Κωνσταντῖνος Βαθιώτης: Μέσα Μαζικῆς Προπαγάνδας γιά ἰδεοληπτικούς πρωτόγονους

 

Παλιά, ὅταν κάποιος ἤθελε νὰ τρομάξει ἕναν φίλο του, ντυνόταν φάντασμα καὶ ἐμφανιζόταν ξαφνικὰ μπροστά του, φωνάζοντάς του «μπουυυυυ».
 

Σήμερα, ὅποιος θέλει νὰ τρομοκρατήσει ἕναν ὁλόκληρο λαό, ἀντὶ νὰ ντυθεῖ φάντασμα, δὲν ἔχει παρὰ νὰ δείξει μιὰ φωτογραφία στὴν ὁποία εἰκονίζεται ἕνα ἀνθρώπινο [;] πλάσμα ποὺ φορὰ διπλῆ μάσκα, προσωπίδα, γάντια καὶ στολὴ Ἔμπολα.
 

Κι ἂν βάλει στὸ συνοδευτικὸ κείμενο πομπώδεις λέξεις, ὅπως «ἀναζωπύρωση», «συναγερμός», «ἐφιάλτης», «ἑκατόμβη», «σόκ», «νέο ρεκὸρ θανάτων» καὶ τὰ συναφῆ, τότε ἔχει καταφέρει νὰ σπείρει τὸν τρόμο σὲ ἀόριστο ἀριθμὸ ἀνθρώπων, ἰδίως ἡλικιωμένων καὶ ψυχικὰ εὐάλωτων.
 

Τὰ ΜΜΕ, ἤδη πρὸ πολλῶν ἐτῶν, ἠδονίζονταν νὰ τρομοκρατοῦν τοὺς πολῖτες καὶ νὰ στάζουν δηλητήριο στὶς ψυχές τους.
 

Ἐπὶ κορωνοϊοῦ ἡ ἡδονή τους μετεβλήθῃ σὲ ἐξαγορασμένη μισάνθρωπη ἐμμονή.
Ταυτοχρόνως, ἁλωνίζουν ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς σὲ μιὰ κατ᾿ ἐπίφασιν δημοκρατία ποὺ ἔχει ἐκφυλιστεῖ σὲ κουρελοῦ μὲ σημαδεμένα τραπουλόχαρτα.
 

Στὸν θαυμαστὸ ἀνάποδο κόσμο, τὸ ἄρθρο 191 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα τροποποιήθηκε δῆθεν γιὰ νὰ προστατεύσει τὴν ἀλήθεια, τὴν ἠρεμία καὶ τὴν δημόσια ὑγεία, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ὑπηρετεῖ τὸν ἀκριβῶς ἀντίθετο στόχο:
Περιφρουρεῖ τὸ ψέμα, τὸν τρόμο καὶ τὴ διασάλευση τῆς ψυχικῆς ὑγείας τῶν πολιτῶν.
 

Τὸ ἄρθρο 191 ΠΚ εἶναι ἡ διάταξη τῆς προπαγάνδας, μετὰ δὲ τὴν πρόσφατη τροποποίησή του: καὶ τῆς ὑγειονομικῆς προπαγάνδας.
Ἡ προπαγάνδα εἶναι τὸ πιστοποιητικὸ κάθε δικτατορίας.
 

Ἑπομένως, πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ κατασκευασθοῦν πιστοποιητικὰ γιὰ χώρους Propaganda-free.
 

Ἀπὸ τέτοια πιστοποιητικὰ ἔχει ἀνάγκη ἡ σημερινὴ διανοητικὰ μολυσμένη κοινωνία μας.
 

Τὰ ἄλλα, τὰ ψευδεπίγραφα πιστοποιητικὰ Covid-free, στὸν θαυμαστὸ ἀνάποδο κόσμο (ποὺ εἶναι ὁ κόσμος τῆς προπαγάνδας) ἔχουν τὴν ἀκριβῶς ἀντίθετη σημασία:
 

Εἶναι πιστοποιητικὰ Covid-full!
 

Σὲ ἕνα ἐκπληκτικὸ βιβλιαράκι τοῦ 1976 μὲ τίτλο «Τὸ ταμποῦ τῶν συμβόλων», ὁ Βαγγέλης Πολυδούρης ἀναφέρεται, μεταξὺ ἄλλων, στὴν ψυχολογία τῶν πρωτόγονων. Στὸ ταμποῦ, σημειώνει, οἱ π ρ ω τ ὸ γ ο ν ο ι ἀποδίδουν «τὴν ἰδιότητα τοῦ μολυσματικοῦ. Ὅποιος ἔρθει σὲ ἐπαφὴ μαζί του μολύνεται, ἐνῶ τ᾿ ἄλλα ἄτομα τῆς φυλῆς τὸν ἀποφεύγουν γιὰ τὸ φόβο τῆς μετάδοσης». Διευκρινίζει δὲ ὅτι «οἱ ἰδέες καὶ ἡ συμπεριφορά των ἀ γ ρ ὶ ω ν γύρω ἀπ᾿ τὸ ταμποῦ δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα σκέψης. Ἡ πίστη τους στὴν ἱερότητα καὶ στὴν ἐξουσία τοῦ ταμποῦ, καθὼς κι ὁ φόβος του σὲ κάθε ἐπαφὴ μαζί του ἢ σὲ κάθε παράβαση τῶν ἐντολῶν του, παρουσιάζεται στὴ συνείδησή του σὰν κάτι τὸ αὐτονόητο καὶ τὸ ἀναπόφευκτο» (σελ. 23).
 

Ἐν συνεχείᾳ, ὁ συγγραφέας παραλληλίζει τὸ ταμποῦ μὲ τὴν ἰδεοληψία: «καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ἐμφανίζονται ἡ ἰδιότητα τοῦ μολυσματικοῦ, ἡ εὐκολία τῆς μετάδοσης τῆς μόλυνσης μὲ μεγάλη ποικιλία τρόπων, καὶ τὸ κυριότερο ὁ κ α τ α ν α γ κ α σ τ ι κ ὸ ς χαρακτῆρας τῶν ἀπαγορεύσεων. Αὐτὸ τὸ τελευταῖο σημαίνει ὅτι τόσο ὁ ἰ δ ε ο λ η π τ ι κ ὸ ς ὅσο καὶ ὁ π ρ ω τ ὸ γ ο ν ο ς ὑποχωροῦν καὶ συμφιλιώνονται μὲ τὶς ἀπαγορεύσεις χ ω ρ ὶ ς νὰ ζητοῦν νὰ τὶς ἐ ξ η γ ή σ ο υ ν» (σελ. 37).
 

Ἐνῶ ὅμως «ἡ ἰδεοληψία χαρακτηρίζεται σὰν ἀ τ ο μ ι κ ή νεύρωση, δηλαδὴ σὰν ἀρρώστια ποὺ παρουσιάζεται σὲ ἀπομονωμένα ἄτομα» -μιὰ συνηθισμένη διαδικασία κάθαρσης γιὰ τὸν ἰδεοληπτικὸ εἶναι ἡ διατήρηση σχολαστικῆς καθαριότητας καὶ τὸ συχνὸ πλύσιμο (ν ι π τ ο μ α ν ὶ α)-, τὸ ταμποῦ θὰ πρέπει νὰ χαρακτηριστῇ σὰν ὁ μ α δ ι κ ή νεύρωση, μιὰ καὶ ἀποτελεῖ ψυχολογικὴ ἐκδήλωση μεγάλων ὁμάδων».
 

Συμπερασματκῶς, οἱ ὑγειονομικοὶ καὶ κυβερνητικοὶ διαχειριστὲς μετέτρεψαν τοὺς λαοὺς σὲ μέλη π ρ ω τ ὸ γ ο ν ω ν φυλῶν ποὺ πάσχουν ἀπὸ ἰ δ ε ο λ η ψ ὶ α!
 

Γι᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς, θὰ συνεχίσουμε νὰ βλέπουμε γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, ἀκόμη κι ἂν κάποτε φύγει ὁ κορωνοϊός, τρομοκρατημένους πολῖτες, εὐεπίφορους στὴν ἐμετικὴ ὑγειονομικὴ προπαγάνδα τῶν ΜΜΕ.
 

Ὀρθὴ συντομογραφία: ΜΜΠ, ὅπου Π = Προπαγάνδα / Παραπληροφόρηση.

FB

«Πᾶνος»