Τὸ πρῶτο μέρος ΕΔΩ
Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων
ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΙΖ΄(παράγραφοι Ε΄- ΛΗ΄)
«Καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον»:
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΚΒ’. «Διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος(:Στο μεταξύ με τα χέρια των αποστόλων γίνονταν συνεχώς πολλά εκπληκτικά και εξαιρετικά θαύματα, που επιβεβαίωναν ότι η διδασκαλία τους ήταν αληθινή και προκαλούσαν κατάπληξη στον λαό. Κι όλοι οι πιστοί μαζί με μια καρδιά μαζεύονταν στη στοά του Σολομώντος)»[Πράξ.5,12]. Και τόσο θαυμαστή και μεγαλειώδης πνευματική χάρη είχε περιχυθεί στους Αποστόλους, ώστε να είναι φοβεροί στην όψη, αν και ήταν πράοι. «Τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός(:Και από τους υπόλοιπους που δεν είχαν πιστέψει, κανείς δεν τολμούσε να ανακατευτεί με αυτούς, να αστειευτεί μαζί τους και να τους συμπεριφερθεί σαν συνηθισμένους ανθρώπους του δρόμου˙ αλλά ο πολύς λαός τους τιμούσε και τους εγκωμίαζε)»[Πράξ.5,13]. Και όλο και περισσότεροι προσθέτονταν, πλήθη ανδρών και γυναικών, που πίστευαν στον Κύριο. Και είχαν γεμίσει τις πλατείες με ασθενείς, πάνω σε κρεβάτια και σε φορεία, ώστε όταν περνούσε ο Πέτρος να πέσει, έστω και η σκιά του, σε κάποιον από αυτούς. Μαζευόταν και κόσμος από τις γειτονικές πόλεις στην αγία Ιερουσαλήμ και έφερναν τους ασθενείς και όσους βασανίζονταν από πνεύματα ακάθαρτα και όλοι θεραπεύονταν[βλ.Πράξ.5,14-16: «Μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων εἰς ῾Ιερουσαλὴμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες(:Έτσι ολοένα και περισσότερο προσελκύονταν πλήθη ανδρών και γυναικών, οι οποίοι πίστευαν στον Κύριο και γίνονταν μέλη της Εκκλησίας, αυξάνοντας κατά πολύ τον αριθμό των πιστών. Τόσο πολύ μάλιστα τους σεβόταν ο λαός, ώστε έβγαζαν τους αρρώστους από τα σπίτια τους στις πλατείες και τους έβαζαν πάνω σε πολυτελή κρεβάτια οι πλουσιότεροι, και σε φτωχικά και πρόχειρα φορεία οι φτωχότεροι, έτσι ώστε, όταν θα περνούσε από το πλήθος εκείνο ο Πέτρος, να πέσει έστω και η σκιά του σε κάποιον από τους αρρώστους αυτούς για να τον θεραπεύσει. Επιπλέον μαζεύονταν στην Ιερουσαλήμ και πλήθη από τους κατοίκους των γειτονικών πόλεων˙ όλοι αυτοί έφερναν κάθε είδους αρρώστους, καθώς και ανθρώπους που υπέφεραν από ακάθαρτα πνεύματα, και όλοι τους θεραπεύονταν)»].
ΚΓ. Με τη δύναμη αυτή του Αγίου Πνεύματος οι δώδεκα πάλι Απόστολοι επειδή κήρυτταν τον Χριστό, ρίχτηκαν στη φυλακή από τους αρχιερείς, αλλά και απαλλάχτηκαν από τα δεσμά τους στη διάρκεια της νύχτας με παράδοξο τρόπο από έναν Άγγελο[βλ. Πράξ.5,19: «Ἄγγελος δὲ Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε(:Άγγελος Κυρίου όμως μέσα στη νύχτα άνοιξε τις θύρες της φυλακής, τους έβγαλε έξω και τους είπε)»]. Και από το Ιερό οδηγήθηκαν στο δικαστήριο, μπροστά στους αρχιερείς, τους οποίους οι Απόστολοι τότε ανυποχώρητα και σθεναρά τους έλεγξαν για όσα εκείνοι είχαν πει σ’ αυτούς για τον Χριστό. Και πρόσθεσαν και αυτό, ότι και το Άγιο Πνεύμα έδωσε ο Θεός σε όσους πιστεύουν και υπακούουν σε Αυτόν. Και αφού δάρθηκαν από τους αρχιερείς, αναχώρησαν χαρούμενοι, αλλά δεν σταμάτησαν να διδάσκουν και να διακηρύττουν το Ευαγγέλιο του Χριστού[βλ. Πράξ.5,40-42:«Ἐπείσθησαν δὲ αὐτῷ, καὶ προσκαλεσάμενοι τοὺς ἀποστόλους δείραντες παρήγγειλαν μὴ λαλεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἀπέλυσαν αὐτούς. οἱ μὲν οὖν ἐπορεύοντο χαίροντες ἀπὸ προσώπου τοῦ συνεδρίου, ὅτι ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ κατηξιώθησαν ἀτιμασθῆναι· πᾶσαν τε ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ καὶ κατ᾿ οἶκον οὐκ ἐπαύοντο διδάσκοντες καὶ εὐαγγελιζόμενοι ᾿Ιησοῦν τὸν Χριστόν(:Τότε τα μέλη του συνεδρίου πείσθηκαν από τα λόγια του. Κι αφού προσκάλεσαν τους αποστόλους να μπουν πάλι στην αίθουσα του δικαστηρίου, τους έδειραν και τους έδωσαν την εντολή να μη διδάσκουν έχοντας ως κύριο θέμα του κηρύγματός τους το όνομα και το πρόσωπο του Ιησού. Και μετά τους άφησαν ελεύθερους. Ύστερα λοιπόν από τις απειλές και την κακομεταχείριση αυτή που δέχθηκαν οι απόστολοι, έφυγαν από το συνέδριο με μεγάλη χαρά, διότι αξιώθηκαν να υποστούν ατιμωτική τιμωρία για χάρη του ονόματός Του. Και δεν έπαυαν κάθε μέρα δημόσια στο ιερό και ιδιωτικά από σπίτι σε σπίτι να διδάσκουν και να διαδίδουν το χαρμόσυνο μήνυμα ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας)»].
ΚΔ΄. Όχι μόνο στους δώδεκα Αποστόλους ενήργησε η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, αλλά ενήργησε και στα πρωτότοκα τέκνα της Εκκλησίας αυτής εδώ, που τότε ήταν στείρα, στους επτά Διακόνους εννοώ. Διότι και αυτοί εκλέχτηκαν, όπως μας έχει παραδοθεί στη Γραφή, επειδή ήταν γεμάτοι Πνεύμα Άγιο και σοφία[βλ. Πράξ.6,3: «Ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος ῾Αγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης(:Εξετάστε λοιπόν προσεκτικά, αδελφοί, και εκλέξτε από σας τους ίδιους επτά άνδρες, που να έχουν καλή μαρτυρία απ’ όλους και να είναι γεμάτοι από Άγιο Πνεύμα και σύνεση. Αυτούς θα εγκαταστήσουμε για να διεξάγουν την αναγκαία αυτή διακονία)»].
Σ΄αυτούς ανήκε και αυτός που ονομαζόταν Στέφανος, των Μαρτύρων η εκλεχτή απαρχή, άνδρας γεμάτος από πίστη και Πνεύμα Άγιο, που έκανε τέρατα και σημεία ανάμεσα στον λαό[βλ. Πράξ.6,8: «Στέφανος δὲ πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ(:Ο Στέφανος μάλιστα, που ήταν γεμάτος με πίστη και δυνατό χάρισμα ευγλωττίας, έκανε μεγάλα θαύματα ανάμεσα στον λαό˙ θαύματα που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος)»] και ο οποίος διεξήγαγε μεγάλο αγώνα με τους συζητητές της Συναγωγής. «Καὶ οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳ καὶ τῷ πνεύματι ᾧ ἐλάλει(:Δεν μπορούσαν όμως να αντισταθούν στη σοφία και στο πνευματικό χάρισμα με τον φωτισμό του οποίου μιλούσε ο Στέφανος)» [Πράξ. 6,10]. Και όταν συκοφαντήθηκε και οδηγήθηκε στο δικαστήριο έλαμπε σαν Άγγελος: «Καὶ ἀτενίσαντες εἰς αὐτὸν ἅπαντες οἱ καθεζόμενοι ἐν τῷ συνεδρίῳ εἶδον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶ πρόσωπον ἀγγέλου (:Κάποια στιγμή όμως, καθώς όλοι οι δικαστές που κάθονταν στο συνέδριο κοίταζαν τον Στέφανο, είδαν το πρόσωπό του να αστράφτει σαν να ήταν πρόσωπο αγγέλου)» [Πράξ.6,15]. Και με τη συνετή και σοφή απολογία του έλεγξε τους σκληροτράχηλους και απερίτμητους στην καρδιά και στα αυτιά Ιουδαίους, που πάντοτε αντιστέκονταν στο Πνεύμα το Άγιο[βλ. Πράξ. 7,51: «Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ ἀντιπίπτετε, ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμεῖς(:Είστε σκληροτράχηλοι και άκαμπτοι, και δεν υποτάσσεστε στο Θεό. Δεν έχετε περικόψει τη σκληρότητα και την αναισθησία της καρδιάς σας και δεν θελήσατε να απαλλαγείτε από την πνευματική σας βαρηκοΐα, για να ακούτε με καλή και ευπειθή διάθεση την αλήθεια. Γι’ αυτό πάντοτε εναντιώνεστε στο Πνεύμα το Άγιο. Όπως απειθούσαν και εναντιώνονταν οι πατέρες σας, έτσι και σήμερα εναντιώνεστε και σεις)»] και έβλεπε τους ουρανούς ανοιγμένους και τον Υιό του ανθρώπου να κάθεται στα δεξιά του Θεού[βλ. Πράξ.7,56: «Καὶ εἶπεν· ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς ἀνεῳγμένους καὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ ἑστῶτα(:Και είπε: ‘’Να, βλέπω καθαρά στους ουρανούς να είναι ανοιγμένοι, και τον Υιό του ανθρώπου τον βλέπω να στέκεται στα δεξιά του Θεού’’)»]. Τα είδε αυτά, όχι από τη δική του δύναμη, αλλά, όπως λέει η Θεία Γραφή, «ὑπάρχων δὲ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου, ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶδε δόξαν Θεοῦ καὶ Ἰησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ(:Οι απειλές όμως αυτές δεν διήγειραν εχθρικά συναισθήματα και στην καρδιά του πρωτομάρτυρα. Αντιθέτως αυτός ήταν πάντοτε ειρηνικός και γεμάτος με το Άγιο Πνεύμα. Ενώ λοιπόν βρισκόταν σε τέτοια ψυχική κατάσταση, έστρεψε ακίνητο και προσηλωμένο το βλέμμα του στον ουρανό και είδε την ένδοξη λαμπρότητα του Θεού και τον Ιησού να στέκεται στα δεξιά του Θεού έτοιμος να τον βοηθήσει)»[Πράξ.7,55].
ΚΕ΄. Με τη δύναμη αυτή του Αγίου Πνεύματος, με την επίκληση του Ονόματος του Ιησού Χριστού και ζώντας ενωμένος με τον Χριστό, και ο Φίλιππος κάποτε, στην πόλη της Σαμάρειας, «έδιωξε τα ακάθαρτα πνεύματα, που καθώς έβγαιναν, φώναζαν με δυνατή φωνή, ενώ τους παραλύτους και τους χωλούς τους θεράπευσε»[βλ. Πράξ.8,7: «πολλῶν γὰρ τῶν ἐχόντων πνεύματα ἀκάθαρτα βοῶντα φωνῇ μεγάλῃ ἐξήρχετο, πολλοὶ δὲ παραλελυμένοι καὶ χωλοὶ ἐθεραπεύθησαν»] και έφερε στη πίστη του Χριστού μεγάλο πλήθος πιστών. Προς αυτούς ήρθαν αργότερα ο Πέτρος και ο Ιωάννης και «τότε ἐπετίθουν τὰς χεῖρας ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ ἐλάμβανον Πνεῦμα Ἅγιον(:τότε οι δύο απόστολοι έθεταν τα χέρια τους πάνω τους και εκείνοι λάμβαναν το Άγιο Πνεύμα. Αυτό φαινόταν και αισθητώς, με τα έκτακτα χαρίσματα που μεταδίδονταν σε αυτούς)»[ Πράξ.8,17]. Αυτής της κοινωνίας μόνο ο Σίμων, ο μάγος, αποδείχτηκε ξένος και δικαίως.
