Στά συναξάρια και στους βίους πολλών ανθρώπων του Θεού παρατηρούμε τον διακαή πόθο να προσκυνήσουν τους τόπους όπου έζησε, δίδαξε και θαυματούργησε ο Κύριος.
Ταπεινός προσκυνητής και ο όσιος Γεώργιος, με κατάνυξη και δέος επισκέπτεται τα ιερά προσκυνήματα.
Σ’ ένα άσκητήριο, παρά τη μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στα Ιεροσόλυμα, συνάντησε, κατά τρόπο θαυμαστό , ένα άσκητή, πού ήταν θείος του.
Ο Θεός φώτισε τον ασκητή και τού φανέρωσε πώς ο διερχόμενος νέος κληρικός είναι ανιψιός του.
Με συγκίνηση ασπάσθηκαν τόν έν Κυρίω ασπασμό και ο όσιος με σεβασμό ζήτησε τις νουθεσίες του ενάρετου ασκητή θείου του, αν πρέπει να παραμείνει στη μονή της Αναλήψεως εκεί που είναι, πλησίον του κόσμου, ή ν’ αναχωρήσει για την ησυχία του Αγίου Όρους.
Ό ασκητής θείος του του είπε πώς θα πρέπει να παραμείνει εκεί που είναι, γιατί είναι αναγκαίος. Η αμαρτία έχει βυθίσει τόν κόσμο σε σκοτάδι, έχει χάσει το φώς του και δεν έχει οδηγό, να κηρύττει τον λόγο του Θεού, να ελεεί, να συμπάσχει και ν’ αναπαύει ψυχές…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου