Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
...Ὦ Θεέ μου! Δὲν εἶχε ἀκούσει ποτέ του τίποτα πιὸ ἐλπιδοφόρα ἀφυπνιστικό!
Ἀσταμάτητα καὶ ἐπαναληπτικὰ ξεκίνησε νὰ ἀκούει τὸν φλογερὸ Χριστοκήρυκα νὰ ἑρμηνεύει καὶ νὰ ρίχνει φῶς σὲ αὐτά τὰ μέχρι πρότινος ἄγνωρα καὶ σκιαχτερὰ λόγια τῶν ...νεκρῶν. Διαμάντια κρυμμένα ἀπὸ τὰ μάτια τῶν πολλῶν τούτου τοῦ μάταιου κόσμου.
Ἐκείνη τὴν ἡμέρα ποὺ πληροφορήθηκε γιὰ τίς κηδεῖες-φροντίδες τοῦ Ἀθανασίου, σκέφτηκε καὶ εὐχήθηκε! Νὰ μποροῦσε νὰ ἀπομαγνητοφωνοῦσε αὐτὲς τίς 15 ὧρες μὲ τὸν κυρ Δημήτρη καὶ νὰ τίς ἐνέτασσε μέσα στὴν ἑβδομαδιαία ραδιοσυμπόρευση μὲ τοὺς ἀδελφούς του, νὰ μάθουν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότεροι γιὰ τὰ οὐράνια καὶ αἰώνια μηνύματα τῆς ἀκολουθίας πρὸς κεκοιμημένους.
Ἀδύνατον κάτι τόσο χρονοβόρο δίχως τὴν ἄνωθεν βοήθεια! Διαθέσιμος χρόνος σχεδὸν ἀνύπαρκτος! Ἔστειλε λοιπὸν ὁ Κύριος ποὺ σὲ ὅλα ἀπαντᾷ συνοδοιπόρο μιὰ εὐλογημένη ψυχὴ ποὺ ναί, ἀκούγεται ἀπίστευτο, λάτρευε ἀπὸ μικρὸς αὐτὴν τὴν ἀκολουθία! Δὲν γνωρίζονταν διόλου μέχρι τὴν στιγμὴ ποὺ ἐκεῖνος μὲ πολὺ εὐγένεια σὲ ἕνα μήνυμά του ρώτησε:-Μπορῶ σὲ κάτι νὰ βοηθήσω; -Ναὶ ἀπάντησε μὲ περίσσιο θράσος...μπορεῖς νὰ ἀπομαγνητοφωνήσεις 15 ὧρες ὁμιλίας τοῦ Παναγόπουλου; Εἶπε μόνο: Νὰ ᾿ναι εὐλογημένο! Ἕναν χρόνο μετὰ μαζὶ μὲ τὴν κοπιώδη τούτη ἐργασία, ὁ διάκονος τῆς...νεκρωσίμου ἀποκάλυψε καὶ τὴν συγκλονιστικὴ ἐπέμβαση τοῦ Κυριεύοντος σὲ ζωὴ καὶ θάνατο.
Ἀκολουθοῦν λόγια τοῦ Π.Β. : «...."... Ἀπ᾿ τὴν κοιλιὰ τῆς μάνας του ποὺ τὸν ἔχανες, ποὺ τὸν ἔβλεπες, στοὺς Ταξιάρχες...
Ἀπὸ τὰ μικράτα του (ὅπως λέει καὶ μιὰ εὐλογημένη ψυχή), ἀπὸ τὸν Ἑξάψαλμο στὸν γυναικωνίτη μὲ τὴν μάνα του...
Ἀφοῦ ἔκανε καὶ τὸ ἑξῆς: Σὲ ἡλικία ποὺ δὲν θυμᾷται οὔτε αὐτὸς (δηλ. πολὺ μικρή, τοῦ εἶπαν τὸ κατόρθωμά του ἐφόσον μεγάλωσε), ἑωθινὴ ὥρα Κυριακῆς ἔφυγε ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ πῆγε στὴν θέση του στὸν γυναικωνίτη μόνος του, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ μάνα του νὰ τὸν ψάχνει ἐναγωνίως μέχρι ποὺ τὸν βρῆκε...
Μεγαλώνοντας, τὸ Ἅγιο Βῆμα διαδέχθηκε τὸν γυναικωνίτη καὶ πλέον ἀπὸ ἐκεῖ μέσα ὑπηρετοῦσε τὸν Λειτουργὸ τοῦ Ὑψίστου σὰν ἕνα παιδάκι ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ εἶχαν οἱ Ἐκκλησιές μας τῷ καιρῷ ἐκείνῳ...
Ἀκολουθοῦν λόγια τοῦ Π.Β. : «...."... Ἀπ᾿ τὴν κοιλιὰ τῆς μάνας του ποὺ τὸν ἔχανες, ποὺ τὸν ἔβλεπες, στοὺς Ταξιάρχες...
Ἀπὸ τὰ μικράτα του (ὅπως λέει καὶ μιὰ εὐλογημένη ψυχή), ἀπὸ τὸν Ἑξάψαλμο στὸν γυναικωνίτη μὲ τὴν μάνα του...
Ἀφοῦ ἔκανε καὶ τὸ ἑξῆς: Σὲ ἡλικία ποὺ δὲν θυμᾷται οὔτε αὐτὸς (δηλ. πολὺ μικρή, τοῦ εἶπαν τὸ κατόρθωμά του ἐφόσον μεγάλωσε), ἑωθινὴ ὥρα Κυριακῆς ἔφυγε ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ πῆγε στὴν θέση του στὸν γυναικωνίτη μόνος του, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ μάνα του νὰ τὸν ψάχνει ἐναγωνίως μέχρι ποὺ τὸν βρῆκε...
Μεγαλώνοντας, τὸ Ἅγιο Βῆμα διαδέχθηκε τὸν γυναικωνίτη καὶ πλέον ἀπὸ ἐκεῖ μέσα ὑπηρετοῦσε τὸν Λειτουργὸ τοῦ Ὑψίστου σὰν ἕνα παιδάκι ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ εἶχαν οἱ Ἐκκλησιές μας τῷ καιρῷ ἐκείνῳ...
Ὁ κυρ-Γιῶργος ὁ νεωκόρος (ποὺ ἔκανε τὸν ψάλτη στοὺς Ἑσπερινοὺς) καὶ ὁ πατὴρ Παναγιώτης (ὁ Θεὸς νὰ τοὺς ἀναπαύει), μὲ τὸν καιρὸ τὸν ἀνέβασαν στὸ ἀναλόγιο, μιᾶς καὶ πολλὲς φορὲς ἦταν οἱ τρεῖς τους. Νὰ ἕνα Τρισάγιο, νὰ ἕνα Πάτερ ἡμῶν, νὰ ἕνα Πιστεύω, καὶ σιγὰ σιγὰ τὸ παπαδάκι, ἔγινε ψαλτάκι... Ἄχ!... Ἀξέχαστοι ἑσπερινοὶ καὶ ἂς ἦταν σὲ ἦχο Πλάγιο τοῦ κουτουροῦ. Ὁ καιρὸς πέρασε..., μεγάλωσε, ἄρχισε νὰ ψάλλει καὶ τίς Κυριακὲς μὲ τοὺς ψάλτες... ὥσπου τὰ φέρε ἔτσι ὁ Θεὸς νὰ ἀναλάβει μόνος του τὸ ἀναλόγιο τῶν Ταξιαρχῶν...
Τροπάρια ἀμέτρητα... ψαλμοὶ ἀμέτρητοι... ἀλλ᾿ ὅμως... τὰ Νεκρώσιμα ἦταν ἡ ἀδυναμία του. Δεκάδες cd μὲ ψαλμωδίες, μὲ διαφόρους ψαλμούς, ἀλλὰ ὅσα κι ἂν εἶχε θεωροῦσε ὅτι ἡ συλλογή του εἶχε ἕνα κενό. Ἔψαχνε ἀπελπισμένα σὲ cd τὴν Νεκρώσιμο Ἀκολουθία. Χρόνια ὁλάκερα νὰ μὴν μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁλοκληρωμένη τὴν ἀκολουθία αὐτή. Ὁ Θεὸς ὅμως τὸν ὁδήγησε μὲ τὰ χρόνια στὸ ἀναλόγιο τῆς Ἁγιὰ Σοφιᾶς στὴν ψαλτομάνα Θεσσαλονίκη καὶ ἔτσι βρῆκε καὶ τὸ cd ὁλόκληρης τῆς Νεκρώσιμου Ἀκολουθίας ἀπὸ τὸν Λέοντα τῶν ἀναλογίων.
Αὐτὸ τὸ cd ἔμελλε νὰ γίνει ἡ αἰτία, ὥστε νὰ συνδεθεῖ ἀκόμη περισσότερο μ᾿ αὐτὴν τὴν ἀκολουθία. Πλέον ὅλα τὰ ἄλλα παραμερίστηκαν καὶ αὐτὸ εἶχε μόνιμη θέση στὸ ράδιο-cd τοῦ αὐτοκινήτου του, καθότι περνοῦσε καὶ πολλὲς ὧρες στὸ αὐτοκίνητό του λόγο ἐργασίας. Τὴν ἄκουγε πολὺ συχνὰ γιατί τοῦ θύμιζε τὴν προσωρινότητα τοῦ κόσμου τούτου καὶ ἔβλεπε μὲ ἄλλη ματιὰ τὸν μάταιο αὐτὸν κόσμο.
Τροπάρια ἀμέτρητα... ψαλμοὶ ἀμέτρητοι... ἀλλ᾿ ὅμως... τὰ Νεκρώσιμα ἦταν ἡ ἀδυναμία του. Δεκάδες cd μὲ ψαλμωδίες, μὲ διαφόρους ψαλμούς, ἀλλὰ ὅσα κι ἂν εἶχε θεωροῦσε ὅτι ἡ συλλογή του εἶχε ἕνα κενό. Ἔψαχνε ἀπελπισμένα σὲ cd τὴν Νεκρώσιμο Ἀκολουθία. Χρόνια ὁλάκερα νὰ μὴν μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁλοκληρωμένη τὴν ἀκολουθία αὐτή. Ὁ Θεὸς ὅμως τὸν ὁδήγησε μὲ τὰ χρόνια στὸ ἀναλόγιο τῆς Ἁγιὰ Σοφιᾶς στὴν ψαλτομάνα Θεσσαλονίκη καὶ ἔτσι βρῆκε καὶ τὸ cd ὁλόκληρης τῆς Νεκρώσιμου Ἀκολουθίας ἀπὸ τὸν Λέοντα τῶν ἀναλογίων.
Αὐτὸ τὸ cd ἔμελλε νὰ γίνει ἡ αἰτία, ὥστε νὰ συνδεθεῖ ἀκόμη περισσότερο μ᾿ αὐτὴν τὴν ἀκολουθία. Πλέον ὅλα τὰ ἄλλα παραμερίστηκαν καὶ αὐτὸ εἶχε μόνιμη θέση στὸ ράδιο-cd τοῦ αὐτοκινήτου του, καθότι περνοῦσε καὶ πολλὲς ὧρες στὸ αὐτοκίνητό του λόγο ἐργασίας. Τὴν ἄκουγε πολὺ συχνὰ γιατί τοῦ θύμιζε τὴν προσωρινότητα τοῦ κόσμου τούτου καὶ ἔβλεπε μὲ ἄλλη ματιὰ τὸν μάταιο αὐτὸν κόσμο.
"Οἴμοι, οἶον ἀγῶνα ἔχει ἡ ψυχή, χωριζομένη ἐκ τοῦ σώματος! Οἴμοι, πόσα δακρύει τότε, καὶ οὐχ ὑπάρχει ὁ ἐλεῶν αὐτήν..."
Ἀλλ᾿ ὅμως... ὁ Θεός τοῦ ἄνοιξε μπροστά του ἕναν ἀκόμη δρόμο γιὰ νὰ γνωρίσει πολλὰ περισσότερα ἀπ᾿ αὐτὰ ποὺ ἤξερε μέχρι τότε. Ναὶ πράγματι, μπορεῖ πλέον νὰ ἀναφωνήσει ὅτι "Ποτὲ δὲν εἶναι ἀργά!!!" γιὰ τὴν διατριβή του, δοξάζοντας τὸν Πανάγαθο Κύριο καὶ εὐχαριστῶντας Τον ποὺ οἰκονόμησε νὰ ἐργαστεῖ σ᾿ αὐτὸ τὸ πνευματικὸ ἀμπελάκι πρὸς Δόξαν Θεοῦ καὶ πνευματικῆς ὠφέλειας ψυχῶν.
.... αἰσθάνομαι ἀνείπωτη χαρὰ ἀλλὰ καὶ ταυτοχρόνως μεγάλη εὐθύνη γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ παρουσιασθῶ ἐνώπιον τοῦ Ἅγιου Θεοῦ ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τῆς ἀναχώρησής μου ἀπ᾿ τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο. Ὅλα αὐτὰ ποὺ κατέγραψα ἔχουν τυπωθεῖ μέσα στὸ μυαλό μου. Ὁ φωνὴ τοῦ κυρ-Δημήτρη ἀντηχεῖ μέρα νύχτα στὰ αὐτιά μου. Ἄλλο πρᾶγμα νὰ ἀκοῦς μιὰ ὁμιλία ποὺ περνᾷ καὶ φεύγει καὶ ἄλλο πρᾶγμα αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ διαδικασία.»
Ἀλλ᾿ ὅμως... ὁ Θεός τοῦ ἄνοιξε μπροστά του ἕναν ἀκόμη δρόμο γιὰ νὰ γνωρίσει πολλὰ περισσότερα ἀπ᾿ αὐτὰ ποὺ ἤξερε μέχρι τότε. Ναὶ πράγματι, μπορεῖ πλέον νὰ ἀναφωνήσει ὅτι "Ποτὲ δὲν εἶναι ἀργά!!!" γιὰ τὴν διατριβή του, δοξάζοντας τὸν Πανάγαθο Κύριο καὶ εὐχαριστῶντας Τον ποὺ οἰκονόμησε νὰ ἐργαστεῖ σ᾿ αὐτὸ τὸ πνευματικὸ ἀμπελάκι πρὸς Δόξαν Θεοῦ καὶ πνευματικῆς ὠφέλειας ψυχῶν.
.... αἰσθάνομαι ἀνείπωτη χαρὰ ἀλλὰ καὶ ταυτοχρόνως μεγάλη εὐθύνη γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ παρουσιασθῶ ἐνώπιον τοῦ Ἅγιου Θεοῦ ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τῆς ἀναχώρησής μου ἀπ᾿ τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο. Ὅλα αὐτὰ ποὺ κατέγραψα ἔχουν τυπωθεῖ μέσα στὸ μυαλό μου. Ὁ φωνὴ τοῦ κυρ-Δημήτρη ἀντηχεῖ μέρα νύχτα στὰ αὐτιά μου. Ἄλλο πρᾶγμα νὰ ἀκοῦς μιὰ ὁμιλία ποὺ περνᾷ καὶ φεύγει καὶ ἄλλο πρᾶγμα αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ διαδικασία.»
Πασχάλης τὸ ὄνομά του! Ἀναστάσιμο καὶ αὐτό....
....Ὦ νὰ φρόντιζε ὁ ἄνθρωπος τῆς ψυχῆς του τὰ μέλλοντα καὶ αἰώνια μακριὰ ἀπ᾿ ὅ, τι τὸ πρόσκαιρο καὶ μάταιο πολύμοχθο ἀδελφοί μου. Εἶναι μεγάλη ἡ φροντίδα αὐτὴ ποὺ ξεκινᾷ σὲ αὐτὸν τὸν κύκλο τῶν ἐκπομπῶν! Νὰ ἐντρυφήσουμε σὲ αὐτὰ τὰ νοήματα! Νὰ ἀποδιώξουμε τὸν ὕπνο τῆς πλάνης ποὺ ἐπιφέρουν οἱ ἀκαιροφάνταστες μέριμνες τῆς ματαιότητας. Νὰ ἐμβαθύνουμε σὲ ἐκεῖνα ποὺ κάποτε θὰ ἀκούσει στὰ σίγουρα ἡ ψυχή μας!
Μὴν τὴν ἀφήσουμε καθεύδουσα καὶ ἀπληροφόρητη γιὰ αὐτὰ τὰ σπουδαῖα. Μὴν τὴν τρομάξουμε μὲ ὅσα ὑποτιθέμενα μακάβρια, πεισιθάνατα καὶ ἄχαρα τάχα θαρρεῖ πὼς ἀκούγονται στὴν συγκλονιστικὴ τούτη ἀκολουθία. Μακάρια καὶ χαρμόσυνα οὐράνια εἶναι ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀκολουθοῦν. Μακαρία ἡ ὁδός, ἡ πορεύει σήμερον...θὰ ἀκουστεῖ...ευτυχισμένος ὁ δρόμος ποὺ ἑτοιμάστηκε... Φρόντισε ἔτσι νὰ εἶναι ἀδελφέ μου... ταλαίπωρε ἑαυτέ μου, Ἀθάνατε!
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ σειρὰ 7 ἐκπομπῶν ἀφιερωμένων στὴν ἑρμηνεία τῆς ἀκολουθίας εἰς κεκοιμημένους ὑπὸ μακαριστοῦ Δημητρίου Παναγόπουλου.
Τὸ 3ο μέρος ὀπτικοποιημένο στὸ κανάλι τῆς ἀδελφῆς μας καὶ συνεργάτιδας Στεφανίας Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου