Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2022

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ [: Μᾶρκ. 5,24-34] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ [Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων Ματθ. 9,20-26]

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ [:Μᾶρκ. 5,24-34]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 9,20-26]

Γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος: «Καὶ ἰδοὺ γυνή, αἱμοῤῥοοῦσα δώδεκα ἔτη, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ. ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ, ἐὰν μόνον ἅψωμαι τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, σωθήσομαι (:Καὶ νὰ λοιπὸν μιὰ γυναῖκα ποὺ ἔπασχε δώδεκα χρόνια ἀπὸ αἱμορραγία, πλησίασε ἀπὸ πίσω του κρυφά, ἐπειδὴ ντρεπόταν καὶ δὲν ἤθελε νὰ γίνει φανερὴ ἡ ἀρρώστια της, κι ἄγγιξε τὴν ἄκρη τοῦ ἐξωτερικοῦ ἐνδύματός του. Καὶ τὸ ἔκανε αὐτὸ διότι ἔλεγε μέσα της: "καὶ μόνο ν᾿ ἀγγίξω τὸ ἔνδυμά του θὰ γίνω ὑγιής")» [Ματθ. 9,20-21].

Γιὰ ποιόν λόγο ὅμως δὲν Τὸν πλησίασε θαρρετά; Ντρεπόταν γιὰ τὴν ἀρρώστια της, νομίζοντας πὼς εἶναι ἀκάθαρτη· γιατί ἂν ἡ γυναῖκα ποὺ ἔχει τὰ ἔμμηνά της νόμιζε πὼς δὲν εἶναι καθαρή, πολὺ περισσότερο θὰ εἶχε αὐτὴν τὴν ἐντύπωση ὅποια ἔπασχε ἀπὸ τέτοια ἀρρώστια. Ἐπειδὴ πραγματικὰ θεωροῦνταν ἀπὸ τὸν μωσαϊκὸ Νόμο μεγάλη ἀκαθαρσία ἡ ἀσθένεια αὐτή. Γι᾿ αὐτὸ καὶ προσπαθεῖ νὰ κρυφτεῖ καὶ νὰ μὴ γίνει ἀντιληπτή· διότι οὔτε καὶ αὐτὴ δὲν εἶχε ἀκόμη τὴν πρέπουσα καὶ ὁλοκληρωμένη ἀντίληψη γιὰ τὸν Χριστό, ἀλλιῶς δὲ θὰ πίστευε πὼς θὰ περνοῦσε ἀπαρατήρητη. Ἔτσι πλησιάζει πρώτη αὐτὴ ἡ γυναῖκα δημόσια τὸν Κύριο: εἶχε ἀκούσει ὅτι θεραπεύει καὶ γυναῖκες, καὶ ὅτι πηγαίνει πρὸς τὸ κορίτσι ποὺ εἶχε πεθάνει.

Στὸ σπίτι της βέβαια δὲν τόλμησε νὰ Τὸν καλέσει, μολονότι ἦταν εὔπορη, οὔτε πάλι ἦρθε κοντά Του φανερά, μόνο κρυφὰ ἄγγιξε μὲ πίστη τὰ ροῦχα Του· διότι οὔτε εἶχε ἀμφιβολία, οὔτε  εἶπε  μέσα  της· «Θὰ  ἀπαλλαγῶ  ἄραγε ἀπὸ τὴν ἀρρώστια; Μήπως δὲ  θὰ ἀπαλλαγῶ;», ἀλλὰ ἔχοντας βέβαιη τὴν ἐλπίδα γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας της, Τὸν πλησίασε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο. «Ἔλεγε μέσα της», διηγεῖται  ὁ Εὐαγγελιστής·  «Καὶ μόνο ν᾿ ἀγγίξω τὸ ἔνδυμὰ  Του, θὰ σωθῶ ἀπὸ τὴν ἀσθένειά μου».  Εἶδε βέβαια ἀπὸ ποιά οἰκία εἶχε βγεῖ ὁ Ἰησοῦς, δηλαδὴ τῶν τελωνῶν, καὶ ποιοὶ ἦταν αὐτοὶ ποὺ Τὸν ἀκολουθοῦσαν, δηλαδὴ οἱ ἁμαρτωλοὶ καὶ οἱ τελῶνες·  καὶ ὅλα αὐτὰ βέβαια τὴν γέμισαν μὲ ἐλπίδες.

Πῶς ἐνήργησε λοιπὸν ὁ Χριστός; Δὲν τὴν ἄφησε νὰ μείνει ἀπαρατήρητη, ἀλλὰ τὴ φέρνει στὸ ἐπίκεντρο καὶ τὴν ἀποκαλύπτει σὲ ὅλους, γιὰ πολλοὺς λόγους. Ἄν καὶ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς πνευματικὰ ἀναίσθητους ἰσχυρίζονται ὅτι τὸ ἔκανε αὐτὸ ἐπειδὴ ποθοῦσε τὴν δόξα· διότι «γιὰ ποιόν λόγο», λένε, «δὲν τὴν ἄφησε νὰ περάσει ἀπαρατήρητη;» Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ λές, μιαρὲ καὶ μάλιστα μιαρότατε ἄνθρωπε; Αὐτὸς ποὺ δίνει ἐντολὴ νὰ σιωποῦν οἱ θεραπευόμενοι ἀπ᾿ Αὐτόν, Αὐτὸς ποὺ ἀφήνει μύρια θαύματα νὰ περνοῦν ἀπαρατήρητα, Αὐτὸς ἐπιθυμεῖ τὴν δόξα;
 
Ἑπομένως, γιὰ ποιό λόγο τὴν ὁδηγεῖ στὸ ἐπίκεντρο τῆς προσοχῆς τοῦ πλήθους, ἀποκαλύπτοντας τὴ θεραπεία της; Κατὰ πρῶτον, διαλύει τὸν φόβο τῆς γυναίκας γιὰ νὰ μὴ ζεῖ πλέον μὲ ἀγωνία, πιεζόμενη ἀπὸ τίς τύψεις τῆς συνειδήσεώς της, ἐπειδὴ πιθανὸ νὰ εἶχε τὴν ἐντύπωση ὅτι κατὰ κάποιο τρόπο εἶχε ὑφαρπάξει τὴν δωρεά. Δεύτερον, διορθώνει τὴ σκέψη της, ἐπειδὴ νόμισε ὅτι διέφυγε τὴν προσοχή Του. Τρίτον ἀποκαλύπτει σὲ ὅλους τὴν πίστη της, ὥστε οἱ ἄλλοι νὰ τὴ μιμηθοῦν· καί το ὅτι ὅμως σταμάτησε τίς πηγὲς τῆς αἱμορραγίας δὲν ἦταν μικρότερο θαῦμα ἀπό τὸ ὅτι ἀπέδειξε ὅτι τὰ γνωρίζει ὅλα. Γιὰ ὅλους λοιπὸν αὐτοὺς τοὺς λόγους ὁδηγεῖ τὴν αἱμορροοῦσα στὸ ἐπίκεντρο τῆς προσοχῆς τοῦ πλήθους καὶ λέει: «Θάρσει, θύγατερ (:Ἔχε θάρρος, κόρη μου)»· ὅπως ἀκριβῶς ἔλεγε καὶ στὸν παράλυτο· «ἔχε θάρρος, παιδί μου». Kαὶ πράγματι ἡ γυναῖκα ἦταν γεμάτη ἀπὸ φόβο καὶ γι᾿ αὐτὸ τῆς λέει «ἔχε θάρρος» καὶ τὴν ὀνομάζει ''θυγατέρα'', ἐπειδὴ ἡ πίστη της τὴν ἔκανε κόρη Του. Ἔπειτα ἀκολουθεῖ καὶ τὸ ἐγκώμιο: «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε (:Ἡ πίστη σου σὲ ἔχει σώσει)».
 
Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ὅμως μᾶς δίνει καὶ ἄλλες περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὴν γυναῖκα αὐτή. Ὅταν δηλαδή, λέγει, πλησίασε τὸν Ἰησοῦ καὶ θεραπεύθηκε, ὁ Χριστὸς δὲν τὴν κάλεσε ἀμέσως, ἀλλὰ προηγουμένως εἶπε: «Τίς ὁ ἁψάμενός μου; (:Ποιός εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μὲ ἄγγιξε;)». Ἔπειτα, ὅταν ὁ Πέτρος καὶ οἱ ἄλλοι μαθητές Τοῦ ἔλεγαν: «Ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; (:Διδάσκαλε, τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ Σὲ περικύκλωσαν καὶ Σὲ πιέζουν· καὶ Σὺ λέγεις: ''Ποιός μὲ ἄγγιξε;'')» -τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶναι μέγιστη ἀπόδειξη ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶχε σῶμα πραγματικὸ καὶ ὅτι δὲν εἶχε τὴν παραμικρὴ ὑπερηφάνεια, διότι τὰ πλήθῃ δὲν Τὸν ἀκολουθοῦσαν ἐξ ἀποστάσεως, ἀλλὰ Τὸν περιέβαλλαν ἀπὸ κοντὰ καὶ Τὸν συνέθλιβαν ἀπὸ παντοῦ-· Αὐτός, λέγει ὁ Λουκᾶς, ἐπέμενε λέγοντας ὅτι «ἥψατὸ μου τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ (:Κάποιος μὲ ἄγγιξε· διότι ἐγὼ ἀντιλήφθηκα ὅτι ἐξῆλθε ἀπὸ ἐμένα κάποια δύναμη θαυματουργική)». Ἔτσι ἔδωσε πιὸ χειροπιαστὴ ἀπάντηση στὴν καχυποψία τῶν πιὸ δύσπιστων ἀπὸ τοὺς ἀκροατές. Αὐτὰ τὰ ἔλεγε, ἐπίσης, γιὰ νὰ πείσει τὴν γυναῖκα νὰ ὁμολογήσει μόνη της τὴν πράξη της. Γι᾿ αὐτό, ἄλλωστε, δὲν τὴν ἔλεγξε ἀμέσως, ὥστε ἀφοῦ ἀποδείξει ὅτι γνωρίζει τὰ πάντα μὲ σαφήνεια, νὰ τὴν πείσει ἀπὸ μόνη της νὰ τὰ ἀποκαλύψει ὅλα καὶ νὰ τὴν προετοιμάσει νὰ διακηρύξει τὸ θαῦμα ποὺ ἐπιτελέσθηκε καὶ νὰ μὴν κινήσει ὑποψίες ἐὰν τὸ ἀνακοίνωνε ὁ Ἴδιος.

Εἶδες ὅτι ἡ γυναῖκα ἀποδείχτηκε ἀνώτερη στὴν πίστη ἀπὸ τὸν ἀρχισυνάγωγο; Δὲν ἔπιασε, δὲν κράτησε τὸν Ἰησοῦ, ἀλλὰ ἁπλῶς Τὸν ἄγγιξε μὲ τὰ ἄκρα τῶν δακτύλων της, καί, ἂν καὶ ἦλθε τελευταῖα, ἔφυγε πρώτη, ἀφοῦ θεραπεύθηκε. Καὶ ἐκεῖνος μὲν ὁδηγοῦσε ὅλο τὸν ἰατρὸ στὸ σπίτι του, ἐνῶ σὲ αὐτὴν ἀποδείχθηκε ἀρκετὴ ἡ ἁπλὴ ἐπαφὴ καὶ μόνο. Πραγματικά, μολονότι ἦταν συνδεδεμένη μόνιμα καὶ ὑπέφερε πολλὰ χρόνια ἀπὸ τὴν ἀσθένειά της, παρὰ ταῦτα ἡ πίστη της τῆς ἀναπτέρωνε τὸ ἠθικό της. Πρόσεξε ἐπίσης τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο τὴν παρηγορεῖ ὁ Κύριος λέγοντας «ἡ πίστις σου σέσωκέ σε (:ἡ πίστη σου σὲ ἔχει σώσει)». Καὶ βέβαια, ἐὰν τὴν εἶχε ὁδηγήσει στὸ μέσο τῶν παρευρισκομένων μὲ σκοπὸ τὴν ἐπίδειξη, δὲν θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ προσθέσει τὰ λόγια αὐτά.

Ὅμως μίλησε ἔτσι ἀφενὸς μὲν γιὰ νὰ ὁδηγήσει τὸν ἀρχισυνάγωγο στὸ νὰ πιστέψει, ἀφετέρου δὲ καὶ τῆς γυναίκας τὴν πίστη νὰ διακηρύξει καὶ ἀκόμη γιὰ νὰ προσφέρει μὲ τὰ λόγια αὐτὰ σὲ αὐτὴν εὐχαρίστηση καὶ ὠφέλεια ὄχι μικρότερη ἀπὸ τὴν ἀποκατάσταση τῆς σωματικῆς της ὑγείας. Τὸ ὅτι λοιπὸν θέλοντας ἐκείνη νὰ δοξάσει ἔκανε αὐτὰ καὶ ἄλλους νὰ διορθώσει καὶ ὄχι τὸν ἑαυτό Του νὰ δοξάσει, γίνεται ὁλοφάνερο ἀπὸ ὅλα ὅσα ἐλέχθησαν· διότι ὁ Ἴδιος βεβαίως καὶ χωρὶς αὐτὸ τὸ περιστατικὸ ἐπρόκειτο ἐξίσου νὰ εἶναι ἄξιος θαυμασμοῦ (διότι τὰ θαύματά Του ἦταν ἀφθονότερα ἀπὸ τίς χιονονιφάδες καὶ πολὺ πιὸ μεγαλύτερα ἀπὸ αὐτὸ καὶ ἐπιτέλεσε καὶ ἐπρόκειτο νὰ κάνει)· ἡ γυναῖκα ὅμως, ἂν δὲν συνέβαινε αὐτό, κατὰ πᾶσα πιθανότητα θὰ ἔφευγε ἀπαρατήρητη καὶ θὰ εἶχε στερηθεῖ τοὺς μεγάλους αὐτοὺς ἐπαίνους. Καὶ ἀκριβῶς γι᾿ αὐτὸ τὴν ὁδήγησε στὸ μέσο τοῦ πλήθους καὶ διεκήρυξε τὴν πίστη της καὶ ἀπέβαλε τὸν φόβο της (καθόσον, λέγει, τὸν πλησίασε τρέμοντας) καὶ γέμισε τὴν ψυχή της μὲ θάρρος καὶ μαζὶ μὲ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος τῆς ἔδωσε καὶ ἄλλα ἐφόδια λέγοντάς της τὰ ἑξῆς: «Πορεύου εἰς εἰρήνην (:Πήγαινε καὶ ζῆσε μὲ εἰρήνη)».
 

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,

ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
 

ΠΗΓΕΣ:

   https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-matthaeum.pdf

   Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ἅπαντα τὰ ἔργα, πατερικὲς ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς»(ΕΠΕ), ἐκδ. οἶκος «Τὸ Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1990, τόμος 10, Ὑπόμνημα στὸν Εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο, ὁμιλία ΛΑ΄, σελίδες 339-347.

   http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient greek/tools/liddell-scott/index.html

   Π. Τρεμπέλα, Καινὴ Διαθήκη μὲ σύντομη ἑρμηνεία (ἀπόδοση στὴν κοινὴ νεοελληνική), ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων « Σωτήρ», ἔκδοση τέταρτη, Ἀθήνα 2014.

   Ἡ Καινὴ Διαθήκη, Κείμενον καὶ ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοσις ὑπὸ Ἰωάννου Κολιτσάρα, ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ἡ Ζωή», ἔκδοση τριακοστὴ τρίτη, Ἀθήνα 2009

___________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος» 
           

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου