Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Πράξεις 1,1-12] Β' Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Εἰς τό καί ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, καί ἀνελθόντα εἰς τούς οὐρανούς, καί καθίσαντα ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός» [8-12-1986] [Θέμα 97ον, μέρος ΙΑ΄]

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Πράξεις 1,1-12]

    Β΄ απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

         με υπομνηματισμό της ΙΔ΄Κατηχήσεως προς Φωτιζομένους

             του αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, && ΚΖ΄- Λ΄,

           «εἰς τὸ καὶ ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ

    καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς καὶ καθίσαντα ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός»

                             [εκφωνήθηκε στον Ι.Ν. αγίου Χαραλάμπους Λαρίσης στις 15-12-1986] 

 [Θέμα 97^ον, μέρος ΙΑ΄]

      Ενθυμείσθε ότι ο άγιος Κύριλλος εθεώρησε ως γνωστά τα της Αναλήψεως του Κυρίου, γι΄αυτό και δεν είπε πολλά πράγματα εις τους Κατηχουμένους του, επειδή είχαν ακούσει περί της Αναλήψεως την προτεραίαν, την προηγούμενη ημέρα, την Κυριακή. Όπως το βλέπομε εδώ, που λέει «Κυριακή», συνεπώς η κατήχησις εγίνετο ημέρα Δευτέρα. Πιστεύω ότι δεν ήταν μόνο κάθε Δευτέρα, αλλά όπως συμπίπτει η περίπτωσις, ότι το θέμα εκείνο ήταν μετά την Κυριακή, για εκείνη τη φορά, ημέρα Δευτέρα.

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Πράξεις 1,1-12] Α' Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Εἰς τό καί ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, καί ἀνελθόντα εἰς τούς οὐρανούς, καί καθίσαντα ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός» [8-12-1986] [Θέμα 96ον, μέρος Ι΄]

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Πράξεις 1,1-12]

Α΄ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ ὑπομνηματισμὸ τῆς ΙΔ΄κατηχήσεως πρὸς Φωτιζομένους

τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, && ΚΔ΄- ΚΣΤ΄

«εἰς τὸ καὶ ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ,

καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ καθίσαντα ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός»

[ἐκφωνήθηκε στὸν Ι.Ν. ἁγίου Χαραλάμπους Λαρίσης στὶς 8-12-1986]

[Θέμα 96ον, μέρος Ι΄]

Εὑρισκόμεθα, ἀγαπητοί, εἰς τὴν 24ην παράγραφον τῆς 14ης Κατηχήσεως τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων. Μέχρι τώρα ἔγινε ἀνάλυσις ἐπὶ τοῦ μεγάλου θέματος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ ἕνα γεγονός. Ἀδιάσειστον γεγονός· τὸ ὁποῖον καθορίζεται τόσον ἀπὸ τοὺς μάρτυρες, ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς προφήτας. Ἔτσι λοιπὸν οἱ μάρτυρες τοῦ γεγονότος καὶ οἱ προφῆται, δίνουν τὴν μαρτυρίαν τους καὶ πλέον ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μέσα στὴν Ἱστορία εἶναι ἀδιάσειστος. Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ διασείσει τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Πολλοὶ ἐπεχείρησαν, ἀλλὰ δὲν τὰ κατάφεραν. Στὸ τέλος γρονθοκόπησαν ἐπάνω σε καρφιά.

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, απόσπασμα από την ΙΔ΄Κατήχηση & ΚΔ΄- Λ΄

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

      Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων,απόσπασμα από την ΙΔ΄Κατήχηση

                                     && ΚΔ΄- Λ΄

    Η συνέχεια τώρα της διδασκαλίας της πίστεώς μας με παρακινεί να μιλήσω σχετικά με την Ανάληψη του Κυρίου. Αλλά η Χάρη του Θεού οικονόμησε να ακούσεις πλήρη τη διδαχή χθες που ήταν Κυριακή —όσο μπορούσε βέβαια να την παρουσιάσει η δική μου αδυναμία— στη Σύναξη που είχαμε, κατ' οικονομία της θείας Χάριτος, πάνω στα αναγνώσματα της ακολουθίας, η οποία περιείχε τα σχετικά με την άνοδο του Σωτήρα μας στους ουρανούς. Όσα λέγονταν ήταν για όλους, για το πλήθος όλο των πιστών, αλλά όμως ιδιαίτερα και για σένα που είσαι Κατηχούμενος. Εκείνο που έχει σημασία είναι το κατά πόσο πρόσεχες σ' αυτά που είπαμε χθες. Είναι βέβαιο ότι γνωρίζεις πως το Σύμβολο της Πίστεως, σ' ένα από τα άρθρα του, σε διδάσκει να πιστεύεις στον Κύριο που αναστήθηκε την τρίτη ημέρα και ανέβηκε στους ουρανούς και κάθισε στα δεξιά του Πατέρα. Νομίζω λοιπόν πως θα θυμάσαι πολύ καλά όσα είπαμε. Παρά ταύτα, σύντομα και επιγραμματικά και τώρα θα σου θυμίσω όσα είχαμε πει.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024 (Εὐαγγέλιο, Ἀπόστολος, Περί τῆς Ἀναλήψεως Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ)

Της Αναλήψεως

 

Ἐκ δεξιᾶς κάθισας πατρικῆς Λόγε,
Μύσταις παρασχὼν πίστιν ἀσφαλεστέραν.

«Ὁ Κύριος ἀνελήφθη εἰς οὐρανούς, ἵνα πέμψῃ τὸν Παράκλητον τῶ κόσμω, οἱ οὐρανοὶ ἡτοίμασαν τὸν θρόνον αὐτοῦ, νεφέλαι τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, Ἄγγελοι θαυμάζουσιν, ἄνθρωπον ὁρῶντες ὑπεράνω αὐτῶν, ὁ Πατὴρ ἐκδέχεται, ὃν ἐν κόλποις ἔχει συναϊδιον, Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον κελεύει πᾶσι τοὶς Ἀγγέλοις αὐτοῦ, Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ἡμῶν, Πάντα τὰ ἔθνη κροτήσατε χείρας, ὅτι ἀνέβη Χριστός, ὅπου ἣν τὸ πρότερον».

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Λουκ. 24,36-53] ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ[:Λουκ. 24,36-53]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

«Ταῦτα δὲ αὐτῶν λαλούντων αὐτὸς ὁ ᾿Ιησοῦς ἔστη ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν (:Καὶ ἐνῶ μιλοῦσαν γι᾿ αὐτά, ξαφνικὰ ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς στάθηκε ἀνάμεσά τους καὶ τοὺς λέει: ''Νὰ εἶναι μαζί σας εἰρήνη'')»[ 24,36].

Συνεχίζοντας ἐδῶ λέμε ὅτι ἐπειδὴ ὁ λόγος γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἔφθανε ἀπὸ πολλὰ μέρη στοὺς ἀποστόλους καὶ διεγειρόταν ὁ πόθος τους νὰ δοῦν τὸν Ἀναστημένο Κύριο, ἐπειδὴ Τὸν ποθοῦσαν, ἐρχόταν, καὶ ἐπειδὴ ζητοῦσαν νὰ Τὸν δοῦν καὶ Τὸν περίμεναν, ἐμφανιζόταν καὶ ἀποκαλυπτόταν σὲ αὐτούς. Ἀλλὰ ὅμως δὲν ἐμφανιζόταν πλέον σὲ αὐτοὺς ἔχοντας τὰ μάτια τους κρατημένα, οὔτε καὶ μιλοῦσε σὰν γιὰ κάποιον ἄλλο, ἀλλὰ παρουσίαζε τὸν ἑαυτό Του φανερά, καὶ τοὺς παρακινοῦσε νὰ ἔχουν θάρρος. Ἐκεῖνοι ὅμως καὶ ἔτσι εἶχαν ἀμφιβολία καὶ φοβοῦνταν. Γιατί νόμιζαν ὅτι δὲν ἔβλεπαν αὐτόν, ἀλλὰ κάποιο φάντασμα καὶ σκιά. Ἔπειτα καθησυχάζει καὶ τὴν ἀνησυχία τους ἀπὸ τίς σκέψεις αὐτές, λέγοντας τὴ γνωστὴ καὶ ὄχι ἀσυνήθιστη σὲ αὐτοὺς φράση. Γιατί τοὺς εἶπε: «Εἰρήνη σὲ σᾶς».

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Πράξ. 1, 1-12] ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Πράξ. 1, 1-12]

       ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

                 ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

    «Τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων,ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν ἄχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος Ἁγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήφθη(:το πρώτο βιβλίο, που ονομάζεται Ευαγγέλιο, το έγραψα, Θεόφιλε, για να εξιστορήσω σε αυτό περιληπτικά όλα όσα έκανε και δίδαξε ο Ιησούς από την αρχή της δημόσιας δράσεώς Του μέχρι την ημέρα που αναλήφθηκε στους ουρανούς, αφού προηγουμένως με συνεργό και το Άγιο Πνεύμα έδωσε εντολές στους αποστόλους που είχε διαλέξει ο Ίδιος)»[Πράξ. 1,1-2]

Ο γερω-Πέτρος, μοναχός της εσωτερικής εργασίας

Ο γερω-Πέτρος έλεγε στον παπα-Διονύσιο τον Μικραγιαννανίτη όταν ήταν νέο καλογέρι: «Για να μείνης στην έρημο, θα πρέπει να είσαι καλός μάγειρας. Θα μαγειρεύεις φασόλια την Κυριακή και θα τρως μέχρι την Τρίτη. Την Τετάρτη θα βάλεις λίγο νεράκι και θα τα βράζεις, την Πέμπτη θα βάλεις λίγη ντοματούλα, την Παρασκευή λίγο αλατάκι και νερό, το Σάββατο θα βάλεις και λίγο χυλό από αλεύρι, και την Κυριακή άλλο φαγητό. Έτσι με ένα φαγητό περνάς όλη την εβδομάδα».

Κάποτε είχε χιονίσει και τον έβλεπε ο παπα-Διονύσιος από απέναντι να πηγαινοέρχεται ξυπόλυτος πάνω στο χιόνι. Ύστερα τον ρώτησε γιατί το έκανε αυτό, και του εκμυστηρεύτηκε ότι είχε σαρκικό πόλεμο και βγήκε ξυπόλυτος στο χιόνι για να πολεμήση την πύρωση.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024

Απόδοση της εορτής του Πάσχα

 

 

Την Τετάρτη της έκτης εβδομάδας μετά το Πάσχα εορτάζουμε την Απόδοση της εορτής του Πάσχα. Αν και οι περισσότερες εορτές έχουν τη απόδοση τους την όγδοη ημέρα, η Απόδοση του Πάσχα εορτάζεται την 39η ημέρα.

  

Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος ὁ Αἰγύπτιος

Καὶ τὴν ἑνὸς χιτῶνος ἐντολήν, Πάτερ,

Ὑπερβέβηκας, γυμνητεύσας εἰς τέλος.

Δωδεκάτῃ ἀχίτωνα Ὀνούφριον ἐκ βίου ἦραν.

Για τον ανθρωπομορφισμό στην Αγία Γραφή: Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας

Πριν λίγες μέρες σας μίλησα για την οργή, ένα πάθος που όλοι μας έχουμε. Υπάρχουν αρκετοί χριστιανοί που σκέφτονται και λένε το εξής: «Δεν είναι τόσο μεγάλο πάθος η οργή, αφού ο ίδιος ο Θεός οργίζεται». Πράγματι υπάρχουν στην Αγία Γραφή αρκετά χωρία όπου γίνεται λόγος για την οργή και τον θυμό του Θεού. Στον έκτο ψαλμό διαβάζουμε, «Κύριε, μη τω θυμώ σου ελέγξεις με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσεις με» (Ψαλ. 6:2). Όπως βλέπετε αυτός ο ψαλμός του Δαβίδ πραγματικά μιλάει για την οργή και τον θυμό του Θεού. Άραγε έχουν δίκαιο αυτοί που δικαιολογούν το πάθος τους, λέγοντας ότι και ο Θεός οργίζεται;

Όχι, καθόλου δεν έχουν δίκαιο, δεν κατανοούν κάτι που εμείς πρέπει να το ξέρουμε πολύ καλά. Όχι μόνο σ’ αυτό τον ψαλμό του Δαβίδ, αλλά και σε πολλά άλλα σημεία υπάρχουν στην Αγία Γραφή οι ανθρωπομορφικές παραστάσεις. Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός έχει το κεφάλι, τα αυτιά, τα μάτια, τα χέρια, τα πόδια και τους μυς. Ότι κινείται, κοιμάται και ξυπνάει, κάθεται και περπατάει. Όλα αυτά όμως δεν πρέπει να τα καταλαβαίνουμε κυριολεκτικά, αλλά να βλέπουμε την συγκατάβαση του Θεού προς την δική μας ανθρώπινη αδυναμία.

Γέροντας Γρηγόριος Παπασωτηρίου (†): Η καθαρή πίστη αλλάζει ακόμη και τα σχέδια του Θεού

Ερώτηση: Γέροντα, ο άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης είπε ότι πολλές φορές οι άνθρωποι, όταν είναι η προσευχή τους δυνατή, αλλάζουν και τα σχέδια του Θεού ακόμη. «Άσχετα με το εάν αυτό αργότερα βλέπω», λέει ο πατήρ Εφραίμ, «ότι δεν ήταν για το καλό τους· εν πάση περιπτώσει όμως αλλάζουν τις βουλές του Θεού».

Γέροντας: Βέβαια, οπωσδήποτε γίνεται. Όταν πολύ επιμείνει ο άνθρωπος στην προσευχή, ο Θεός είναι αγάπη και οπωσδήποτε «υπακούει». Να, μέσα στην ιστορία βλέπουμε τι έγινε με τους Νινευΐτες. Ενώ άλλο ήταν το σχέδιο του Θεού, άλλο έγινε. Με την ζωή τους, με την προσευχή τους αλλάζουν το σχέδιο του Θεού. Ναι, οπωσδήποτε γίνεται.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024

Οἱ Ἅγιοι Βαρθολομαῖος καὶ Βαρνάβας οἱ Ἀπόστολοι

 

Eις τον Bαρθολομαίον.

Καὶ σὸς μαθητής, Χριστέ, Βαρθολομαῖος,

Μιμούμενός σε, σταυρικὸν φέρει πάθος.

Eις τον Bαρνάβαν.

Ὑπὲρ λίθον σάπφειρον, ὡς γραφὴ λέγει,

Τοὺς συντρίβοντας εἶχε Βαρνάβας λίθους.

Ἑνδεκάτῃ σταύρωσαν ἐρίφρονα Βαρθολομαῖον.

Τὸ ὄνομα ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ σημαίνει «υἱὸς τοῦ Θολομαίου». Οἱ πληροφορίες γιὰ τὸν Ἀπόστολο Βαρθολομαῖο στὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση εἶναι ἐλάχιστες.

Περὶ προσοχῆς καὶ φυλάξεως τοῦ νοῦ

Ὁσίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ*

   Χωρὶς προσοχὴ καὶ ἐγρήγορση τοῦ νοῦ εἶναι ἀδύνατον νὰ σωθοῦμε καὶ νὰ λυτρωθοῦμε ἀπ’ τὸν διάβολο, ὁ ὁποῖος περπατᾶ σὰν λιοντάρι ποὺ βρυχιέται καὶ ζητάει ποιόν νὰ καταπιεῖ¹, λέει ὁ Δαμασκηνός. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος ἔλεγε συχνὰ στοὺς μαθητές Του: «Νὰ εἶσθε ἄγρυπνοι καὶ νὰ προσεύχεσθε, γιατὶ δὲν ξέρετε κλπ.»² προκαταγγέλοντας σ’ ὅλους μ’ αὐτὰ τὴν μνήμη τοῦ θανάτου, γιὰ νἄμαστε ἕτοιμοι νὰ δώσουμε εὐπρόσδεκτη ἀπολογία, ἡ ὁποία γίνεται ἀπὸ ἔργα καὶ προσοχή.

   Οἱ δαίμονες, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Ἱλαρίων, εἶναι ἄϋλοι, ἄϋπνοι κι ὅλη ἡ φροντίδα τους εἶναι νὰ μᾶς πολεμοῦν καὶ νὰ ὁδηγήσουν στὴν ἀπώλεια τὶς ψυχές μας, μὲ λόγο, μὲ ἔργο καὶ λογισμό, ἐνῶ ἐμεῖς δὲν εἴμαστε ἔτσι. Ἀλλ’ ἄλλοτε φροντίζουμε γι’ ἀπόλαυση καὶ δόξα ποὺ περνάει, ἄλλοτε γιὰ πράγματα τοῦ βίου καὶ γι’ ἄλλα πολλά, καὶ δὲν θέλουμε οὔτε λίγο ν’ ἀναλάβουμε νὰ ἐξετάζουμε τὸν βίο μας, γιὰ νὰ συνηθίσει μ’ αὐτὸ ὁ νοῦς καὶ νὰ μπορέσει νὰ προσέχει στὸν ἑαυτό του χωρὶς προσπάθεια.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024

Οἱ Ἅγιοι Ἀλέξανδρος καὶ Ἀντωνίνα οἱ Μάρτυρες

 

Εὕρατο Ἀλέξανδρος ἅμ' Ἀντωνίνῃ

Τὸν βόθρον ἀκάτιον εἰς τρυφὴν φέρον.

Τῇ δεκάτῃ μόρον Ἀντωνῖνα ἐμπυρόπισσον.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἀλέξανδρος καὶ Ἀντωνίνα κατάγονταν ἀπὸ τὴν πόλη τῶν Κοδράμων ἢ Κροδάμων ἢ Καρδάμων καὶ εἶναι ἄγνωστο πότε ἄθλησαν. Ἀπὸ αὐτοὺς ἡ Ἀντωνίνη, ἀφιερωθείσα στὸν Χριστό, διῆγε βίο σώφρονα, λατρεύουσα τὸν Θεὸ καὶ καταγινομένη σὲ ἀγαθοεργίες καὶ ἐλεημοσύνες, ἑλκύοντας διὰ τῶν ἔργων καὶ τῶν λόγων της εἰδωλολάτριδες γυναῖκες πρὸς τὸν Χριστιανισμό. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά: ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΙΩΑΝΝΗ Η΄ ΕΩΘΙΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ [Ιω. 20, 11-18]

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά:

                        ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΙΩΑΝΝΗ

                   Η΄ ΕΩΘΙΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ[Ιω.20,11-18]

                  (το οποίο διαβάζεται κατά την Κυριακή του Τυφλού)

  Όπου εκτίθεται και ότι μεγάλων δωρεών θα αξιωθούν όσοι παραμένουν έως το τέλος με ευλάβεια στις ιερές συνάξεις.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

    Ο Ιωάννης ο  Παρθένος είναι ο μόνος που απέκτησε και πλούτισε κατά χάρη μητέρα την μόνη από τις μητέρες Παρθένο, ο εξαιρετικά αγαπημένος του Χριστού, ο περισσότερο από τους άλλους ευαγγελιστές θεωρούμενος ως υιός βροντής, την οποία ο Κύριος ανέβηκε στους ουρανούς και κρότησε· γι΄αυτό, χρησιμοποιώντας πιο μεγαλόφωνο κήρυγμα, για να μας διατρανώσει το συμβάν της δεσποτικής αναστάσεως από τους νεκρούς και να ιστορήσει τον τρόπο της φανερώσεως μετά την ανάστασή Του, την περασμένη Κυριακή[:Κυριακή της Σαμαρείτιδος, ανάγνωση στον όρθρο του Ζ΄ Εωθινού Ευαγγελίου, Ιω.20,1-10] ακούστηκε να λέγει δια της περικοπής του ευαγγελικού συγγράμματός του: «Τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἔρχεται πρωΐ σκοτίας ἔτι οὔσης εἰς τὸ μνημεῖον, καὶ βλέπει τὸν λίθον ἠρμένον ἐκ τοῦ μνημείου. τρέχει οὖν καὶ ἔρχεται πρὸς Σίμωνα Πέτρον καὶ πρὸς τὸν ἄλλον μαθητὴν ὃν ἐφίλει ὁ Ἰησοῦς(:Αφού πέρασε το Σάββατο, την επόμενη ημέρα, που ήταν η πρώτη ημέρα της εβδομάδος, η Μαρία η Μαγδαληνή έρχεται στο μνημείο πρωί, όταν ήταν ακόμη σκοτάδι, και βλέπει ότι ο λίθος που έφραζε την είσοδο του τάφου ήταν σηκωμένος από το μνήμα. Όταν λοιπόν είδε το μνήμα ανοιχτό, τρέχει κι έρχεται στον Σίμωνα Πέτρο και στον άλλο μαθητή τον οποίο αγαπούσε ο Ιησούς)»[Ιω.20,1-2], δηλώνοντας στο σημείο αυτό τον εαυτό του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ [Ιω. 9,1-38] Η ορθή έννοια της αργίας 28-5-1995, Β316

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ [Ιω. 9,1-38]

Η ορθή έννοια της αργίας 

28-5-1995, Β316

      Το θαύμα της θεραπείας του εκ γενετής τυφλού, που ακούσαμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου, είχε εκπλήξει τους άρχοντας της Ιερουσαλήμ. Δεν εγνώριζαν τι εξήγηση να δώσουν. Ρωτούσαν τον ίδιον τον τυφλόν, ρωτούσαν τους γονείς του και ξαναρωτούσαν και επανήρχοντο. Αλλά το θαύμα έμενε θαύμα. Φθονούσαν οι άρχοντες τον Ιησούν. Γι'αυτό ακριβώς και πολυπραγμονούσαν περί την θεραπεία του, γιατί δεν ηνείχοντο να ακούν κάτι μεγάλο γι’ Αυτόν. Εξάλλου ο φθόνος των οδήγησε τον Ιησούν εις τον Σταυρόν. Γι'αυτό προσπαθούν τώρα να βρουν, όπως πάντοτε το έκαναν, κάτι δήθεν κατηγορήσιμο για να ψέξουν, να κατηγορήσουν τον Ιησούν και να δείξουν ότι είναι αμαρτωλός και συνεπώς δεν είναι ο Μεσσίας. Όλο το θέμα εκεί ήτο. Και συνεπώς δεν είναι ο Μεσσίας.

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς (Τοῦ τυφλοῦ) 9 Ἰουνίου 2024

Ἑωθινόν

 

Ἦχος πλ. α´ - Ἑωθινόν Η´
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ´ 11 - 18

¹¹ Μαρία δὲ εἱστήκει πρὸς τῷ μνημείῳ κλαίουσα ἔξω. ¹² ὡς οὖν ἔκλαιε, παρέκυψεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ δύο ἀγγέλους ἐν λευκοῖς καθεζομένους ἕνα πρὸς τῇ κεφαλῇ καὶ ἕνα πρὸς τοῖς ποσίν, ὅπου ἔκειτο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. ¹³ καὶ λέγουσιν αὐτῇ ἐκεῖνοι· Γύναι, τί κλαίεις; λέγει αὐτοῖς· Ὅτι ἦραν τὸν Κύριόν μου, καὶ οὐκ οἶδα ποῦ ἔθηκαν αὐτόν. ¹⁴ καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, καὶ θεωρεῖ τὸν Ἰησοῦν ἑστῶτα, καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι Ἰησοῦς ἐστι. ¹⁵ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Γύναι, τί κλαίεις; τίνα ζητεῖς; ἐκείνη δοκοῦσα ὅτι ὁ κηπουρός ἐστι, λέγει αὐτῷ· Κύριε, εἰ σὺ ἐβάστασας αὐτόν, εἰπέ μοι ποῦ ἔθηκας αὐτόν, κἀγὼ αὐτὸν ἀρῶ. ¹⁶ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μαρία. στραφεῖσα ἐκείνη λέγει αὐτῷ· Ραββουνί, ὃ λέγεται, διδάσκαλε. ¹⁷ λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μή μου ἅπτου· οὔπω γὰρ ἀναβέβηκα πρὸς τὸν πατέρα μου· πορεύου δὲ πρὸς τοὺς ἀδελφούς μου καὶ εἰπὲ αὐτοῖς· ἀναβαίνω πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου καὶ Θεὸν ὑμῶν. ¹⁸ ἔρχεται Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἀπαγγέλλουσα τοῖς μαθηταῖς ὅτι ἑώρακε τὸν Κύριον, καὶ ταῦτα εἶπεν αὐτῇ.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024

Κυριακή του τυφλού

 

Φωτὸς χορηγός, ἐκ φάους πέλων φάος,
Τὸν ἐκ γενετῆς ὀμματοῖς Τυφλόν, Λόγε.

Το ευαγγέλιο της Κυριακής του Τυφλού, αποτελεί μια αδιάψευστη απόδειξη ότι ο Χριστός δεν ήταν μόνο τέλειος άνθρωπος αλλά και τέλειος Θεός.

Όπως διαβάζουμε στο Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (κεφ. 9, 1-38), ο Χριστός, περνώντας μέσα από την Ιερουσαλήμ, συναντάει έναν εκ γενετής τυφλό. Ο Κύριος, έκανε πυλό, αφού έφτυσε στο χώμα, του άλειψε τα μάτια και τον έστειλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο τρόπος αυτός θεραπείας, μας υπενθυμίζει τον τρόπο που ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, πλάθοντάς τον. Ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη, πλάθει τον άνθρωπο από χώμα, τώρα ο Χριστός, πλάθει τα μάτια του εκ γενετής τυφλού πάλι από χώμα. Ο ίδιος Θεός! Δοκιμάζει την πίστη του τυφλού και τον στέλνει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, και ζητάει τη δική του εκούσια και ελεύθερη συμμετοχή του στο θαύμα. Ο τυφλός όμως με πίστη, υπακούει στην εντολή του Θεού, πηγαίνει και πλένεται και επιστρέφει βλέποντας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ [:Ἰω. 9, 1-38] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ» [4-6-2000] (Β415)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ[:Ἰω. 9, 1-38]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 4-6-2000]

(Β415)

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ἀγαπητοί μου, εἶπε κάποτε: «Πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;». Ἀλλὰ ποιά πίστη ὁ Κύριος θὰ ζητοῦσε νὰ βρεῖ ὅταν κατὰ τὴ Δευτέρα Του Παρουσία θὰ ἐπανήρχετο εἰς τὴν Γῆν;

Εἶναι ἕνα χωρίο, τὸ ὁποῖο πάρα πολὺ μὲ ἔχει, προσωπικά, ἐντυπωσιάσει· ποὺ ἔμμεσα δίδεται ἡ πληροφορία ὅτι δὲν θὰ ὑπάρχει ἡ πίστις ἐπὶ τῆς Γῆς. Δηλαδὴ συγκεκριμένα, θὰ εἶναι σπάνια ἡ πίστις ἐπὶ τῆς Γῆς. Καὶ ποία πίστις; Στὸ Θεανθρώπινο πρόσωπό Του. Δηλαδὴ προϊόντος τοῦ χρόνου, οἱ ἄνθρωποι θὰ παύσουν νὰ πιστεύουν εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ὡς τέλειον Θεὸν καὶ τέλειον ἄνθρωπον. Καὶ τοῦτο γιατί ὅλοι μιλοῦν περὶ πίστεως, ἀλλὰ σὲ πολλοὺς χριστιανούς μας, διαφοροποιεῖται ἡ πίστις. Προσέξτε, διαφοροποιεῖται ἡ πίστις. Ὑπάρχει μία πίστις ὑποκειμενική, μὲ πλεῖστες ὅσες παραλλαγές.

π. Ευσέβιος Βίττης (†): Ησυχία και σιωπή

Ο σημερινός άνθρωπος φοβάται τη μοναξιά, δεν μπορεί να μείνει μόνος. Φοβάται και στις πολυάνθρωπες πόλεις, και στα χωριά και στην εξοχή… Ένα περίεργο γεγονός: αφού πας, αδελφέ μου, στο δάσος, γιατί δεν παρατάς το κινητό, το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση; Πήγαινε να αφουγκραστείς τη μοναξιά! Ν’ ακούσεις το θρόισμα των φύλλων, το τραγούδι των πουλιών, το ρυάκι το κελαρυστό, ν’ ακούσεις πώς περνά ο αέρας απ’ τα δένδρα και τα καθαρίζει και τα ανανεώνει και τα κάνει να τραγουδούν στο πέρασμά του, όταν δεν είναι άγριος και τυφωνικός, αλλά είναι αύρα απαλή που εικονίζει τον Θεό.

Φοβάται ο άνθρωπος να μείνει μόνος, διότι δεν υπάρχει ο Χριστός. Ο πιο μεγάλος ερημίτης δεν είναι μόνος. Ρωτούν πολλοί, πώς περνάς χωρίς τηλεόραση; Κι εσείς πώς περνάτε χωρίς μοναξιά; Χωρίς ησυχία;

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024

Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου

Νεκρὸν με Θεόδωρον ἡ πατρὶς δέχου,

Ὃν ζῶντα πλουτεῖ Μαρτύρων πατρὶς πόλος.

Ὄλβιον ὀγδοάτῃ Θεοδώρου σῶμα κομίσθη.

Τὸ σεπτὸ σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου († 8 Φεβρουαρίου) μετετέθη, στὶς 8 Ἰουνίου, ἀπὸ τὴν Ἡράκλεια τῆς Ποντικῆς, στὸ προγονικὸ κτῆμα τοῦ Ἁγίου, στὰ Εὐχάιτα, κατὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ Ἁγίου τὴν ὁποία ἐξέφρασε πρὸ τῆς ἐκτομῆς αὐτοῦ στὸ γραμματέα του Οὔαρο. Ἐκ τοῦ λειψάνου αὐτοῦ τὴ σιαγόνα ὁ αὐτοκράτορας Κωνσταντίνος Θ’ ὁ Μονομάχος (1042 – 1055) ἐδώρισε διὰ χρυσοβούλλου στὴ μονὴ Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ [:Ιω.9,1-38] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ [:Ιω.9,1-38]

                           Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

                 ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ

     «Καὶ παράγων εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς. καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;(: καθώς ο Ιησούς περνούσε από το κέντρο της πόλεως, είδε έναν άνθρωπο που είχε γεννηθεί τυφλός. Τότε οι μαθητές Του Τον ρώτησαν: ‘’Διδάσκαλε, ποιος αμάρτησε για να γεννηθεί ο άνθρωπος αυτός τυφλός; Αμάρτησε ο ίδιος, όταν ήταν ακόμη μέσα στην κοιλιά της μητέρας του, ή αμάρτησαν οι γονείς του και τιμωρείται αυτός για τις αμαρτίες τους;’’)»[Ιω.9,1].

    Επειδή ο Κύριος είναι πάρα πολύ φιλάνθρωπος και φροντίζει για τη σωτηρία μας και επειδή θέλει να κλείσει τα στόματα των αχαρίστων, δεν παραλείπει να κάνει τίποτε από αυτά που έπρεπε να κάνει, και αν ακόμη κανένας δεν έδινε προσοχή. Αυτά λοιπόν γνωρίζοντας καλά και ο προφήτης Δαβίδ έλεγε: «ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε (:για να φανεί έτσι πόσο δίκιο είχες στις καταδικαστικές Σου αποφάσεις σε βάρος μου και να εξέλθεις έτσι νικητής, όταν ασεβείς και μωροί θελήσουν να Σε επικρίνουν)»[Ψαλμ.50,6].

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ [:Πράξ. 16,11-34] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ [:Πράξ.16,11-34]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ἀναχθέντες οὖν ἀπὸ τῆς Τρῳάδος εὐθυδρομήσαμεν εἰς Σαμοθρᾴκην, τῇ δὲ ἐπιούσῃ εἰς Νεάπολιν, ἐκεῖθὲν τε εἰς Φιλίππους, ἥτις ἐστὶ πρώτη τῆς μερίδος τῆς Μακεδονίας πόλις κολωνία. Ἦμεν δὲ ἐν αὐτῇ τῇ πόλει διατρίβοντες ἡμέρας τινάς,  τῇ τε ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων ἐξήλθομεν ἔξω τῆς πόλεως παρὰ ποταμὸν οὗ ἐνομίζετο προσευχὴ εἶναι, καὶ καθίσαντες ἐλαλοῦμεν ταῖς συνελθούσαις γυναιξί. καὶ τίς γυνὴ ὀνόματι Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων, σεβομένη τὸν Θεόν, ἤκουεν, ἧς ὁ Κύριος διήνοιξε τὴν καρδίαν προσέχειν τοῖς λαλουμένοις ὑπὸ τοῦ Παύλου(:ἀπὸ τὴν Τρωάδα πλεύσαμε στὸ ἀνοιχτὸ πέλαγος καὶ ἤλθαμε κατευθεῖαν στὴ Σαμοθράκη. Καὶ τὴν ἄλλη μέρα ἤλθαμε στὴ Νεάπολη(:στὴ σημερινὴ Καβάλα). Ἀπὸ ἐκεῖ ἤλθαμε στοὺς Φιλίππους, ποὺ εἶναι ἡ σπουδαιότερη ρωμαϊκὴ ἀποικία στὴν περιφέρεια τῆς Μακεδονίας. Παρατείναμε μάλιστα τὴ διαμονή μας στὴν πόλη αὐτὴ γιὰ μερικὲς ἡμέρες. Καὶ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου βγήκαμε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη σὲ κάποιο μέρος ποὺ ἦταν κοντὰ σ᾿ ἕνα ποτάμι καὶ θεωροῦνταν τόπος προσευχῆς τῶν Ἰουδαίων. Ἐκεῖ καθίσαμε κι ἀνοίξαμε συνομιλία μὲ τίς γυναῖκες ποὺ εἶχαν συναχθεῖ ἐκεῖ. Αὐτὰ ποὺ λέγαμε ἐκεῖ τὰ ἄκουγε ἰδιαιτέρως κάποια γυναῖκα ποὺ ὀνομαζόταν Λυδία καὶ ἦταν ἔμπορος ποὺ πουλοῦσε πορφύρες (:δηλαδὴ τὰ πολυτελῆ ἐκεῖνα ὑφάσματα ποὺ βάφονται μὲ κόκκινο χρῶμα). Ἡ γυναῖκα αὐτὴ καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας Θυάτειρα˙ ἦταν προσήλυτη καὶ εἶχε εὐλάβεια στὸν ἀληθινὸ Θεό. Ὁ Κύριος τῆς ἄνοιξε τὰ πνευματικὰ αἰσθητήρια τοῦ νοῦ καὶ τῆς διήγειρε τὸ πνευματικὸ ἐνδιαφέρον, γιὰ νὰ προσέχει σὲ ὅσα ἔλεγε ὁ Παῦλος)»[Πράξ.16,11-15].

Ο όσιος Παναγής Μπασιάς ζητά από μικρό κοριτσάκι να τον ευλογήσει!

Όσιος Παναγής-Παΐσιος Μπασιάς (1881-1888).

Μια γυναίκα από το Ληξούρι [της Κεφαλλονιάς] είχε τέσσερις κόρες. Ο άντρας της ήταν πολύ ιδιότροπος. Την έβριζε διότι γεννούσε συνέχεια κορίτσια και ήταν στενοχωρημένη.

Μια μέρα σκέφτηκε να πάει να πάρει την ευλογία του Παπα-Μπασιά [όσιος Παναγής-Παΐσιος Μπασιάς (1881-1888)] και πήρε μαζί της τα τέσσερα κορίτσιά της. Στο μικρότερο έβαλε ένα φιόγκο στα μαλλιά.

Όταν έφτασαν στον Παπα-Μπασιά, περίμενε να έλθει η σειρά της γιατί είχε πολύ κόσμο. Όταν ήλθε η σειρά της τα οδηγούσε ένα ένα τα κορίτσια της για να τα ευλογήσει ο Παπα-Μπασιάς λέγοντάς του:

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Θεόδοτος ὁ Ἱερομάρτυρας ὁ ἐν Ἀγκύρᾳ

Χεὶρ Θεόδοτον, ἣν Θεοῦ χεὶρ ξηράνοι,

Θεῷ δοτὸν τίθησι, πλήξασα ξίφει.

Θεόδοτος ἑβδομάτῃ τυθεὶς ἕλεν οὐρανὸν εὐρύν.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Θεόδοτος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα τῆς Γαλατίας καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Παρέμεινε ὀρφανὸς σὲ νηπιακὴ ἡλικία καὶ ἀνατράφηκε μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου ἀπὸ τὴν εὐσεβέστατη θεία του Τεκοῦσα. Ὄταν ἐμεγάλωσε, ἔγινε ἀρτοποιὸς καὶ ἔμπορος τροφίμων, διεκρινόταν δὲ γιὰ τὴν τιμιότητα, τὴν ἐγκράτεια καὶ τὴ φιλανθρωπία του. 

«Η μετάνοια είναι η εξέγερση του ανθρώπου ενάντια στον εαυτό του»: ηχηρά αποφθέγματα για τη μετάνοια

Το περιοδικό «Ο Θωμάς» συγκέντρωσε αποφθέγματα γνωστών ιερέων και γερόντων, στα οποία εξηγούν τι είναι η πραγματική μετάνοια.

  

 Ο Άγιος Ιεράρχης Νικόλαος της Σερβίας

Η μέρα διαδέχεται τη νύχτα και η νύχτα την ημέρα. Έτσι, και η δική μας μετάνοια της ημέρας ας διαδέχεται τη μετάνοια της νύχτας και η νυχτερινή διαδέχεται τη μετάνοια της ημέρας. Η μετάνοια της ημέρας εκδηλώνεται κυρίως με τις καλές πράξεις, ενώ η μετάνοια της νύχτας εκφράζεται με προσευχές και αναστεναγμούς. Έτσι αποτίουμε φόρο τιμής στην ημέρα και στη νύχτα.

Η μετάνοια είναι εξέγερση του ανθρώπου ενάντια στον εαυτό του. Ο άνθρωπος εγείρεται και επαναστατεί, όταν αισθανθεί τον εχθρό μέσα του. Όσο μαραζώνει στην αυταπάτη και θεωρεί ότι όλοι οι εχθροί του βρίσκονται έξω από τα όρια της προσωπικότητάς του, δεν αγανακτεί εναντίον του εαυτού του. Όμως, όταν μια μέρα ανοίξουν τα μάτια του και δει τους ληστές και τους κακοποιούς μέσα στο ίδιο του το σπίτι, τότε ξεχνάει αυτούς που επιτίθενται στην οικία του από τα έξω και διαθέτει όλες τις δυνάμεις του στο να διώξει τους ξένους που εισέβαλαν βίαια και θρονιάστηκαν στα εσωτερικά του δωμάτια.

 

Ο Ηγούμενος Νεκτάριος Μορόζοβ

…για να μετανοήσει ο άνθρωπος, δεν απαιτούνται κάποιοι ιδιαίτεροι αγώνες και αθλήματα. Απαιτείται μόνο να συνειδητοποιήσει τις αμαρτίες του, να νιώσει πόσο μακριά είναι από τον Θεό και να μετανοήσει, δηλαδή, να ζητήσει συγχώρεση από τον Θεό. Αυτή η παράκληση μπορεί να εκφραστεί με απλά λόγια: «Κύριε, αμάρτησα, αλλά θέλω να επιστρέψω σε Σένα και να ζω με τρόπο που να Σε ευαρεστεί. Συγχώρεσέ με!» Βεβαίως, η μετάνοια δεν εξαντλείται σε μια στιγμιαία μόνο αλλαγή του νου του ανθρώπου, δηλαδή, στην αλλαγή της καρδιάς του μια συγκεκριμένη μόνο στιγμή. Επειδή αμαρταίνουμε για μεγάλο διάστημα, συνηθίζουμε σε αυτό, αποκτούμε συνήθειες, οι οποίες λέγονται ακριβώς έτσι, αμαρτωλές συνήθειες, και δεν μπορούμε να απαλλαγούμε άμεσα από αυτές. Ουσιαστικά, μπορούμε να πούμε ότι όλη η ζωή μας στην Εκκλησία, από τη στιγμή που μπαίνουμε σε Αυτήν, είναι ο δρόμος της μετανοίας…

 

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Αλέξανδρος Σμέμαν

Όσο ελλειμματική και να είναι η νηστεία μας, αν είναι πραγματική νηστεία, θα μας φέρει μπροστά σε πειρασμούς, αδυναμία, αμφιβολίες και εκνευρισμούς. Με άλλα λόγια, θα είναι μια πάλη, στην οποία, πιθανόν, θα νικηθούμε πολλές φορές. Αν, όμως, η νηστεία μας, στην ουσία της είναι πραγματική, τότε αποκαλύπτεται η ζωή μας εν Χριστώ, η ζωή πάλης και αγώνα.

 

Ο γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης

Ο άνθρωπος με την νηστεία γίνεται αρνί. Όταν γίνεται θηρίο, σημαίνει ότι η άσκηση που κάνει ή είναι πάνω από τις δυνάμεις του ή την κάνει από εγωισμό, γι’ αυτό δεν δέχεται θεία βοήθεια.

 

Ο ιερέας Αλέξανδρος Ελτσανίνοβ

…στον πνευματικό μας πρέπει να φέρνουμε όχι λίστα με αμαρτίες, αλλά την συναίσθηση της μετανοίας, όχι την λεπτομερή αναφορά, αλλά την συντετριμμένη καρδιά. Όμως, το να ξέρεις τις αμαρτίες σου δε σημαίνει ότι μετανοείς για αυτές. Βέβαια, ο Κύριος δέχεται την ομολογία μας, την ειλικρινή, την ευσυνείδητη, ακόμα και όταν δε συνοδεύεται από βαθιά συναίσθηση της μεταμέλειας (αρκεί, βεβαίως, να εξομολογούμαστε με θάρρος τη συγκεκριμένη αμαρτία, δηλαδή την «λιθώδη αναισθησία» μας). Κι όμως, η συντριβή καρδιάς και η θλίψη για τις αμαρτίες μας είναι τα πιο σημαντικά από αυτά που μπορούμε να φέρουμε στην εξομολόγηση.

 

Ο Αρχιμανδρίτης Εφραίμ Μοραΐτης

Λέει κάποιος: «Αφού θα ξαναπέσω, γιατί να πάω να εξομολογηθώ; Ξέρω ότι θα ξανακάνω τα ίδια…»

Αδελφέ μου· η αμαρτία είναι σαν την αρρώστια. Δεν αρρωσταίνεις μια φορά. Πολλές φορές αρρωσταίνεις από την ίδια αρρώστια. Και κάθε φορά που αρρωσταίνεις πηγαίνεις στο γιατρό και παίρνεις φάρμακα που σου δίνει. Το ίδιο κάνε και για την ψυχή σου. Κάθε φορά που πληγώνεσαι, έστω και αν πληγώνεσαι στο ίδιο μέρος, μετανόησε και εξομολογήσου. Κάποτε το φάρμακο της χάριτος θα γιατρέψει ολότελα την συγκεκριμένη πληγή.

 

Ο Μητροπολίτης Σούροζ Αντώνιος

– …Αν θέλεις πραγματικά να μετανοείς, να εξομολογείσαι αληθινά και να αλλάζεις, δε χρειάζεται να επικεντρώνεσαι μόνο στα άσχημα που έχεις. Πρέπει να αφήσεις το φως να μπει μέσα σου. Και για αυτό χρειάζεται να δίνεις βαρύτητα σε αυτό που έχεις φωτεινό. Και στο όνομα αυτού του φωτός να παλεύεις το σκότος που έχεις μέσα σου.

– Ναι, αλλά πώς να το κάνω; Άραγε, θα σκέφτομαι ότι να, τι καλός που είμαι στο ένα ή στο άλλο;

– Όχι! Να διαβάζεις το Ευαγγέλιο και να σημειώνεις τα αποσπάσματα που ακουμπάνε στην ψυχή σου, για αυτά που νιώθει δέος η καρδιά, αυτά με τα οποία γίνεται πιο φωτεινός ο νους, αυτά που παρακινούν τη θέλησή σου να επιθυμείς νέα ζωή. Και να γνωρίζεις ότι σε αυτόν τον λόγο, σε αυτήν την εικόνα, σε αυτήν την εντολή, σε αυτό το παράδειγμα του Χριστού βρήκες μια αναλαμπή του Θείου φωτός. Και η βεβηλωμένη και μαυρισμένη εικόνα, που είσαι εσύ, έγινε πιο φωτεινή. Αρχίζεις και ομοιάζεις λίγο με τον Χριστό. Αρχίζει σιγά-σιγά να αποκαλύπτεται μέσα σου η εικόνα του Θεού. Και αν είναι έτσι, τότε να το θυμάσαι. Αν θα αμαρταίνεις, τότε θα βεβηλώνεις το κειμήλιο που έχεις μέσα σου, που ζει, που ενεργεί, που μεγαλώνει. Θα σβήνεις μέσα σου την εικόνα του Θεού, θα σβήνεις το φως ή θα το περιβάλλεις με σκότος. Μην το κάνεις αυτό. Αν είσαι πιστός στις αναλαμπές του φωτός, που έχεις ήδη μέσα σου, τότε σιγά-σιγά το σκότος γύρω σου θα εκλείπει.

 

Ο Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Κρεστιάνκιν

…άνθρωπος που έχει συνηθίσει να παρακολουθεί την αγνότητα της καρδιάς του και την καθαρότητα της ψυχής του δεν μπορεί να ζει χωρίς τη μετάνοια. Ένας τέτοιος άνθρωπος περιμένει και διψάει για κάθε εξομολόγηση, όπως η ξερά γη διψάει για ζωοποιό ύδωρ. Σύμφωνα με τον προφητάνακτα Δαβίδ, «ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι» (Ψαλ.142: 6). Φανταστείτε έναν άνθρωπο που δεν έχει ξεπλύνει σε όλη τη ζωή του την σωματική βρωμιά! Έτσι και η ψυχή απαιτεί λούσιμο. Τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε το Μυστήριο της Μετανοίας, αυτό το θεραπευτικό και καθαρτικό «δεύτερο Βάπτισμα»!

Μετάφραση για την πύλη gr.pravoslavie.ru: Αναστασία Νταβίντοβα

foma.ru

Πηγή:https://gr.pravoslavie.ru/152673.html