...Στὸ κελλί-σύννεφο τῶν Καρυῶν λίγο πρὶν τὸν ἑσπερινὸ συνεχίζουμε νὰ ἀκοῦμε τὰ σοφὰ λογάκια τοῦ ταπεινοῦ Γέροντα... -Ξέρετε παιδιά μου, ἕνας ἄνθρωπος ποὺ μπορεῖ καὶ δὲν τηρεῖ τὴν κεκανονισμένη νηστεία ἁμαρτάνει! Καὶ τὸ ἄλαδο νὰ μὴν τὸ χαλᾶτε ἂν μπορεῖτε νὰ ἀντέξετε καὶ ἔχετε εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ! Ξέρετε, ὁ Κύριος τόσο πολὺ ἀγαπᾷ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ψάχνει συνεχῶς νὰ βρεῖ ἕναν λόγο γιὰ νὰ τὸν ὑπερασπιστεῖ! Νὰ τὸν δικαιολογήσει...γι᾿ αὐτὸ δίνει σὲ ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπο ποὺ μπορεῖ καὶ δὲν νηστεύει, μιὰ ἀρρώστια, μιὰ αἰτία δηλαδή, ὥστε νὰ τρώει ἔπειτα δικαιολογημένα ὡς ἀσθενής!
Δὲν τὰ κατανοοῦμε ὅλα αὐτὰ ὅμως! Δὲν ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἡ μὴ τήρηση τῆς νηστείας, μᾶς βλάπτει...νομίζουμε ὅτι ἀρρωσταίνουμε μόνο ἀπὸ κληρονομικότητα καὶ ἀπὸ χίλιες δυὸ ἄλλες αἰτίες...καὶ τὴ νηστεία δὲν τὴν σκεφτόμαστε καθόλου... Ἀμελητέα ὑπόθεσις...καὶ λέμε μετὰ γιὰ τὰ ἐξερχόμενα καὶ ἄλλα τέτοια ποὺ διόλου δὲν στέκουν...παρανοοῦμε καὶ παραμορφώνουμε τὰ λόγια τοῦ Κυρίου...νὰ ἔχετε λοιπὸν ὑπομονὴ καὶ νὰ διδάσκετε μὲ τὸ βίωμα τὰ παιδιά σας! Νὰ μὴν εἴσαστε Θεοὶ ἐσεῖς γιὰ ἐκεῖνα τὰ καημένα! Νὰ βάζετε πάντα μπροστά τὸν Χριστό! Ὅταν σᾶς ζητοῦν κάτι, μήν τοὺς τὸ δίνετε ἀμέσως ἀκόμα κι ἂν τὸ μπορεῖτε...πᾶρτε τα ἀπὸ τὸ χεράκι καὶ πηγαίνετε νὰ γονατίσετε μπροστὰ στὸ εἰκονοστάσι καὶ στὸν Δεσπότη Χριστό μας! Νὰ καταλάβουν πὼς ὅλα εἶναι δικά Του δῶρα, ἀκόμα καὶ τὰ πιὸ ἁπλὰ τὰ πιὸ καθημερινά!
Μεγάλο ἐφόδιο ἡ ὑπομονὴ παιδιά μου! Σπουδαία ἀρετή! Ἦταν πρὶν ἀπὸ εἴκοσι -εἰκοσιπέντε χρόνια σὲ μιὰ πόλη ἐδῶ στὰ βόρεια, ἕνα ἀντρόγυνο νέων Μουσουλμάνων. Ὁ ἄνδρας κάποια στιγμὴ ἔδωσε ὁ Κύριος νὰ φωτιστεῖ καὶ νὰ γίνει Χριστιανός.
Ἡ γυναῖκα του ἀπελπίστηκε...πῆγε στὸν ἱερέα τους καὶ ρώταγε νὰ δεῖ τί θὰ κάνει. Καὶ ἐκεῖνος τῆς εἶπε: -Θὰ σταματήσεις νὰ τοῦ φτιάχνεις φαγητὸ καὶ κάθε βράδυ τὴν ὥρα ποὺ θὰ τὸν βλέπεις νὰ προσεύχεται, θὰ πηγαίνεις νὰ γεμίζεις ἕναν κουβᾶ μὲ κρύο νερὸ καὶ θὰ τὸν πετᾷς πάνω του! Ἔτσι καὶ ἔκανε! Δὲν ξαναμαγείρεψε ποτὲ γιὰ τὸν ἄντρα της καὶ κάθε βράδυ τὸν ἔκανε μούσκεμα μὲ τὸν κουβᾶ, τὴν ὥρα ποὺ τὸν ἔβλεπε νὰ γονατίζει!
Ἐκεῖνος ἀτάραχος! Δὲν τῆς μίλησε ποτέ, δὲν τῆς παραπονέθηκε καθόλου! Οὔτε ἔφυγε ἀπ᾿ τὸ σπίτι! Συνέχιζε νὰ προσεύχεται καὶ μόλις τελείωνε, πήγαινε καὶ ἔβγαζε τὰ μουσκεμένα του ροῦχα καὶ φόραγε ἀμίλητος τὰ στεγνὰ ποὺ εἶχε ἕτοιμα ἤδη!
Ξέρετε πόσο κράτησε αὐτὸ τὸ μαρτύριό του; Δυὸ χρόνια ὁλάκερα! Καὶ ἕνα βράδυ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς, πάει ἡ γυναῖκα του καὶ γονατίζει κλαίγοντας δίπλα του καὶ τοῦ λέει: -Θέλω καὶ ἐγὼ νὰ γίνω Χριστιανή! Ὅ,τι καὶ νὰ ᾿ναι αὐτὸ ποὺ πιστεύεις, γιὰ νὰ σοῦ δίνει τόση ὑπομονὴ καὶ τόση ἀγάπη, θέλω νὰ τὸ ἀσπαστῶ καὶ ἐγώ!
Καὶ ἔγινε καὶ ἐκείνη Χριστιανὴ καὶ ἔπειτα κάνανε καὶ 3 ἀγόρια! Τὸ πρῶτο μάλιστα τὸ εἴπανε Ἀρσένιο ἀφοῦ τὸ βάφτισε ὁ Γέροντας Παΐσιος! Καὶ ἔρχονταν ὁ πατέρας μαζὶ μὲ τοὺς γιοὺς στὴν Παναγούδα ποὺ ἀκόμα ἤτανε ὁ Ἅγιος καὶ θαύμαζε ὁ Παπποῦς τὴν ἁγνότητα τῶν παιδιῶν!
Κάποτε ποὺ εἶχαν ἔρθει τοὺς λέει: -Πᾶρτε λουκουμάκι εὐλογημένα! Καὶ τοῦ ἀπαντᾷ τὸ μεγάλο παιδί: -Πρῶτα προσκύνημα καὶ ὕστερα λουκούμι Γέροντα! Κανένας δὲν μοῦ εἶχε ἀπαντήσει ἔτσι! ἔλεγε ὕστερα ὁ Ἅγιος!
Κλείνω τὰ μάτια μου, προσπαθῶντας νὰ φυλακίσω ὅσα ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἀποτυπώθηκαν στὰ τόσο μεστὰ λόγια τοῦ Γέροντα.
Τὰ ξαναανοίγω μπροστὰ στὴν Ἁγία Παρασκευή, στὸ Θεολόγο Ἅγιο Γρηγόριο, στὴν Ἁγία Ἄννα, στὸν Ἅγιο Ἀλύπιο καὶ στὴν Ἁγία Ἀναστασία τὴν Φαρμακολύτρια. Χορεία Ἁγίων ποὺ θαυμάστωσαν τὸν Κύριο, βαλμένοι δίπλα - δίπλα στὸ καθολικό της Κουτλουμουσίου.
Καθόμαστε ἔπειτα ἔξω ἀπὸ τὴν τράπεζα καὶ περιμένουμε τὸν ἀγαπημένο μας πατέρα Γ. νὰ μᾶς συναντήσει. Παρατηρῶ τὴν ξυλόγλυπτη παράσταση τῶν Φρουρῶν Ἀρχαγγέλων.
Πάντα στὸ Ὄρος θὰ ὑπάρχει κάτι, ποὺ νὰ μιλήσει γιὰ πρώτη φορὰ μέσα σου! Ἀκόμα καὶ ἐδῶ ποὺ τόσα χρόνια χωρὶς διάλειμμα ἀξιωνόμαστε νὰ ἔρθουμε! Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τίς ἁγιογραφίες, στὴν εἴσοδο τῆς Φοβερᾶς Προστασίας! Ἀσύλληπτης ὡραιότητας καὶ μηνυμάτων ἀποκαλυπτικῶν!
Ἔρχεται ὁ πάτερ...σουρουπώνει ἔξω καὶ καθόμαστε ὑπὸ τῶν φῶς τῶν καντηλιῶν στὰ μεγάλα καθίσματα τοῦ ἐξωνάρθηκα...
Τὸ μεγάλο κρεμαστὸ ρολόϊ ἠχεῖ καὶ μετρᾷ ἀσταμάτητα... Ἐκεῖνος δὲν κάνει προλόγους! Ὡς συνήθως ξεκινᾷ μὲ οὐσία ...
-Μᾶς καταστρέφει ἡ πολυποίκιλη ἄγνοιά μας! Ἀδελφοί μου εἴμαστε εὐεργετημένοι ὡς Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες Χριστιανοὶ ... Εἴμαστε ὁ νέος περιούσιος λαὸς τοῦ Κυρίου! Πολιτογραφούμεθα στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέσῳ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος! Ἀλλὰ πὼς τὸ καταντήσαμε τὸ Ἅγιον Βάπτισμα! Κοσμικὸ πέρα γιὰ πέρα, μὲ ἀναδόχους ποὺ δὲν γνωρίζουν οὔτε πὼς διαβάζεται τὸ σύμβολο τῆς Πίστεως! Χωρὶς μυστηριακὴ ζωὴ καὶ πλήρη ἄγνοια! Δὲν ἔχουμε παιδιὰ πνεῦμα μαθητείας! Νὰ μαθητεύσουμε πάνω στὸ συναξάρι. Εἶναι στὸ σήμερα οἱ Ἅγιοι! Δὲν πάλιωσαν, οὔτε ξεπεράστηκαν!
Σὰν τὸν Χριστό μας! Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. Μόνο ἀπὸ ἐκεῖ θὰ μάθουμε γιὰ τίς ἀλήθειες τῆς πίστης καὶ τὸ κυριότερο θὰ πληροφορηθοῦμε γιὰ τίς μεθοδεῖες τοῦ σατανᾶ! Ἄλλη ἄγνοια αὐτή! Ἀγνοοῦμε τὴν ὕπαρξη τοῦ Ἀοράτου Πολέμου ὅπως τὸν ἀποκαλοῦσε ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Νήψεσθε, γρηγορήσατε, ἀγρυπνήσατε! Λέων ὀρυόμενος ὁ διάβολος! Θυμηθεῖτε πὼς τὸ λέει ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος: Ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις....Θυμηθεῖτε καὶ τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς! Τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησόμεθα!
Ἐδῶ ὅμως ἔρχεται καὶ ἡ ἄλλη ὀλέθρια ἄγνοια. Ἀμφιβάλλουμε γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, τῆς ψυχῆς...τίποτα δὲν ὑπάρχει! Γι᾿ αὐτὸ μᾶς κυβερνοῦν οἱ ἄθεοι! Ἀφοῦ κατὰ τὸν λαόν σου ἔχεις καὶ τὸν ἀρχηγό σου! Ἄν εἴχαμε ἐμεῖς πνευματικὴ ζωή, θὰ ἀντικατοπτριζόταν πάνω μας ἡ χάρη τοῦ Παναγίου πνεύματος! Μὰ ἐμεῖς θέλουμε νὰ σωθοῦμε ὅπως μᾶς ἀρέσει! Μόλις πᾶς νὰ μάθεις ὁδήγηση, λὲς στὸν δάσκαλο θὰ σοῦ πῶ ἐγὼ πὼς θὰ ὁδηγῶ; Ὄχι βέβαια, τὸν ἀκοῦς εὐλαβικὰ σὲ ὅ,τι θὰ σοῦ πεῖ, γιὰ νὰ μάθεις κάποτε νὰ ὁδηγεῖς! Ἀλλὰ τὸν Θεὸ θέλουμε νὰ τὸν συμμορφώσουμε μὲ τὸ θέλω μας! Λὲς καὶ δὲν ὑπάρχει δοσμένος ὑπ᾿ Αὐτοῦ ἕνας ...πνευματικὸς κώδικας!
Ἀκοῦμε τὸν χειμαρρώδη λόγο τοῦ Ἁγιορείτη Μοναχοῦ ποὺ ἄμεσα καὶ ἀνεξωράϊστα ἐλέγχει καὶ ἀφυπνίζει. Μνημονεύει ὅπως πάντα μεγάλες μορφὲς Ἀρχιερέων. Τὸν μακαριστὸ Νικόλαο Χαλκίδος ποὺ ἡ κάρα του εὐωδιάζει ἐκεῖ στὴ Βάθεια... τὸν Σιατίστης μακαριστὸ Ἀντώνιο καὶ πολλοὺς ἄλλους... -Οἱ σύγχρονοι Ἱεράρχες πρέπει νὰ ἀποκτήσουν τὸ γενναῖο φρόνημα τῶν 3 Ἱεραρχῶν! Πάντα εἰς τύπον Χριστοῦ. Νὰ μὴν φοβοῦνται νὰ ἐλέγξουν.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τίποτα δὲν ὑπολόγισε! Δὲν τὸν ἔνοιαξε νὰ χάσει τὸν πατριαρχικό του θρόνο, νὰ ἐξοριστεῖ... τέτοια Ἁγιότητα βίου θέλει ὁ Χριστός μας! Νὰ ἔχει λόγο ὁ Ἀρχιερέας! Νὰ χρησιμοποιεῖ τὴ ράβδο του! Νὰ μὴν καταντᾷ ἐκείνῃ διακοσμητική! Νὰ ᾿ναι πότε στήριγμα καὶ βακτηρία καὶ πότε βαριὰ καὶ παιδαγωγικὴ σὲ ὅσους κακοδοξοῦν, ἀθεοῦν καὶ Θεομαχοῦν! Γιατί διαφορετικὰ θὰ ἰσχύσει αὐτὸ ποὺ σημειώνει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος: ...ὅστις δὲν ὁμολογεῖ Χριστὸ ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα εἶναι υἱὸς καὶ σύμμαχος τοῦ ἀντιχρίστου!
Εἶναι τετυφλωμένος ὁ λαός μας! Καί σὰν Ἕλληνες ἔχουμε τεράστιο μερίδιο εὐθύνῃς! Πληγὲς Φαραὼ εἶναι αὐτὲς ποὺ δεχόμαστε! Ἐκμοντερνιστήκαμε μὲ τοὺς Εὐρωπαίους στὸ πνεῦμα τῆς Ἀθεΐας...ξέρετε γιατί πῆρε νωρὶς ὁ Κύριος τὸν Γέροντα Παΐσιο τὸν παπποῦ μας; Γιατί ἂν ζοῦσε σήμερα ποιός θὰ ἄκουγε τοὺς λόγους του; Σήμερα οἱ λόγοι του ἀκούγονται, ἀναπαύουν, φωτίσουν καὶ σώζουν!
Ψάχνει ὁ Κύριος τὸ φιλότιμό μας! Παραχωρεῖ τὰ μαρτύρια τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Τὸ πρῶτο τῆς συνειδήσεως, μὲ μιὰ συκοφαντία ἂς ποῦμε ὅπως στὸν βίο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καὶ τῆς ἀσθένειας ἔπειτα...βλέπετε πόσο ὑποφέρει ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος... αὐτοὶ ποὺ θὰ μαρτυρήσουν στὸ σήμερα παιδιὰ θὰ εἶναι οἱ μεγαλύτεροι Ἅγιοι ὅλων τῶν ἐποχῶν! Ἔτσι ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος! Γιατί θὰ τὸ κάνουν μὲ ἐνυπόστατο τὸν ἀντίχριστο! Δὲν ξέρουμε πότε θὰ ἔρθει βέβαια, οὔτε ἂν ἔχει γεννηθεῖ...
Ὁ Θεὸς δὲν θ᾿ ἀφήσει ὅμως τοὺς γνήσιους δούλους Του! Ἀρκεῖ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς νήψη καὶ πνευματικὴ ἑτοιμότητα ! Θὰ μᾶς βοηθᾷ πάντα ἡ Παναγία μας!
Ἐδῶ ἔχουμε τὴν Φοβερὰ Προστασία, ποὺ πόσες φορὲς δὲν ἀξιώνονται νὰ τὴν βλέπουν οἱ ταπεινοὶ Γεροντάδες! Κάθε βράδυ περνᾷ ἀπ᾿ τὰ κελλιά... Τὴν ἔβλεπε συνέχεια ὁ Ἅγιος Παΐσιος καὶ τὸ ἔλεγε στοὺς Πατέρες μας! Ξέρετε παιδιά, μετὰ τὸν θάνατό μας θὰ καταλάβουμε πόσο τεράστιο καὶ σωτήριο εἶναι τὸ μεσιτευτικὸ ἔργο τῆς Παναγίας μας! Ἡ παρακλητική Της πρεσβεία! Θυμηθεῖτε τὸν Δεκαπενταύγουστο στὴν ἐνάτη ὠδή: Σώζεις ἀεὶ Θεοτόκε τὴν κληρονομίαν σου! Ἐγγυᾷται ἡ Παναγία! Ἐγγυᾷται ἡ Πορταΐτισσα! Ὅσο ὑπάρχει δὲν θὰ λείψει τὸ ἔλεος ἀπὸ τὸν κόσμο! Ὅταν ἐξαφανιστεῖ ἡ εἰκόνα της λένε οἱ Πατέρες, σὲ 3 ἡμέρες τὸ Ὄρος θὰ βυθιστεῖ γιὰ νὰ μὴν τὸ πατήσει ὁ Ἀντίχριστος... Πέρασαν ὧρες συντροφιὰ μὲ τὸν ἀκούραστο πατέρα Γ. στὸ Κουτλουμούσι .
Ἡ ψυχωφελής μας συνεύρεση συνεχίστηκε στὸ Ἀρχονταρίκι τοῦ 2ου ὀρόφου ποὺ πόσες ἀναμνήσεις κάθε φορά μᾶς ξυπνᾷ! Ἔφερε καὶ βιβλία ὁ Γέροντας καὶ μᾶς διάβασε λόγους ἀφύπνισης τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, ἀλλὰ καὶ οὐράνια μηνύματα ποὺ εἶχε σταχυολογήσει ὁ πολυσέβαστος Γέροντας Συμεὼν Κραγιόπουλος, ποὺ πρὶν μόλις λίγο καιρὸ εἶχε κοιμηθεῖ!
Γλυκὸς ὁ σύντομος ὕπνος μας ὡς τὸ ξημέρωμα. Τὸ ὄνειρο τοῦ Παραδείσου δὲν τὸ ξυπνᾷ κανένα φῶς ἡμέρας, δὲν τὸ διακόπτει κανένας ἦχος αὐτῆς τῆς γῆς ...Μιὰ τελευταία ματιὰ στὸ μολυβοσκέπαστο καθολικό. Μιὰ στερνὴ προσκύνηση στὴν φοβερὰ Προστασία καὶ στὸ εἰκόνισμα τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Κουτλουμουσιανοῦ.
Πῶς περηφανεύονται οἱ ταπεινοὶ γιὰ τοὺς Οὐρανομύστες προγόνους τους! Φορτωμένοι παίρνουμε τὸν δρόμο γιὰ τίς Καρυές. Βιαστικὰ καὶ ἀγχωμένα περνᾶμε μπροστὰ ἀπὸ τὴν αὐλὴ τοῦ κελλιοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου καὶ τοῦ Γέροντος Ἰούστου. Πάνω στὸν ξύλινο φράχτη, τὰ τελευταῖα μηνύματα τοῦ φετινοῦ μας ταξιδιοῦ, ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου:
Πῶς περηφανεύονται οἱ ταπεινοὶ γιὰ τοὺς Οὐρανομύστες προγόνους τους! Φορτωμένοι παίρνουμε τὸν δρόμο γιὰ τίς Καρυές. Βιαστικὰ καὶ ἀγχωμένα περνᾶμε μπροστὰ ἀπὸ τὴν αὐλὴ τοῦ κελλιοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου καὶ τοῦ Γέροντος Ἰούστου. Πάνω στὸν ξύλινο φράχτη, τὰ τελευταῖα μηνύματα τοῦ φετινοῦ μας ταξιδιοῦ, ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου:
Ὁ Θεὸς δημιούργησε 2 κόσμους. Ὁ ἕνας παρών, ὁ ἄλλος μέλλων. Ὁ ἕνας αἰσθητός, ὁ ἄλλος ὑπεραισθητός. Ὁ ἕνας ὑποστατικός, ὁ ἄλλος ἀσώματος. Τὸν ἕναν τὸν βλέπουμε ἐμπειρικά, τὸν ἄλλον μὲ τὴν πίστη. Τὸν ἕναν τὸν ἔχουμε στὰ χέρια, τὸν ἄλλον στὶς ἐλπίδες. Τὸν ἕναν τὸν ἔταξε γιὰ ἀγῶνα, τὸν ἄλλον γιὰ βραβεῖο. Ὁ ἕνας συντροφεύεται μὲ ἀθλήματα, μὲ πόνους μὲ ἱδρῶτες καὶ ὁ ἄλλος μὲ στεφάνους, ἐπαίνους καὶ ἀμοιβές. Ὁ ἕνας εἶναι πέλαγος καὶ ὁ ἄλλος λιμάνι. Ὁ ἕνας σύντομος καὶ ὁ ἄλλος ἀθάνατος! Φαίνεται ὁ χρόνος μέχρι τὴ Δευτέρα παρουσία πολύς;
Δὲν εἶναι! Ἔτσι λέει τὸ χρονόμετρο τοῦ Θεοῦ! Τρέχω γιὰ νὰ προλάβω τοὺς ὑπόλοιπους! Χαλασμένο τὸ ταχύπλοο μὲ τὸ ὁποῖο ἀπὸ καιρὸ εἴχαμε κάνει κράτηση γιὰ τὴν ἔξοδό μας! Χαμογελᾶμε ἀφοῦ γνωρίζουμε πὼς εἶναι γιὰ καλό! Τὰ δελφίνια ποὺ κολυμπᾶνε ἔπειτα ἀπὸ λίγες ὧρες δίπλα στὸ κατάμεστο ἀργὸ καράβι, μᾶς τὸ πιστοποιοῦν! Γίνονται ἀφορμὴ γιὰ νὰ γνωριστοῦμε μὲ μιὰ εὐλογημένη παρέα Αἰτωλῶν ἀδελφῶν μας προσκυνητῶν! Ἀρχηγός τους ὁ παπᾶ Λεωνίδας ἀπ᾿ τὴν Παλαιομάνινα, στὸ εὐλογημένο Ξηρόμερο. Ὑπερπολύτεκνος, τοῦ Παραδείσου ὀνειρευτής, τοῦ Ἁγίου Βασιλείου ταπεινὸς διάκονος ὡς Λαϊκός, τώρα στὴν ὡριμότητα τῆς ψυχῆς του, τῆς Ἁγίου Θυσιαστηρίου ὑπηρέτης καὶ δοῦλος πιστός! Ἄσπρα γένια τὰ στολίδια του, μαυρόρασα τὰ ντύματά του.
Λεβέντικη ἡ μορφή του, σὰν παιδιοῦ ἡ καρδιά του! Λεπτὰ μετρημένα ὡς τὴν Οὐρανούπολη κράτησε ἡ συνάντησή μας. Ὅσο κράτησε καὶ ὁ χορὸς τῶν δελφινιῶν ποὺ μᾶς ξεπροβόδισαν. Ὅσο ἄντεξε καὶ ὁ Ἄθωνας νὰ κρατηθεῖ στὸν ὁρίζοντά μας.
Ἀγκαλιαζόμαστε καὶ δίνουμε ὑποσχέσεις, ποὺ μόνο ὁ Κύριος γνωρίζει ἂν ποτὲ θὰ πραγματοποιηθοῦν. Μὰ ὑπάρχει κι ὁ Οὐρανός.
Καὶ ἐκεῖ τὸ γαλάζιο δὲν σώνεται! Καὶ ὁ Ἄθωνας δὲν μικραίνει. Καὶ οἱ ἀγκαλιὲς δὲν κλείνουν! Καὶ ἡ ψυχὴ ποτὲ δὲν καθεύδει. Ἄγρυπνη καὶ συνεχῶς ὀρθρία θὰ ἀδημονεῖ γιὰ τὸ πανηγυρικὸ μήνυμα τοῦ νεανίσκου ἐν δεξιοῖς καθημένου Ἀγγέλου! Πάντα ὅταν τὸν φέρνω στὸ νοῦ μου, μοῦ θυμίζει Ἁγιορείτη ...
Νώντας Σκοπετέας
Ψυχὴ Ὀρθρία ( Ἡμερολόγιο Ὄρους 2015)
Μέρος 12ο. Ἀπόσπασμα.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου