Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο αισιόδοξη νότα για το ξεκίνημα του νέου χρόνου, από την τεράστια νίκη και επάνοδο των υγειονομικών στις επάλξεις του ΕΣΥ. Μετά από 16 μήνες ανελέητου πολέμου από έναν ολόκληρο συστημικό «οδοστρωτήρα», οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί επιστρέφουν ως νικητές στην εργασία τους.
Το 2023 ξεκινάει με μία λαμπρή νίκη, σύμφωνη με το συμφέρον της δημόσιας υγείας και όχι με μια «ήττα για την δημόσια υγεία» όπως αντιλαμβάνεται ο Θάνος Πλεύρης την επιστροφή των υγειονομικών στον ανάποδο και δυστοπικό κόσμο που πρεσβεύει.
Οι υγειονομικοί υπήρξαν ήρωες το 2020 όταν το υποκριτικό σύστημα τους χειροκροτούσε από τα… μπαλκόνια για την ανεκτίμητη προσφορά τους, και τώρα είναι δύο φορές ήρωες που δεν υπέκυψαν στο ψυχολογικό βασανιστήριο του εκβιασμού. Και τι δεν υπέστησαν σε αυτούς τους 16 μήνες. Φτώχεια, στερήσεις, απειλές, απογοητεύσεις, αγωνία για το αύριο, ατελείωτα χιλιόμετρα στο μετερίζι του δρόμου, απεργίες πείνας, προσαγωγές, λοιδορίες από πολιτικούς, δημοσιογράφους και «ειδικούς», εγκατάλειψη από συναδέλφους, κούφιες υποσχέσεις και σκωτσέζικα ντους. Κι όμως δεν συνθηκολόγησαν με τους εκβιαστές. Έμειναν ακλόνητοι στις διεκδικήσεις τους.
Ένας αγώνας που υπερβαίνει τα εργασιακά ζητήματα
Οι 7.000 υγειονομικοί (2.000 που γύρισαν τώρα και 5.000 που εργάζονταν ήδη με πιστοποιητικό νόσησης) είναι η ζωντανή απόδειξη πως η κάθε λογής υγειονομική δικτατορία δεν είναι ούτε ανίκητη, ούτε αναπόφευκτη. Η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους, ούτε για τους πολίτες γενικότερα. Ακόμα και σε ένα κράτος που είναι πλήρως παραδομένο στα νεοταξικά συμφέροντα όπως είναι το Ελληνικό, αποδείχθηκε πως υπάρχουν τρόποι για να υποχωρήσει το κατεστημένο.
Ο αγώνας των υγειονομικών ήταν ένας αγώνας ανώτερος από όλους τους άλλους εργατικούς αγώνες της εποχής μας, αφού δεν δόθηκε μόνο για εργασιακά δικαιώματα και μισθούς, άλλα υπήρχε υψηλότερο και ευγενέστερο διακύβευμα, που ήταν η ίδια η ελευθερία του ανθρώπου, τα παναθρώπινα δικαιώματα, η ελεύθερη βούληση απέναντι στο παράλογο και το καταχρηστικό. Η νίκη τους θα έπρεπε να ήταν μέρα γιορτής και περηφάνιας για κάθε εργαζόμενο και κάθε εργατικό κίνημα.
Αυτόν τον αγώνα τον κέρδισαν εντελώς μόνοι τους. Χωρίς «πλάτες», χωρίς κομματικούς «χορηγούς» και χωρίς εργατοπατέρες. Κάθε οικογένεια ξεχωριστά υπέμεινε τον γολγοθά της και έδινε την αφανή μάχη της μέρα με τη μέρα.
Ένα πρωτόκολλο που άργησε 16 μήνες
Σύμφωνα με το πρωτόκολλο της επιτροπής «εμπειρογνωμόνων» οι ανεμβολίαστοι γιατροί δεν θα μπορούν να τοποθετηθούν σε Μονάδες εντατικής φροντίδας, μονάδες νεογνών και κλινικές – τμήματα με ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς. Ένα μέτρο δηλαδή που (αν ζούσαμε σε ένα φυσιολογικό κράτος) θα μπορούσε να εφαρμοστεί από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση έθεσε το θέμα εμβολιασμού των υγειονομικών. Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να γίνει και με το νοσηλευτικό προσωπικό.
Άλλα το λογικό δεν εφαρμόστηκε ποτέ, αφού «έπρεπε» να κυριαρχήσει το παράλογο. Για να μην χάσει την δυναμική του ο εκβιασμός της κυβέρνησης, καταξιωμένοι γιατροί εκδιώχθηκαν από το ΕΣΥ προκειμένου να μην χαλάσουν την «πιάτσα» της πλήρους υποταγής.
Νέες προκλήσεις
Παρά την – τεράστιας σημασίας νίκη – που κατέκτησαν οι υγειονομικοί, είναι βέβαιο πως ο αγώνας τους δεν λήγει σήμερα. Το απολυταρχικό σύστημα δεν μπορεί έτσι εύκολα να συγχωρήσει τους ανυπότακτους και σταδιακά δημιουργεί τις περιρρέουσες συνθήκες για να τους «ξεράσει».
Πέρα από την εξωφρενική υποχρέωση για να πληρώνουν τιμωρητικό φόρο των 2 τεστ την εβδομάδα (τα τεστ θα είχαν νόημα μόνο αν έκαναν όλοι, ανεμβολίαστοι και εμβολιασμένοι), οι υγειονομικοί έχουν τώρα να αντιμετωπίσουν και τον ψιλομυτισμό κάποιων συναδέλφων.
Έχουν να αντιμετωπίσουν δηλαδή την εργασιακή στοχοποίηση και την εχθρική συμπεριφορά από ανθρώπους που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου και έχουν πειστεί πως η διενέργεια ενός σκευάσματος που μοσχοπουλάνε οι «Μπουρλά» του κόσμου, μπορεί να είναι αιτία για ταξική διαφοροποίηση και κατηγοροποίηση. Αυτό είναι το ρατσιστικό αφήγημα που «πούλησαν» με τα τσουβάλια κυβέρνηση και «ειδικοί», και δυστυχώς αρκετός κόσμος το υιοθετεί ακόμα. Και αυτό είναι ένα κοινωνικό δηλητήριο που δρα πιο ύπουλα και πιο καταστροφικά, ακόμα και από την απολυταρχική μανία του κάθε πολιτικάντη.
Οι υγειονομικοί μπαίνουν ξανά στον στίβο «μάχης» υπέρ της δημόσιας υγείας, όντας θριαμβευτές άλλα και βαθιά τραυματισμένοι. Έχουν υποστεί μεγάλη οικονομική αδικία και μεγάλη ηθική βλάβη. Απέδειξαν όμως πέραν πάσης αμφιβολίας πως διαθέτουν τον ψυχισμό για να κερδίσουν και αυτές τις μάχες. Δεν λύγισαν στα πιο δύσκολα και δεν θα σταματήσουν ούτε τώρα. Εμείς για άλλη μια φορά τους βγάζουμε το «καπέλο» και τους ευχόμαστε καλή επάνοδο.
Έρχονται κι άλλοι αγώνες, άλλες προκλήσεις, άλλες δοκιμασίες στον δυστοπικό κόσμο που οραματίζονται κάποιοι. Ίσως σύντομα να χρειαστεί οι υγειονομικοί να μας διδάξουν πως κατάφεραν το ακατόρθωτο, για να τους μιμηθούμε κι εμείς.
πηγή: https://www.sportime.gr/
δεν άργησαν τα μέτρα! Δεν έπρεπε να έρθουν ΠΟΤΕ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή