– Γέροντα, πῶς γίνεται, ἐνῶ νιώθω τὴν ἀδυναμία μου, νὰ δικαιολογοῦμαι;
– Δὲν ἔνιωσες τὴν ἀδυναμία σου, γι᾿ αὐτὸ δικαιολογεῖσαι. Ἂν τὴν εἶχες νιώσει, δὲν θὰ δικαιολογοῦσες τὸν ἑαυτό σου. Ἀγαποῦμε τὸν ἑαυτό μας· δὲν θέλουμε νὰ δυσκολευτοῦμε· δὲν ἀγαποῦμε τὸν κόπο. Θέλουμε πολλὲς φορὲς χωρὶς κόπο νὰ ἀποκτήσουμε περιουσία. Τοὐλάχιστον νὰ ἀναγνωρίσουμε ὅτι, ἔτσι ὅπως ἀντιμετωπίζουμε τὰ πράγματα, δὲν πᾶμε καλὰ πνευματικὰ καὶ νὰ ταπεινωθοῦμε. Ἀλλὰ οὔτε κόπος οὔτε ἀναγνώριση ὑπάρχει.
– Μπορεῖ κάποιος νὰ μελετᾶ, νὰ ἐξετάζη τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ τὸν δικαιολογῆ;
– Ὅποιος μελετᾶ σωστὰ τὸν ἑαυτό του δὲν τὸν δικαιολογεῖ. Καὶ βλέπεις, εἶναι μερικοὶ ἔξυπνοι, τετραπέρατοι, ποὺ κάνουν τελικὰ τὶς μεγαλύτερες ἀνοησίες. Γιατὶ εἶναι καὶ τὸ βόλεμα. «Πῶς μὲ βολεύει, πῶς μὲ ἐξυπηρετεῖ ἐμένα».
– Γέροντα, αὐτὸς ποὺ δικαιολογεῖται δὲν βλέπει τὶς πτώσεις του στὸν ἀγώνα;
– Ὅ,τι καὶ ἂν κάνη, τὸν ξεγελᾶ ὁ διάβολος καὶ τὰ δικαιολογεῖ ὅλα, τὸ θέλημα, τὸ πεῖσμα, τὸν ἐγωισμό, τὸ ψέμα.
– Δὲν θὰ τὸν βοηθοῦσε νὰ καθρεφτίζη τὸν ἑαυτό του στὰ Πατερικὰ βιβλία, καὶ κυρίως στὴν Ἁγία Γραφή;
– Δὲν ἔνιωσες τὴν ἀδυναμία σου, γι᾿ αὐτὸ δικαιολογεῖσαι. Ἂν τὴν εἶχες νιώσει, δὲν θὰ δικαιολογοῦσες τὸν ἑαυτό σου. Ἀγαποῦμε τὸν ἑαυτό μας· δὲν θέλουμε νὰ δυσκολευτοῦμε· δὲν ἀγαποῦμε τὸν κόπο. Θέλουμε πολλὲς φορὲς χωρὶς κόπο νὰ ἀποκτήσουμε περιουσία. Τοὐλάχιστον νὰ ἀναγνωρίσουμε ὅτι, ἔτσι ὅπως ἀντιμετωπίζουμε τὰ πράγματα, δὲν πᾶμε καλὰ πνευματικὰ καὶ νὰ ταπεινωθοῦμε. Ἀλλὰ οὔτε κόπος οὔτε ἀναγνώριση ὑπάρχει.
– Μπορεῖ κάποιος νὰ μελετᾶ, νὰ ἐξετάζη τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ τὸν δικαιολογῆ;
– Ὅποιος μελετᾶ σωστὰ τὸν ἑαυτό του δὲν τὸν δικαιολογεῖ. Καὶ βλέπεις, εἶναι μερικοὶ ἔξυπνοι, τετραπέρατοι, ποὺ κάνουν τελικὰ τὶς μεγαλύτερες ἀνοησίες. Γιατὶ εἶναι καὶ τὸ βόλεμα. «Πῶς μὲ βολεύει, πῶς μὲ ἐξυπηρετεῖ ἐμένα».
– Γέροντα, αὐτὸς ποὺ δικαιολογεῖται δὲν βλέπει τὶς πτώσεις του στὸν ἀγώνα;
– Ὅ,τι καὶ ἂν κάνη, τὸν ξεγελᾶ ὁ διάβολος καὶ τὰ δικαιολογεῖ ὅλα, τὸ θέλημα, τὸ πεῖσμα, τὸν ἐγωισμό, τὸ ψέμα.
– Δὲν θὰ τὸν βοηθοῦσε νὰ καθρεφτίζη τὸν ἑαυτό του στὰ Πατερικὰ βιβλία, καὶ κυρίως στὴν Ἁγία Γραφή;
– Γιὰ ἕναν ποὺ σκέφτεται σωστά, πνευματικά, λύνονται ὅλα τὰ προβλήματα μέσα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὰ Πατερικὰ βιβλία. Τὰ βλέπει μέσα ἐκεῖ ξεκάθαρα. Ἕναν ὅμως ποὺ δὲν κάνει ἐργασία πνευματικὴ καὶ ἡ ψυχή του δὲν εἶναι ἐξαγνισμένη, δὲν τὸν βοηθάει οὔτε ἡ Ἁγία Γραφή, γιατὶ ὅλα τὰ ἑρμηνεύει ἀνάποδα. Καλύτερα εἶναι νὰ λέη τὸν λογισμό του στὸν πνευματικό του καὶ νὰ μὴν ἑρμηνεύη μόνος του αὐτὰ ποὺ διαβάζει. Ἂν διαβάση λ.χ. Παλαιὰ Διαθήκη, μπορεῖ νὰ ἑρμηνεύση πονηρὰ αὐτὰ ποὺ θὰ διαβάση καὶ νὰ μολυνθῆ.
Ἔχω προσέξει, μερικοὶ παίρνουν κάτι ἀπὸ τὰ πνευματικὰ ποὺ διαβάζουν καὶ τὸ ἑρμηνεύουν ὅπως τοὺς βολεύει. Δὲν εἶναι ὅτι δὲν τοὺς κόβει ἢ δὲν καταλαβαίνουν αὐτὰ ποὺ διαβάζουν, τὰ ἑρμηνεύουν ὅμως ἔτσι, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὸν ἑαυτό τους. Φοβερὸ πράγμα! Ἀλλὰ καὶ τὰ πνευματικὰ ποὺ ἀκοῦν, ἔχω καταλάβει, σπάνια τὰ πιάνουν σωστά. Λέω, ἂς ὑποθέσουμε, ἕνα περιστατικό, γιὰ νὰ τονίσω κάτι.
Ἐνῶ ἐγὼ ἄλλο θέλω νὰ τονίσω, μερικοὶ ψάχνουν νὰ βροῦν κάτι ἀπὸ ὅλο τὸ περιστατικό, γιὰ νὰ πιαστοῦν καὶ νὰ δικαιολογήσουν ἕνα κουσούρι, ἕνα σφάλμα τους, γιὰ νὰ ἀναπαύσουν δηλαδὴ τὰ πάθη τους. Δὲν σκέφτονται ὅτι αὐτός, γιὰ τὸν ὁποῖο κάτι ἀνέφερα, δὲν πρόσεξε καὶ κατέληξε ἐκεῖ ποὺ κατέληξε, ἀλλὰ λένε: «ἀφοῦ ὑπάρχουν ἄνθρωποι σὲ τόσο ἄσχημη κατάσταση, τότε ἐμεῖς εἴμαστε πολὺ καλά», καὶ ἔτσι δικαιολογοῦν τὸν ἑαυτό τους. Ἀπὸ δικαιολογίες ὁ διάβολος βρίσκει ἕνα σωρό.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Γ' «Πνευματικὸς ἀγώνας»
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου