Ὅταν στὸν ἀνάποδο κόσμο ὁ διδάκτωρ διαβάζεται δικτάτωρ
Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Ι. Βαθιώτης
Στὸ σχετικὸ διαφημιστικὸ σπὸτ μιᾶς παλιᾶς τηλεοπτικῆς διαφήμισης γιὰ τὸ ἀπορρυπαντικὸ Skip, ὁ ἐκφωνητὴς καθησύχαζε τὸν τηλεθεατὴ προφέροντας, μὲ τρόπο ποὺ δὲν ἄφηνε κανένα περιθώριο ἀμφισβήτησης, τὰ ἑξῆς λόγια:
«29 κατασκευαστὲς πλυντηρίων συνιστοῦν Skip. Αὐτοὶ ξέρουν».
Αὐτὸ τὸ διαφημιστικὸ σπὸτ θύμισε σὲ κάποιους ἡ εἴδηση ὅτι 227 ἀκαδημαϊκοὶ ζητοῦν ἀπὸ τὸ ΕΚΠΑ νὰ ἀφαιρέσει τὸν τίτλο τοῦ ἐπίτιμου διδάκτορα ποὺ εἶχε λάβει ὁ Πούτιν τὸ 2018.
Οἱ 227 «ἀκαδημαϊκοὶ δάσκαλοι καὶ ἐνεργοὶ πολῖτες», ἔχοντας πάθει ἐπιλεκτικὴ ἀμνησία γιὰ τὰ ἐγκλήματα ποὺ διαπράττει ἡ Δύση αἰματοκυλίζοντας ἀθώους πληθυσμούς, τοὺς ὁποίους συνηθίζει νὰ περιτυλίγει μὲ τὸ ἀσημόχαρτο τῶν παράπλευρων ἀπωλειῶν, καὶ ἀνεβοκατεβάζοντας κατὰ τὸ δοκοῦν ἀμέτρητες «ἡμέτερες μαριονέτες», ὑπέγραψαν ἕνα κείμενο, στὸ ὁποῖο ὁ Πούτιν χαρακτηρίζεται δικτάτορας (ἔτσι τὸν εἶχε στολίσει ὁ... σοῦπερ δημοκράτης Τζὸ Μπάϊντεν, δίνοντας τὸν τόνο ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀκολουθήσουν τὰ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς γιουσουφάκια τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων):
Οἱ 227 «ἀκαδημαϊκοὶ δάσκαλοι καὶ ἐνεργοὶ πολῖτες», ἔχοντας πάθει ἐπιλεκτικὴ ἀμνησία γιὰ τὰ ἐγκλήματα ποὺ διαπράττει ἡ Δύση αἰματοκυλίζοντας ἀθώους πληθυσμούς, τοὺς ὁποίους συνηθίζει νὰ περιτυλίγει μὲ τὸ ἀσημόχαρτο τῶν παράπλευρων ἀπωλειῶν, καὶ ἀνεβοκατεβάζοντας κατὰ τὸ δοκοῦν ἀμέτρητες «ἡμέτερες μαριονέτες», ὑπέγραψαν ἕνα κείμενο, στὸ ὁποῖο ὁ Πούτιν χαρακτηρίζεται δικτάτορας (ἔτσι τὸν εἶχε στολίσει ὁ... σοῦπερ δημοκράτης Τζὸ Μπάϊντεν, δίνοντας τὸν τόνο ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀκολουθήσουν τὰ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς γιουσουφάκια τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων):
«Ὡς ἀκαδημαϊκοὶ δάσκαλοι καὶ ἐνεργοὶ πολῖτες δὲν μποροῦμε νὰ παραμένουμε ἀπαθεῖς καὶ ἀδιάφοροι/ἐς [Σ.Σ.: ἄραγε, τὸ τρίτο φῦλο μὲ ποιόν γραμματικὸ τύπο πρέπει νὰ καλύπτεται;] μπροστὰ στὰ ἐγκλήματα πολέμου καὶ τίς θηριωδίες ποὺ διαπράττονται. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ζητοῦμε νὰ ὑποστηρίξετε μὲ τὴν ὑπογραφή σας τὸ αἴτημα γιὰ ἀφαίρεση τοῦ τίτλου αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπονεμήθηκε στὸν Πούτιν καὶ ἀπὸ τὸ Ἐθνικὸ καὶ Καποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν τὸ 2001. Μὲ τὴ συμμετοχή σας σὲ αὐτὴ τὴν προσπάθεια, θὰ συμβάλετε καθοριστικὰ στὸ νὰ πάψει νὰ ἀποτελεῖ καὶ νὰ θεωρεῖται μέλος τῆς ἀκαδημαϊκῆς κοινότητας τοῦ ΕΚΠΑ ὁ δικτάτορας ποὺ εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὸν θάνατο χιλιάδων καὶ τὸν ἐκτοπισμὸ ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων ἀπὸ τίς ἑστίες τους στὴν Οὐκρανία, ἀλλὰ συγχρόνως καὶ γιὰ τὴν καταστολὴ τῶν ἀκαδημαϊκῶν καὶ δημοκρατικῶν ἐλευθεριῶν καὶ τὴ φίμωση κάθε ἀντίθετης φωνῆς στὸ ἐσωτερικὸ τῆς χώρας του».Στὸ βιβλίο μὲ τίτλο «Ἡ Ἐποχὴ τοῦ Φόβου. Αὐτοκρατορία τῶν ΗΠΑ καὶ Δικτατορία τῆς Ἀγορᾶς» (ἐκδ. Λιβάνη, Ἀθήνα 2005, σελ. 162 ἐπ.), ὁ Πέτρος Παπακωνσταντίνου ἀναλύει τὴν σκοτεινὴ πλευρὰ τῶν «βελούδινων ἐπαναστάσεων», ἀναφερόμενος εἰσαγωγικὰ στὴν δράση τοῦ συμπλέγματος ΜΚΟ-ΜΜΕ σὲ πρώην σοσιαλιστικὲς χῶρες τῶν Βαλκανίων καὶ τῆς σφαίρας ἐπιρροῆς τοῦ Κρεμλίνου.
Ὁ συγγραφέας ἐπισημαίνει ὅτι:
«οἱ περιπτώσεις αὐτὲς ἐνσαρκώνουν μιὰ ἀλλαγὴ ἱστορικοῦ παραδείγματος σχετικὰ μὲ τίς ἀποσταθεροποιητικὲς ἐπιχειρήσεις τῆς ἀμερικανικῆς Αὐτοκρατορίας ἐναντίον μὴ ἀρεστῶν καθεστώτων: ἀπὸ τὴν ἐπιστράτευση τῶν τὰνκ καὶ τῆς Γκλάντιο στὴ Νότια Εὐρώπη ἢ τῶν Ταγμάτων Θανάτου καί τῶν Κόντρας στὴ Λατινικὴ Ἀμερικὴ ὡς τὴν ἐπένδυση πάνω στὴ "μαλακὴ ἰσχὺ" τοῦ συμπλέγματος ΜΚΟ-ΜΜΕ γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῶν ἴδιων στόχων μὲ ἄλλα μέσα».Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Παπακωνσταντίνου ἑστιάζει σὲ τρεῖς ἀνατροπὲς ποὺ μοιάζουν μὲ «φωτοαντίγραφα τοῦ ἴδιου πολιτικοῦ σεναρίου»: Βελιγράδι/2000, Τιφλίδα/2003, Κίεβο/2004.
Ἡ πάγια τακτικὴ τῆς ἐξ ὁρισμοῦ ἀποδομητικῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων συνίσταται σὲ «μιὰ μὴ βίαιη ἐπανάσταση, στηριγμένη στὴ δύναμη τοῦ πλήθους, μὲ πρωταγωνιστικὸ ρόλο τῶν ΜΚΟ», ἡ ὁποία:
«καταφέρνει νὰ παραμερίσει μιὰ διεφθαρμένη ἐξουσία, ποὺ ἀπεῖχε πολὺ ἀπὸ τὸ νὰ ἐκπληρώνει τὰ στοιχειώδη δημοκρατικὰ κριτήρια. [...] Ὡστόσο, μιὰ πιὸ προσεκτικὴ ματιὰ στὰ γεγονότα ἀποκαλύπτει πολὺ διαφορετικὲς καὶ λιγότερο "ἀθῶες" σκοπιμότητες».Λίγες ἀράδες παρακάτω, ὁ συγγραφέας καταπιάνεται μὲ τὴν λεγόμενη «πορτοκαλὶ ἐπανάσταση» τῆς Οὐκρανίας:
«Ἡ ἀλληλουχία τῶν γεγονότων, ὅπως παρουσιάστηκε ἀπὸ τὰ δυτικὰ ΜΜΕ, εἶναι λίγο πολὺ γνωστή. Οἱ προεδρικὲς ἐκλογὲς τῆς 21ης Νοεμβρίου τοῦ 2004, ὅπου νικητὴς ἀνακηρύχθηκε ὁ φιλορῶσος Βίκτορ Γιανούκοβιτς, καταγγέλθηκαν ὡς νόθες ἀπὸ τὸ φιλοδυτικὸ ἀντίπαλό τοῦ Βίκτορ Γιουσένκο, τίς ΗΠΑ καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Ἡ ἀντιπολίτευση ξεκίνησε μιὰ σειρὰ διαδηλώσεων, μὲ ἐπίκεντρο τὸ Κίεβο, ποὺ ἐξαπλώθηκαν μὲ ρυθμοὺς χιονοστιβάδας. Δημόσια κτίρια καταλήφθηκαν ἀπὸ τοὺς διαδηλωτὲς μὲ τὰ πορτοκαλὶ ἐμβλήματα, ἀλλὰ ὁ στρατός, κάτω ἀπὸ τὴν πίεση τοῦ μεγάλου πλήθους, δὲν τόλμησε νὰ ἐπέμβει. Τελικὰ ὁ ἀπερχόμενος πρόεδρος Λεονὶντ Κούτσμα καὶ τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς Οὐκρανίας ἀναγκάστηκαν νὰ κηρύξουν ἄκυρες τίς ἐκλογὲς καὶ νὰ προκηρύξουν νέες, ἀπὸ τίς ὁποῖες ἀναδείχθηκε νικητής, στὶς 26 Δεκεμβρίου, ὁ Γιουσένκο. Ἀντίο στὴ διαφθορά, στὸν αὐταρχισμὸ καὶ στὴν ὑποτέλεια ἀπέναντι στὸν "Μεγάλο Σλάβο Ἀδελφό". Καλημέρα στὴ νέα, ἀδιάφθορη, δημοκρατικὴ Οὐκρανία, ποὺ θὰ βρεῖ σύντομα τὴ θέση της στὴ μεγάλη εὐρωπαϊκὴ οἰκογένεια καὶ στὴν καρέκλα ποὺ τὴν περιμένει στὸ ΝΑΤΟ. Τόσο καλά, τόσο εὔκολα;».Ὁ Παπακωνσταντίνου συνεχίζει τὸν δηκτικὸ σχολιασμό του, ἀναφέροντας ὅτι ὁ Γιουσένκο ἦταν μέλος τῆς νομενκλατούρας ποὺ ἐλέγχει τὸ δυτικὸ τμῆμα τῆς Οὐκρανίας, καθόλου λιγότερο διεφθαρμένος ἀπὸ τὸν Γιανούκοβιτς, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τίς ἐλὶτ τοῦ ἀνατολικοῦ, φιλορωσικοῦ τμήματος τῆς χώρας. Ἐπίσης ὁ Γιουσένκο ἦταν τραπεζίτης καὶ εἶχε στενοὺς δεσμοὺς μὲ τοὺς δυτικοὺς ἐπενδυτές. Μάλιστα, στὸ πλευρὸ τοῦ Γιουσένκο «τάχθηκαν ὁρισμένες νεοναζιστικὲς ὀργανώσεις τῆς καθολικῆς δυτικῆς Οὐκρανίας, κυρίως στὸ Λβόφ, τὸ πολιτιστικὸ κέντρο τοῦ ὁποίου γέμισε τὴν περίοδο τῆς "εἰρηνικῆς ἐπανάστασης" μὲ σβάστικες καὶ ἀντισημιτικὰ καὶ ἀντιρωσικὰ συνθήματα».
Τέλος, ὁ Παπακωνσταντίνου ἀναδεικνύει τὴ διγλωσσία τῆς Οὐάσινγκτον στὴν παγκόσμια ἐκστρατεία τῆς ἐναντίον τῶν "ὀχυρῶν τῆς τυραννίας":
«Ὁ Σεβαρνάτζε ἦταν "ὑπεύθυνος πολιτικός", ὅταν πρωταγωνιστοῦσε στὴ διάλυση τῆς ΕΕΣΔ καὶ ὅταν ἔδινε τὸ πράσινο φῶς γιὰ τὴν ἐγκατάσταση ἀμερικανικῶν βάσεων στὴ Γεωργία, ἀλλὰ ἔγινε "διεφθαρμένος τυραννίσκος" ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἀναγκάστηκε, ἑκὼν ἄκων, νὰ στηριχτεῖ στὴ Ρωσία τοῦ Πούτιν. Ὁ Κούτσμα καὶ ὁ Γιανούκοβιτς, στὴν Οὐκρανία, ἐμφανίστηκαν περίπου ὡς μετενσάρκωση τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ στὴν ἐπικράτεια τῆς πρώην ΕΣΣΔ, τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ κυβέρνηση Μποὺς στηρίζει τὸ ἀπείρως αὐταρχικότερο καὶ περισσότερο διεφθαρμένο καθεστὼς τοῦ διαβόητου Καρίμοφ, στὸ Οὐζμπεκιστὰν (ὅπου τυχαίνει νὰ ὑπάρχει ἀμερικανικὴ βάση). Ἕνα καθεστὼς ποὺ καταγγέλθηκε, τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2002, ἀπὸ τὸν εἰδικὸ ἀπεσταλμένο τοῦ ΟΗΕ γιὰ "συστηματική, διεστραμμένη" προσφυγὴ σὲ βασανιστήρια. Τὴν ἴδια χρονιὰ ὁ δεσμοφύλακας τοῦ ἐκ τῶν ἡγετῶν τῆς ἀντιπολίτευσης Μουζαφὰρ Ἀβάζοφ τόν... ἔβρασαν ζωντανὸ ἐπειδὴ ἐπέμενε νὰ προσεύχεται, σύμφωνα μὲ τὸ ἰσλαμικὸ τελετουργικό, στὸ κελλί του! Παρ᾿ ὅλα αὐτά, οἱ Ἀμερικανοὶ προσέφεραν στὸν Καρίμοφ οἰκονομικὴ βοήθεια 18 ἑκατομμυρίων δολλαρίων τὸ 2004».
Ἔχοντας πρὸ ὀφθαλμῶν τὰ ἀνωτέρῳ, ἡ πρωτοβουλία τῶν 227 ἀκαδημαϊκῶν γιὰ ἀφαίρεση τοῦ τίτλου τοῦ ἐπίτιμου διδάκτορα ἀπὸ τὸν Πούτιν κλονίζει τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ ἁπλοῦ πολίτη στὸν ἱερὸ θεσμό του πανεπιστημίου, ἀποστολὴ τοῦ ὁποίου δὲν εἶναι νὰ προβαίνει, διὰ τῶν μελῶν του, σὲ πολιτικὲς τοποθετήσεις καὶ πολὺ περισσότερο νὰ χαρακτηρίζει ὡς δικτάτορα ἕναν ἡγέτη μιᾶς χώρας μὲ τὴν ὁποία ἡ Ἑλλάδα, ὡς κέντρο Ὀρθοδοξίας, διατηροῦσε μέχρι πρότινος στενοὺς δεσμούς, ἀλλὰ νὰ προάγει τὴν ἐπιστημονικὴ κατάρτιση καὶ τὸ ἐλεύθερο καὶ ἀνεξάρτητο πνεῦμα τῶν φοιτητῶν, οἱ ὁποῖοι μὲ ἀντικειμενικότητα θὰ πρέπει νὰ εἶναι σὲ θέση νὰ ἀναπτύξουν κριτικὴ ἱκανότητα ὡς πολιτικὰ σκεπτόμενα ὄντα, ὥστε νὰ ἀποφασίζουν αὐτόνομα ὑπὸ ποιὲς προϋποθέσεις ἕνας ἡγέτης ἐνεργεῖ ὡς «δικτάτωρ», «χασάπης» (sic) καὶ ὅλα τὰ συναφῆ.
Παρόμοιo ἀτόπημα συλλογῆς ὑπογραφῶν εἶχε γίνει ἀπὸ ἀκαδημαϊκοὺς καὶ ἐπὶ ἐποχῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ὅταν ὑπέγραψαν διακήρυξη ὑπὲρ τρόϊκας καὶ μνημονίων (ὁ γράφων ὡς καθηγητὴς Νομικῆς Σχολῆς Δ.Π.Θ. εἶχε ἀρνηθεῖ νὰ ὑπογράψει).
Τώρα δὲν ἀπομένει παρὰ νὰ ἐπαναληφθεῖ τὸ φαινόμενο τῆς συλλογῆς ὑπογραφῶν καὶ γιὰ τὴν ὑποχρεωτικότητα τῶν ἐμβολιασμῶν· ἄλλωστε, κάποιοι ἀπὸ τοὺς 227 ὑπογράφοντες τὸ παρὸν κείμενο δὲν προπαγανδίζουν μόνο τὰ φιλο-οὐκρανικά, ἀλλὰ καὶ τὰ φιλο-ἐμβολιαστικά τους αἰσθήματα, μὲ ἀναρτήσεις στὰ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης ἤ/καὶ μὲ ἐπαναλαμβανόμενες δημοσιεύσεις σὲ νεοταξίτικες φυλλάδες.
Ἄλλο πρᾶγμα, ὅμως, οἱ 29 εἰδικοί-κατασκευαστὲς πλυντηρίων ποὺ συνιστοῦν Skip, καὶ ἄλλο πρᾶγμα οἱ 227 μὴ εἰδικοί-ἀκαδημαϊκοὶ ποὺ τολμοῦν καὶ συνιστοῦν (e contrario) ὡς πολιτικὸ κελεπούρι ἕναν κωμικὸ ἠθοποιό, τὸν Ζελένσκι, ἀπαξιώνοντας ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ ὡς δικτάτορα τὸν Πούτιν καὶ ὁμοιάζοντες κατὰ τοῦτο μὲ μικρὰ παιδιὰ ποὺ μηρυκάζουν τίς ὕβρεις ἑνὸς ὀργίλου πατέρα!
Ἄλλο πρᾶγμα, ὅμως, οἱ 29 εἰδικοί-κατασκευαστὲς πλυντηρίων ποὺ συνιστοῦν Skip, καὶ ἄλλο πρᾶγμα οἱ 227 μὴ εἰδικοί-ἀκαδημαϊκοὶ ποὺ τολμοῦν καὶ συνιστοῦν (e contrario) ὡς πολιτικὸ κελεπούρι ἕναν κωμικὸ ἠθοποιό, τὸν Ζελένσκι, ἀπαξιώνοντας ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ ὡς δικτάτορα τὸν Πούτιν καὶ ὁμοιάζοντες κατὰ τοῦτο μὲ μικρὰ παιδιὰ ποὺ μηρυκάζουν τίς ὕβρεις ἑνὸς ὀργίλου πατέρα!
Σημειωτέον ὅτι οἱ ἴδιοι ἀκαδημαϊκοί, ὡς ἀπολύτως εἰδικοί, ἐδῶ καὶ τρία χρόνια κρατοῦν σφραγισμένα τὰ χείλη τους γιὰ τὸν ἀνασκολοπισμὸ τοῦ ἑλληνικοῦ Συντάγματος καὶ τὸν βιασμὸ τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου ἀπὸ τοὺς διαχειριστὲς τῆς ὑγειονομικῆς κρίσης.
Νοιάζονται γιὰ τὸν «δικτάτορα Πούτιν», ἀλλὰ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸν «δικτάτορα Μητσοτάκη», ὁ ὁποῖος ἔχει καταεξευτελίσει τοὺς Ἕλληνες, ἐφαρμόζοντας τὴν πιὸ στυγνὴ ὑγειοναζιστικὴ χούντα ποὺ θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ συλλάβει ἀνθρώπινος νοῦς. Αὐτὸ τὸ φαινόμενο περιγράφεται μὲ τὸν ὅρο: «δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά» - πρόκειται γιὰ φαινόμενο ποὺ ἐνδημεῖ σὲ ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα.
O tempora, o mores!
ΥΓ: Ὁ θαυμαστὸς ἀνάποδος κόσμος τῆς ἐποχῆς τοῦ κορωνοϊοῦ ὑποθάλπει ὄχι μόνο τὴν ἀντιστροφὴ τῶν ἐννοιῶν καὶ τῶν ἀξιῶν (στὴν νιτσεϊκὴ διάλεκτο: "Umwerthung aller Werte"), ἀλλὰ καὶ τὸν ἀναγραμματισμό: ὁ διδάκτωρ διαβάζεται δικτάτωρ! Ἀλίμονό μας, βέβαια, ἂν ὁ ἀπαξιούμενος ὡς δικτάτωρ εἶναι κι αὐτὸς ἕνα κομμάτι τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, ἡ ὁποία συνηθίζει νὰ σκηνοθετεῖ κοκορομαχίες ἀντίπαλων στρατοπέδων, καθοδηγούμενων ἀπὸ ἕναν δαιμόνιο ἀόρατο μαριονετίστα (τὸ ἐλεγχόμενο διαίρει καὶ βασίλευε εἶναι ἡ σπεσιαλιτέ τοῦ νεοταξίτικου μενοῦ!).
O tempora, o mores!
ΥΓ: Ὁ θαυμαστὸς ἀνάποδος κόσμος τῆς ἐποχῆς τοῦ κορωνοϊοῦ ὑποθάλπει ὄχι μόνο τὴν ἀντιστροφὴ τῶν ἐννοιῶν καὶ τῶν ἀξιῶν (στὴν νιτσεϊκὴ διάλεκτο: "Umwerthung aller Werte"), ἀλλὰ καὶ τὸν ἀναγραμματισμό: ὁ διδάκτωρ διαβάζεται δικτάτωρ! Ἀλίμονό μας, βέβαια, ἂν ὁ ἀπαξιούμενος ὡς δικτάτωρ εἶναι κι αὐτὸς ἕνα κομμάτι τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, ἡ ὁποία συνηθίζει νὰ σκηνοθετεῖ κοκορομαχίες ἀντίπαλων στρατοπέδων, καθοδηγούμενων ἀπὸ ἕναν δαιμόνιο ἀόρατο μαριονετίστα (τὸ ἐλεγχόμενο διαίρει καὶ βασίλευε εἶναι ἡ σπεσιαλιτέ τοῦ νεοταξίτικου μενοῦ!).
______________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου