ένα σεντούκι με πολύτιμους θησαυρούς, χρυσά δαχτυλίδια, αρχαίες ασπίδες, πολύτιμα αγγεία και σπάνια σκουλαρίκια, αλλά ο πρωθυπουργός του απάνταγε «ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε» και μάλιστα αντίστοιχη άποψη να είχε και η Βουλή – έστω και με οριακή πλειοψηφία; Κι όμως κάτι τέτοιο συνέβη πριν από 147 χρόνια στον τόπο μας.

Γιατί η Τουρκία δεν είναι Ευρώπη

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

Κάποτε, σαν τέτοιο καιρό – με τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου, δηλαδή του Α’ Παγκόσμιου (1914-’18) – η Ελλάδα διεκδικούσε να αποκαταστήσει τον ακρωτηριασμό της παίρνοντας πίσω τις Χαμένες Πατρίδες της, που κατοικούνταν απ’ τα αρχαία ακόμα χρόνια από Έλληνες.

Η αιολική γη (Αιολίδα ή Αιολία), η Ιωνία, η Πέργαμος, η Έφεσος, η Μίλητος και πλήθος άλλων περιοχών της Ανατολίας ήταν κομμάτι διαλεχτό της Ελλάδας υπό την ευρεία της έννοια, η οποία περιελάμβανε και την Βυζαντινή Αυτοκρατορία σαν συνέχεια της αρχέγονης παρουσίας της η οποία της επέτρεπε να πατάει και στις δυο όχθες του Αιγαίου.

Ύστερα από αιώνες ελληνικής παρουσίας στα πάτρια εδάφη της Ανατολής, η κλαγγή των ξιφών των ηρώων της έσβησε μαζί με τις ιαχές του Αχιλλέα της Ομηρικής Ιλιάδας. Η Ανατολία παρήκμασε και ο ελληνικός κόσμος της υποτάχθηκε στον ρωμαϊκό, μέχρι που ήρθε η ώρα να ξανανθίσει χάρη στον χριστιανισμό.

«Ατίμασε την οικογένειά του με αποτρόπαιες εκδηλώσεις σεξουαλικής διαστροφής» Η κρυφή ζωή και τα σαδιστικά εγκλήματα του Βελουχιώτη (Α και Β μέρος)

Άρης Βελουχιώχης «κατά κόσμον Θανάσης Κλά­ρας» γεννήθηκε στη Λαμία το 1905 από ευκατάστα­τη οικογένεια «Ο πατέρας του Δημήτριος Κλάρας ήταν δικηγόρος, χρημάτισε μάλιστα και πρόεδρος του Δι­κηγορικού Συλλόγου Λαμίας και η μητέρα του, το γένος Ζέρβα ανήκε επίσης σε οικογένεια συμβολαιογράφου». Από τη Σχολή απεφοίτησε μετά τριετία ως γεωργοτεχνί­της με επίδοση «καλώς» και διαγωγή «καλώς» Έπειτα από ένα σύντομο πέρασμα από την Γεωργική Υπηρεσία παραι­τήθηκε και κατέβηκε στην Αθήνα (1923) όπου μυήθηκε στο κομμουνιστικό κόμμα.

Από την ηλικία των 20 ετών, δηλ. από το 1925, είχε επι­δοθεί και σε άλλου είδους δραστηριότητες, δηλαδή ασχο­λήθηκε με κλοπές, πλαστογραφίες, ψευδορκίες!

Ο δεύτερος στην ιεραρχική τάξη του ΚΚΕ, Γιάννης Ιωαννίδης, παραδέχεται ότι ο Άρης Βελουχιώτης ήταν πράγμα­τι «πορτοφολάς»!

Η μετακομιδή των ιερών Λειψάνων του αγίου Νικολάου - Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης (†)

Σήμερα εορτάζουμε την μετακομιδή του αγίου Λειψάνου του αγίου Νικολάου από τα Μύρα της Λυκίας στο Μπάρι της Ιταλίας, όπου και μέχρι σήμερα βρίσκεται.

Ο άγιος Νικόλαος ήταν ένας ταπεινός επίσκοπος της Εκκλησίας του Χριστού. Δεν ήταν από τους πολύ μορφωμένους και σοφούς Ιεράρχες, όπως ήταν ο άγιος Βασίλειος, ο άγιος Χρυσόστομος και άλλοι. Ήταν όμως γεμάτος πίστη προς τον Θεό και αγάπη προς τον Θεό και προς τους ανθρώπους.

Όλη του η ζωή ήταν μία διακονία και μία προσφορά στον Θεό και στον άνθρωπο. Γι’ αυτό και όσες φορές κινδύνευε η Ορθοδοξία της Πίστεως, ο άγιος Νικόλαος προμαχούσε. Αλλά και όσες φορές οι άνθρωποι αδικούνταν, είτε κινδύνευαν είτε ήσαν φτωχοί και δεν είχαν τα προς το ζην αναγκαία, ο άγιος Νικόλαος, ο καλός Επίσκοπος, ο μιμητής του Χριστού, έτρεχε εις βοήθειαν.

Έσωσε από τον θάνατο πολλούς, και πολλές ψυχές ανακούφισε και παρηγόρησε κατά το διάστημα της επισκοπικής του διακονίας.

Ἐλεημοσύνη - Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Ὅποιος δὲν ἐλεεῖ γενναιόδωρα τοὺς φτωχοὺς (παρ’ ὅλο ποὺ ἔχει τέτοια δυνατότητα), δὲν ἔχει σταθερὴ ἐλπίδα στὸν Κύριο. Αὐτὸς ποὺ μπορεῖ νὰ δώσει, ἀλλὰ δὲ δίνει καθόλου, δὲν ἔχει πίστη, φοβᾶται μήπως πτωχέψει, ἂν καὶ σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Προφήτη ὁ Θεὸς ποτὲ δὲν ἀφήνει τὸ δίκαιο καὶ οἱ ἀπόγονοί του δὲ ζητᾶνε ψωμί.

* * *

Κοντὰ στὸν Ἐπουράνιο Πατέρα ὄχι μόνο τὰ παιδιά Του, ἀλλὰ καὶ οἱ μισθωτοί, ἔχουν περίσσιο ψωμί, καὶ οἱ εὐεργεσίες ποὺ κάνει γιὰ μᾶς εἶναι πάντα μεγάλες, ποὺ δέ μᾶς ἀξίζουν. Νὰ μιμεῖσαι καὶ ἐσὺ τὸν Ἐπουράνιο Πατέρα. Νὰ ἔχεις καὶ ἐσὺ ἄφθονη τροφὴ καὶ νερό, ὄχι μόνο γιὰ τὰ δικά σου παιδιὰ ἢ γι’ αὐτοὺς ποὺ ἔχεις στὴ θέση τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς μισθωτούς.

Σακελλαροπούλου: Οι Ελληνες του Πόντου χάθηκαν...... τους πήραν τα ΟΥΦΟ!!!!!

Στο μήνυμα της ΠτΔ Κατερίνας Σακελλαροπούλου για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, δεν αναφέρεται πουθενά το ποιος έκανε αυτή τη Γενοκτονία… Μήνυμα 159 λέξεων και ούτε μια αναφορά στην δολοφόνο Τουρκία. Μάλιστα και η λέξη Γενοκτονία, αναφέρεται μόλις μια φορά…

Αναλυτικά το μήνυμα της ΠτΔ:

Σήμερα τιμούμε τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των Ελλήνων του Πόντου, που χάθηκαν πριν από έναν αιώνα. Η Ελλάδα, καθώς και άλλες χώρες, έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία αυτή, αποτίοντας με τον τρόπο αυτό τον ελάχιστο φόρο τιμής και μνήμης στη θυσία του ποντιακού ελληνισμού. Παράλληλα, οφείλουμε να αναλογιστούμε την τεράστια συμβολή και ενεργό συμμετοχή των διασωθέντων Ελλήνων του Πόντου στην ανόρθωση του ελληνικού κράτους υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, στην οικονομική ανάταση, καθώς και στην άνθηση της ελληνικής παιδείας και του πολιτισμού κατά τον 20ο αιώνα.

Ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης, φωτισμένος παιδαγωγός - Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)

Ο όσιος Γεώργιος κάποτε είπε σε μία γυναίκα από τη Δράμα, που τον επισκέφθηκε στο μοναστήρι: «Μάλωσες με τον σύζυγό σου και ήλθες. Δεν έκαμες καλά. Θα προσπαθείτε με τη γνώμη του συζύγου σας να έρχεσθε εδώ». 

Σε μία άλλη, νέα γυναίκα, είπε με βεβαιότητα: «Εσύ, για την αγάπη που έδειξες στην κατάκοιτη μητέρα σου, έκανες πολύ καλά. Ο Θεός σου τα συγχώρεσε όλα». 

Συχνά επανελάμβανε ο φιλάνθρωπος και φιλόπτωχος όσιος: «Το χέρι σας να είναι πάντα ανοικτό… Να μη αδικείτε κανένα… Προσευχή κι ελεημοσύνη πηγαίνουν μαζί…»

Στον μακάριο όσιο ίσχυε ο λόγος της Αποκαλύψεως: «οίδα σου τα έργα και την θλίψιν και την πτωχείαν· αλλά πλούσιος ει» (Αποκ. 2:9). Αυτό τον πλούτο του αγωνίσθηκε φιλότιμα να προσφέρει παντού με λόγο και πράξη. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΜΑΪΟΥ 2020

Ὁ Ἅγιος Θαλλέλαιος ὁ ἰατρός καὶ οἱ σὺν αὐτῷ μαρτυρήσαντες Ἀλέξανδρος καί Ἀστέριος

Ἀκέστορι τμηθέντι τῷ Θαλλελαίῳ.

Θεὸς βοτάνην πρὸς λύσιν πέμπει πάθους.

Εἰκοστῇ Θαλλέλαιος τὴν κεφαλὴν ἀπεκάρθη.

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θαλλέλαιος καταγόταν ἀπὸ τὸν Λίβανο καὶ ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορος Νουμεριανοῦ (283 – 284 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Βερεκκόκιος καὶ ἡ μητέρα του Ρομβυλιανή. Εἶχε σπουδάσει τὴν ἰατρική ἐπιστήμη καὶ προσέφερε στοὺς πάντες ἀφιλοκερδῶς καὶ μὲ ἀγάπη τὶς ἰατρικές του ὑπηρεσίες, γι’ αὐτὸ καὶ ἐντάσσεται στὴν κατηγορία τῶν γνωστῶν Ἀναργύρων.