ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 8, 40-56] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ» [9-11-1997] (Β 365)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 8, 40-56]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                 με θέμα:

               «ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»

                                 [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-11-1997]

(Β 365)

     Ο Κύριος, αγαπητοί μου, επιστρέφει από την Γαλιλαία στην Ιουδαία. Και ο λαός Τον υποδέχεται με ενθουσιασμό, γιατί «ἦσαν», όπως σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς, « ἦσαν πάντες προσδοκῶντες αὐτόν». Τον περίμεναν με χαρά -το «προσδοκῶ», επί αγαθών πραγμάτων. Τον περίμεναν με χαρά. Τα πλήθη είχαν αναγνωρίσει την αξία της παρουσίας του Χριστού, έστω κι αν ακόμη δεν εγνώριζαν του Ποιος ήταν ο Ιησούς ως ο Ενανθρωπήσας Θεός Λόγος.

Εὐαγγελία Λάππα: Παῦλος Μελᾶς, ὁ «ἥλιος» τῆς Μακεδονίας [1870 – †13 Ὀκτωβρίου 1904]

Παῦλος Μελᾶς – Πηγή: greekreporter.com

Εὐαγγελία Κ. Λάππα,
10 Σεπτεμβρίου 2024

Ὁ Παῦλος Μελᾶς, θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηριστῇ ὡς ὁ ἥλιος τῆς Μακεδονίας μας, καθὼς ὅπως ὁ ἥλιος φωτίζει καὶ ἀφυπνίζει τὴ φύση, ἔτσι καὶ αὐτός, ἐπέδρασε καταλυτικά, στὶς ψυχὲς τῶν Μακεδόνων, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν Ἑλλήνων, τὸν πόθο τῆς ἐπανένωσης, ὅλων τῶν ἁγιασμένων βορείων τμημάτων μας, μὲ τὴν μητέρα Ἑλλάδα.

Ὁ Παῦλος Μελᾶς, γεννήθηκε στὴν Μασσαλία τῆς Γαλλίας στὶς 19 Μαρτίου 1870. Ἦταν τὸ τρίτο ἀπὸ τὰ ἑπτὰ παιδιὰ τοῦ πλούσιου ἐμπόρου Μιχαὴλ Μελᾶ καὶ τῆς Κεφαλλονίτισσας Ἑλένης Βουτσινά. Ἡ οἰκογένεια τῶν Μελάδων εἶχε ρίζες, ποὺ ἔφθαναν μέχρι τὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, ἐπὶ Ρωμανίας, τὰ μέλη της ἦταν ἀνώτεροι ἀξιωματοῦχοι^[1]. Τὸ ἀρχικὸ ἐπώνυμο τῆς οἰκογένειας λέγεται ὅτι ἦταν «Στρατηγόπουλος»^[2], τὸ ὁποῖο ἄλλαξε σὲ «Μέλας»^[3] καὶ κατόπιν σὲ «Μελανιᾶς»^[4] γιὰ νὰ καταλήξῃ σὲ «Μελάς»^[5]. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας, οἱ Μελάδες ἔμεναν στὸ Κάστρο τῶν Ἰωαννίνων, ἀλλά, μετὰ τὴν καταστολὴ τῆς ἐπανάστασης τοῦ Διονυσίου τοῦ Φιλοσόφου, διασκορπίστηκαν στὴν Ρωσία, στὴν δυτικὴ Εὐρώπη καὶ σὲ ἄλλες περιοχὲς τῆς τότε Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας.

Μνήμη ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου: Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΗΣ» [26-10-2001] Β΄ ἔκδοσις

Μνήμη ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΗΣ

[ἐκφωνήθηκε στὶς 26-10-2001]

Β΄ ἔκδοσις

Ἀγαπητοί, χαίρει ὁ οὐρανός, χαίρει καὶ ἡ γῆ, ὅταν ἑορτάζεται ἡ μνήμη ἑνὸς Ἁγίου. Χαίρει ὁ οὐρανός, διότι ἐκέρδισε ἀπὸ τὴν γῆν ἕναν ἅγιον· χαίρει καὶ ἡ γῆ, διότι ἔδωσε στὸν οὐρανὸν ἕνα παιδί της. Καὶ οἱ ἅγιοι ἄγγελοι χαίρουν καὶ αὐτοί, γιατί κάνουν συνόμιλόν τους ἕναν ἄνθρωπον. Καὶ οἱ ἄνθρωποι χαίρουν, γιατί ἀνοίγεται ἡ δυνατότητα τοῦ οὐρανίου ἁγιασμοῦ των. Κι ὁ ἅγιος Δημήτριος, ἐστάθῃ ἕνας μέγας μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μὲ τὸ μαρτύριό του ἐδόξασε τὸν Κύριον· καὶ ἔδωσε τὸ καλὸ παράδειγμα πίστεως καὶ ἀγάπης στὸν Χριστὸν σὲ μυριάδες πιστοὺς μέσα εἰς τὴν ἱστορία.

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ: ΣΤΟΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΚΑΙ ΜΥΡΟΒΛΗΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

                 ΣΤΟΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

           ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ ΚΑΙ ΜΥΡΟΒΛΗΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

 

«Ἐμοὶ δὲ λίαν ἐτιμήθησαν οἱ φίλοι σου, ὁ Θεός, λίαν ἐκραταιώθησαν αἱ ἀρχαὶ αὐτῶν(:Από εμένα με μεγαλοπρέπεια τιμήθηκαν οι φίλοι Σου, Θεέ μου, και οι αρχές της καταβολής και της ύπαρξής τους και εν γένει η δύναμη και επιρροή τους κάτω από το προστατευτικό Σου χέρι υπήρξαν εξόχως ισχυρές και αδιάσειστες)»[Ψαλμ.138,14], λέγει εκείνος ο Δαβίδ, ο πιο θεόπνευστος από τους ψαλμωδούς που υπήρξαν ποτέ. Αρχές του χορού των Αποστόλων είναι οι κορυφαίοι, του καταλόγου των προφητών όσοι κατονομάστηκαν ότι είχαν αξιωθεί την θεοπτία, των δε ιερών διδασκάλων και όλης της ομηγύρεως των οσίων όσοι ονομάστηκαν μεγάλοι σύμφωνα με την υπόσχεση του κοινού Σωτήρος όλων μας[ βλ. Ματθ.5,19: «Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν(: Αφού λοιπόν οι εντολές έχουν κύρος και ισχύ ακατάλυτη, οποιοσδήποτε παραβεί μία κι από εκείνες ακόμη τις εντολές μου που φαίνονται πολύ μικρές και διδάξει έτσι τους ανθρώπους, να τις θεωρούν δηλαδή μικρές κι ασήμαντες, θα κηρυχθεί ελάχιστος και τελευταίος στην Βασιλεία των ουρανών. Εκείνος όμως που θα εφαρμόσει όλες ανεξαιρέτως τις εντολές και θα διδάξει και τους άλλους να τις τηρούν, αυτός θα ανακηρυχθεί μεγάλος στην Βασιλεία των ουρανών. Κι αυτές λοιπόν τις εντολές που οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι παραμερίζουν με τις ανθρώπινες παραδόσεις τους, πρέπει να τις προσέχετε και να τις εφαρμόζετε)»], όπως και των μαρτύρων του Χριστού οπωσδήποτε οι μεγαλομάρτυρες.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἁγία Ταβιθᾶ - Ἡ φιλάνθρωπος κόρη τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ φιλανθρωπία εἶναι συνώνυμα μὲ τὸν Χριστιανισμό. Ἡ βάση τοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς ὅποιες ἰδιαιτερότητές τους. Τίποτε δὲ μπορεῖ νὰ μπεῖ ἐμπόδιο στὴν ἄσκηση τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, οὔτε τὸ φῦλο τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, οὔτε ἡ φυλή, οὔτε ἡ κοινωνικὴ καὶ οἰκονομική του κατάσταση. 

 

Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὄχι μόνο δίδαξε τὴν ἀγάπη πρὸς ὅλους, ἀλλὰ καὶ ἔθεσε ὡς προϋπόθεση τὴν ἄσκηση τῆς ἀγάπης, σὲ ὅσους ἤθελαν καὶ θέλουν νὰ εἶναι δικοὶ Του, «ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἶνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Ἕν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰωάν.13,34-35). 

 

Ἐπίσης ἔδωσε ὁ Ἴδιος τὸ παράδειγμα τῆς ἀλληλοδιακονίας, πλένοντας τὰ πόδια τῶν μαθητῶν Του, πρὶν τὸ Μυστικὸ Δεῖπνο, συμβουλεύοντας τοὺς μαθητές Του «εἰ οὖν εγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας. ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε» (Ἰωάν.13,13-15). Μάλιστα ἡ ἀγάπη αὐτὴ ἐκτείνεται καὶ στοὺς ἐχθρούς μας, «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες» (Λουκ.16,35).

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Οἱ Ἅγιοι Μαρκιανὸς καὶ Μαρτύριος οἱ νοτάριοι 

 

Χριστοῦ καλάμους τοὺς Νοταρίους νόει,
Εἰς αἷμα τὸ σφῶν ἐκ ξίφους βεβαμμένους.
Πέμπτῃ Μαρκιανὸν τάμον εἰκάδι Μαρτύριόν τε.

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ ἦταν νοτάριοι καὶ γραμματικοί του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παύλου τοῦ Ὁμολογητοῦ, στὰ χρόνια τοῦ Ἀρειανοῦ βασιλέως Κωνσταντίου (337 – 349). Ἄριστα σπουδαγμένοι καὶ οἱ δύο, ὑπῆρξαν συνήγοροι θαρραλέοι της ὀρθόδοξης ἀλήθειας.

Νώντας Σκοπετέας: Σημαδεμένοι ἀπ’ τὴν ἀγάπη Του... (Ἐκεῖ ποὺ κάνεις τὶς μετάνοιες...)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Κάθε Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος εἶναι σημαδεμένος! Ἔχει σημαδευτῇ στὸ πρόσωπο, στὰ αὐτιά, στὸ στόμα, στὸ στῆθος, στὰ πόδια, στὰ χέρια... Σημαδεμένος καὶ θωρακισμένος μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καὶ τὴν πανοπλία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ νεοσύλλεκτος, μυρωμένος στὸ μεγάλο μυστήριο τοῦ Χρίσματος. Μόνο ποὺ αὐτὰ τὰ σημάδια δὲν φαίνονται διὰ τῶν σωματικῶν μας ὀφθαλμῶν...

 

Μόνο ἡ πνευματικὴ ὅραση κάποιων διαλεχτῶν τοῦ Κυρίου, μπορεῖ νὰ τὰ ἐντοπίσῃ ἐναργῆ καὶ νὰ θαυμάσῃ τὸ μεγάλο μυστήριο τῆς Φιλανθρωπίας Του... Εἶναι βέβαια καὶ κάποια ἄλλα σημάδια ποὺ σπάνια συναντᾶς, ἀλλὰ καὶ ποὺ αὐτὰ πολλὲς φορὲς μαρτυροῦν καί...προδίδουν ἀκάματους πολεμιστὲς τοῦ Χριστοῦ... Σημαδεμένες γροθιὲς ἀνθρώπων ταπεινῶν... Δὲν χτύπησαν ποτὲ κανέναν γιὰ νὰ σημαδευτοῦν... 

Σάββας Ἠλιάδης: Ποιά ἡ ὁμοιότητα τῶν σημερινῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου μέ αὐτούς τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐγκατέλειψαν τόν Ἰούδα, ἐκστομίζοντας τό φοβερό: «»;

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

 

«Τότε ἰδὼν Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη, μεταμεληθεὶς ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς πρεσβυτέροις λέγων· ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῷον. Οἱ δὲ εἶπον· τί πρὸς ἡμᾶς; Σὺ ὄψει. Καὶ ρίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο». (Ματθ. 27,3-5) 

Καμία συμπάθεια δὲν ἔδειξαν πρὸς τὸν Ἰούδα οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι. Ἀγάπησαν τὴν προδοσία ἀλλὰ ὄχι τὸν προδότη! 

Εἶναι ἀμέτρητα τὰ γεγονότα ἀλλὰ καὶ τὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα μᾶς δίνουν τὴν ἀφορμή, γιὰ ἀναφορὰ σ᾿ αὐτὸ τὸ θέμα. Ἕνα θέμα, γιὰ τὸ ὁποῖο αἰωρεῖται σκληρὸ καὶ ἀπειλητικὸ τὸ ἐρώτημα: Πῶς ἀντέχει τὴν πράξη τῆς προδοσίας καὶ τὸν εὐτελισμὸ τῆς ἀξιοπρέπειάς του ἕνας ἐπίσκοπος, ὅταν κολακεύει, ἐπαινεῖ εὐτελῶς, «γλείφει» κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο καὶ βραβεύει δίχως αἰδῶ καὶ συστολὴ τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας τέθηκε διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁδηγὸς καὶ φύλακας; 

Άγγελος Καραγεώργος: Δημοσιογράφος Yuri Rosca - H KOINH ATZENTA TΩΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ στο ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ 2024 (ΒΙΝΤΕΟ)

Άγγελος Καραγεώργος

 

Στο διαδικτυακό Διεπιστημονικό Συνέδριο 18, 19 και 20 Οκτωβρίου 2024 που διοργάνωσαν η Ομάδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ και το Κίνημα World Freedom Alliance όπου παρευρέθησαν Έλληνες και ξένοι καθηγητές, ιατροί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι και αναλυτές μας έκανε την τιμή να μιλήσει την πρώτη μέρα ο Ανεξάρτητος Χριστιανός Δημοσιογράφος από τη Μολδαβία Iurie Rosca κι έκανα την διερμηνεία.

Όλες οι ομιλίες μεταδώθηκαν στα ακόλουθα κανάλια:

Υοutube: https://www.youtube.com/@mariaglarentzou1984/streams

Rumble: https://rumble.com/user/AlithinesKouventes

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΟΥΡΙ:

Λάμπρος Σκόντζος: Ἄγιος Μεγαλομάρτυς Ἀρέθας καί οἱ σύν αὐτῷ Μάρτυρες

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Ἡ σημερινὴ ἀραβικὴ χερσόνησος, πρὶν κατακτηθεῖ ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους, ἦταν γεμάτη ἀπὸ ἀκμάζουσες χριστιανικὲς κοινότητες. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ἀπέναντι ἀφρικανικὴ χώρα τῆς Αἰθιοπίας, ἡ ὁποία παραμένει ὡς τὰ σήμερα, ἡ μόνη χριστιανικὴ χώρα τῆς ἀφρικανικῆς ἠπείρου.
 

Στὰ χρόνια ποὺ βασίλευε στὸ Βυζάντιο ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστῖνος Α' (518-527), ἦταν βασιλιᾶς τῆς Αἰθιοπίας ἕνας εὐσεβὴς ἡγεμόνας ὁ Ἐλεσβαάν. Ἀντίθετα στὴν ἀντίπερα Ὑεμένη, στὸ ἀρχαῖο βασίλειο τῆς Σαβᾶ, βασίλευε ἕνας τυραννικός, κακοῦργος καὶ αἱμοδιψὴς βασιλιᾶς, ὁ Δοῦ-Νοουάς. Εἶχε ἀσπασθεῖ τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ εἶχε ἀλλάξει τὸ ὄνομά του σὲ Γιουσούφ. Μὲ τὴ βία καὶ τὸ δόλο κατόρθωσε νὰ ἐπιβληθῇ στὴν εὐρύτερη, λεγόμενη, Εὐδαίμων Ἀραβία καὶ νὰ σχηματίσῃ ἰσχυρὸ στρατό, ἐκστρατεύοντας κατὰ γειτονικῶν χριστιανικῶν πόλεων καὶ κοινοτήτων. Μισοῦσε θανάσιμα τοὺς Χριστιανοὺς καὶ εἶχε βάλει ὡς στόχο του νὰ ἐξαφανίσῃ τὴν χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ τὸ βασίλειό του.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ἀρέθας ὁ Μεγαλομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ

 
Τμηθείς, Θεῷ προσῆξε Μάρτυς Ἀρέθας,
Πολλοὺς ὁμοίως Μάρτυρας τετμημένους.
Ἀρέθα εἰκάδι σὺν γνωστοῖσι τετάρτῃ τμήθης.

Ἔζησε τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς προύχοντες τῆς πόλης Νέγρας στὴν Αἰθιοπία. Ὅταν ἀσπάσθηκε τὸ χριστιανισμό, διακρινόταν γιὰ τὴν εὐσέβεια καὶ τὶς πολλές του ἀγαθοεργίες. Κοντά του μαζεύτηκε ἕνας ὅμιλος ἀπὸ ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ καθημερινό τους ἔργο εἶχαν τὴν διδασκαλία τοῦ θείου λόγου.

Δημήτρης Δασκαλάκης: Χριστόφορος Παπουλάκος - Τ’ άθεα γράμματα υφαίνουν το σάβανο του Γένους

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Mε ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση υποδεχθήκαμε την ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως για την επίσημη αγιοκατάταξη μιας ευλογημένης και αγιασμένης μορφής του Ορθόδοξου Μοναχισμού, δηλαδή του οσίου και θεοφόρου πατρός Χριστοφόρου, του επονομαζόμενου Παπουλάκου (κατά κόσμον Χρήστου Παναγιωτόπουλου), που υπήρξε ένας φλογερός ιεραπόστολος και διδάσκαλος του Γένους κατά τον 19ο αιώνα, αναπτύσσοντας πλούσια διδακτική και κηρυκτική δράση στην περιοχή κυρίως της Πελοποννήσου.  Με ομόφωνη απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου ορίστηκε να τιμάται η αγία μνήμη του στις 18 Ιανουαρίου εκάστου έτους, ημέρα της οσιακής κοιμήσεώς του.

Ἡ ἀν-ὀρθόδοξη κατήχηση τῆς προκλήσεως ἀπό τόν π. Εὐάγγελο Παπανικολάου

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ  Ι.Μ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

«Δημοφιλῆ ἱεροκήρυκα» προσκάλεσε ὁ μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος γιά νά διδάσκει τόν λαό «ὀρθοδοξία» κάθε Τρίτη στό ἐπισκοπεῖο… Οἱ ὁμιλίες του ἔχουν λίγο ἀπ’ ὅλα: λίγο ἀλήθεια, λίγο ψέμα, λίγο κατάκριση, λίγο φαντασία, λίγο μυθοπλασία, λίγο ἀνακρίβειες, λίγο συκοφαντίες, λίγο θέατρο, λίγο «πικάντικα»… καί φυσικά ἀρκετό γέλιο…Ἕνα πλούσιο πότ πουρί – δοκιμασμένη συνταγή ἐπιτυχίας – ὅ,τι πρέπει γιά νά παραμείνει ὁ λαός νωθρός, ὑπνωμένος καί ἀνυποψίαστος γιά τόν συντελούμενο πόλεμο κατά τῆς Πίστης.

Γιά τόν Ἐσταυρωμένο Κύριο μας, ὁ π. Εὐάγγελος Παπανικολάου πῆρε θέση ὑπέρ τῆς βλάσφημης ἀποβολῆς Του[1], συντασσόμενος μέ τόν «δεσπότη», ἀποκαλώντας τό σύνολο τοῦ πιστοῦ λαοῦ πού ἀντιδρᾶ, «θεούσους», «φανατικούς» καί ἐπιστρατεύοντας δυστυχῶς ψευδεῖς πληροφορίες, ὅπως αὐτή ὅτι στό Ἅγιον Ὄρος δέν ὑπάρχει πουθενά Ἐσταυρωμένος ! Καί ὅτι ἐκεῖ, ὁ Σταυρός βρίσκεται στόν Νάρθηκα, ἐνῶ μέσα στό Ἱερό εἶναι «σκέτη» ἡ Ἁγία Τράπεζα.

Σοφία Μπεκρῆ: Ἕνας ἀληθινὰ καθολικὸς Ἅγιος

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος 

Ἕναν ἀληθινὰ καθολικὸ Ἅγιο ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας, τὴν 23^η Ὀκτωβρίου, τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο τὸν Ἀδελφόθεο. Ὅπως, ἐξ ἄλλου, ἀναφέρει τὸ Συναξάρι τῆς ἡμέρας, ὁ Ἰάκωβος «πρῶτος Ἐπίσκοπος ἐν Ἱεροσολύμοις ἐγένετο παρ’ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου χειροτονηθείς, καὶ πρῶτος τὴν θείαν λειτουργίαν ἔγραψε καὶ ἐξέθετο παρ’ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ ταύτην διδαχθείς». Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ πνευματικός, ὑπῆρξε καὶ μορφωτικὸς καὶ κοινωνικὸς λειτουργὸς καὶ διδάσκαλος ὁ Ἅγιος, ὅπως διαπιστώνουμε ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῆς Καθολικῆς του ἐπιστολῆς.

Ὅσο γιὰ τὸν ὅρο «Ἀδελφόθεος», ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ὁ μνήστωρ Ἰωσήφ, ὅταν μοίρασε τὴν περιουσία του στὰ ὑπόλοιπα παιδιά του καὶ θέλησε νὰ ἀφήσῃ μερίδιο καὶ στὸν Υἱὸ τῆς Παρθένου, οἱ ὑπόλοιποι δὲν τὸ δέχθηκαν﮲ μόνον ὁ Ἰάκωβος τὸν δέχθηκε ὡς συγκληρονόμο του, καλούμενος, ἔτσι, ὄχι μόνον Ἀδελφόθεος ἀλλὰ καὶ Δίκαιος. Ἀκόμη καὶ ἀνάμεσα στοὺς πολεμίους τοῦ κηρύγματός του Ἰουδαίους εἶχε τὴν προσωνυμία «Δίκαιος» (στὰ ἑβραϊκὰ «Ὠβλίας»). 

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος - Ὁ πρῶτος Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Μιὰ ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες προσωπικότητες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας ὑπῆρξε ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, πρῶτος ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καὶ συγγραφέας τῆς ὁμωνύμου Καθολικῆς Ἐπιστολῆς τῆς Καινῆς Διαθήκης. 

Ἦταν Ἰουδαῖος τὴν καταγωγὴ καὶ σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, γιός τοῦ μνήστορος Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος ἦταν παντρεμένος πρὶν μνηστευθεῖ τὴν Παρθένο Μαρία καὶ εἶχε χηρέψει. Εἶχε δὲ ἑπτὰ παιδιά, τὸν Ἰάκωβο, τὸν Ἰωσή, τὸν Ἰούδα, τὸν Σίμωνα ἢ Συμεών, τὴν Ἐσθήρ, τὴν Μάρθα καὶ τὴ Σαλώμη, ἡ ὁποία ἀργότερα ἔγινε ἡ μητέρα τῶν ἀποστόλων Ἰακώβου καὶ Ἰωάννη. Ὁ Ἰωσὴφ μετὰ τὴ χηρεία του μνηστεύτηκε, κατὰ θεία οἰκονομία, τὴν Παρθένο Μαρία, γιὰ νὰ μεγαλώσῃ τὰ παιδιά του, ἀλλὰ κυρίως νὰ γίνῃ ὁ θετὸς πατέρας καὶ ὁ προστάτης τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ἰάκωβος ἀναφέρεται ὡς Ἀδελφόθεος, ἀφοῦ ἔζησαν μαζὶ κάτω ἀπὸ τὴν ἴδια στέγη σὰν ἀδέλφια. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος καὶ Ἀδελφόθεος

 
Κληθεὶς ἀδελφὸς τοῦ Κατακρίτου ξύλῳ
Θνῄσκεις δι' αὐτόν, παμμάκαρ, κρουσθεὶς ξύλῳ.
Ἐσθλὸν Ἀδελφόθεον τριτάτῃ ξύλῳ εἰκάδι πλῆξαν.

Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς γιοὺς τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ ἄλλη γυναίκα, γι’ αὐτὸ ὀνομαζόταν ἀδελφὸς τοῦ Κυρίου. Ἡ συγγενική του ὅμως σχέση μὲ τὸν Κύριο δὲν εἶναι ὁμόφωνα καθορισμένη. Ἀλλὰ τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι ὁ Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος ἔγινε πρῶτος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων καὶ εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔγραψε τὴν πρώτη Θεία Λειτουργία τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας.

Νεκτάριος Δαπέργολας: Κλιμακώνεται στήν Οὐκρανία ὁ αἰσχρός διωγμός τῶν Ὀρθοδόξων

Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας

    Συνεχίζεται ἀκάθεκτος καί κλιμακώνεται ἀπὸ τὴν φασιστοσυμμορία τοῦ Ζελένσκι καὶ τοῦ ψευτορασοφόρου Ἐπιφανίου Ντουμένκο ὁ διωγμὸς τῆς γνήσιας Ὀρθόδοξης Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας. Τῆς ἴδιας Ἐκκλησίας πού θυμίζουμε ὅτι ἤδη ἡ Οὐκρανική Βουλή ἔθεσε ἐκτός νόμου καί αὐτή τή στιγμή μάλιστα ἔχει προκύψει καί ὁλοκληρωμένο σχέδιο γιά τήν «ἀπαλλοτρίωση» (δηλαδή τήν ἁρπαγή) τῆς περιουσίας της.

    Βεβαίως ὅμως τά κτήνη τοῦ καθεστῶτος δέν περίμεναν οὔτε κἄν αὐτά τά (οὕτως ἤ ἄλλως πανάθλια) νομιμοφανῆ προσχήματα, καθώς ἐδῶ καί 5 συναπτά ἔτη ἔχουν ἐπιδοθεῖ σέ ἕνα ξεδιάντροπο πογκρόμ μέ εἰσβολές σέ ναούς καί μοναστήρια, καταπατήσεις ἱερῶν προσκυνημάτων, προπηλακισμούς καί συλλήψεις ἐπισκόπων καί ἱερέων καί κάθε λογῆς ἀκόμη ἀχρειότητα. Ἔχουμε στό παρελθόν (ἐνδεικτικά καί μόνον) ἀναφερθεῖ σέ κάποια ἐξ αὐτῶν. 

Ο άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης για την προσευχή

Λίγο προ του 1980 επισκέφθηκε τον Γέροντα Εφραίμ ένας νεαρός ειρηνοδίκης. Τον βρήκε στην κουζίνα να κάνει εργόχειρο. Έπαιρνε σφραγίδες από το ζεστό νερό της κατσαρόλας που σιγόβραζε πάνω στην πυροστιά του τζακιού και τις χάραζε.

Έβαλε μετάνοια και κάθισε στο κοντινό σεντούκι.

– Λοιπόν, τι έχουμε; κι έστρεψε ο Γέροντας το διαπεραστικό του βλέμμα στον νέο.

– Έχω προβλήματα, Γέροντα, διάφορα προβλήματα.

– Κάθε πότε εξομολογείσαι;

– Γέροντα –διστακτικά ο νέος– δεν εξομολογούμαι.

– Ε, τότε τα προβλήματα είναι φυσικό να βρίθουν.

– Μα, δεν έχω τι να εξομολογηθώ!

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Ὁ Ὅσιος Ἀβέρκιος ὁ Ἱσαπόστολος καὶ Θαυματουργὸς

 
Δοὺς Ἀβέρκιος χοῦν χοῒ θνητῶν νόμῳ,
Θεὸς Θεῷ πρόσεισι, τῷ φύσει,θέσει.
Εἰκάδι δευτερίῃ Ἀβέρκιος ᾤχετο γαίης.

Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 2ου αἰώνα μ.Χ. Ἡ ἄμεπτη ζωή του καὶ ἡ καρποφορία τῆς διδασκαλίας του, παρακίνησαν τὸ ποίμνιο νὰ τὸν ἀναγκάσει νὰ γίνει ἐπίσκοπος Ἱεραπόλεως στὴν Φρυγία. Τὸ ἀξίωμα δὲ μείωσε τὸν ζῆλο τοῦ Ἀβερκίου.

ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΩΤΩΝ ΧΡΟΝΟΣ - «Πρός τούς Ὀρθόδοξους πιστούς τῆς Ι. Μ. Περιστερίου»

(ΦΥΛΑΚΕΣ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ – ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ)

 

Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

  
Φαίνεται, ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ὅτι δημιουργεῖται «παράδοση» ἐκκλησιολογικοῦ πόνου καὶ στὸ σῶμα τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τοῦ Περιστερίου ἀπὸ τὴν Ἱ. Μητρόπολη, ἀπὸ «ἐπισκόπους» της, σὲ κρίσιμες περιστάσεις – φάσεις τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως (παράδειγμα) στὴν ἐποχὴ τοῦ Σεραφειμικοῦ καθεστῶτος καὶ σήμερα, ἐπὶ Ἱερωνύμου Β΄. 

Ἂν ἀνατρέξουμε στὸ Σεραφειμικὸ καθεστώς, ὁ τότε Μητροπολίτης Περιστερίου Ἀλέξανδρος Καντώνης, ὁ «ναυαγήσας οἰκτρῶς εἰς τὴν ὑπέροχον καὶ Ἀποστολικὴν ἕδραν τῆς Μητροπόλεως Φιλίππων» (κατὰ τὸν Μητροπολίτην Ἐλευθερουπόλεως κ. Ἀμβρόσιον), ὁ «ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου» (κατὰ τοὺς «Ἀθωνικοὺς Διαλόγους»), εἶχε δημιουργήσῃ κρίση ἠθική, πνευματική, στὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν μὲ τὶς δηλώσεις τοῦ περὶ Καζαντζάκη∙ δηλώσεις ἐνδεικτικῆς φθορᾶς, ποὺ οἱ ἀκούοντες εὔκολα ὁδηγοῦνται σὲ ἐξελισσόμενη δια-φθορά, σὲ χαλαρότητα τῶν πνευματικῶν ἀντιστάσεων ἔναντι τῆς ἁμαρτίας. Οἱ δηλώσεις του λειτούργησαν ὡς κάλεσμα συμπυκνωμένης ἀποστασίας ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστικὴ Λογικὴ∙ εἶπε σχετικὰ στὸν «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ»: «Πολλοὶ εἶπαν τὸν Καζαντζάκη ἄθεο, ἄπιστο, ἀφορισμένο. Ἀλλὰ αὐτὰ δὲν τὰ εἶπε ἡ Ἐκκλησία. Τὰ εἶπαν ὁρισμένα πρόσωπα ποὺ ὅπως σὲ κάθε κοινωνία, εἶναι καὶ θερμόαιμα καὶ ὑπερβολικὰ συντηρητικά, ποὺ δὲν θὰ πῶ μόνον στενοκέφαλα, ἀλλὰ καὶ διεστραμμένα». 

Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

 

Αυτό το νεοφανές άστρο του στερεώματος της Εκκλησίας, ο όσιος Σιλουανός – κατά κόσμον Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ – γεννήθηκε το 1866 σε οικογένεια χωρικών της περιφέρειας Ταμπώφ της Ρωσίας. Από την ηλικία των τεσσάρων ετών αναρωτιόταν: «Πού είναι αυτός ο Θεός; Όταν μεγαλώσω, θα γυρίσω όλη την γη αναζητώντας τον!»

Όταν μεγάλωσε, οι βίοι των αγίων και τα θαύματά τους πυρπόλησαν την νεανική του καρδιά από αγάπη προς τον Θεό, ο νους του προσκολλήθηκε στην αδιάλειπτη μνήμη του και προσευχόταν πολύ με δάκρυα. Η χαρισματική αυτή κατάσταση, που διήρκεσε τρεις μήνες, διήγειρε μέσα του τον πόθο για τη μοναχική ζωή. Νέος όμως, εύθυμος εκ χαρακτήρος και προικισμένος με εξαιρετική φυσική δύναμη, επανήλθε στην κοσμική ζωή και συμμετείχε σε όλες τις διασκεδάσεις του χωριού. Κάποια ημέρα σε μία συμπλοκή παρά λίγο θα σκότωνε ένα συγχωριανό του. Λίγο καιρό μετά από αυτό το επεισόδιο αποκοιμήθηκε ελαφρά και είδε στον ύπνο του ένα φίδι να σύρεται μέσα του από το στόμα. Μαζί με την αηδία που ένοιωσε άκουσε την φωνή της Θεοτόκου να του λέει με ασυνήθιστη γλυκύτητα: «Κατάπιες στο όνειρό σου φίδι και δεν σου άρεσε· το ίδιο δεν αρέσει και σε μένα να βλέπω τα έργα σου».

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

 Όσιος Ιλαρίων ο Μέγας

 

Ἐν δάκρυσι πρὶν καὶ πόνοις σπείρας κάτω,
Ἱλαρίων θέριζε νῦν χαίρων ἄνω.
Ὕστατα Ἱλαρίων κοιμήσατο εἰκάδι πρώτῃ.

 

Ο Όσιος Ιλαρίων ο Μέγας γεννήθηκε το 333 μ.Χ., στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Η κωμόπολη στην οποία ανατράφηκε ονομαζόταν Θαβαθά, πέντε μίλια μακριά από τη Γάζα. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι ειδωλολάτρες. Στην επιθυμία τους να σπουδάσουν όσο γίνεται καλύτερα το γιο τους, έστειλαν αυτόν στην Αλεξάνδρεια.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Γεράσιμος - Ὁ νέος ἀσκητής τῆς Κεφαλονιᾶς

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ὁ μοναχισμὸς εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο δρόμους ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπιλέξῃ ὁ Χριστιανὸς στὴν ζωή του, ἤτοι τὸν ἔγγαμο ἢ τὸν ἄγαμο βίο. Καὶ οἱ δύο αὐτοὶ δρόμοι εἶναι γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας ἰσότιμοι καὶ εὐλογημένοι, καὶ ὁδηγοῦν ἐξίσου στὴ θέωση. Ὁ μοναχισμὸς εἶναι μιὰ δυναμικὴ παρουσία στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν ὁποῖο ἁγίασαν ἀμέτρητα πλήθη ὁσίων, ἐδῶ καὶ δύο χιλιάδες χρόνια. Ἕνας ἀπὸ τοὺς πολυάριθμους ἁγίους μοναχοὺς εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Γεράσιμος, ὁ Νέος Ἀσκητής, ὁ ὁποῖος ἀναδείχτηκε ὡς μιὰ ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες μοναστικὲς μορφὲς τῶν νεωτέρων χρόνων, ἐφάμιλλος τῶν μεγάλων μοναχῶν τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ [: Λουκά 8,26-39] Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου «Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΙΣ ΜΙΑΣ ΠΟΛΕΩΣ» [22-10-2000] (Β424)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ[: Λουκά 8,26-39]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                                με θέμα:

                    «Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΙΣ ΜΙΑΣ ΠΟΛΕΩΣ»

                              [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-10-2000]

(Β424)

    Ο Κύριος, αγαπητοί μου, μαζί με τους μαθητάς Του κατέπλευσε με πλοιάριο απέναντι από τη Γαλιλαία, ανατολικά, στην περιοχή των Γεργεσηνών. Τα Γέργεσα ή Γάδαρα, ήταν πόλις της Δεκαπόλεως της Παλαιστίνης και κατοικούσαν εκεί κυρίως Έλληνες. Μη σας κάνει εντύπωση. Λέγεται μάλιστα ότι αυτοί οι Έλληνες εκεί ήσαν επίγονοι εκ των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είναι γνωστό πού πέθανε ο Μέγας Αλέξανδρος και το στράτευμά του έμεινε σκορπισμένο από δω και από εκεί, εγκατεστάθησαν οι άνθρωποι κ.λπ. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ζωή των κατοίκων ήταν απρόσεκτη· α φού μάλιστα έτρεφαν χοίρους, πράγμα που απαγορευόταν βεβαίως στους Εβραίους.Έτσι ακόμη μπορούμε να κατανοήσουμε και την παρουσία δαιμονιζομένων ανθρώπων.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 8,26-39] Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΑΔΑΡΗΝΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 8,26-39]

             Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

    ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΑΔΑΡΗΝΩΝ

    «Καὶ κατέπλευσεν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα τῆς Γαλιλαίας(:Και έφτασαν με το πλοίο στη χώρα των Γαδαρηνών, η οποία βρίσκεται απέναντι από τη Γαλιλαία)»[Λουκ. 8, 26].

   Κατέβηκε ο Σωτήρας στη χώρα των Γαδαρηνών μαζί με τους άγιους μαθητές. Έπειτα τους συνάντησε κάποιος άνδρας, ο οποίος ήταν κατοικία πολλών και ακαθάρτων πνευμάτων, χωρίς νου και μυαλό, και δεν ξεχώριζε καθόλου από εκείνους που είχαν πεθάνει και βρίσκονταν στη γη και μάλλον ήταν ίσως ακόμα χειρότερος γιατί τριγυρνώντας γυμνός στα μνήματα των πεθαμένων, ήταν απόδειξη της απανθρωπιάς των δαιμόνων. Επιτρέπει βέβαια ο Θεός των όλων κατ’ οικονομίαν κάποιοι να υποταχτούν σε αυτούς, όχι για να υποφέρουν, αλλά μάλλον για να μάθουμε εμείς μέσω αυτών πόσο μισάνθρωποι και μισόκαλοι είναι οι δαίμονες απέναντι εμάς, και έτσι να πάψουμε να θέλουμε να υποτασσόμαστε σε αυτούς, γιατί όταν πάσχει ένας, οικοδομούνται πολλοί…