"...Δάκρυα καὶ πάθη στὰ πόδια τῆς Κυρᾶς . Πίστη στὴν οἰκονομία της.
Καὶ ἂν τὰ πάθη ἀρέσκονται στὸ νὰ ἐπιστρέφουν, θὰ ναὶ ἡ δική μας ἡ μετανοημένη ἐπιστροφή, ποὺ πάντα ἐλεῶ Θεοῦ θὰ νικᾷ! Το Νίκος καὶ τὸ ἔλεος θὰ ἀνοίξουν τὴν μεγάλη πόρτα τῆς ἀληθινῆς Ζωῆς. Καὶ ἐκεῖ πυλωρὸς βρίσκεται ἤδη, ἡ Ὁδηγοῦσα πρὸς τὸ Φῶς Πορταϊτισσα! Ἕνα τελευταῖο χαῖρε πρὶν βγοῦμε ἀπὸ τὴν πύλη της. Ἀξίωσέ μας ξανά! Σπλαχνίσου μας Μητροπάρθενε! Μὴν ἀποστρέψεις οὔτε γιὰ ἐλάχιστα τὸ πρόσωπό σου, θὰ χαθοῦμε ἀλλιῶς!
Κατεβαίνουμε στὴν θάλασσα καὶ περιμένουμε τὸ λεωφορεῖο γιὰ Καρυές. Ἕνας νεότατος Ἰβηρίτης μοναχός, μάγειρος καὶ ψάλτης στὰ διακονήματα, συνομιλεῖ ἰδιαιτέρως μὲ ἕνα σχεδὸν ἀμούστακο παληκαράκι, ποὺ συμπορεύεται μὲ τὸν Πατέρα του στὸ Ὄρος.
Καὶ ἂν τὰ πάθη ἀρέσκονται στὸ νὰ ἐπιστρέφουν, θὰ ναὶ ἡ δική μας ἡ μετανοημένη ἐπιστροφή, ποὺ πάντα ἐλεῶ Θεοῦ θὰ νικᾷ! Το Νίκος καὶ τὸ ἔλεος θὰ ἀνοίξουν τὴν μεγάλη πόρτα τῆς ἀληθινῆς Ζωῆς. Καὶ ἐκεῖ πυλωρὸς βρίσκεται ἤδη, ἡ Ὁδηγοῦσα πρὸς τὸ Φῶς Πορταϊτισσα! Ἕνα τελευταῖο χαῖρε πρὶν βγοῦμε ἀπὸ τὴν πύλη της. Ἀξίωσέ μας ξανά! Σπλαχνίσου μας Μητροπάρθενε! Μὴν ἀποστρέψεις οὔτε γιὰ ἐλάχιστα τὸ πρόσωπό σου, θὰ χαθοῦμε ἀλλιῶς!
Κατεβαίνουμε στὴν θάλασσα καὶ περιμένουμε τὸ λεωφορεῖο γιὰ Καρυές. Ἕνας νεότατος Ἰβηρίτης μοναχός, μάγειρος καὶ ψάλτης στὰ διακονήματα, συνομιλεῖ ἰδιαιτέρως μὲ ἕνα σχεδὸν ἀμούστακο παληκαράκι, ποὺ συμπορεύεται μὲ τὸν Πατέρα του στὸ Ὄρος.
Στὰ μάτια τοῦ παιδιοῦ, τόσο καθαρὰ καθρεφτίζεται ὁ Θεϊκὸς πόθος. Τοὺς παρατηρῶ καὶ σκέφτομαι ὅτι μοιάζουν πάρα πολὺ καὶ ἴσως νὰ εἶναι ἀδέλφια κατὰ σάρκα. Νὰ ἀξιωθοῦν κάποτε ἄραγε, νὰ γίνουν καὶ συμμοναστὲς καὶ παραδελφοὶ κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη Της; Αὐτόματα μοῦ ἔρχεται στὸ μυαλὸ ἡ εὐλογία ποὺ θὰ λάβει ἡ μάνα τους, ἂν μὲ πίστη καὶ χαρὰ ἐμπιστευθεῖ καὶ τὰ δυὸ σπλάχνα της στὴν Μάνα τοῦ κόσμου!
Ἐμένα ἡ μάνα μου στὴν ἀρχὴ δὲν τὸ καλοπῆρε ποὺ ἔγινα Ἱερομόναχος! Τώρα μετὰ τόσα χρόνια λέει: Μακάρι νὰ γινόταν καὶ ὁ ἄλλος μου ὁ γιός! Γνωριζόμαστε μὲ τὸν Χαλκιδαῖο πάτερ Σ. καὶ τοὺς δυὸ νεοτάτους συντοπῖτες καὶ συνοδοιπόρους του, παπαδοπαίδια τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς λατρευτά, μὲ πρόσωπα ἰλαρότατα καὶ τὴν προσδοκία τῆς ἰεροσύνης καὶ τῆς ἀφιέρωσης, ζωγραφισμένη σὲ κάθε ἰκμάδα τῆς ὕπαρξής τους. Εὐβοϊκὰ χώματα εὐλογημένα!
Μᾶς ἔφερε αὐτὴ ἡ ὀλιγόλεπτη κουβέντα, δίπλα στὸ ξυλουργεῖο καὶ στοὺς στοιβαγμένους κορμοὺς τῆς Ἰβήρων, μέσα ἀπὸ κοινοὺς γνωστοὺς καὶ ἀναφορές, ξανὰ κοντά μας ὅλα τὰ ἐκλεκτὰ τεκνία τοῦ Ὁσίου Δαυίδ του ἐν Εὐβοίᾳ! Εἶχε ἀσκητέψει, διάκος ἦταν ἀκόμα, γιὰ καιρὸ στὴν Μεγίστης Λαύρας ὁ Ὅσιος Δαυίδ! Ἔχει ἀφήσει ἴχνη θαυμαστὰ στὰ μέρη τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου! Κουρὰ τοῦ μακαριστοῦ πατρὸς Κυρίλλου προηγουμένου τοῦ Μοναστηριοῦ του, ὁ πατήρ. Σ. μὲ τὸν ὁποῖον μιλᾶμε. Τὸν ἀκούσαμε σὲ ὅλες τίς ἀκολουθίες στὴν Πορταϊτισσα, νὰ ψέλνει μὲ ὑπέροχο καλογερικὸ ὕφος! Σὲ λίγο ἕνα ἀγροτικὸ αὐτοκίνητο ἀπὸ διπλανὸ κελλί, ἦρθε νὰ τοὺς παραλάβει. Συνοδηγὸς ἕνας ἐπίσης Εὐβοιώτης στὴν καταγωγὴ Ἁγιορείτης Μοναχός. Στὸ παρμπρίζ, κολλημένο ἕνα αὐτοσχέδιο προσκυνητάρι καὶ ὁ Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης! - Δική του κουρὰ εἶμαι ἐγώ! μᾶς εἶπε ὁ Γέροντας ὅταν μᾶς εἶδε νὰ κοιτάζουμε! Τί κι ἂν δὲν ἦρθε ποτέ του στὸ Ὄρος, ὁ Ὅσιος μὲ συγχωρεῖτε! Οἱ σπόροι καὶ τῆς δικῆς του...ἁγιοκαλλιέργειας, ὁλοένα καὶ καρπίζουν καλῶς καὶ βλαστάνουν ἄνθη εὐθαλέστατα, ἰδιαιτέρως σὲ τοῦτο τὸ περιβόλι, κάποτε νὰ τὰ συγκομίσει ὁ Γεωργὸς Κύριός μας...
Ἐμένα ἡ μάνα μου στὴν ἀρχὴ δὲν τὸ καλοπῆρε ποὺ ἔγινα Ἱερομόναχος! Τώρα μετὰ τόσα χρόνια λέει: Μακάρι νὰ γινόταν καὶ ὁ ἄλλος μου ὁ γιός! Γνωριζόμαστε μὲ τὸν Χαλκιδαῖο πάτερ Σ. καὶ τοὺς δυὸ νεοτάτους συντοπῖτες καὶ συνοδοιπόρους του, παπαδοπαίδια τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς λατρευτά, μὲ πρόσωπα ἰλαρότατα καὶ τὴν προσδοκία τῆς ἰεροσύνης καὶ τῆς ἀφιέρωσης, ζωγραφισμένη σὲ κάθε ἰκμάδα τῆς ὕπαρξής τους. Εὐβοϊκὰ χώματα εὐλογημένα!
Μᾶς ἔφερε αὐτὴ ἡ ὀλιγόλεπτη κουβέντα, δίπλα στὸ ξυλουργεῖο καὶ στοὺς στοιβαγμένους κορμοὺς τῆς Ἰβήρων, μέσα ἀπὸ κοινοὺς γνωστοὺς καὶ ἀναφορές, ξανὰ κοντά μας ὅλα τὰ ἐκλεκτὰ τεκνία τοῦ Ὁσίου Δαυίδ του ἐν Εὐβοίᾳ! Εἶχε ἀσκητέψει, διάκος ἦταν ἀκόμα, γιὰ καιρὸ στὴν Μεγίστης Λαύρας ὁ Ὅσιος Δαυίδ! Ἔχει ἀφήσει ἴχνη θαυμαστὰ στὰ μέρη τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου! Κουρὰ τοῦ μακαριστοῦ πατρὸς Κυρίλλου προηγουμένου τοῦ Μοναστηριοῦ του, ὁ πατήρ. Σ. μὲ τὸν ὁποῖον μιλᾶμε. Τὸν ἀκούσαμε σὲ ὅλες τίς ἀκολουθίες στὴν Πορταϊτισσα, νὰ ψέλνει μὲ ὑπέροχο καλογερικὸ ὕφος! Σὲ λίγο ἕνα ἀγροτικὸ αὐτοκίνητο ἀπὸ διπλανὸ κελλί, ἦρθε νὰ τοὺς παραλάβει. Συνοδηγὸς ἕνας ἐπίσης Εὐβοιώτης στὴν καταγωγὴ Ἁγιορείτης Μοναχός. Στὸ παρμπρίζ, κολλημένο ἕνα αὐτοσχέδιο προσκυνητάρι καὶ ὁ Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης! - Δική του κουρὰ εἶμαι ἐγώ! μᾶς εἶπε ὁ Γέροντας ὅταν μᾶς εἶδε νὰ κοιτάζουμε! Τί κι ἂν δὲν ἦρθε ποτέ του στὸ Ὄρος, ὁ Ὅσιος μὲ συγχωρεῖτε! Οἱ σπόροι καὶ τῆς δικῆς του...ἁγιοκαλλιέργειας, ὁλοένα καὶ καρπίζουν καλῶς καὶ βλαστάνουν ἄνθη εὐθαλέστατα, ἰδιαιτέρως σὲ τοῦτο τὸ περιβόλι, κάποτε νὰ τὰ συγκομίσει ὁ Γεωργὸς Κύριός μας...
...Ξηροποτάμου! Πρώτη μας ἐπίσκεψη σὲ ἕνα Μοναστήρι, ποὺ δὲν ὑπάρχει φορὰ στὴν εἴσοδο ἢ στὸ φευγιό μας, ποὺ νὰ μὴν τὸ ἔχουμε ἀπὸ μακριὰ ἔστω θαυμάσει. Ἄλλη μιὰ πύλη ἱστορικοῦ κοινοβίου προστίθεται σὲ αὐτὲς ποὺ ἔχουμε διαβεῖ. Λίγα μέτρα πρίν, στὶς κληματοσκέπαστες πέργολες τῆς εἰσόδου, συναντᾶμε τὸν ἀδελφό μας Ἀντώνη, τὸν πέμπτο φετινὸ συνοδίτη μας, ποὺ ἤδη μᾶς περίμενε, ἀφοῦ εἶχε μπεῖ κι αὐτὸς μὲ τὸ πρωινὸ πλοῖο.
Μαζί του καὶ δυὸ Σέρβοι νεαροὶ προσκυνητές. Πρώτη του φορὰ στὸ Ὄρος. Μονὴ τῆς μετανοίας του, τὸ περίβλεπτο φρούριο τῆς Ξηροποτάμου! Βλέποντάς τον, σκέφτομαι πὼς ὅπως πανηγύρι γίνεται στὸν Οὐρανὸ «ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι», ἔτσι καὶ τοῦτες τίς στιγμές, μιὰ πᾶν χαρμόσυνη γιορτὴ θὰ ἔχει στηθεῖ στὴν οὐράνια χορεία τῶν ἐν σώματι Ἀγγέλων Πατέρων τοῦ Ἄθω, γιὰ τοὺς σημερινοὺς νιοφερμένους, ὅπως ὁ Ἀντώνιος! Γιορτὴ ὅμως μόνο γιὰ ἐκείνους, ποὺ προσεγγίζουν τοῦτο τὸ ταξίδι, ὄχι ἐκδρομικά, σὰν μιὰ ἀπὸ τίς πολλὲς ταξιδιωτικὲς ἐμπειρίες, μὰ ἔχοντας στὴν ψυχή τους τὸ ψαλμικό: «Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστὶ διαπαντός». Μόνο ἔτσι στήνεται τὸ πανηγύρι στόν... Ἄνω Ἄθωνα. Αἰώνια ἀφορμὴ ἡ μετάνοια! Σημερινὴ ὁ ἀδελφός μας!
Ὅπως στὸ διάβα τῆς ζωῆς συναντᾷς διαφορετικὰ εἴδη ὀμορφιᾶς, παράξενης καὶ πρωτόγνωρης, ἔτσι καὶ ἐδῶ στὸν χιλιόχρωμο τοῦτο λειμῶνα, συνειδητοποιοῦμε καὶ ἀνακαλύπτουμε πὼς ὑπάρχουν καὶ διαφορετικὰ εἴδη σιωπῆς καὶ γαλήνης! Ὅλα ἐδῶ σὲ κελεύουν νὰ εἰρηνέψεις, νὰ γίνεις φειδωλὸς στοὺς λόγους ποὺ θὰ ἀρθρώσεις, ἀκόρεστος σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἄφατα θὰ νιώσεις. Ξηροποταμινὴ ἡσυχία! Ἄμοιαστη μὲ ὅλες τίς ἄλλες καὶ ἀπερίγραπτη μὲ κοινὲς λέξεις! Μόνο ὁ σοφὸς παροιμιαστὴς μπορεῖ νά σε ἐξυμνήσει! "Ἀνὴρ δὲ φρόνιμος, ἡσυχίαν ἄγει" (Παρ. 11,12»1.)
Τὸ πιστοποιοῦμε ἀμέσως, μόλις συναντᾶμε τὸν ἀρχοντάρη Μοναχό. Οὔτε ἕνας παραπανήσιος λόγος ἀπὸ τὸ στόμα του. Τὰ ἀπολύτως ἀναγκαῖα! Πόσο δύσκολο τοῦτο τὸ πάλαισμα! Καὶ πόσο ἀγνοοῦμε καὶ ἐνίοτε παρεξηγοῦμε καὶ λοιδοροῦμε τὴν ἔκφρασή του. Κριτήριο καὶ αὐτὸ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἠμέρα... κακό ἀσυγκράτητο, γεμάτη ἀπὸ δηλητήριο τοῦ θανάτου ἡ γλῶσσα, κατὰ τὸν ἀδελφόθεο Ἅγιο Ἰάκωβο. Ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα... Χαλινὸ καὶ πηδάλιο ἔχουν οἱ Ξηροποταμινοὶ στὴν γλῶσσα! Ἀπὸ αὐτὴν τὴν πηγὴ νὰ ρέει μόνο τὸ γλυκό, τὸ ξεδιψαστικὸ νερὸ καὶ ὄχι τὸ ἀλυκόν!
Δωμάτιο στὸν πρῶτο ὄροφο δίπλα στὴν ξακουστὴ βιβλιοθήκη καὶ τὸ ἀναγνωστήριο τῆς Ξηροποτάμου. Ἐκεῖ ὑπέροχα βιβλιοδετημένα ὅλα τὰ ἀμέτρητα βιβλία. Ὡς καὶ τὸ πλέον μικρὸ στὸ σχῆμα. Προστατεύονται ἔτσι ἀπὸ τὴν φθορὰ τὰ ἄφθαρτα καὶ ἀνόθευτα λόγια τῶν Πατέρων καὶ τῶν Γερόντων. Δεῖγμα ἀπέραντου σεβασμοῦ καὶ τάξης ὑποδειγματικῆς. Στὶς δυὸ ὧρες ποὺ ἔχουμε ὡς τὴν προσκύνηση τῶν τιμίων λειψάνων, παίρνουμε τὸν ἀνήφορο ἀπὸ τὴν Ξηροποτάμου, ὡς τὸ μακρινὸ κελλὶ μὲ τοὺς 2 Γέροντες, ποὺ ὑπολογίσαμε ὅτι βρισκόταν σὲ ἀπόσταση περίπου μισῆς ὥρας μὲ τὰ πόδια.
Ὁ Ἀντώνης δὲν σταματᾷ νὰ θαυμάζει καὶ νὰ «ἐγκλωβίζει» τίς πρῶτες του Ἀθωνικὲς παραστάσεις. Ὅσο ἀνεβαίνουμε, τόσο περισσότερο ἐνθουσιάζεται ἀπὸ τὴν ἀκίβδηλη φυσικὴ καλλονή. Ἕτοιμες οἱ χρυσὲς χονδρολιὲς γιὰ τὸ μάζεμά τους. Συκιὲς μὲ σῦκα μεγάλα καὶ ὥριμα, μιὰ στροφὴ πρὶν τὴν εἴσοδο τοῦ κελλιοῦ. Δὲν ἔχει εὐλογία ὅμως νὰ κόψουμε. Ἢ τοὐλάχιστον, δὲν βλέπουμε κάποιον γιὰ νὰ ζητήσουμε.
Τὸ «ἔχει εὐλογία» εἶναι μιὰ πολὺ συνηθισμένη φράση στὸ Ἅγιο Ὄρος. Σημαίνει ὅτι ἔχεις τὴν ἄδεια γιὰ νὰ κάνεις κάτι, τὸ ὁτιδήποτε, τὸ πλέον φυσιολογικό, ὅπως τὸ νὰ κόψεις γιὰ νὰ φᾷς ἕνα σῦκο, ἀπὸ μιὰ ἔρμη καὶ κατάφορτη ἀπὸ καρποὺς συκιὰ στὶς πλαγιὲς τῆς Ξηροποτάμου ἕνα μεσημέρι Ὀκτώβρη. Μὰ ὅταν τὰ καταφέρεις, ἔστω στιγμιαῖα, νὰ ὑποτάξεις τὴν λογικὴ καὶ τὸ θέλω σου σὲ ἕναν ἄγραφο μὰ πολυσέβαστο Ἀθωνικὸ νόμο καὶ δὲν κόψεις ἕναν καρπὸ ἀπὸ δέντρο ἀγλαόκαρπο, ἐπειδὴ δὲν πῆρες εὐλογία γιὰ αὐτό, εἶναι σὰν νὰ ἀφανίζεις ἀπὸ τὴ ρίζα, ἕνα ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα δέντρα στόν... ἀχανῆ ἀγρὸ τοῦ ἐγώ σου!
Μαζί του καὶ δυὸ Σέρβοι νεαροὶ προσκυνητές. Πρώτη του φορὰ στὸ Ὄρος. Μονὴ τῆς μετανοίας του, τὸ περίβλεπτο φρούριο τῆς Ξηροποτάμου! Βλέποντάς τον, σκέφτομαι πὼς ὅπως πανηγύρι γίνεται στὸν Οὐρανὸ «ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι», ἔτσι καὶ τοῦτες τίς στιγμές, μιὰ πᾶν χαρμόσυνη γιορτὴ θὰ ἔχει στηθεῖ στὴν οὐράνια χορεία τῶν ἐν σώματι Ἀγγέλων Πατέρων τοῦ Ἄθω, γιὰ τοὺς σημερινοὺς νιοφερμένους, ὅπως ὁ Ἀντώνιος! Γιορτὴ ὅμως μόνο γιὰ ἐκείνους, ποὺ προσεγγίζουν τοῦτο τὸ ταξίδι, ὄχι ἐκδρομικά, σὰν μιὰ ἀπὸ τίς πολλὲς ταξιδιωτικὲς ἐμπειρίες, μὰ ἔχοντας στὴν ψυχή τους τὸ ψαλμικό: «Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστὶ διαπαντός». Μόνο ἔτσι στήνεται τὸ πανηγύρι στόν... Ἄνω Ἄθωνα. Αἰώνια ἀφορμὴ ἡ μετάνοια! Σημερινὴ ὁ ἀδελφός μας!
Ὅπως στὸ διάβα τῆς ζωῆς συναντᾷς διαφορετικὰ εἴδη ὀμορφιᾶς, παράξενης καὶ πρωτόγνωρης, ἔτσι καὶ ἐδῶ στὸν χιλιόχρωμο τοῦτο λειμῶνα, συνειδητοποιοῦμε καὶ ἀνακαλύπτουμε πὼς ὑπάρχουν καὶ διαφορετικὰ εἴδη σιωπῆς καὶ γαλήνης! Ὅλα ἐδῶ σὲ κελεύουν νὰ εἰρηνέψεις, νὰ γίνεις φειδωλὸς στοὺς λόγους ποὺ θὰ ἀρθρώσεις, ἀκόρεστος σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἄφατα θὰ νιώσεις. Ξηροποταμινὴ ἡσυχία! Ἄμοιαστη μὲ ὅλες τίς ἄλλες καὶ ἀπερίγραπτη μὲ κοινὲς λέξεις! Μόνο ὁ σοφὸς παροιμιαστὴς μπορεῖ νά σε ἐξυμνήσει! "Ἀνὴρ δὲ φρόνιμος, ἡσυχίαν ἄγει" (Παρ. 11,12»1.)
Τὸ πιστοποιοῦμε ἀμέσως, μόλις συναντᾶμε τὸν ἀρχοντάρη Μοναχό. Οὔτε ἕνας παραπανήσιος λόγος ἀπὸ τὸ στόμα του. Τὰ ἀπολύτως ἀναγκαῖα! Πόσο δύσκολο τοῦτο τὸ πάλαισμα! Καὶ πόσο ἀγνοοῦμε καὶ ἐνίοτε παρεξηγοῦμε καὶ λοιδοροῦμε τὴν ἔκφρασή του. Κριτήριο καὶ αὐτὸ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἠμέρα... κακό ἀσυγκράτητο, γεμάτη ἀπὸ δηλητήριο τοῦ θανάτου ἡ γλῶσσα, κατὰ τὸν ἀδελφόθεο Ἅγιο Ἰάκωβο. Ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα... Χαλινὸ καὶ πηδάλιο ἔχουν οἱ Ξηροποταμινοὶ στὴν γλῶσσα! Ἀπὸ αὐτὴν τὴν πηγὴ νὰ ρέει μόνο τὸ γλυκό, τὸ ξεδιψαστικὸ νερὸ καὶ ὄχι τὸ ἀλυκόν!
Δωμάτιο στὸν πρῶτο ὄροφο δίπλα στὴν ξακουστὴ βιβλιοθήκη καὶ τὸ ἀναγνωστήριο τῆς Ξηροποτάμου. Ἐκεῖ ὑπέροχα βιβλιοδετημένα ὅλα τὰ ἀμέτρητα βιβλία. Ὡς καὶ τὸ πλέον μικρὸ στὸ σχῆμα. Προστατεύονται ἔτσι ἀπὸ τὴν φθορὰ τὰ ἄφθαρτα καὶ ἀνόθευτα λόγια τῶν Πατέρων καὶ τῶν Γερόντων. Δεῖγμα ἀπέραντου σεβασμοῦ καὶ τάξης ὑποδειγματικῆς. Στὶς δυὸ ὧρες ποὺ ἔχουμε ὡς τὴν προσκύνηση τῶν τιμίων λειψάνων, παίρνουμε τὸν ἀνήφορο ἀπὸ τὴν Ξηροποτάμου, ὡς τὸ μακρινὸ κελλὶ μὲ τοὺς 2 Γέροντες, ποὺ ὑπολογίσαμε ὅτι βρισκόταν σὲ ἀπόσταση περίπου μισῆς ὥρας μὲ τὰ πόδια.
Ὁ Ἀντώνης δὲν σταματᾷ νὰ θαυμάζει καὶ νὰ «ἐγκλωβίζει» τίς πρῶτες του Ἀθωνικὲς παραστάσεις. Ὅσο ἀνεβαίνουμε, τόσο περισσότερο ἐνθουσιάζεται ἀπὸ τὴν ἀκίβδηλη φυσικὴ καλλονή. Ἕτοιμες οἱ χρυσὲς χονδρολιὲς γιὰ τὸ μάζεμά τους. Συκιὲς μὲ σῦκα μεγάλα καὶ ὥριμα, μιὰ στροφὴ πρὶν τὴν εἴσοδο τοῦ κελλιοῦ. Δὲν ἔχει εὐλογία ὅμως νὰ κόψουμε. Ἢ τοὐλάχιστον, δὲν βλέπουμε κάποιον γιὰ νὰ ζητήσουμε.
Τὸ «ἔχει εὐλογία» εἶναι μιὰ πολὺ συνηθισμένη φράση στὸ Ἅγιο Ὄρος. Σημαίνει ὅτι ἔχεις τὴν ἄδεια γιὰ νὰ κάνεις κάτι, τὸ ὁτιδήποτε, τὸ πλέον φυσιολογικό, ὅπως τὸ νὰ κόψεις γιὰ νὰ φᾷς ἕνα σῦκο, ἀπὸ μιὰ ἔρμη καὶ κατάφορτη ἀπὸ καρποὺς συκιὰ στὶς πλαγιὲς τῆς Ξηροποτάμου ἕνα μεσημέρι Ὀκτώβρη. Μὰ ὅταν τὰ καταφέρεις, ἔστω στιγμιαῖα, νὰ ὑποτάξεις τὴν λογικὴ καὶ τὸ θέλω σου σὲ ἕναν ἄγραφο μὰ πολυσέβαστο Ἀθωνικὸ νόμο καὶ δὲν κόψεις ἕναν καρπὸ ἀπὸ δέντρο ἀγλαόκαρπο, ἐπειδὴ δὲν πῆρες εὐλογία γιὰ αὐτό, εἶναι σὰν νὰ ἀφανίζεις ἀπὸ τὴ ρίζα, ἕνα ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα δέντρα στόν... ἀχανῆ ἀγρὸ τοῦ ἐγώ σου!
Δι᾿ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς... Καρτερᾶμε νὰ ἀκουστεῖ τὸ Ἀμὴν μέσα ἀπὸ τὸ κελλί. Ἐπαναλαμβάνουμε τὸ γνωστὸ Ἁγιορείτικο ... χτύπημα στὴν πόρτα, μὰ ἀπόκριση δὲν παίρνουμε. Ἔτσι, εἴπαμε ἐμεῖς τό... Γένοιτο καὶ ἀρχίσαμε νὰ περιεργαζόμαστε τὸν χῶρο. Πανέμορφο ἐκκλησάκι στὴν αὐλὴ πιὸ μεγάλο ἀπὸ τὰ συνήθη κελιώτικα.
Μπαλκονάκια κρεμαστὰ καὶ ἀπλωταριές, μὲ ἀνεμπόδιστη γαλάζια θέα στὴν Δάφνη καὶ στὸν ὑπέροχο Ἀθωνικὸ νότο. Κῆποι σὲ διαφορετικὰ ἐπίπεδα, μὲ ἄφθονα φυτέματα καὶ μποστανικὰ τῆς ἐποχῆς. Καὶ ἐκεῖ δίπλα, ἀντικρυστὰ σχεδὸν στὸ ἱερὸ τῆς καλύβης, φυτεμένοι στὸ χῶμα δυὸ Σταυροί. Μπροστά τους μόνο χῶμα, μετρημένο ὅσο γιὰ νὰ χωρέσουν μέσα του δυὸ σαρκία. Δὲν ὑπῆρχαν ὀνόματα πάνω στοὺς Σταυροὺς οὔτε ἡ ἐν Κυρίῳ κοίμηση κανενὸς ἀναγραφόταν, τὸ ἕν ΚΩ δηλαδὴ ποὺ πολλοὺς ἔχει μπερδέψει στέλνοντας τὸν λογισμὸ τους στά...δωδεκάνησα. Αὐτοὶ οἱ Σταυροί, εἶναι τῶν 2 γερόντων τοῦ κελλιοῦ τὰ χαλινάρια, τὰ δικά τους πηδάλια καὶ ἡ ξεχωριστὴ ἐξ ουρανοῦ φωνὴ καὶ παραίνεση: «Μιμνήσκου τὰ ἔσχατά σου καὶ οὐ μὴ ἁμαρτήσῃς εἰς τὸν αἰῶνα» (Σοφία Σειρὰχ 8΄36.)
Μπαλκονάκια κρεμαστὰ καὶ ἀπλωταριές, μὲ ἀνεμπόδιστη γαλάζια θέα στὴν Δάφνη καὶ στὸν ὑπέροχο Ἀθωνικὸ νότο. Κῆποι σὲ διαφορετικὰ ἐπίπεδα, μὲ ἄφθονα φυτέματα καὶ μποστανικὰ τῆς ἐποχῆς. Καὶ ἐκεῖ δίπλα, ἀντικρυστὰ σχεδὸν στὸ ἱερὸ τῆς καλύβης, φυτεμένοι στὸ χῶμα δυὸ Σταυροί. Μπροστά τους μόνο χῶμα, μετρημένο ὅσο γιὰ νὰ χωρέσουν μέσα του δυὸ σαρκία. Δὲν ὑπῆρχαν ὀνόματα πάνω στοὺς Σταυροὺς οὔτε ἡ ἐν Κυρίῳ κοίμηση κανενὸς ἀναγραφόταν, τὸ ἕν ΚΩ δηλαδὴ ποὺ πολλοὺς ἔχει μπερδέψει στέλνοντας τὸν λογισμὸ τους στά...δωδεκάνησα. Αὐτοὶ οἱ Σταυροί, εἶναι τῶν 2 γερόντων τοῦ κελλιοῦ τὰ χαλινάρια, τὰ δικά τους πηδάλια καὶ ἡ ξεχωριστὴ ἐξ ουρανοῦ φωνὴ καὶ παραίνεση: «Μιμνήσκου τὰ ἔσχατά σου καὶ οὐ μὴ ἁμαρτήσῃς εἰς τὸν αἰῶνα» (Σοφία Σειρὰχ 8΄36.)
Νώντας Σκοπετέας
(Δάκρυα σταλάζει ὁ Ἄθωνας Ἅγιο Ὅρος 2017)
Ἀποσπάσματα.
(Δάκρυα σταλάζει ὁ Ἄθωνας Ἅγιο Ὅρος 2017)
Ἀποσπάσματα.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου