ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ - Μέρος 12ον

Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ. Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΟΣ, ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.
ΚΑΤΕΒΑΙΝΑΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΕΙΚΟΝΕΣ & ΧΤΥΠΟΥΣΑΝ ΝΕΚΡΙΚΑ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ, ΣΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. 

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ βιβλίου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ» ΕΔΩ 

Ομιλία του 1982, στην επέτειο των 60 ετων της Μικρασιατικής Καταστροφής,

Aκουστε ηχητικα τον ίδιο:

 

 

Χειροτερος χειμωνας του 1942-43

η Μικρασιατικη καταστροφη του 1922

«…Από τον χειμώνα του 1942- 1943, υπάρχει και ένας άλλος φοβερότερος χειμώνας της πατρίδος. Είναι ο Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος του 1922. Ήτανε η Μικρασιατική καταστροφή. Εξήντα χρόνια περάσανε από τότε(1982-60=1922).
 

Θα σας πω μερικά στιγμιότυπα από τις ημέρες εκείνες, επ ευκαιρία της επετείου, για να ζήσετε νεότεροι και παλαιότεροι τις τραγικές εκείνες ημέρες.
 

Ήμουν μικρό παιδί, στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα Πάρο. Ξαφνικά διαδίδεται στο νησί, στην Παροικιά, στην πρωτεύουσα της Πάρου, ότι έρχονται, έρχονται, έρχονται και τα μάτια βουρκώναν.
 

“Ποιοί έρχονται;” ρωτούσαμε τα παιδιά και μας λέγανε οι μεγαλύτεροι ότι σήμερα, αύριο, έρχεται το βαπόρι γεμάτο πρόσφυγες.
 

Έρχονται, έρχονται. Όταν φάνηκε το βαπόρι μακριά, πέρα από τον κάβο και άρχισε να σφυρίζει λυπητερά, άρχισαν να χτυπούν νεκρικά σαν Μεγάλη Παρασκευή οι καμπάνες της Εκατονταπυλιανής, μιας Εκκλησίας η οποία ως προς την ιστορία είναι σπουδαιοτέρα από την Εκκλησία της Τήνου, διότι κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας, ή μάλλον κατά τα ιστορικά δεδομένα, την έκτισε η Αγία Ελένη όταν ταξίδευε εις τους Αγίους Τόπους, για να εύρει τον Τίμιο Σταυρό και λόγω τρικυμίας εμποδίσθηκε στον λιμένα της Πάρου.
 

Χτυπούσαν λοιπόν νεκρικά, λυπητερά οι καμπάνες. Ο καιρός ήτο συννεφιασμένος, βροχερός, σκοτεινός, μουγκός, λες και πενθούσε κι αυτός. Και σε λίγο ήρθε το πλοίο γεμάτο πρόσφυγες. Μπήκαν στις βάρκες, -δεν πλεύριζαν τότε (τα καράβια) κοντά, όπως σήμερα πλευρίζουν-, μπήκαν στις βάρκες και ερχότανε. Τα μάτια του κόσμου ήτο βουρκωμένα.
 

Να τους και έρχονται, γέροι, ασπρομάλληδες, γυναίκες που κρατούσαν στην αγκαλιά τα μικρά παιδιά. Παλληκαράκια όλοι τους στιβαγμένοι μες την βάρκα. Εκείνο που έκανε κατάπληξη στον κόσμο ήταν, ότι όλοι κρατούσαν εικόνες.

Άλλος την εικόνα της Παναγίας, άλλος την εικόνα του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Νικολάου. Τα μόνα που πήρανε από τη χώραν της Μικράς Ασίας, ως τα μόνα εφόδια, ως τα μόνα λείψανα και τεκμήρια και ιερά κείμενα, ιερά λείψανα της όλης περιοχής. Ήρθαν με τις εικόνες, που πολλές από τις εικόνες αυτές είναι θαυματουργικές. Εγώ τουλάχιστον όταν πηγαίνω στην περιφέρειά μου, που είναι Πόντιοι και Μικρασιάται, με ιδιαίτερο δέος βλέπω τις εικόνες αυτές. Αρχαίες εικόνες βυζαντινού ρυθμού, θαυματουργικές εικόνες, για ένα λόγο: Τώρα ζωγραφίζουν οι ζωγράφοι μας και την ώρα που ζωγραφίζουν βλαστημάνε Χριστό και Παναγία. Τότε που ζωγράφιζαν εκείνοι οι αείμνηστοι ζωγράφοι της Μικράς Ασίας νηστεύανε τρεις ημέρες, για να ζωγραφίσουν την εικόνα της Παναγίας και του Χριστού μας, για αυτό ήταν αγιασμένες εικόνες.

Βγήκαν λοιπόν με τις εικόνες έξω. Μόλις κατέβηκαν από το καράβι, σκύψανε όλοι και φίλησαν το χώμα της πατρίδος. Μετά εσχημάτισαν πομπή. Όσοι έχουν επισκεφτεί την Πάρο ξέρουν ότι η Εκκλησία είναι λίγο μακριά από το λιμάνι. Προχώρισαν, και έφτασαν στην Εκκλησία. Γονάτισαν όλοι και έψαλλαν δοξολογία στον Θεό που σωθήκαν από το μαχαίρι του Κεμάλ. Ό,τι έγινε στο νησί της Πάρο, έγινε και σε όλη την αγαπητή μας πατρίδα…».

2) Απομαγνητοφωνημενη προσφωνηση του τελευταιου Μητροπολιτου της Σπαρτης της Πισιδίας, του Παταρων Μελετιου

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, όταν μεγάλωσε δεν τούς ξεχασε. Τοὺς βρήκε στήν Νέα Ιωνία και ως ιεροκήρυκας Αθηνών επισκεπτόταν συχνά τον ιερό ναό Αγίων Αναργύρων της Νέας Ιωνίας και κήρυττε τον θείο λόγο. Ας δούμε πώς τον προσφωνεί στον ναό, ο μακαριστός τελευταίος Μητροπολίτης Πισιδίας, ο Πατάρων Μελέτιος:

«Εὐχαριστοῦμε τὸν ἅγιον ἀρχιμανδρίτη Αὐγουστῖνο ὁ ὁποῖος ἐν συνεχεία μᾶς ἔρχεται ἐδῶ στὴν Νέα Ἰωνία καὶ σὲ ἄλλους ἱεροὺς ναούς καὶ κηρύττει τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἰατροί καὶ οἱ παλιοί καὶ οἱ νεώτεροι, ὁσάκις εἶχον ἀσθενεῖς μὲ τραύματα καὶ πληγᾶς ἀνειάτους, ἐμεταχειρίζοντο θερμοκαυστήρας. Πεπυρακτωμένους ράβδους καὶ μαχαίρια καὶ κατέκαιαν καὶ καυτηρίαζαν τὰς πληγᾶς καὶ τὰ τραύματα διὰ νὰ ἱατρευτοῦν. Ἔτσι καὶ οἱ λόγοι τοῦ ἁγίου ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου εἶνε θερμοκαυστῆρες, οἱ ὁποῖοι καυτηριάζουν τὰς πληγᾶς καὶ τὰ τραύματα τὰ ὁποῖα ἐπέστη ἐξ ἐνεργείας τοῦ διαβόλου τὸ σῶμα ἐκείνων ποὺ ἀποτελοῦν τὴν Ὀρθόδοξο Καθολική Ἐκκλησία. Γι᾿ αὐτὸ ἄς εὐχηθῶμεν ὅλοι μας ὅπως ὁ Πανάγαθος Δημιουργός, ἡ Ἁγία Τριάς, τὸν διατηρεῖ ἐν ὑγεία, ἐν ἀκμῇ καὶ τοῦ δίδει πάντοτε δύναμι γιὰ νὰ ἐξακολουθήση νὰ ἐργάζεται καὶ νὰ ἀγωνίζετε γιὰ τὴν δόξα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας καὶ διὰ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν».

Συνεχίζεται

Απο βιβλίο του Σταύρου Π.  Καπλάνογλου «ΣΠΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ»
Νοτιοδυτική Μικρά Ασία

 

Πηγή:https://www.augoustinos-kantiotis.gr/

«Πᾶνος»