Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Στὸ δρόμο, μᾶς ἀντάμωσε ἄφταστος ἀσκητής,
τῆς Παναγιᾶς παιδὶ ἁγνό, τυφλὸς ἐκ γενετῆς...
τῆς Παναγιᾶς παιδὶ ἁγνό, τυφλὸς ἐκ γενετῆς...
Μιὰ ἀγκαλιὰ ἀπὸ ἀρώματα πρόσφερε στὶς ψυχές,
Λείψανα, δάκρυα, νυχτερινὲς ζέουσες προσευχές...
Λείψανα, δάκρυα, νυχτερινὲς ζέουσες προσευχές...
Πῶς τίς κρατοῦσε στοργικὰ σὲ σταυροκεντημένα ὑφάδια...
Ἔβλεπε ὁλοκάθαρα! Mε χάρη τὴ Φιλόθεη λάμψανε τὰ σκοτάδια...
Ἔβλεπε ὁλοκάθαρα! Mε χάρη τὴ Φιλόθεη λάμψανε τὰ σκοτάδια...
Καὶ ὁ Γέροντάς του, ποὺ ᾿ρχεται κρυφὰ γιὰ νὰ τὸν δεῖ...
Παρηγοράει πάντοτε ὅποιον τὸν χρειαστεῖ...
Παρηγοράει πάντοτε ὅποιον τὸν χρειαστεῖ...
Νοιώσαμε πὼς τοὺς σκέπαζε ὅλους μὲ τὴν εὐχή του...
Κι ἀσίγητα πὼς ἀκούγεται ἡ σὰν παιδιοῦ φωνή του,
Κι ἀσίγητα πὼς ἀκούγεται ἡ σὰν παιδιοῦ φωνή του,
νὰ λέει τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἔρχου κι ἐλέησέ με
κι ἡ Φιλοθέου ν᾿ ἀντηχεῖ, κι ὅλοι μας νὰ κλαῖμε,
κι ἡ Φιλοθέου ν᾿ ἀντηχεῖ, κι ὅλοι μας νὰ κλαῖμε,
ποὺ εἶναι μακρόθυμος Αὐτὸς καὶ ἀκόμα ὑπομένει,
ὕβρεις, ἥλους, ραπίσματα καὶ ὅλους μας περιμένει...
ὕβρεις, ἥλους, ραπίσματα καὶ ὅλους μας περιμένει...
....Ὁ Γέροντας Ἰσίδωρος ὁ τυφλός, εἶναι γιὰ τὸ σημερινὸ Ὄρος ἕνα σημεῖο φωτεινῆς ἀναφορᾶς. Ἕνας χαρούμενος, ἀεικίνητος Μοναχὸς ποὺ σὲ δυναμώνει ὅταν ὀλιγόπιστα καὶ μὲ ἀπογοήτευση τὴ ζωή σου παίρνεις λάθος, πολλὲς φορὲς καὶ μὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πασίγνωστα σκαμπηλάκια του, ποὺ σὰν χάδι τά ᾿νοιωσαν ὅσοι τὰ δέχτηκαν. Χαίρεται μὲ τὸ καθετί, μὰ κυρίως μὲ τὸ σκοτάδι τῶν ματιῶν του. Εἶναι αὐτὸ ποὺ τὸν κρατᾷ στερρὸ καὶ ἑδραῖο, στὸν δικό του Γολγοθᾶ ὥσπου τοῦ Παραδείσου τ᾿ ὄνειρο νὰ βγεῖ ἀληθινό... γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅταν ἦταν μικρὸ παιδὶ στὴν Πάτρα, καὶ πουλοῦσε λαχεῖα γιὰ νὰ ζήσει, ὅταν μιὰ μέρα ἄρχισε νὰ βλέπει θαμπὰ καὶ νὰ ξεχωρίζει μορφὲς καὶ ἀντικείμενα, παρακάλεσε τὴν Παναγία νὰ μὴν ἐπιτρέψει νὰ βρεῖ τὸ φῶς του, γιατί ἀλλιῶς δὲν θὰ τὰ κατάφερνε νὰ γίνει Μοναχός !
Καὶ ἀμέσως ξανατυφλώθηκε γιὰ πάντα.... Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὁ Γέροντας κατάλαβε μὲ τὴν ἁγνή του καρδιά, αὐτὸ ποὺ κάποτε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας εἶπε στὸν ἐκλεκτό του Παῦλο: Ἡ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται...Τὸ ᾿χε πεῖ πολὺ ὄμορφα καὶ ὁ Γέροντας Παΐσιος αὐτὸ ποὺ ζεῖ ὁ Πατὴρ Ἰσίδωρος: Γιὰ νὰ πάει κανεὶς στὸν γλυκὸ Παράδεισο, πρέπει νὰ φάει πολλὰ πικρὰ ἐδῶ, νὰ ἔχει τὸ διαβατήριο τῶν δοκιμασιῶν στὸ χέρι. Ὁ τυφλὸς ἀσκητὴς βέβαια καὶ ἕνα ἄλλο διαβατήριο ἔχει πάντα καὶ κρατᾷ μαζί του. Αὐτὸ ποὺ τοῦ ἐπιτρέπει νὰ ἐπισκέπτεται τὸν ἀγαπημένο του Γέροντα Ἐφραὶμ στὴν Ἀριζόνα ...
Ὁ δυνατός του πόθος καὶ ἡ τόσο ἀνθρώπινη χαρά του, νὰ γιορτάζει τίς μεγάλες μέρες τῆς πίστης μας στὸ πλάϊ του Πατέρα του, εἶναι τόσο ἐμφανῆ! Αὐτὸ μᾶς ἔλεγε καὶ ἀργότερα γεμᾶτος ἀπὸ ἐνθουσιασμὸ παιδιοῦ... ἔκανα Πάσχα τὸ 12 καὶ τὸ 13 μὲ τὸν Γέροντά μου! Φέτος ἂν θέλει ὁ Θεὸς θὰ κάνω καὶ Χριστούγεννα! Ταξίδι ἀμέτρητων ὡρῶν καὶ κούραση ἀπερίγραπτη μὲ ἔξοδα καὶ θυσίες ποικίλες, γιὰ νὰ βρεθεῖ ἁπλὰ στὸ στασίδι πλάϊ του, ἀπέναντι ἀπ᾿ τὴν Ἀριζονίτισσα τὴν Παναγία ... Γιὰ ἄλλους, αὐτὸ θὰ θεωρεῖται σκέτη τρέλλα! Μὰ εἶναι τυφλὸς θὰ ποῦν... τί πάει νὰ δεῖ;
Ναί, εἶναι τρελὸς γιὰ τὸν Θεὸ καὶ θὰ εὐγνωμονεῖ αἰωνίως ἐκεῖνον ποὺ πότισε τὴν ψυχή του μὲ τοῦ γλυκοῦ τοῦ Παραδείσου τὰ νάματα. Θεῖος ἔρως ἐν κεκαθαρμένῃ καρδίᾳ!
-Μὴ νοιάζεστε παιδιά...πάτε ἐσεῖς στὴν εὐχὴ τῆς Παναγιᾶς μας καὶ ἔχει ὁ Θεός! Καὶ γυρίζει πίσω μόνος, καὶ ἀνεβαίνει τοὺς ὀρόφους καὶ διασχίζει ἀμέτρητες φορὲς μέσα στὴ μέρα τὴν Φιλοθέου ἀπ᾿ ἄκρη σ᾿ ἄκρη, σκορπῶντας κουράγιο καὶ ἐλπίδα σὲ ὅσους κατάπληκτοι τὸν θωροῦν. Ὅλους τοὺς νουθετεῖ μὲ λόγους τοῦ Γέροντά του.
Πάντα τὸ προσθέτει αὐτὸ στὸ τέλος τῶν συμβουλῶν του:
-Δὲν εἶναι δικά μου αὐτὰ παιδιά... ὁ Γέροντας τὰ λέει... τοῦ φιλήσαμε ὅλοι τὸ χέρι καὶ ἐκεῖνος ἄρχισε νὰ μᾶς ρωτᾷ μὲ ἐνδιαφέρον.... Αἴφνης ἀκούστηκε... ἡ φωνὴ τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ: Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με... ἦχος κλήσης στὸ τηλέφωνο τοῦ τυφλοῦ Μοναχοῦ ποὺ δὲν σταματᾷ νὰ χτυπᾷ... Ἔτσι εἶναι σὰν ὁ Γέροντας κάθε φορὰ νὰ τοῦ λέει: Σήκωσε τὸ τηλέφωνο καὶ παρηγόρησε τὴν ψυχὴ ποὺ σὲ καλεῖ. Μὴ ραθυμεῖς, μὴν δυσανασχετεῖς, αὐτὸ εἶναι τὸ διακόνημά σου καὶ τὸ εὐλογῶ ἐγώ, κάνε ἀγάπη καὶ ὑπακοὴ... Ἄρχισε νὰ μιλᾷ καὶ νὰ δίνει συμβουλὲς σὲ μιὰ γυναῖκα ποὺ τὸν κάλεσε... ἔπειτα ἦρθε ξανὰ πρὸς τὸ μέρος μας καὶ μᾶς εἶπε νὰ πᾶμε νὰ πάρουμε δωμάτια, νὰ ξεκουραστοῦμε λίγο καὶ θὰ ἐρχόταν ἐκεῖνος νὰ μᾶς βρεῖ... Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας μὲ ἔκπληξη καὶ ἐκεῖνος σὰν νὰ τὸ κατάλαβε πρόσθεσε: Μὴν ἀνησυχεῖτε, θὰ ἔρθω!
Ὁ Ἀρχοντάρης ἕνας νέος εὐγενέστατος καὶ πρᾶος Μοναχός, μᾶς τακτοποίησε σὲ δωμάτιο τοῦ πρώτου ὀρόφου ἀπέναντι ἀπ᾿ τὸ καθιστικὸ μὲ τὴν βιβλιοθήκη, δίπλα ἀκριβῶς στὸ πανέμορφο παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Θὰ μοιραζόμασταν τὸ δωμάτιο μὲ δυὸ Λευκορώσους ἀδερφούς μας. Ἕναν πατέρα μὲ τὸν γιό του ποὺ περιδιάβαιναν μὲ τὰ πόδια ὅλο τὸ Ἅγιο Ὄρος μὲ πίστη καὶ κατάνυξη ὁλόθερμη ν᾿ ἀποτυπώνεται σὲ κάθε τους κίνηση.
Μὲ δέος τὸ πήραμε στὰ χέρια μας καὶ ἀρχίσαμε νὰ τὸ ἀσπαζόμαστε εὐλαβικά. Δὲν βρίσκαμε λέξεις γιὰ νὰ περιγράψουμε τὸ θεῖο ἄρωμα ποὺ ἀνέδυε... Τόσο, ποὺ ὀλιγόπιστοι καὶ ἀδύναμοι μπροστὰ στοῦ Θεοῦ τὰ ὑπέρλογα, ἀρχίσαμε νὰ ψηλαφίζουμε ἀδιάκριτα καὶ νὰ ρωτᾶμε τὸν Γέροντα γιὰ τὸ ἂν μέσα εἶχε καὶ λιβάνι...
Ὁ Γέροντας χαμογέλασε καὶ μᾶς διαβεβαίωσε λέγοντας μὲ τὸν ἁπλό του τρόπο: -Ἀστεῖα θὰ λέμε τώρα; Κρατῶντας στὰ χέρια μας ἢ καλύτερα στὶς ἀγκαλιές μας ἐκεῖνο τὸ μικρὸ μυροβόλο δεματάκι ἀρχίσαμε νὰ ἀκοῦμε λόγια μπολιασμένα μὲ σοφία Θεϊκή, βγαλμένα ἀπ᾿ τὴν ἁγνὴ ψυχὴ τοῦ παιδιοῦ τῆς Παναγιᾶς.
-Παιδιὰ ἂς μὴν τὰ βάζουμε μὲ τὸν Θεὸ καὶ τά... μαθηματικά Του... Ἦρθε κάποιος καὶ παραπονιόταν ποὺ ὁ Θεὸς πῆρε νέο ἕναν δικό του. Καὶ τοῦ λέω: Ξέρεις σὲ τί ἡλικία πῆρε ὁ Θεὸς τὸν Μέγα Βασίλειο; 49 ἐτῶν! Λὲς νὰ μὴν εἶχε νὰ δώσει, νὰ προσφέρει ἀκόμα αὐτὸς ὁ μέγας Φωστῆρας τῆς Οἰκουμένης; Ξέρει ὁ Θεός, μὴν ζητᾶμε ἐξηγήσεις...
Ἔβγαλε τότε μιὰ φωτογραφία. Εἰκονιζόταν ὁ ἴδιος μαζὶ μὲ τὸν Γέροντά του καὶ τὴν Ἀγγελικὴ μορφὴ τοῦ Μακαριστοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ τοῦ Ἁγίου Καθηγουμένου της Ξηροποτάμου. -Παιδιὰ τὸ 1979 ἤμασταν ἐδῶ 92 Μοναχοί. Ἔστειλε λοιπὸν ὁ Γέροντάς μας τότε τὸν Φιλόθεο στὴν Καρακάλλου, τὸν Ἀγάθωνα στὴν Κωνσταμονίτου καὶ τὸν Ἐφραὶμ στὴν Ξηροποτάμου. Αὐτὸς ποὺ λέτε παιδιὰ μαρτύρησε... Ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ κοιμηθεῖ μὲ μαρτυρικὸ τρόπο νεότατος μόλις 40 ἐτῶν... ξέρετε γιατί; Γιατί βάπτισε Χριστιανοὺς Ὀρθοδόξους πρώην Ἀλλοθρήσκους!
Φιλοξενεῖ μονίμως περίπου 500 προσκυνητὲς ποὺ φτάνουν ἀπὸ παντοῦ ἀποζητῶντας νὰ ξεδιψάσουν τίς ψυχές τους. Μὲ ἄφθονο νερὸ ποὺ μὲ θαυμαστὸ τρόπο βρέθηκε ἐκεῖ ποτίζονται χίλια καὶ πλέον στρέμματα μὲ 6000 ἐλιές, λεμονιές, πορτοκαλιές, φυστικιὲς Αἰγίνης, ἀμπέλια καὶ ἄλλα μέχρι πρότινος ἀδιανόητα γιὰ τὸ κλίμα τῆς περιοχῆς. Μὰ τὰ ἀδύνατα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι δυνατὰ γιὰ τὸν Θεό... γιὰ ὅλα αὐτὰ μᾶς μιλᾷ ὁ Γέροντας Ἰσίδωρος μὲ ἀγάπη ἀληθινὴ καὶ σπάνια. Μᾶς λέει καὶ ἄλλα ποὺ ἀποδεικνύουν τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὸν ἁγιασμὸ ποὺ δὲν χαλᾷ ποτέ, γιὰ τὸ ὄρος Θαβὼρ καὶ τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ μας. Ἐμᾶς μᾶς ἀρκεῖ καὶ ποὺ τὸν βλέπουμε... Μᾶς δίνει ξεραμένο βασιλικὸ... -Βάλτε τὸ πάνω στὸ προζύμι καὶ θὰ δεῖτε πὼς θὰ φουσκώσει ...Πᾶρτε καὶ λαδάκι ἀπ τὴν Παναγία μας καὶ ἁγίασμα ἀπ᾿ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου...
Δὲν θέλαμε νὰ τὸν ἀποχωριστοῦμε... Κρατούσαμε ἀκόμα τὸ γεμᾶτο ἀπὸ Χριστὸ καὶ τὴν εὐχή του μαξιλαράκι καὶ ἦταν σὰν νὰ ἀγκαλιάζαμε τὰ ἀχώρετα καὶ ἀπλησίαστά Του ἔστω γιὰ λίγες στιγμὲς... -Σὲ λίγες μέρες θὰ ἔρθω καὶ κοντὰ στὰ μέρη σας, στὸ Ξυλόκαστρο, τὸν ἀκούσαμε ἔκπληκτοι νὰ λέει... Πράγματι ὁ πάτερ Ἰσίδωρος «ὀργώνει» ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Πηγαίνει σὲ σπίτια ἀγαπημένων του παιδιῶν ποὺ ἔχει δεῖ βαθιὰ μέσα τους, καὶ ἐκεῖνα τὸν φιλοξενοῦν καὶ μετατρέπουν τὸ σπίτι τους σὲ ἀρχονταρίκι Ἁγιορείτικο καλῶντας καὶ ἄλλους ἀδερφοὺς ποὺ συνωστίζονται ἀγαπητικὰ ν᾿ ἀκούσουν καὶ νὰ ξαναθυμηθοῦν βιωματικὰ τὴν ἀγάπη τὴν ἄπειρη καὶ τὴν μακροθυμία τοῦ Θεοῦ, μέσα ἀπ᾿ τὰ ἁπλὰ μὰ τόσο ψυχένδροσα λόγια τοῦ τυφλοῦ ἀσκητῆ.
-Παιδιὰ ἐγὼ φεύγω τώρα νὰ ξεκουραστεῖτε γιὰ τίς ἀκολουθίες. Θὰ σᾶς βρῶ καὶ ἔπειτα... Τὴν εὐχὴ τοῦ Χριστοῦ μας καὶ τῆς Παναγιᾶς μας νὰ ἔχετε! -Μὲ τὸν Γέροντα μιλᾶτε στὸ τηλέφωνο; τὸν ρωτήσαμε. -Ἐπικοινωνοῦμε μὲ πνευματικὸ τρόπο εἶπε χωρὶς νὰ προσθέσει τίποτα ἄλλο... Δὲν χρειαζόταν. Ἤμουν σίγουρος ὅτι συχνὰ τὸν ἐπισκέπτεται ὅπως καὶ ὅλα τὰ Φιλόθεα παιδιά του, ὅποτε καὶ ὁπουδήποτε δυσκολεμένα ζητήσουν τὴν ἐνισχυτικὴ παρουσία του... στὴν Φιλοθέου ὅταν ἡ ἡσυχία σκεπάζει ἀπόλυτα τὸν ἁγιασμένο τοῦτο τόπο, ἂν κλείσεις τὰ μάτια, σίγουρα θ᾿ ἀκούσεις ἀπὸ κάπου μακριὰ νὰ φτάνει ἡ ἁπαλὴ φωνὴ τοῦ Πατρὸς Ἐφραίμ... δίχως παύση νὰ λέει τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ καὶ νὰ ἐπικαλεῖται κάθε τόσο τὴν Παναγία Μητέρα, μὲ δάκρυα στὰ μάτια προσευχόμενος γιὰ τὸν κόσμο ὁλάκερο, παρατείνοντας τὸ Θεϊκὸ ἔλεος.
Τὸν φαντάστηκα ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, σὲ μιὰ χορεία σύγχρονων ἐν ζωῇ Γερόντων μὲ παρρησία υἱῶν Θεοῦ καὶ κρουνοὺς δακρύων νὰ τρέχουν ἀπ᾿ τὰ μάτια τους, σχεδὸν νὰ «κανοναναρχοῦν» τὴν Σωτήρια Εὐσπλαχνία, ἐπαναλαμβάνοντας ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλον: Ὅτι Θεὸς ἐλέους, οἰκτιρμῶν καὶ φιλανθρωπίας ὑπάρχεις... .
Ὁ Γέρων Ἰσίδωρος ἔφυγε ὅπως ἦρθε... μόνος του χωρὶς βοήθεια ἀπὸ κανέναν...
Ὅσοι τὸν ὑποβαστάζουν ἐνίοτε, νομίζουν ὅτι τὸν βοηθοῦν. Βλέπει ὁλοκάθαρα μὲ τῆς φωτεινῆς ψυχούλας του τὰ μάτια τὰ ἀμόλυντα, μὲ τὸ ὄμμα τῆς καρδίας του... Ὅσο ζοῦμε θὰ θυμόμαστε ἐκείνη τὴν τόσο συγκινητική του ἐπίσκεψη.
Ἡ φωτογραφία ποὺ βγάλαμε στὸ πλάϊ του κρατῶντας τὸ εὐλογημένο μαξιλάρι τῆς Ἀγάπης του, θὰ φωταγωγεῖ πάντα τὰ μέσα μας σκοτάδια...
Νώντας Σκοπετέας
Τοῦ Παραδείσου τ' ὄνειρο ( Μνῆμες Ὄρους Ἁγίου ...Όκτ 2013 )
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: "Πόσα χωρᾶνε σὲ ἕνα Ἀμήν;"
(Eκδ.Ιεραποστολικὸ Σωματεῖο Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2019)
Τοῦ Παραδείσου τ' ὄνειρο ( Μνῆμες Ὄρους Ἁγίου ...Όκτ 2013 )
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: "Πόσα χωρᾶνε σὲ ἕνα Ἀμήν;"
(Eκδ.Ιεραποστολικὸ Σωματεῖο Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2019)
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου