Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
«Ἡτοιμάσθῃν καὶ οὐκ ἐταράχθῃν» (Ψαλμ. 118, 60)
Μόνο δακρυσμένη τὴν ἔβλεπαν ὅλοι τὴν κυρά-Σαββίνα τὴν γερόντισσα, τὴν κοσμοκαλόγρια! Μιὰ μορφὴ βγαλμένη ἀπὸ σελίδα βιβλίου ἁγιωτικοῦ, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ μόνο στὴν μετάνοια ὁδηγοῦν καὶ τὰ λόγια τους κυλοῦν συνέχεια στὰ μάτια ὅσων μὲ ἀγαθὴ ψυχὴ εὔφορη τὰ διαβάζουν. Καιροὶ παλαιοί, μὰ ὄχι ἀμνημόνευτοι! Χρόνια ἀμέτρητα ποὺ ἔμοιαζαν γιὰ αὐτὴν τὴν κυρούλα, νὰ πέρασαν ὁλόκληρα μπροστὰ σὲ ἕνα εἰκόνισμα, τῆς Παναγιᾶς τῆς Ψυχοσώστριας, στὴν Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ τους, ἐκεῖ στὰ ἄγονα τὰ ὀρεινά, μὲ τοὺς Θεόφτωχους ἀνθρώπους ποὺ οἱ ψυχές τους οἱ ἀγαθές, θύμιζαν χώματα μουσκεμένα ἀπὸ οὐράνια ἐπομβρία, νὰ ξεφυτρώνουν ἀπὸ μέσα τους κάθε ἀμάραντη ἄνοιξη ἀνθοὶ εὐωδιαστοί, μετανοίας καὶ ἀναγέννησης!
Ὁ μέγας Γεωργὸς εὐδόκησε νὰ στείλει ἄροτρο εὐλογημένο καὶ ἀκούραστο τὸν Παπᾶ Χαράλαμπο, ποὺ νέος φόρεσε τὸ πετραχήλι καὶ ἀπὸ τότε δὲν τὸ ξανάβγαλε ποτέ του! Πάντοτε ὅπου κι ἂν βρισκόταν, ἤτανε ἕτοιμος αὐτὸς ὁ Θεόκλητος, νὰ ἐξομολογήσει τὸ ποίμνιο ποὺ τοῦ ἐμπιστεύτηκε ὁ Ποιμὴν ὁ Καλός! Ἀμέτρητες ἦταν οἱ φορὲς ποὺ ἡ κυρα-Σαββίνα εἶχε σκύψει μπροστά του κλαίγοντας γοερά, νὰ τῆς διαβάσει τὴν συγχωρετικὴ εὐχὴ μετὰ τὴν ἐξομολόγηση! Πάντοτε ὅμως πρίν, ἐκείνη θὰ γονάτιζε μπροστὰ στὴν Παναγία, νὰ τὴν παρακαλέσει, τὸ ἀνομολόγητο σφάλμα τῆς πειραστικῆς της νεότητας νὰ συγχωρέσει.
Πόσες φορὲς δὲν γύρισε πίσω σὲ ἐκείνη τὴν ἡμέρα τῆς νιότης καὶ ἔκλαψε καὶ καταπικράθηκε, ποὺ δὲν μπόρεσε νὰ μὴν κάνει συγκατάθεση στὸ ἁμάρτημα ἐκεῖνο...δὲν ξημέρωσε μέρα ποὺ νὰ μὴν τὸ μετανιώσει, μέρα ποὺ νὰ μὴν στάθηκε γονατιστὴ κατάμονη μέσα στὸν μικρό τους Ναό, νὰ δεηθεῖ μὲ δάκρυα ἀτέλειωτα καὶ καυτὰ στὴν Ψυχοσώστρια! Ἔτσι καὶ ὅταν μεγάλωσε πολὺ στὰ χρόνια! Ἀκόμα γονάτιζε, νὰ τῆς πεῖ τοὺς Χαιρετισμούς της, τίς Παρακλήσεις της καὶ τῆς μιλοῦσε, τῆς μιλοῦσε σπαραχτικὰ μὲ τίς ὧρες, μὲ λόγια καρδιακά, τῶν Ἁγίων ποιητῶν τὰ λόγια τὰ ἱερά:
Βοήθα μὲ Μάνα μου! Μεσίτευσε νὰ μοῦ συγχωρέσει ὁ Υἱὸς σου ἐκεῖνο τὸ σφάλμα! Δὲν βαστῶ νὰ τὸ ξεστομίσω στὸν παπᾶ! Θὰ τὸν πικράνω! Πὼς θὰ τὸν ξανακοιτάξω; Μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια ποὺ τὸ κρατάω! Οὔτε στὸν μακαρίτη τὸν παπᾶ-Τιμόθεο εἶπα τίποτα, οὔτε σὲ κανέναν! Ἐσὺ ὅμως τὸ ξέρεις ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή! Ἑξῆντα χρόνια Παναγία μου σὲ ἐκλιπαρῶ! Ξέρω πόσο σπλαχνίζεσαι τὰ παιδιά σου! Καὶ ἐσὺ μόνο γνωρίζεις πόσο ἔχω μετανιώσει! Τίς μετάνοιες, τίς νηστεῖες, τίς χαμαικοιτίες, τὰ δάκρυα! Ὅλα τὰ γνωρίζεις Μάνα μου! Μὴ μὲ ἐγκαταλείψεις Οὐρανῶν Ὑψηλοτέρα, Ἱλαστήριον τοῦ κόσμου, Ἁγνείας θησαύρισμα, Ἐσὺ ποὺ ζωοποιεῖς τοὺς νεκρούς! Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις, χαῖρε πολλῶν πταιόντων συγχώρησις! Νὰ μὲ ὑπερασπιστεῖς! Σὰν ἔρθει ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ πεθάνω, νὰ διώξεις τοὺς μαύρους πονηροὺς ποὺ θὰ θέλουν νὰ μὲ καταδικάσουν στὸ αἰώνιο σκοτάδι! Καὶ ξεκινοῦσε νὰ ψέλνει μὲ τὴ γερασμένη φωνὴ της: ἱκετεύομεν, οἱ δοῦλοί σου καὶ κλίνομεν, γόνυ καρδίας ἡμῶν· Κλῖνον τὸ οὖς σου, ἁγνή, καὶ σῶσον τοὺς θλίψεσι, βυθιζομένους ἡμᾶς!
Καὶ ἔφτασε ἡ ὥρα ποὺ ἡ κυρὰ Σαββίνα ξάπλωσε στὴν νεκρικὴ κλίνη! Καὶ ὅλο τὸ χωριὸ γέμισε τὸ σπίτι της, νὰ τὴν χαιρετίσει καὶ νὰ τὴν κλάψει, ὅπως γινότανε ἐκεῖνα τὰ χρόνια! Ὁ παπᾶ Χαράλαμπος νὰ θυμιάζει συνεχῶς τὸ λείψανό της καὶ ἔπειτα ὄρθιος δίπλα της νὰ διαβάζει τὸ ψαλτήρι! Σκεφτόταν πὼς δίπλα του εἶχε τὸ ἄψυχο σῶμα ἑνὸς ἀνθρώπου, ποὺ βίωσε τοῦτα τὰ λαμπρὰ λόγια τοῦ ἀμώμου!
...ἡτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην τοῦ φυλάξασθαι τὰς ἐντολάς σου. σχοινία ἁμαρτωλῶν περιεπλάκησάν μοι, καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην. μεσονύκτιον ἐξηγειρόμην τοῦ ἐξομολογεῖσθαὶ σοι ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου. μέτοχος ἐγὼ εἰμι πάντων τῶν φοβουμένων σε καὶ τῶν φυλασσόντων τὰς ἐντολάς σου.
Δὲν ἤξερε ὁ παπᾶς πὼς ἐκεῖνες τίς στιγμὲς ἡ ψυχή της κυρά-Σαββίνας δοκίμαζε ἕνα φοβερὸ μαρτύριο! Σὰν γεράκια ἀρπαχτικὰ τὴν θήρεψαν οἱ σκοτεινοὶ δαίμονες καὶ τὴν κατέβαζαν στοῦ Ἅδη τὰ ἔγκατα, μέσα σὲ φωνές, ἀπειλές, κατηγόριες καὶ τρόμο μεγάλο! Εἶσαι δική μας! τῆς ἐπαναλάμβαναν συνεχῶς! Ἀμίλητος καὶ ἀνήμπορος ὁ Ἄγγελός της! Ξαφνικὰ τὸ βαθὺ σκοτάδι ἔσπασε μιὰ ὑπερκόσμια λάμψη! Ἐμφανίστηκε ἡ Κυρία τῶν Ἀγγέλων, ὁ πύρινος θρόνος τοῦ Παντοκράτορος, ἡ Μητέρα τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ!
Βοήθα μὲ Μάνα μου! Μεσίτευσε νὰ μοῦ συγχωρέσει ὁ Υἱὸς σου ἐκεῖνο τὸ σφάλμα! Δὲν βαστῶ νὰ τὸ ξεστομίσω στὸν παπᾶ! Θὰ τὸν πικράνω! Πὼς θὰ τὸν ξανακοιτάξω; Μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια ποὺ τὸ κρατάω! Οὔτε στὸν μακαρίτη τὸν παπᾶ-Τιμόθεο εἶπα τίποτα, οὔτε σὲ κανέναν! Ἐσὺ ὅμως τὸ ξέρεις ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή! Ἑξῆντα χρόνια Παναγία μου σὲ ἐκλιπαρῶ! Ξέρω πόσο σπλαχνίζεσαι τὰ παιδιά σου! Καὶ ἐσὺ μόνο γνωρίζεις πόσο ἔχω μετανιώσει! Τίς μετάνοιες, τίς νηστεῖες, τίς χαμαικοιτίες, τὰ δάκρυα! Ὅλα τὰ γνωρίζεις Μάνα μου! Μὴ μὲ ἐγκαταλείψεις Οὐρανῶν Ὑψηλοτέρα, Ἱλαστήριον τοῦ κόσμου, Ἁγνείας θησαύρισμα, Ἐσὺ ποὺ ζωοποιεῖς τοὺς νεκρούς! Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις, χαῖρε πολλῶν πταιόντων συγχώρησις! Νὰ μὲ ὑπερασπιστεῖς! Σὰν ἔρθει ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ πεθάνω, νὰ διώξεις τοὺς μαύρους πονηροὺς ποὺ θὰ θέλουν νὰ μὲ καταδικάσουν στὸ αἰώνιο σκοτάδι! Καὶ ξεκινοῦσε νὰ ψέλνει μὲ τὴ γερασμένη φωνὴ της: ἱκετεύομεν, οἱ δοῦλοί σου καὶ κλίνομεν, γόνυ καρδίας ἡμῶν· Κλῖνον τὸ οὖς σου, ἁγνή, καὶ σῶσον τοὺς θλίψεσι, βυθιζομένους ἡμᾶς!
Καὶ ἔφτασε ἡ ὥρα ποὺ ἡ κυρὰ Σαββίνα ξάπλωσε στὴν νεκρικὴ κλίνη! Καὶ ὅλο τὸ χωριὸ γέμισε τὸ σπίτι της, νὰ τὴν χαιρετίσει καὶ νὰ τὴν κλάψει, ὅπως γινότανε ἐκεῖνα τὰ χρόνια! Ὁ παπᾶ Χαράλαμπος νὰ θυμιάζει συνεχῶς τὸ λείψανό της καὶ ἔπειτα ὄρθιος δίπλα της νὰ διαβάζει τὸ ψαλτήρι! Σκεφτόταν πὼς δίπλα του εἶχε τὸ ἄψυχο σῶμα ἑνὸς ἀνθρώπου, ποὺ βίωσε τοῦτα τὰ λαμπρὰ λόγια τοῦ ἀμώμου!
...ἡτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην τοῦ φυλάξασθαι τὰς ἐντολάς σου. σχοινία ἁμαρτωλῶν περιεπλάκησάν μοι, καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην. μεσονύκτιον ἐξηγειρόμην τοῦ ἐξομολογεῖσθαὶ σοι ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου. μέτοχος ἐγὼ εἰμι πάντων τῶν φοβουμένων σε καὶ τῶν φυλασσόντων τὰς ἐντολάς σου.
Δὲν ἤξερε ὁ παπᾶς πὼς ἐκεῖνες τίς στιγμὲς ἡ ψυχή της κυρά-Σαββίνας δοκίμαζε ἕνα φοβερὸ μαρτύριο! Σὰν γεράκια ἀρπαχτικὰ τὴν θήρεψαν οἱ σκοτεινοὶ δαίμονες καὶ τὴν κατέβαζαν στοῦ Ἅδη τὰ ἔγκατα, μέσα σὲ φωνές, ἀπειλές, κατηγόριες καὶ τρόμο μεγάλο! Εἶσαι δική μας! τῆς ἐπαναλάμβαναν συνεχῶς! Ἀμίλητος καὶ ἀνήμπορος ὁ Ἄγγελός της! Ξαφνικὰ τὸ βαθὺ σκοτάδι ἔσπασε μιὰ ὑπερκόσμια λάμψη! Ἐμφανίστηκε ἡ Κυρία τῶν Ἀγγέλων, ὁ πύρινος θρόνος τοῦ Παντοκράτορος, ἡ Μητέρα τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ!
Σκίρτησε ἀπὸ ἐλπίδα ἡ ψυχὴ τῆς Σαββίνας!
-Βοήθα μὲ Παναγιά μου! Σῶσε τὴν ψυχή μου!
Στὴ θέα τῆς Θεοτόκου ἄρχισαν νὰ ἀντιδροῦν οἱ δαίμονες! Θεολογοῦν ἐκεῖνοι καλύτερα ἀπὸ ὅλους σὲ ὅ,τι ἔχει ἀποκαλυφθεῖ! Καὶ γνωρίζουν βέβαια τὴ δύναμή της! Καὶ ἐκεῖνο τό: «ἒχεις τὸ δύνασθαι τοῦ θέλειν ἰσοτάλαντον» Ξεκίνησαν μὲ ὀργὴ νὰ φωνάζουν:
-Τί γυρεύεις ἐσὺ ἐδῶ; Ὁ Υἱός σου καὶ Θεὸς ἔχει νόμο! Δὲν παραβιάζει τὴν δικαιοσύνη του! Δὲν μπορεῖς νά μᾶς τὴν πάρεις αὐτὴν τὴν ψυχή! Εἶναι δική μας!
- Δὲν σᾶς τὴν παίρνω! Ἀκούστηκε ἡ γλυκύτατη φωνή της! Μὰ θὰ πᾶμε μαζὶ νὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸν Δίκαιο Κριτή! Καὶ ἐκεῖνος εἶναι ποὺ θὰ ἀποφασίσει!
Ὕστερα ἀπὸ λίγο ἡ Διαπορθμεύουσα Μήτηρ τῆς Ζωῆς, παρίστατο ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Υἱοῦ της!
-Γνωρίζω ὅτι ἁμάρτησε Υἱὲ καὶ Θεέ μου! Γνωρίζω καὶ τὸ σφάλμα της νὰ μὴν τὸ ἐξομολογηθεῖ! Θέλω ὅμως νὰ τὴν βοηθήσεις! Θερμὰ σὲ ἱκετεύω! Ποτάμι τὰ δάκρυά της, οἱ Χαιρετισμοὶ καὶ οἱ παρακλήσεις της μπροστὰ στὴν εἰκόνα μου! Γιὰ χρόνους πολλούς!
-Μὴν κάνετε παράβαση στὴν δικαιοσύνη σας! Ἔσκουζαν οἱ μισόψυχοι!
-Βοήθα μὲ Παναγιά μου! Σῶσε τὴν ψυχή μου!
Στὴ θέα τῆς Θεοτόκου ἄρχισαν νὰ ἀντιδροῦν οἱ δαίμονες! Θεολογοῦν ἐκεῖνοι καλύτερα ἀπὸ ὅλους σὲ ὅ,τι ἔχει ἀποκαλυφθεῖ! Καὶ γνωρίζουν βέβαια τὴ δύναμή της! Καὶ ἐκεῖνο τό: «ἒχεις τὸ δύνασθαι τοῦ θέλειν ἰσοτάλαντον» Ξεκίνησαν μὲ ὀργὴ νὰ φωνάζουν:
-Τί γυρεύεις ἐσὺ ἐδῶ; Ὁ Υἱός σου καὶ Θεὸς ἔχει νόμο! Δὲν παραβιάζει τὴν δικαιοσύνη του! Δὲν μπορεῖς νά μᾶς τὴν πάρεις αὐτὴν τὴν ψυχή! Εἶναι δική μας!
- Δὲν σᾶς τὴν παίρνω! Ἀκούστηκε ἡ γλυκύτατη φωνή της! Μὰ θὰ πᾶμε μαζὶ νὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸν Δίκαιο Κριτή! Καὶ ἐκεῖνος εἶναι ποὺ θὰ ἀποφασίσει!
Ὕστερα ἀπὸ λίγο ἡ Διαπορθμεύουσα Μήτηρ τῆς Ζωῆς, παρίστατο ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Υἱοῦ της!
-Γνωρίζω ὅτι ἁμάρτησε Υἱὲ καὶ Θεέ μου! Γνωρίζω καὶ τὸ σφάλμα της νὰ μὴν τὸ ἐξομολογηθεῖ! Θέλω ὅμως νὰ τὴν βοηθήσεις! Θερμὰ σὲ ἱκετεύω! Ποτάμι τὰ δάκρυά της, οἱ Χαιρετισμοὶ καὶ οἱ παρακλήσεις της μπροστὰ στὴν εἰκόνα μου! Γιὰ χρόνους πολλούς!
-Μὴν κάνετε παράβαση στὴν δικαιοσύνη σας! Ἔσκουζαν οἱ μισόψυχοι!
Ἀποκρίθηκε τότε ὁ Χριστός μας:
- Ἄκουσα τὴν παράκλησή σου Μητέρα! Γνωρίζω τὴν μετάνοιά της! Μὰ τὸ ἁμάρτημα αὐτὸ δὲν τὸ ἐξομολογήθηκε ποτέ, σὲ ἐκείνους ποὺ πῆραν ἀπὸ ἐμένα τὴν ἐξουσία τοῦ δεσμεῖν καὶ λύειν!
- Ἐσὺ εἶσαι ὁ Παντογνώστης καὶ Πολυέλεος καὶ Πανευμήχανος Θεός! Βρές, σὲ ἐκλιπαρῶ, τὸν τρόπο νὰ τὴν σώσεις!
-Αὐτὸ ποὺ θὰ γίνει, ἀποκρίθηκε ὁ Κύριος, εἶναι νὰ τὴν ἐπαναφέρω στὴ ζωή! Ἄν θελήσει, θὰ ἐξομολογηθεῖ καὶ ἔπειτα ἀπὸ 3 μέρες θὰ ἐπιστρέψει ἐδῶ!
Λυπήθηκαν οἱ δαίμονες! Βουβοὶ ἀποχώρησαν ἀφήνοντας τὴν ψυχὴ ποὺ μέχρι πρὶν λίγο σφιχτοκρατούσαν! Δὲν μποροῦσαν νὰ ἀρθρώσουν πλέον ἀντίλογο! Καὶ τὴν δικαιοσύνη Του τήρησε μὰ καὶ τρόπο σωτηρίας βρῆκε! Αὐτοστιγμεὶ ἡ ψυχὴ τῆς Σαββίνας ἐπέστρεψε στὸ σῶμα της! Ἄνοιξε τὰ σφαλιστὰ βλέφαρά της! Ὅσοι ἦταν δίπλα της ἀπομακρύνθηκαν! Ἐκείνη μὲ μιὰ γαλήνια ὄψη, ξεκίνησε μὲ ἁπαλὴ φωνὴ νὰ ψιθυρίζει:
-Μὴν τρομάζετε! Ὁ Κύριος ἐλέησε νὰ ἐπιστρέψω! Σᾶς παρακαλῶ εἰδοποιεῖστε τὸν παπᾶ νὰ ἔρθει νά μὲ ἐξομολογήσει! Σὲ 3 μέρες θὰ ξανακοιμηθῶ! Μεσίτευσε ἡ Ψυχοσώστρια νὰ φύγω ἑτοιμασμένη!
Ἔτσι καὶ ἔγινε! Καὶ εἶναι ἀλήθεια ποὺ δὲν θὰ πάψει νὰ ἀκούγεται ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, σὰν τίς δεήσεις τῆς Μάνας ὅλου τοῦ κόσμου! Τῆς Ψυχοσώστριας καὶ Κοσμοσώτειρας!
- Ἄκουσα τὴν παράκλησή σου Μητέρα! Γνωρίζω τὴν μετάνοιά της! Μὰ τὸ ἁμάρτημα αὐτὸ δὲν τὸ ἐξομολογήθηκε ποτέ, σὲ ἐκείνους ποὺ πῆραν ἀπὸ ἐμένα τὴν ἐξουσία τοῦ δεσμεῖν καὶ λύειν!
- Ἐσὺ εἶσαι ὁ Παντογνώστης καὶ Πολυέλεος καὶ Πανευμήχανος Θεός! Βρές, σὲ ἐκλιπαρῶ, τὸν τρόπο νὰ τὴν σώσεις!
-Αὐτὸ ποὺ θὰ γίνει, ἀποκρίθηκε ὁ Κύριος, εἶναι νὰ τὴν ἐπαναφέρω στὴ ζωή! Ἄν θελήσει, θὰ ἐξομολογηθεῖ καὶ ἔπειτα ἀπὸ 3 μέρες θὰ ἐπιστρέψει ἐδῶ!
Λυπήθηκαν οἱ δαίμονες! Βουβοὶ ἀποχώρησαν ἀφήνοντας τὴν ψυχὴ ποὺ μέχρι πρὶν λίγο σφιχτοκρατούσαν! Δὲν μποροῦσαν νὰ ἀρθρώσουν πλέον ἀντίλογο! Καὶ τὴν δικαιοσύνη Του τήρησε μὰ καὶ τρόπο σωτηρίας βρῆκε! Αὐτοστιγμεὶ ἡ ψυχὴ τῆς Σαββίνας ἐπέστρεψε στὸ σῶμα της! Ἄνοιξε τὰ σφαλιστὰ βλέφαρά της! Ὅσοι ἦταν δίπλα της ἀπομακρύνθηκαν! Ἐκείνη μὲ μιὰ γαλήνια ὄψη, ξεκίνησε μὲ ἁπαλὴ φωνὴ νὰ ψιθυρίζει:
-Μὴν τρομάζετε! Ὁ Κύριος ἐλέησε νὰ ἐπιστρέψω! Σᾶς παρακαλῶ εἰδοποιεῖστε τὸν παπᾶ νὰ ἔρθει νά μὲ ἐξομολογήσει! Σὲ 3 μέρες θὰ ξανακοιμηθῶ! Μεσίτευσε ἡ Ψυχοσώστρια νὰ φύγω ἑτοιμασμένη!
Ἔτσι καὶ ἔγινε! Καὶ εἶναι ἀλήθεια ποὺ δὲν θὰ πάψει νὰ ἀκούγεται ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, σὰν τίς δεήσεις τῆς Μάνας ὅλου τοῦ κόσμου! Τῆς Ψυχοσώστριας καὶ Κοσμοσώτειρας!
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ 7ο καὶ τελευταῖο μέρος τῆς σειρᾶς τῶν ἐκπομπῶν μὲ τίτλο: "Χριστὸς Ἀνέστῃ κυρ-Δημήτρη μας!", μὲ πυρῆνα τὴν ἑρμηνεία τοῦ μακαριστοῦ Δημητρίου Παναγόπουλου στὴν ἀκολουθία εἰς κεκοιμημένους.
Διασκευασμένο (τὰ ὀνόματα δὲν εἶναι τὰ πραγματικὰ) σὲ διήγημα ἕνα ἀληθινὸ περιστατικὸ ποὺ ἀκούσαμε ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ μακαριστοῦ Ἁγίου Γέροντος Εὐφραὶμ τοῦ Φιλοθεϊτη! Ἀσίγαστη ἡ φωνή του, μᾶς καλεῖ στὸ φιλανθρωπότατο μυστήριο τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως! Ὁ Ζωντανὸς Θεός, Ἡ Ἀλήθεια (προσέθεσε ὁ ἴδιος) μᾶς ἔχει ἀποκαλύψει ὅτι ὑπάρχει τόπος ἀναπαύσεως μὰ καὶ τόπος βασάνων...
ΥΓ: «...Ὅσο κι ἂν εἶναι ἡ θάλασσα γαληνεμένη, πάντα θὰ χρειάζονται 2 κουπιὰ γιὰ νὰ τὴν ταξιδέψεις! Μὲ ἕνα φτερὸ ποτέ σου δὲν θὰ πετάξεις! Μόνο μὲ δυὸ θὰ φτάσεις ψηλά! Ἔτσι ἀκριβῶς καὶ στὴν Ἁγία μας Ὀρθοδοξία! Μόνο μὲ ἔργα ἢ μόνο μὲ πίστη, γύρω - γύρω ἀπ᾿ τὸ ἐγώ μας θὰ περιστρεφόμαστε! Καθηλωμένοι στὸ ἴδιο ἀνήλιαγο σημεῖο! Ὀρθοπιστία ἀταλάντευτη καὶ Ὀρθοπραξία ἀκενόδοξη συνθέτουν τὴν Ὀρθοδοξία! Μετάνοια ἀληθινὴ καὶ Ἐξομολόγηση ὀλοκάρδια συνοικοδομοῦν τὸ σωστικὸ μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως! Τίποτα ἀπὸ τὰ δυὸ μόνο του!
Ἀκόμα καὶ ἂν πλημμυρίζουμε τὴν γῆ ἀπὸ τὰ δάκρυά μας, χωρὶς τὸ πετραχήλι τοῦ Πνευματικοῦ μας, θὰ στεγνώσουν αὐτὰ καὶ ἡ γῆ θὰ παραμείνει ξερική! Ἀκόμα κι ἂν καθημερινὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη προστρέχουμε στὸ ἐξομολογητήρι χωρὶς εἰλικρινῆ διάθεση μετανοίας ἀνόθευτης ἀπὸ ὑστεροβουλίες καὶ μυκτηρισμοὺς τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, πάλι μονόκουποι καὶ στὴν μιὰ φτερούγα θὰ παραμένουμε! Μετανοημένοι ανεξὁμολόγητοι καὶ ἐξομολογημένοι ἀμετανόητοι! Μεσοπέλαγα, περιμένοντας τοῦ βίου τὴν θάλασσα καὶ τὰ πελώρια κύματά της κάποτε νὰ μᾶς σκεπάσουν! Στὴν γῆ ἀνήμποροι δίχως φτεράκισμα στὰ ὑπέροχα ἄνω! Εἶναι λυτρωτικὸ καὶ σὲ ἀπογειώνει αὐτὸ τὸ σὺν τῆς Ἱερῆς συνύπαρξης, τῆς σύμπλευσης σὲ ἀέρα καὶ θάλασσα, τῆς συμπλήρωσης!
Πρέπει νὰ συρρέουν αὐτὰ τὰ σωστικὰ καὶ Θεοπαράδοτα! Νὰ εἴμαστε Χριστιανοὶ στοὺς ὁποίους νὰ συρρέουν ἡ μετάνοια καὶ ἡ ἐξομολόγηση πρὶν τὴν Θεία Κοινωνία καὶ τὴν Ἕνωση μὲ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ! Καὶ πάντοτε νὰ θυμόμαστε πὼς στὴν κόλαση δὲν βρίσκονται οὔτε θὰ πᾶνε οἱ ἀναμάρτητοι, μὰ οἱ ἀμετανόητοι καὶ ἀνεξομολόγητοι! Στὸν Παράδεισο θὰ βρεθοῦν οἱ μετανοημένοι καὶ ἐξομολογημένοι! Οἱ κατὰ συρροὴν πιστοί!
(Ἀπόσπασμα ἀπὸ κείμενο μὲ τίτλο: Κατὰ συρροὴν πιστός!) Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Νώντα Σκοπετέα: «Αὐτοὶ οἱ παράξενοι Χριστιανοί» (ἐκδ. πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2021)
Πρέπει νὰ συρρέουν αὐτὰ τὰ σωστικὰ καὶ Θεοπαράδοτα! Νὰ εἴμαστε Χριστιανοὶ στοὺς ὁποίους νὰ συρρέουν ἡ μετάνοια καὶ ἡ ἐξομολόγηση πρὶν τὴν Θεία Κοινωνία καὶ τὴν Ἕνωση μὲ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ! Καὶ πάντοτε νὰ θυμόμαστε πὼς στὴν κόλαση δὲν βρίσκονται οὔτε θὰ πᾶνε οἱ ἀναμάρτητοι, μὰ οἱ ἀμετανόητοι καὶ ἀνεξομολόγητοι! Στὸν Παράδεισο θὰ βρεθοῦν οἱ μετανοημένοι καὶ ἐξομολογημένοι! Οἱ κατὰ συρροὴν πιστοί!
(Ἀπόσπασμα ἀπὸ κείμενο μὲ τίτλο: Κατὰ συρροὴν πιστός!) Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Νώντα Σκοπετέα: «Αὐτοὶ οἱ παράξενοι Χριστιανοί» (ἐκδ. πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2021)
_________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου