Στις 7 Δεκεμβρίου του 1991 ο Κύριος της Ζωής
και του θανάτου κάλεσε κοντά Του μία αγία και αγνή Ψυχή. Κάλεσε κοντά
Του ένα άνθρωπο που έζησε μόνο για τον Θεό.
Κάλεσε κοντά
Του ένα Μοναχό που με τα δάκρυα και τους κόπους του μετέβαλε την
έρημο του Αγίου Όρους σε όαση πνευματική, καταφύγιο δροσερό για τον
σύγχρονο κουρασμένο διαβάτη της ζωής.
Κάλεσε κοντά Του ένα αγαθό
δούλο Του που δούλεψε πάνω στο τάλαντο που ο Κυριος του χάρισε και γέμισε την
Ορθόδοξη Εκκλησία με ύμνους μελωδικούς που ζωντανεύουν την πίστη και μεταφέρουν
τον πιστό σε ουράνιες πολιτείες πνευματικές.
Στις 7 Δεκεμβρίου 1991 ημέρα Σάββατο εκοιμήθη εν
Κυρίω ο Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού
Εκκλησίας.
Σαν ελάχιστο μνημόσυνο στην σεβασμία μνήμη του παραθέτουμε το
"Κύκνειο άσμα" του, που το συμπεριέλαβε στην τελευταία
του προσφορά προς την Παναγία Μητέρα του Θεού, στο περίφημο
"Θεοτοκάριον", το βιβλίο που περιέχει ύμνους και ωδές πνευματικές
πρός την έφορο του αγίου Όρους και μητέρα όλων των Χριστιανών,καθώς και τις
υποθήκες του πρός τα νευματικά του τέκνα. Ας έχουμε την ευχή
του.
ΤΟ
ΚΥΚΝΕΙΟΝ ΑΣΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ
"Αλλ΄ ώ Πανύμνητε Δέσποινα, δέξαι παρακαλώ, εν
πολλή μητρική ευνοία καί συμπάθεια και συγκαταβάσει,ως εδέξατο ο Υιός σου και
Θεός ημών τα δύο λεπτά της χήρας,τα ταπεινά μου ψελλίσματα,άτινα γονυκλινώς εν
πολλή ευλαβεία προσφέρω τη Θεομητορική σου μεγαλειότητι, "ως δώρα
ευπρόσδεκτα και προσφοράν τελείαν", και εν τη φοβερά ώρα του θανάτου βοήθει
μοι τω αναξίω και αμαρτωλώ ικέτη σου,εν δε τω αδεκάστω βήματι του φιλανθρώπου
Υιού σου και Θεού ημών, παράστησον με ακατάκριτον διά της μητρικής σου
παρρησίας,ως υπέσχου, φιλάγαθε Δέσποινα, και πάντας τους ψάλλοντας αυτούς εν
ευλαβεία, αξίωσον της ουρανίου βασιλείας. Αμήν.
Δέξασθε ευμενώς, παρακαλώ υμάς, αγαπητοί εν Χριστώ
Αδελφοί,το παρόν Θεοτοκάριον, και ψάλλατε τους εν αυτώ κανόνας εν πίστει και
ευλαβεία πρός την Κυρίαν Θεοτόκον, ίνα απαλλάττη υμάς πειρασμών και κινδύνων
και πάσης αμαρτίας, μετά δε το τέλος αξιώση υμάς,ταις Μητρικαίς αυτής
πρεσβείες, της βασιλείας των ουρανών, ης γένοιτο πάντας ημάς επιτυχείν χάριτι και
φιλανθρωπία του Κυρίου και Θεού και Σωτληρος ημών Ιησού Χριστού, ω η δόξα και το
κράτος και η προσκύνησις συν τω ανάρχω αυτού Πατρί,και τω Παναγίω και ομοουσίω
αυτού Πνεύματι,νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. "
Υποθήκες
προς τα πνευματικά του τέκνα:
«Τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά και περιπόθητα, ακούσατέ
μου της ταπεινής φωνής, ήτις χάριτι Κυρίου και βοηθεία της Κυρίας ημών Θεοτόκου
θα είπη εις υμάς ρήματα ζωής αιωνίου, ήτοι μικρόν και συνεπτυγμένον, αλλά
πρακτικόν λόγον ωφελείας και οικοδομής.
Δόξαν και ευγνωμοσύνην να προσφέρωμεν καθ' εκάστην
ημέραν τω Κυρίω και τη Παναγία Αυτού Μητρί, διότι ηξίωσαν ημάς να έλθωμεν εις
τον άγιον τούτον τόπον και να γίνωμεν μοναχοί, όπερ πολλοί επεθύμησαν, αλλά δεν
το κατόρθωσαν.
Γενόμενοι μοναχοί να έχωμεν αμείωτον την προθυμίαν προς τους
πνευματικούς αγώνας και άσβεστον την φλόγα της αγάπης προς την μοναχικήν ζωήν,
ως είμεθα την πρώτην ημέραν της ενταύθα ελεύσεώς μας.
Να προσέχωμεν πολύ δια να
φυλάττωμεν τον νουν μας καθαρόν από τους πονηρούς και ακαθάρτους λογισμούς,
οίτινες μολύνουν την καρδίαν μας, αποδιώκουν μακράν ημών την θείαν χάριν και
γινόμεθα παίγνιον του σατανά.
Ιδιαιτέρως σας συνιστώ να προσέξωμεν το έργον της
υπακοής, της τελείας και αδιακρίτου υπακοής, ήτις είναι το θεμέλιον της
μοναχικής ζωής, γεννήτρια της ταπεινώσεως και πηγή ειρήνης και πνευματικής
χαράς εις την καρδίαν του καλού και υπηκόου μοναχού.
Υπακοή και ταπεινοφροσύνη
είναι δύο πτέρυγες, αίτινες υψώνουν ημάς ταχύτερον εις την πνευματικήν
τελειότητα. Υπήκοος μοναχός, εργάτης αρετής· παρήκοος, πλήρης ακαταστασίας.
Να εξομολογήσθε ταχτικώς και ειλικρινώς και να
ανοίγητε διάπλατα την καρδίαν σας εις τον πνευματικόν σας πατέρα. Η συνεχής και
καθαρά εξομολόγησις καίει τον σατανά, ευφραίνει τον άγγελον φύλακα της ψυχής
και πληροί την καρδίαν μας θείας χάριτος.
Να προσέρχεσθε ταχτικότερον εν φόβω Θεού και καθαρά
εξομολογήσει εις την μετάληψιν των αγίων και αχράντων Μυστηρίων. Ο μεταλαμβάνων
ταχτικώς εν φόβω Θεού ενούται μετά του Κυρίου, φωτίζεται η ψυχή του, λαμβάνει
μυστικήν δύναμιν κατά του αοράτου εχθρού, όστις σφόδρα φοβείται την θείαν
Μετάληψιν και κατακαίεται υπ' αυτής και γενικώς ο μεταλαμβάνων εν βαθυτάτη
ταπεινώσει αξιούται νοερώς πολλών παρά Θεού πραγμάτων και δωρεών ως εμπράκτως
εδοκιμάσαμεν τούτο.
Να μην αμελήτε τον κανόνα σας και τα λοιπά καθήκοντά
σας, ήτοι εσπερινόν, απόδειπνον, όρθρον ως και την ανάγνωσιν.
Όταν δε εργάζεσθε να προσπαθήτε να λέγετε την ευχήν
«Κύριε Ιησού Χριστέ» και ενδιαμέσως το «Θεοτόκε Παρθένε».
Να έχετε αγάπην μεταξύ σας αδελφικήν, άδολον και
ανυπόκριτον, δια να σας επισκιάζη η χάρις του Θεού.
Να αγαπάτε και να σέβεσθε τον πνευματικόν σας
πατέρα, ήτις αγάπη και σεβασμός αναφέρεται εις τον Χριστόν.
Να είσθε προσεκτικοί εις τους λόγους σας, συνετοί
εις τας αποκρίσεις σας, να αποφεύγετε τας ακαίρους συζητήσεις και φλυαρίας και
να επιδιώκετε πάντοτε την σιωπήν, ως μητέρα σοφωτάτων εννοιών κατά τον ειπόντα
θείον Πατέρα.
Να ευλαβείσθε σφόδρα την Κυρίαν ημών Θεοτόκον, την
έφορον και προστάτιδα ημών, τον αρχηγόν ημών Άγιον Ιωάννην τον Πρόδρομον και
τους ιδιαιτέρους προστάτας ημών Άγιον Διονύσιον τον Ρήτορα και Άγιον
Μητροφάνην, οίτινες υπερίπτανται νοερώς και ευλογούσιν ημάς και να λέγετε εν
τακτύή ημέρα της εβδομάδος ανελλιπώς τους χαιρετισμούς και την παράκλησιν
αυτών.
Να βιάζεσθε, αγαπητά μου τέκνα, να βιάζεσθε εις το καλόν και γενικώς εις τα μοναχικά σας καθήκοντα και ως λέγει ο Ουρανοβάμων Άγιος Απόστολος Παύλος "βλέπετε πως ακριβώς περιπατείτε μη ως άσοφοι αλλ' ως σοφοί εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι".
Μακάριος ο μοναχός εκείνος, όστις βιάσει τον εαυτόν
του και ζήσει εναρέτως κατά τας δοθείσας υποσχέσεις εν τη κουρά. Ούτος θα
αξιωθή μακαρίου τέλους και μετά το τέλος του η Κυρία Θεοτόκος θα απολογηθή υπέρ
αυτού προς τον εύσπλαχνον Υιόν της και Θεόν ημών Κύριον Ιησούν Χριστόν, ου η
χάρις και το άπειρον έλεος είη μεθ' ημών. Αμήν.
Και ταύτα πάντα μετά πολλής εν Χριστώ αγάπης και
θερμών πατρικών ευχών, ο ταπεινός
Γέρων Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης
Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας
Εν μηνί Αυγούστω 15. 1985
Κατά ταύτην την ημέραν εορτή της Κοιμήσεως της
Κυρίας ημών Θεοτόκου ήλθον εις Άγιον Όρος εν έτει 1922.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου