Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Εἶναι πολλὰ αὐτὰ ποὺ καθημερινὰ περνοῦν ἀπὸ δίπλα σου. Πρόσωπα καὶ λόγια... μηνύματα καὶ σιωπές... κάποτε προσπερνᾷς, κάποτε στέκεσαι καὶ ἀναλογίζεσαι καὶ ἀναρωτιέσαι καὶ ξεκινᾷς νὰ ψάχνεις, τί ἄραγε νὰ κρύβεται. Ἕνα μήνυμα στὸ κινητό, μιὰ κουβέντα τοῦ παιδιοῦ, ποὺ ἑτοιμάζεται στὰ γρήγορα γιὰ τὸ σχολειό του. Τὸ μήνυμα: Τὰ ξημερώματα " βοᾷς" τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον μὲ ἀλλὰ δὲν ἀκοῦς τίποτα.... Κενό, γνόφος ἀγνωσίας. Τὸ παιδί: Ἄσε μὲ μαμά! Δὲν προλαβαίνω! Γράφω καὶ διαγώνισμα Βιολογία πρώτη ὥρα... τί μοῦ δίνεις ἁγιασμό, λὲς καὶ θά με βοηθήσει νὰ γράψω μὲ τοῦτα τὰ ἀκαταλαβίστικα!
Τί νὰ ἀπαντήσεις στὸν ἀδελφό, τί νὰ πεῖς στὸ παιδί; Ἀναζητοῦν τὴν ἀλήθεια ὅπως καὶ ἐσύ! Ναί, ὁ Θεὸς δὲν ἀνακαλύπτεται μὰ ἀποκαλύπτεται θὰ μοῦ πεῖς! Σὲ κάθε τί τὸ ὑπέρλογο, τὸ ὑπὲρ νοῦν, σὲ κάθε τί τὸ ἀδύνατο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Τοῦ Θείου Παύλου ὁ ὁρισμὸς τῆς πίστης: «ἐστὶ δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων». (Ἐβρ. ια' 1).
Ἄν ὁ Οὐρανὸς ἀποκρινόταν, δὲν θὰ ἦταν ἡ πίστη αὐτὴ ποὺ σὲ ξυπνᾷ μεσόνυχτα ἀλλὰ ἡ γνώση...ἡ ἀπάντηση στὸν ἀδελφό! Δὲν εἶναι μαντζούνι μήτε μαγικὸ πρᾶγμα ὁ ἁγιασμός, δὲν εἶναι κάτι χειροπιαστὸ καὶ ὁρατὸ ἡ ἐξ ὕψους βοήθεια, ἡ ἀπόκριση τῆς μάνας! Ἔλεγε ἕνας σοφὸς ἡλικιωμένος ἀδελφός μας σὲ κάποιον ποὺ ἀντιμετώπιζε μιὰ δυσκολία καὶ φάνταζε τόσο δυσπροσπέλαστος ὁ δρόμος ποὺ ὀρθωνόταν μπροστά του: -Ἀδελφέ μου κάνε προσευχή, προσευχή, προσευχή! Μὰ κάνω καὶ τίποτε ἄλλο; τοῦ ἀπάντησε ὁ δυσκολεμένος! -Ἄχ, νὰ συνεχίζαμε τὴν προσευχὴ καὶ μόλις τὸ ἀεροπλάνο προσγειωθεῖ ἀσφαλῶς... μόνο σὰν εἶναι στὸν ἀέρα τὸν θυμόμαστε τὸν Θεό... καὶ ὁ πατὴρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἔλεγε συχνά: Κάθε πρωὶ ποὺ ἀνοίγετε τὰ μάτια σας νὰ λέτε τὸ Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ! Χωρὶς λόγο προφανῆ! Χωρὶς αἴτημα ἐκπληρωθὲν ἄνωθεν! Γιὰ νὰ διασκευάσουμε λίγο καὶ ἐκεῖνο τὸ ὑπέροχο ποὺ ἔλεγε ὁ παπᾶ-Τύχων ὁ Ἁγιορείτης: κατοστάρικο τὸ ἐλέησον, χιλιάρικο τὸ Δόξα σοι! Κατοστάρικο ἡ γνώση, ἑκατομμύριο ἡ πίστη! Πίστη ἀκράδαντη ὅποιος ἔχει, βουνὰ μετακινεῖ! Γνώση ἀσφαλῆ καὶ βεβαία, μόνο τὰ ἀνεβαίνει! Δὲν εἶναι βέβαια κακὸ νὰ ἐπιζητᾶς τὴν καρδιακὴ καὶ βιωματικὴ ὅμως γνώση, ὅταν αὐτὴ σὲ ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν θλιβερὴ ἀγνωσία τοῦ Θεανθρωπίνου προσώπου τοῦ Κυρίου! Καὶ δὲν ἀναφερόμαστε βέβαια στὸ ἀκατάληπτο καὶ ἀναφὲς τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ στὴν ὀλέθρια καὶ ἐθελούσια ἀδιαφορία μας γιὰ Ἐκεῖνον! Ἀναφερόμαστε στὴν ἄδολη καὶ ἀδίσταχτη πίστη, ποὺ καθιστᾷ Τὸν ἀνερμήνευτο καὶ ἀθέατο γιὰ τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμοὺς Θεό, τόσο Οἰκεῖο καὶ Ἐρώμενο!
Ἔφτασε ἡ Μητρόπολη τῶν ἑορτῶν! Τὰ γενέθλια τοῦ Θεοῦ! Κατάγιομη ἀπὸ ἐκστατικὰ ἐπιφωνήματα, συνειρμικοὺς λογισμοὺς καὶ εὐλογοφανῆ ἐρωτήματα τούτη ἡ μέγιστη ἑορτὴ καὶ τὰ ἐκπληκτικῆς ποιητικότητας ἱερὰ λόγια της! Ὁ ἀΐδιος Θεὸς λαμβάνει μορφὴ δούλου! ὁ ἀχώρητος παντί, πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρί; ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρός, πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς Μητρός; Ἄνανδρος εἰμί, καὶ πῶς τέξω Υἱόν; ...ἄσπορον γονὴν τίς ἑώρακεν;
Πῶς ἐξείπω τὸ μέγα Μυστήριον; ὁ ἄσαρκος σαρκοῦται, ὁ Λόγος παχύνεται, ὁ ἀόρατος ὁρᾶται καὶ ὁ ἀναφὴς ψηλαφᾶται· καὶ ὁ ἄναρχος ἄρχεται. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἀνθρώπου Υἱὸς γίνεται, Ἰησοῦς Χριστός, χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτός, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. (Ἁγ. Ἰωαν. Δαμασκηνοῦ ἀπὸ τὰ ἀπόστιχα τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς 26ης Δεκεμβρίου)
Καὶ οἱ ἀπαντήσεις τῶν Ἱερῶν Ὑμνωδῶν, δίνονται στὶς θαυμάσιες ἀκολουθίες τῶν Χριστουγέννων, μὲ άσεἱστο θεμέλιο τὴν ἁγνὴ πίστη, ὅσων διαλεχτῶν τοῦ Θεοῦ μὲ ἀγραυλοῦσα πάντοτε ψυχὴ καὶ τίς αἰσθήσεις της ὁλοζώντανες, θὰ κραυγάσουν τὸ Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ θὰ σιγοψάλλουν μὲ πάντερπνη ψυχὴ τὸ Μυστήριον ξένον, ὁρῶ καὶ παράδοξον!
...ὅπου Θεὸς δὲ βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις, ὡς γέγραπται.
....οὐ φέρεὶ τὸ μυστήριον ἔρευναν, πίστεὶ μόνῃ τοῦτο πάντὲς δοξάζομεν, κράζοντες μετὰ σοῦ καὶ λέγοντες. Ἀνερμήνευτε Κύριε, δόξὰ σοί.
Χριστούγεννα ξανά! Τὴ Κέ΄ τοῦ αὐτοῦ Μηνός, ἡ ἔνσαρκη παρουσία τοῦ Χριστοῦ! Ἡ πίστη μόνο θὰ ὁδηγήσει καρδιὲς σὲ φωτισμὸν Ἀληθείας, χαρὰ καὶ δοξολογία Ζῶντος Θεοῦ! Μόνο ἡ σκληρόκαρδη λογικὴ ποὺ ψάχνει ἀποδείξεις ἀδιάσειστες καὶ τεκμήρια ἀποδεκτὰ γιὰ τοὺς πολλοὺς τούτου τοῦ ἀπατεῶνα κόσμου, θὰ συνεχίσει νὰ μὴν ξημερώνει τοῦ ψεύδους τὴ νύχτα!
Τί νὰ ἀπαντήσεις στὸν ἀδελφό, τί νὰ πεῖς στὸ παιδί; Ἀναζητοῦν τὴν ἀλήθεια ὅπως καὶ ἐσύ! Ναί, ὁ Θεὸς δὲν ἀνακαλύπτεται μὰ ἀποκαλύπτεται θὰ μοῦ πεῖς! Σὲ κάθε τί τὸ ὑπέρλογο, τὸ ὑπὲρ νοῦν, σὲ κάθε τί τὸ ἀδύνατο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Τοῦ Θείου Παύλου ὁ ὁρισμὸς τῆς πίστης: «ἐστὶ δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων». (Ἐβρ. ια' 1).
Ἄν ὁ Οὐρανὸς ἀποκρινόταν, δὲν θὰ ἦταν ἡ πίστη αὐτὴ ποὺ σὲ ξυπνᾷ μεσόνυχτα ἀλλὰ ἡ γνώση...ἡ ἀπάντηση στὸν ἀδελφό! Δὲν εἶναι μαντζούνι μήτε μαγικὸ πρᾶγμα ὁ ἁγιασμός, δὲν εἶναι κάτι χειροπιαστὸ καὶ ὁρατὸ ἡ ἐξ ὕψους βοήθεια, ἡ ἀπόκριση τῆς μάνας! Ἔλεγε ἕνας σοφὸς ἡλικιωμένος ἀδελφός μας σὲ κάποιον ποὺ ἀντιμετώπιζε μιὰ δυσκολία καὶ φάνταζε τόσο δυσπροσπέλαστος ὁ δρόμος ποὺ ὀρθωνόταν μπροστά του: -Ἀδελφέ μου κάνε προσευχή, προσευχή, προσευχή! Μὰ κάνω καὶ τίποτε ἄλλο; τοῦ ἀπάντησε ὁ δυσκολεμένος! -Ἄχ, νὰ συνεχίζαμε τὴν προσευχὴ καὶ μόλις τὸ ἀεροπλάνο προσγειωθεῖ ἀσφαλῶς... μόνο σὰν εἶναι στὸν ἀέρα τὸν θυμόμαστε τὸν Θεό... καὶ ὁ πατὴρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἔλεγε συχνά: Κάθε πρωὶ ποὺ ἀνοίγετε τὰ μάτια σας νὰ λέτε τὸ Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ! Χωρὶς λόγο προφανῆ! Χωρὶς αἴτημα ἐκπληρωθὲν ἄνωθεν! Γιὰ νὰ διασκευάσουμε λίγο καὶ ἐκεῖνο τὸ ὑπέροχο ποὺ ἔλεγε ὁ παπᾶ-Τύχων ὁ Ἁγιορείτης: κατοστάρικο τὸ ἐλέησον, χιλιάρικο τὸ Δόξα σοι! Κατοστάρικο ἡ γνώση, ἑκατομμύριο ἡ πίστη! Πίστη ἀκράδαντη ὅποιος ἔχει, βουνὰ μετακινεῖ! Γνώση ἀσφαλῆ καὶ βεβαία, μόνο τὰ ἀνεβαίνει! Δὲν εἶναι βέβαια κακὸ νὰ ἐπιζητᾶς τὴν καρδιακὴ καὶ βιωματικὴ ὅμως γνώση, ὅταν αὐτὴ σὲ ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν θλιβερὴ ἀγνωσία τοῦ Θεανθρωπίνου προσώπου τοῦ Κυρίου! Καὶ δὲν ἀναφερόμαστε βέβαια στὸ ἀκατάληπτο καὶ ἀναφὲς τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ στὴν ὀλέθρια καὶ ἐθελούσια ἀδιαφορία μας γιὰ Ἐκεῖνον! Ἀναφερόμαστε στὴν ἄδολη καὶ ἀδίσταχτη πίστη, ποὺ καθιστᾷ Τὸν ἀνερμήνευτο καὶ ἀθέατο γιὰ τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμοὺς Θεό, τόσο Οἰκεῖο καὶ Ἐρώμενο!
Ἔφτασε ἡ Μητρόπολη τῶν ἑορτῶν! Τὰ γενέθλια τοῦ Θεοῦ! Κατάγιομη ἀπὸ ἐκστατικὰ ἐπιφωνήματα, συνειρμικοὺς λογισμοὺς καὶ εὐλογοφανῆ ἐρωτήματα τούτη ἡ μέγιστη ἑορτὴ καὶ τὰ ἐκπληκτικῆς ποιητικότητας ἱερὰ λόγια της! Ὁ ἀΐδιος Θεὸς λαμβάνει μορφὴ δούλου! ὁ ἀχώρητος παντί, πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρί; ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρός, πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς Μητρός; Ἄνανδρος εἰμί, καὶ πῶς τέξω Υἱόν; ...ἄσπορον γονὴν τίς ἑώρακεν;
Πῶς ἐξείπω τὸ μέγα Μυστήριον; ὁ ἄσαρκος σαρκοῦται, ὁ Λόγος παχύνεται, ὁ ἀόρατος ὁρᾶται καὶ ὁ ἀναφὴς ψηλαφᾶται· καὶ ὁ ἄναρχος ἄρχεται. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἀνθρώπου Υἱὸς γίνεται, Ἰησοῦς Χριστός, χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτός, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. (Ἁγ. Ἰωαν. Δαμασκηνοῦ ἀπὸ τὰ ἀπόστιχα τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς 26ης Δεκεμβρίου)
Καὶ οἱ ἀπαντήσεις τῶν Ἱερῶν Ὑμνωδῶν, δίνονται στὶς θαυμάσιες ἀκολουθίες τῶν Χριστουγέννων, μὲ άσεἱστο θεμέλιο τὴν ἁγνὴ πίστη, ὅσων διαλεχτῶν τοῦ Θεοῦ μὲ ἀγραυλοῦσα πάντοτε ψυχὴ καὶ τίς αἰσθήσεις της ὁλοζώντανες, θὰ κραυγάσουν τὸ Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ θὰ σιγοψάλλουν μὲ πάντερπνη ψυχὴ τὸ Μυστήριον ξένον, ὁρῶ καὶ παράδοξον!
...ὅπου Θεὸς δὲ βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις, ὡς γέγραπται.
....οὐ φέρεὶ τὸ μυστήριον ἔρευναν, πίστεὶ μόνῃ τοῦτο πάντὲς δοξάζομεν, κράζοντες μετὰ σοῦ καὶ λέγοντες. Ἀνερμήνευτε Κύριε, δόξὰ σοί.
Χριστούγεννα ξανά! Τὴ Κέ΄ τοῦ αὐτοῦ Μηνός, ἡ ἔνσαρκη παρουσία τοῦ Χριστοῦ! Ἡ πίστη μόνο θὰ ὁδηγήσει καρδιὲς σὲ φωτισμὸν Ἀληθείας, χαρὰ καὶ δοξολογία Ζῶντος Θεοῦ! Μόνο ἡ σκληρόκαρδη λογικὴ ποὺ ψάχνει ἀποδείξεις ἀδιάσειστες καὶ τεκμήρια ἀποδεκτὰ γιὰ τοὺς πολλοὺς τούτου τοῦ ἀπατεῶνα κόσμου, θὰ συνεχίσει νὰ μὴν ξημερώνει τοῦ ψεύδους τὴ νύχτα!
ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως...
Νώντας Σκοπετέας
Χριστούγεννα 2022
Χριστούγεννα 2022
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο μὲ τίτλο : «Πάντα Χριστούγεννα»
Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2022
Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2022
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή, ὅπου ἀνθολογοῦνται κάποια ἀπὸ τὰ ἄφταστης ποιητικότητας λόγια τῶν ἀκολουθιῶν τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς Ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων.
Τροπάρια τῶν μεγάλων βασιλικῶν ὡρῶν... ὁ Ἑσπερινὸς τῶν Χριστουγέννων! Παράξενοι ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ τὴν Παραμονὴ ἑορτάζουν μὲ αὐτοὺς τοὺς ὕμνους σὲ κεροφώτιστα ταμεῖα καὶ δώματα! Ἄραγε ποιό λαμπροστόλιστο καὶ χιλιοφωτισμένο ἐμπορικὸ κέντρο, μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μὲ τὴν ἀτμόσφαιρα μιᾶς ταπεινῆς Ἐκκλησιᾶς, στὸ σούρουπο τῆς παραμονῆς τῶν γενεθλίων τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ; Φεύγει ἡ ζωή, κυλᾷ σὰν τὸ νερὸ τρεχούμενο μὲ ὁρμή!
Τροπάρια τῶν μεγάλων βασιλικῶν ὡρῶν... ὁ Ἑσπερινὸς τῶν Χριστουγέννων! Παράξενοι ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ τὴν Παραμονὴ ἑορτάζουν μὲ αὐτοὺς τοὺς ὕμνους σὲ κεροφώτιστα ταμεῖα καὶ δώματα! Ἄραγε ποιό λαμπροστόλιστο καὶ χιλιοφωτισμένο ἐμπορικὸ κέντρο, μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μὲ τὴν ἀτμόσφαιρα μιᾶς ταπεινῆς Ἐκκλησιᾶς, στὸ σούρουπο τῆς παραμονῆς τῶν γενεθλίων τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ; Φεύγει ἡ ζωή, κυλᾷ σὰν τὸ νερὸ τρεχούμενο μὲ ὁρμή!
Θὰ κοιτάξουμε κάποια στιγμὴ πίσω καὶ δὲν θὰ βροῦμε οὔτε ἕνα τέτοιο σουρούπωμα ἱερῆς προσμονῆς, χαρᾶς ἀσυνάντητης σ᾿ αὐτοῦ τοῦ κόσμου τὸ μάταιο! Ἄς φροντίσουμε φέτος νὰ βρεθοῦμε (ὅπου ἀναπαύεται ἡ ψυχή μας) καὶ νὰ νιώσουμε αὐτὴν τὴν ἀτίμητη καρτερία, τοῦτον τὸν γλυκασμό! Στὸ κατανυκτικὸ σούρουπο τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ στὸ ἀχάραγο ξημέρωμα τῶν Χριστουγέννων! Νηστεμένοι, ἐξομολογημένοι, δωρίζοντας δάκρυα καὶ ἁμαρτίες στὸν σπαργανωμένο Λυτρωτή! Καὶ ἔπειτα ἑνωμένοι μαζί Του στὸ Θεοποιητικὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων! Λίγο πρὶν ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Θεία Λειτουργία τῆς Τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως! Δεῦτε ἴδωμεν πιστοὶ ποῦ ἐγεννήθῃ ὁ Χριστός! Ναί, τότε καὶ μόνο θὰ γνωρίσουμε τὸν καταδικό μας τόπο-φάτνη! Τὴν ἴδια μας τὴν καρδιά!
Πηγή:http://sotiriapsixis.blogspot.com/
Πηγή:http://sotiriapsixis.blogspot.com/
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου