Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2022

ΕΚΚΛΗΣΗ στόν 'Ο.Η.Ε.': Σ ώ σ τ ε τά παιδιά από τήν ΜΑΣΤΙΓΑ της π ο ρ ν ο γ ρ α φ ί α ς !

 



Οι Δικηγόροι για τα Παιδιά προειδοποιούν για άλλη μια φορά την Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού για την ανεπαρκή προστασία των ανηλίκων από την πρόσβαση στην πορνογραφία.

Οι Δικηγόροι για τα παιδιά με την Ευαγγελική Προτεσταντική Επιτροπή για την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια (CPDH) και τη Συμμαχία VITA έστειλαν, στις 15 Δεκεμβρίου, λεπτομερή έκθεση στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού για να καταγγείλουν τις αποτυχίες του γαλλικού κράτους στην προστασία των ανηλίκων από την πρόσβαση στην πορνογραφία.

Τονίζοντας τα πολύ ανησυχητικά στοιχεία που περιέχονται στην πρόσφατη έκθεση της Γερουσίας, οι τρεις ενώσεις επεσήμαναν τις βλαβερές συνέπειες της πρώϊμης έκθεσης σε πορνογραφία, τήν σχέση μεταξύ αυτής και της σεξουαλικής βίας, που διαπράττεται εναντίον ανηλίκων, ή μεταξύ ανηλίκων, καθώς και με την πορνεία ανηλίκων.

Υπενθύμισαν, ότι η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού απαιτεί από τα κράτη να προστατεύουν τα παιδιά από την πρόσβαση σε πορνογραφικό και ακατάλληλο για την ηλικία περιεχόμενο.

Κατήγγειλαν τη μεγάλη αντίφαση μεταξύ, αφ΄ενός, της πολιτικής βούλησης που επιδεικνύεται για την καταπολέμηση της πρόσβασης ανηλίκων στην πορνογραφία και κατά της βίας κατά ανηλίκων και, αφ΄ετέρου, της πραγματικότητας της αποτελεσματικής χαλαρότητας απέναντι στα διεθνή 'λόμπι' πορνογραφίας.

Οι Δικηγόροι για τα παιδιά, η Προτεσταντική Ευαγγελική Επιτροπή για την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια και η Συμμαχία VITA ζήτησαν τελικά από την Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η οποία θα συνεδριάσει στήν Γενεύη στις αρχές Φεβρουαρίου 2023, να συστήσει στήν Γαλλία :

- Να εκπονήσει μελέτες για τις συνέπειες της θέασης πορνογραφικού υλικού στην κοινωνία και πιο πολύ στα παιδιά, και ιδίως με την άσκηση σεξουαλικής βίας σε ανηλίκους ή μεταξύ ανηλίκων.

- Να εφαρμόσει τη νομοθεσία που απαγορεύει την πρόσβαση ανηλίκων στην πορνογραφία και να επιβάλλει τεχνικές λύσεις σε πορνογραφικούς ιστότοπους, ώστε αυτή η απαγόρευση να είναι αποτελεσματική και να μην μπορεί να παρακαμφθεί εύκολα από ανηλίκους.

- Να επιτρέψει στην Aρχή Τηλεοακουστικής και Ψηφιακής Επικοινωνίας να επιβάλλει κυρώσεις και πρόστιμα απευθείας σε πορνογραφικούς ιστότοπους και να επεκτείνει τις επίσημες ειδοποιήσεις της σε κοινωνικά δίκτυα και παρόχους υπηρεσιών Διαδικτύου.

- Να απαιτήσει από πλατφόρμες κοινής χρήσης βίντεο και κοινωνικά δίκτυα που είναι εγκατεστημένα στη Γαλλία και στο εξωτερικό, υποχρέωση αποτελεσμάτων και όχι μόνο μέσων για την εξασφάλιση αποτελεσματικού ελέγχου του περιεχομένου τους.

- Να εκπαιδεύσει τους γονείς και τα παιδιά σχετικά με τους κινδύνους της πορνογραφίας μέσω σχολικών προγραμμάτων και εκστρατειών επικοινωνίας.

 
«Πᾶνος»

2 σχόλια:

  1. KAI OXI MONO.
    Τα πρώτα μαθήματα ένα παιδί τα διδάσκεται από την οικογένεια του. Ειδικά στην Ελλάδα η οποία για χρόνια ήταν ευλαβής και τηρούσε τα χρηστά ήθη και έθιμα, που διδάσκει η Ορθοδοξία και το Ευαγγέλιο μας ... Όποιοι σήμερα αγνοούν και αυτά αλλά και τα παιδιά τους, να είναι βέβαιοι ότι στραβό δρόμο θα ακολουθήσουν και επιστροφή δεν θα έχουν .... Θα τα εγκλωβίσει δυστυχώς η νεοταξική "εκπαίδευση", της αθεϊας, του υλισμού, ευμάρειας της ασέβειας και της διαφθοράς ... που ήδη μας έχουν επιβάλει ... καθ΄υπαγόρευση.
    Απόσπασμα αρχείου με πρόσθετα σχόλια.
    Μέσα στην οικογένεια το παιδί είναι σε μία συνεχή αλληλεπίδραση με την μητέρα και τα άλλα μέλη της οικογένειας. Τότε ξεκινάει και η φροντίδα του παιδιού και ο γονεϊκός ρόλος. Κανένας γονέας δεν είναι αρκετά προετοιμασμένος για το μεγάλωμα και την ανατροφή του παιδιού, κανένας δεν γνωρίζει ακριβώς τι πρέπει να κάνει και οι περισσότεροι γονείς έχουν το άγχος εάν θα είναι αρκετά καλοί και επαρκείς στο νέο τους ρόλο. Εάν θα μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους, εάν θα διαπαιδαγωγήσουν σωστά τα παιδιά τους, έχουν άγχος για την ανατροφή, για τη συμπεριφορά του παιδιού τους, αλλά και για καθημερινά πρακτικά θέματα που αφορούν την φροντίδα, τη διατροφή, την υγεία, σχολείο, τη μόρφωση και γενικότερα επιλογές που πρέπει να κάνουν ως γονείς για τα παιδιά τους.

    Η οικογένεια ασκεί σημαντική επίδραση στο παιδί και στη θέση του παιδιού μέσα στην κοινωνία. Καθοριστικό ρόλο παίζει ο τύπος της οικογένειας, οι προσδοκίες των γονέων από το παιδί, οι προσδοκίες των γονέων σχετικά με τον δικό τους ρόλο, οι πεποιθήσεις, οι κανόνες της οικογένειας, οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας, καθώς επίσης, τα βιώματα και οι κοινωνικές επιδράσεις που θα δεχτεί το παιδί. Όλα τα παραπάνω επηρεάζουν την γνωστική, συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.

    Επιπλέον, η οικογένεια λειτουργεί και ως φορέας πολιτισμού. Αυτό σημαίνει πώς μέσα από την οικογένεια το παιδί θα λάβει μηνύματα σχετικά με την κοινωνία, τον πολιτισμό, την ηθική και τις αξίες με τις οποίες μεγαλώνει ένα παιδί.

    Το παιδί μέσα στην οικογένεια μαθαίνει να κοινωνικοποιείται βγαίνοντας αργότερα στην κοινωνία και σε ευρύτερα κοινωνικά πλαίσια όπως είναι το σχολείο κ.α. Πρώτα μαθαίνει να λειτουργεί μέσα στην οικογένεια με τους κανόνες και τις ηθικές αξίες που διέπουν το κάθε σύστημα και αργότερα προσαρμόζεται, κοινωνικοποιείται και εντάσσεται λειτουργικά στο κάθε καινούργιο πλαίσιο, όπως είναι το σχολείο, σύμφωνα με τους κανόνες αξίες που διέπουν αυτό. Είναι, λοιπόν, πολύ σημαντικό, οι γονείς να δίνουν βάση σε όλα τα πιθανά μηνύματα που το παιδί τους λαμβάνει μέσα από την οικογένεια και τον τρόπο διαπαιδαγώγησης του.
    S.O.S.TE λοιπόν τα παιδιά μας, την νέα γενιά της Ορθόδοξης Ελλάδας μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγάπη και κοινωνική μόρφωση, είναι ό,τι έχεις μάθει απ’ τους γονείς σου!

    Γράφει η Αντωνία Α. , Σύμβουλος Ψυχικής υγείας, Συνθετική Ψυχοθεραπεύτρια - Εγκληματολόγος.
    Ενδεικτικά αποσπάσματα.
    Όπως μάθαμε να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας προς τους γονείς μας και όπως αυτοί ανταποκρίνονται, θα μας συνοδεύει για πάντα.
    Ας υποθέσουμε πως η ζωή μας είναι βασισμένη σε μία σειρά μοτίβων, κινήσεων και αντιδράσεων που έχουν τις ρίζες τους στην παιδική μας ηλικία.
    Ας υποθέσουμε ότι αν η παιδική μας ηλικία έχει υπάρξει, με οποιονδήποτε τρόπο, δυσλειτουργική, αυτή την οικεία δυσλειτουργία θα ψάχνουμε και στην υπόλοιπη ζωή μας.
    Ας υποθέσουμε, τέλος, ότι όλες αυτές οι διεργασίες είναι υποσυνείδητες και ότι, ως εκ τούτου, βρισκόμαστε πάντα να αναρωτιόμαστε γιατί μας τυχαίνουν όλα τα ... στραβά και ανάποδα. Αυτή όμως είναι η περίληψη στο βιβλίο της ζωής όλων μας. Όλα ξεκινάνε από την παιδική ηλικία και την οικογενειακή διαπαιδαγώγηση που είχαμε ..
    Σύμφωνα με όλες τις θεωρίες, ο τρόπος με τον οποίο σχετίζεται ένα βρέφος και αργότερα ένα παιδί με τους γονείς του και οι τρόποι με τους οποίους αυτοί ανταποκρίνονται, θα γίνουν αργότερα οι τρόποι με τους οποίους σχετίζεται με τον κόσμο που τον περιβάλλει.
    Για τους πρώτους 6 μήνες της ζωής τους τα μωρά εξαρτώνται αποκλειστικά από τους γονείς για όλες τους τις ανάγκες. Ένα μεγάλο λάθος που κάνουν κάποιοι γονείς είναι ότι πιστεύουν πως με το να αφήσουν ένα μωρό 3, 4 μηνών να κλαίει, αυτό θα μάθει κάποια στιγμή να είναι αυτάρκες και θα σταματήσει να ενοχλεί.
    Ένα μωρό αυτής της ηλικίας, αν αφεθεί να κλαίει, πράγματι κάποια στιγμή θα σταματήσει, όχι όμως επειδή ξαφνικά δεν επιθυμεί ή δεν έχει την ανάγκη που είχε όταν ξεκίνησε. Θα σταματήσει επειδή έχει λάβει ένα μήνυμα που του λέει ότι κανένας δεν είναι εκεί για να καλύψει τις ανάγκες του.
    Όταν ολόκληρος ο κόσμος του δε, είναι οι γονείς του, αυτό μεταφράζεται σε μία απόλυτη έλλειψη εμπιστοσύνης, το μωρό θα αποτραβηχτεί, θα σωπάσει και οι γονείς θα το μεταφράσουν ως επιτυχημένη μέθοδο πειθαρχίας για να μη γίνει το μωρό κακομαθημένο....
    Όμως, ένα παραμελημένο παιδί, θα γίνει ένας εξαρτημένος ενήλικας, χωρίς εμπιστοσύνη στον εαυτό του, με ένα σκεπτικό που λέει ‘Αφού δεν ενδιαφέρονται για μένα, μάλλον είμαι/κάνω κάτι λάθος’, και χωρίς εμπιστοσύνη προς τους άλλους, με μία αντίστοιχη πεποίθηση που λέει ‘Η εμπιστοσύνη μου θα προδοθεί, η ανάγκη μου δε θα καλυφθεί.’
    Στην ηλικία μεταξύ 12 και 18 μηνών, ένα ασφαλές παιδί, που νιώθει πως οι περισσότερες ανάγκες του καλύπτονται και υπάρχει μία σταθερή και ασφαλής βάση, θα αρχίσει να εξερευνά τον κόσμο, κάνοντας όλο και περισσότερα βήματα προς το άγνωστο, πριν επιστρέψει στην ασφάλεια της μαμάς ή/και του μπαμπά.
    Ένα παιδί όμως που δεν έχει νιώσει αυτή τη σιγουριά, θα παραμένει πάντα κοντά στους γονείς, θα φοβάται να κοινωνικοποιηθεί και γενικά θα αποφεύγει οποιαδήποτε εξερεύνηση μπορεί να διακινδυνεύσει την παρουσία των γονιών του.
    Και κάπως έτσι δημιουργούμε και επιλέγουμε σχέσεις, που είναι λάθος για τον ψυχισμό μας, εφ’όσον οι άνθρωποι ακολουθούμε μοτίβα που έχουμε βιώσει στη διάρκεια της ζωής μας και τα αναπαράγουμε με συνέπεια ώστε να μπορούμε να παραμείνουμε σε αυτό που γνωρίζουμε πώς να το "διαχειριστούμε", σαν οικείο.
    Και ενώ γνωρίζω πως η λέξη ‘επιλέξει’ ίσως σας ακούγεται παράδοξη, γιατί ποιος θα επέλεγε να είναι σε σχέση με κάποιον που τον χτυπάει ή τον προσβάλλει, τη χρησιμοποιώ γιατί ο μηχανισμός επιλογής λειτουργεί ασυνείδητα και έτσι γίνεται σχεδόν μία ανάγκη.
    Οι ανάγκες είναι, στο συγκεκριμένο παράδειγμα, συνήθως δύο: Αφ’ ενός, πρέπει να επιλέξω να είμαι σε μία κατάσταση που γνωρίζω και άρα μπορώ να τη διαχειριστώ. Δεύτερον, είμαι σίγουρη ότι δεν αξίζω, γιατί αν άξιζα δε θα με έδερναν οι γονείς μου.
    Ας δώσουμε λοιπόν στα παιδιά μας την σωστή παιδεία, για να μην βαδίζουν στο μέλλον σε λαβύρινθο χωρίς τον μίτο της Αριάδνης ή χωρίς πυξίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή