«Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ε΄, 10)

 

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

 

Εἶναι ἀδιαμφισβήτητο γεγονός ὅτι ὅσοι ἀγωνίζονται κατά Χριστόν, κυρίως στήν πονηρή ἐποχή μας κατά τήν ὁποία νοιώθουμε τήν ἀνάσα τοῦ ἀντιχρίστου καί ὅλα καί ὅλοι ἔχουν ὑποστεῖ μιά τρομερή μετάλλαξη πρός τό χειρότερο, διώκονται ἀπό τό ἐρμαφρόδυτο κράτος. Ἐάν αὐτοί δέ εἶναι κληρικοί, ὑφίστανται διπλό διωγμό: ἀπό τό κράτος καί ἀπό τήν διοικοῦσα Ἐκκλησία!

Ἕνας ἀπό τούς κληρικούς πού διώκεται ἐσχάτως, εἶναι καί ὁ Πατήρ Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος! Πατήρ μέ «Π» κεφαλαῖο! Ἡ δίωξή του ἀποτελεῖ παράσημο, μίμηση τῶν ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων, κριτήριο, ὅτι «βαδίζει καλῶς» σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ πνευματικοῦ γίγαντα τοῦ αἰώνα μας, τοῦ ἁγίου Γέροντος Αὐγουστίνου. «Ἂν δεῖτε παπά», ἔλεγε ὁ ἅγιος Ἐπίσκοπος, «ἂν δεῖτε θεολόγο, ἂν δεῖτε μητροπολίτη καὶ ἀρχιεπίσκοπο, ποὺ δὲν διώκεται, ἀλλὰ ἀπολαύει τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἐκτιμήσεως ὅλων, τότε ἔχει ἐφαρμογὴ ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ “Οὐαὶ ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι”, νὰ ξέρετε πολὺ καλὰ ὅτι αὐτὸς δὲν βαδίζει καλῶς.».

«Πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 12). Ὁ Πατήρ Ἀναστάσιος, θέλει νά ζεῖ εὐσεβῶς, ἀρχή του τό ἀποστολικό «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις.» (Πραξ. 5,29). Ἀκριβῶς αὐτό εἶναι καί τό ἔγκλημά του. Προτιμᾶ, μέ ὁποιοδήποτε κόστος, τό νόμο τοῦ Θεοῦ, ὅταν ὁ νόμος τῶν ἀνθρώπων ἀντιτίθεται σέ αὐτόν! Ἡ ἁγνή ἱερατική του συνείδηση (τῶν περισσοτέρων, ἀπ' ὅτι φάνηκε, εἶναι φιμωμένη) δέν ἀντέχει νά λοξοδρομήσει, νά στεναχωρέσει τόν Κύριό του, τοῦ Ὁποίου ἐπαξίως εἶναι λειτουργός. Ὁ Καίσαρας καί τά ὄργανά του δέν ἀντέχουν τέτοιες «ἐγκληματικές» συμπεριφορές. Ὅ,τι θυμίζει Χριστό καί Ἑλλάδα, πρέπει νά ἐξαφανιστεῖ!

Ὅσο ἐμεῖς θαυμάζουμε τόν Πατέρα Ἀναστάσιο, χωρίς νά τόν γνωρίζουμε ἐκ τοῦ σύνεγγυς, γι' αὐτή του τή θυσιαστική τόλμη, τήν ἀγάπη του γιά τόν Χριστό ἡ ὁποία «ἔξω βάλλει τόν φόβο» (Α΄ Ἰω. 4, 18) και γιά τό ποίμνιό του, τόσο κάποιοι τόν μισοῦν! Τό ὄνομά του, εἶναι κόκκινο πανί γι' αὐτούς. Δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει κάποιος πού νά πιστεύει κάτι διαφορετικό ἀπ' ὅ,τι πιστεύει τό κράτος, τό μεγαλύτερο μέρος τῆς Ἱεραρχίας, τοῦ κόσμου καί οἱ ἴδιοι. Οἱ ἴδιοι πού κάποιοι ἀπό αὐτούς τιτλοφοροῦνται καί θεολόγοι. Ἀπαγορεύεται. Τί ἀναχρονιστικά εἶναι αὐτά! Ἡ Ἐπιστήμη προόδευσε! Πῶς εἶναι δυνατόν νά πιστεύει ὅτι ὁ ναός, δηλαδή τά ντουβάρια, τά ξύλα καί ὁ ἀέρας του, δέν εἶναι ἑστία μόλυνσης;

Πῶς τολμᾶ νά λειτουργεῖ κανονικά μέ πιστούς, ὅταν ὁ Μητροπολίτης του τέλεσε τη Θεία Λειτουργία σέ κλειδωμένο ἱερό ναό χωρίς πιστούς; Τό λένε ὅλοι οἱ «εἰδικοί» ἐπιστήμονες καί Ἱερᾶρχες: οἱ ἐκκλησίες εἶναι πιό ἐπικίνδυνες ἀκόμη καί ἀπό τά καφενεῖα, ἀκόμη καί ἀπό τά λεωφορεῖα τῶν Ἀθηνῶν, ὅπου παστώνεται ὁ ἕνας ἐπάνω στόν ἄλλον! Δέν μπορεῖ νά ἀψηφᾶ τόν Καίσαρα, νά ἀψηφᾶ τό θάνατο! Ὅ,τι δέ χωρᾶ ὁ ὁρθολογικός νοῦς τους, εἶναι καί νόμος, δόγμα! Αὐτοί εἶναι πού μισοῦν περισσότερο ἴσως τόν εὐλογημένο Πατέρα Αναστάσιο, γιά νά θυμηθοῦμε καί τούς διδακτικούς μύθους τοῦ Αἰσώπου: «Ὅσα δέ φτάνει ἡ αλεπού, τά κάνει κρεμαστάρια». Γιά ὅλους αὐτούς, δυστυχῶς, ἰσχύει ἡ συνέχεια τῆς ρήσης τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. (Β΄ Τιμ. 3, 13). Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος τῆς δίωξής του.

Γι' αὐτούς τούς, ὁμολογημένα, λίγους ἐκλεκτούς μᾶς κρατᾶ ὁ Θεός. Ἴσως ὅμως καί νά μήν εἶναι λίγοι. Τά δύο τελευταῖα χρόνια πού στιγματίστηκαν ἀπό τήν λέξη «κορωνοϊός», διώχθηκαν ἀρκετοί Ἱερεῖς, ἀκόμη καί ἀπό τούς ἐπισκόπους τους. Ἱερέας στήν Ἀθήνα, ἐπειδή κοινώνησε πιστούς, στήν Κάλυμνο, στά Κύθηρα (ὁ Ἐπίσκοπος), στήν Κέρκυρα (ὁ Ἐπίσκοπος), στή Χίο, στή Θεσσαλονίκη, στή Λάρισα, καί ἀλλοῦ. Καί ἀρκετοί Ἱερεῖς ὑπερασπίστηκαν τήν Ἀλήθεια!

Εὐχόμαστε, ὁ Κύριος νά ἐνισχύει ἐν παντί τόν Πατέρα Ἀναστάσιο, τόν κατά πάντα ἄξιο λειτουργό Του, καί ἄν καί ὁ ἴδιος θεωρεῖ τήν καταδίκη του ὡς «ξεχωριστή, ἰδιαίτερη, ὕψιστη καί ὑπέρτατη τιμή», πού ὄντως εἶναι, νά χαρίσει αἴσια ἔκβαση στή δίκη, γιά νά θέσει ἕνα προσωρινό (οἱ διωγμοί ποτέ δέν θά σταματήσουν) τέλος στήν ἔπαρση τοῦ Καίσαρα, καθώς καί στήν «πρόσθετη ἀφορμή σκανδαλισμού τοῦ πιστοῦ λαοῦ» καί τοῦ «περαιτέρῳ κλονισμοῦ τῆς ἐμπιστοσύνης του πρός τήν ἐκκλησιαστική Ἡγεσία τῆς χώρας μας!». 

Ἀμήν Κύριε!

 

«Πᾶνος»