Άλλοτε πάλι, ο Φίλιππος κλήθηκε, ενώ βρισκόταν στον δρόμο, από Άγγελο του Κυρίου για τον ευλαβέστατο εκείνο Αιθίοπα, τον ευνούχο, και άκουσε από Αυτό το Άγιο Πνεύμα καθαρά: «Πρόσελθε καὶ κολλήθητι τῷ ἅρματι τούτῳ(:Πλησίασε και προσκολλήσου στην άμαξα αυτή)»[Πράξ.8,29]. Και αφού δίδαξε τον Αιθίοπα και τον βάπτισε, τον έστειλε στην Αιθιοπία ως κήρυκα του Χριστού, σύμφωνα με αυτό που έχει γραφεί: «Ἣξουσι πρέσβεις ἐξ Αἰγύπτου, Αἰθιοπία προφθάσει χεῖρα αὐτῆς τῷ Θεῷ(:Έτσι θα έρθουν στην Ιερουσαλήμ πρέσβεις από την Αίγυπτο. Η Αιθιοπία θα απλώσει με σπουδή τα χέρια της προς τον Θεό προσφέροντάς Του τα δώρα της και τις ικεσίες της)»[Ψαλμ. 67,32]. Και αυτός πάλι αρπάχτηκε από τον Άγγελο, άλλαξε την πορεία του και σε όσες πόλεις συνάντησε στον δρόμο του, μέχρι να φτάσει στην Καισάρεια, κήρυττε το Ευαγγέλιο του Χριστού[βλ. Πράξ.8,39-40: «Ὃτε δὲ ἀνέβησαν ἐκ τοῦ ὕδατος, Πνεῦμα Κυρίου ἥρπασε τὸν Φίλιππον, καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν οὐκέτι ὁ εὐνοῦχος· ἐπορεύετο γὰρ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ χαίρων. Φίλιππος δὲ εὑρέθη εἰς ῎Αζωτον, καὶ διερχόμενος εὐηγγελίζετο τὰς πόλεις πάσας ἕως τοῦ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς Καισάρειαν(:Όταν βγήκαν έξω από το νερό, το Πνεύμα του Κυρίου άρπαξε υπερφυσικά τον Φίλιππο και δεν τον ξαναείδε πια ο ευνούχος. Διότι ο Φίλιππος μεταφέρθηκε σε αντίθετη κατεύθυνση, ενώ ο ευνούχος συνέχισε το ταξίδι του προς την Αιθιοπία, γεμάτος χαρά για τη σωτηριώδη γνώση που απέκτησε και για τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που του μεταδόθηκε με το βάπτισμα. Έτσι ο Φίλιππος βρέθηκε στην Άζωτο, χωρίς να καταλάβει κι αυτός πώς. Κι από εκεί εξακολουθούσε την περιοδεία του κηρύττοντας το ευαγγέλιο σε όλες τις πόλεις που συναντούσε, μέχρι που έφθασε στην Καισάρεια)»].
ΚΣΤ΄. Από αυτό το Άγιο Πνεύμα πληρώθηκε και ο Παύλος, μετά την κλήση του από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Και μάρτυρας των λόγων μου ας έρθει ο Ανανίας, ο ευλαβής, από τη Δαμασκό που του είπε: «Σαοὺλ ἀδελφέ, ὁ Κύριος ἀπέσταλκέ με, Ἰησοῦς ὁ ὀφθείς σοι ἐν τῇ ὁδῷ ᾗ ἤρχου, ὅπως ἀναβλέψῃς καὶ πλησθῇς Πνεύματος Ἁγίου(:Σαούλ, αδελφέ, με έστειλε ο Κύριος που σου εμφανίστηκε στον δρόμο που βάδιζες για να έλθεις εδώ. Με έστειλε για να ξαναβρείς το φως σου και να γεμίσει η ψυχή σου με Πνεύμα Άγιο)»[Πράξ.9,17]. Και το Πνεύμα το Άγιο αμέσως ενήργησε και μετέβαλε την τύφλωση των ματιών του Παύλου σε ανάβλεψη, ενώ στην ψυχή του του έβαλε τη σφραγίδα Του και τον έκανε σκεύος εκλογής, για να βαστάξει το Όνομα του Κυρίου που του εμφανίστηκε ενώπιον των βασιλέων και των Ισραηλιτών[βλ. Πράξ. 9,15: «Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος· πορεύου, ὅτι σκεῦος ἐκλογῆς μοί ἐστιν οὗτος τοῦ βαστάσαι τὸ ὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν καὶ βασιλέων υἱῶν τε Ἰσραήλ(:Πήγαινε χωρίς κανέναν φόβο ή δισταγμό, διότι αυτός είναι όργανό μου εκλεκτό. Τον διάλεξα εγώ για να βαστάσει και να διαδώσει το κήρυγμα για το όνομά μου και το ευαγγέλιό μου, και να το μεταφέρει με τις περιοδείες του ενώπιον εθνικών και βασιλέων και των σημερινών απογόνων του Ισραήλ)»]. Έτσι τον άλλοτε διώκτη τον μετέστρεψε σε κήρυκα και δούλο αγαθό, ώστε από τα Ιεροσόλυμα μέχρι το Ιλλυρικό να εξαπλώσει το κήρυγμα του Ευαγγελίου [Ρωμ.15,19: «Ἐν δυνάμει σημείων καὶ τεράτων, ἐν δυνάμει Πνεύματος Θεοῦ, ὥστε με ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκέναι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ(:Αυτός συνόδευε το κήρυγμά μου με δύναμη σημείων και καταπληκτικών θαυμάτων, με την υπερφυσική δύναμη του Πνεύματος του Θεού. Κι έτσι εγώ, κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο, περιόδευσα σε όλα τα μέρη από την Ιερουσαλήμ μέχρι το Ιλλυρικό, κι έχω κηρύξει παντού, πλήρως και τελείως το Ευαγγέλιο του Χριστού)»]. Κατήχησε ακόμα και τη βασιλίδα των πόλεων, τη Ρώμη. Και μέχρι την Ισπανία έφτασε η προθυμία του για το κήρυγμα και υπέμεινε μύρια βάσανα, ενώ έκανε τέρατα και σημεία. Γι’αυτόν όμως μέχρι εδώ ας θεωρηθούν αρκετά όσα είπαμε.
ΚΖ΄.Με τη δύναμη λοιπόν του ίδιου Αγίου Πνεύματος και ο κορυφαίος των Αποστόλων και κλειδοκράτορας της Βασιλείας των ουρανών, ο Πέτρος, στη Λύδδα, τη σημερινή Διόσπολη, με την επίκληση του Ονόματος του Ιησού Χριστού και ζώντας ενωμένος με τον Χριστό, θεράπευσε τον παράλυτο Αινέα [βλ. Πράξ.9,32-34: «᾿Εγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. καὶ εὐθέως ἀνέστη. καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον(:Καθώς ο Πέτρος περιόδευε σε όλα αυτά τα μέρη, κάποια μέρα κατέβηκε και στους Χριστιανούς που κατοικούσαν στην Λύδδα. Εκεί συνάντησε κάποιον άνθρωπο που λεγόταν Αινέας και ήταν οκτώ χρόνια κατάκοιτος πάνω σ’ ένα κρεβάτι, διότι ήταν παράλυτος. Και ο Πέτρος του είπε: ‘’Αινέα, ο Ιησούς, που είναι ο χρισμένος από τον Θεό Μεσσίας, σε γιατρεύει από την παραλυσία σου. Σήκω και στρώσε μόνος σου το κρεβάτι σου’’. Κι αυτός αμέσως σηκώθηκε)»]. Στην Ιόππη πάλι ανέστησε από τους νεκρούς την Ταβιθά, που έκανε πολλές αγαθοεργίες[βλ. Πράξ.9,40: «Ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε(:Αφού λοιπόν ο Πέτρος τους έβγαλε όλους έξω από το ανώγειο που ήταν η νεκρή, γονάτισε και προσευχήθηκε. Κατόπιν στράφηκε στο νεκρό σώμα και είπε: ‘’Ταβιθά, σήκω επάνω’’. Κι αυτή άνοιξε τα μάτια της, και όταν είδε τον Πέτρο, όπως ήταν ξαπλωμένη, ανασηκώθηκε καθιστή στο κρεβάτι της)»].
Και καθώς βρισκόταν στο λιακωτό δώμα στο σπίτι του Σίμωνα του βυρσοδέψη, ήρθε σε έκσταση και μπόρεσε να δει τον ουρανό ανοιγμένο. Είδε επίσης να κατεβαίνει ένα ειδικό σκεύος, που έμοιαζε σαν τεράστιο απλωμένο σεντόνι και ήταν γεμάτο από ζώα διαφόρων ειδών, με ποικίλες μορφές και διαφορετικά καμώματα[βλ. Πράξ.10,11-12: «Καὶ θεωρεῖ τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον καὶ καταβαῖνον ἐπ᾿ αὐτὸν σκεῦός τι ὡς ὀθόνην μεγάλην, τέσσαρσιν ἀρχαῖς δεδεμένον καὶ καθιέμενον ἐπὶ τῆς γῆς, ἐν ᾧ ὑπῆρχε πάντα τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ(:Βλέπει τότε τον ουρανό να ανοίγει και να κατεβαίνει προς το μέρος του ένα πράγμα που έμοιαζε με σεντόνι μεγάλο και ήταν δεμένο από τις τέσσερις άκρες κα κατέβαινε σιγά – σιγά πάνω στη γη. Μέσα σε αυτό υπήρχαν όλα τα τετράποδα της γης και τα θηρία και τα ερπετά και τα πουλιά του ουρανού. Πολλά απ’ αυτά σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου ήταν ακάθαρτα και απαγορευμένα στους Ισραηλίτες να τα τρώνε)»]. Και έτσι έμαθε να μη λέει κανέναν άνθρωπο- ακόμα και αν είναι ειδωλολάτρης- μολυσμένο ή ακάθαρτο. Και τότε που ο Κορνήλιος είχε στείλει ανθρώπους στην Ιόππη για να τον βρουν και να τον καλέσουν, άκουσε ολοκάθαρα τη φωνή του Αγίου Πνεύματος που του έλεγε: «Ἰδοὺ ἄνδρες τρεῖς ζητοῦσί σε· ἀλλὰ ἀναστὰς κατάβηθι καὶ πορεύου σὺν αὐτοῖς μηδὲν διακρινόμενος, διότι ἐγὼ ἀπέσταλκα αὐτούς(:Ιδού, τρεις άνδρες σε ζητούν. Μην τους αποφύγεις επειδή είναι εθνικοί και ακάθαρτοι. Αλλά σήκω γρήγορα, κατέβα από την ταράτσα και πήγαινε μαζί τους χωρίς να έχεις κανένα δισταγμό, διότι εγώ τους έχω στείλει να σε συναντήσουν)»[Πράξ.10,19-20].
Και για να φανεί τούτο φανερά, ότι δηλαδή και όσοι από τους εθνικούς- ειδωλολάτρες πιστεύουν, γίνονται κοινωνοί στη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, όταν ο Πέτρος πήγε στην Καισάρεια και δίδασκε τα αναφερόμενα στον Χριστό, η Γραφή λέει για τον Κορνήλιο και για όσους ήταν μαζί του παρόντες εκεί: «Καὶ ἐξέστησαν οἱ ἐκ περιτομῆς πιστοὶ ὅσοι συνῆλθον τῷ Πέτρῳ, ὅτι καὶ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἡ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκκέχυται (:Και όλοι οι πιστοί Ιουδαίοι, όσοι είχαν έλθει μαζί με τον Πέτρο από την Ιόππη, έμειναν εκστατικοί και κυριεύθηκαν από βαθύ θαυμασμό και έκπληξη· διότι είδαν να εκχύνεται πλούσια η δωρεά του Αγίου Πνεύματος και στους εθνικούς, που δεν είχαν περιτμηθεί ούτε τηρούσαν τις τυπικές διατάξεις του νόμου)»[Πράξ.10,45].
ΚΗ΄. Και στην Αντιόχεια της Συρίας, στην πολυφημισμένη αυτή πόλη, τότε που είχε αρχίσει να κηρύττεται το Ευαγγέλιο του Χριστού, στάλθηκε από εδώ ο Βαρνάβας για να βοηθήσει στην εξάπλωση της πίστεως, «ὅτι ἦν ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου καὶ πίστεως(:διότι ήταν άνθρωπος αγαθός και γεμάτος Πνεύμα Άγιο και πίστη)»[βλ.Πράξ.11,24]. Αυτός λοιπόν, όταν διαπίστωσε πως πολλοί άνθρωποι θα ενδιαφέρονταν να γνωρίσουν την πίστη και τη ζωή του Χριστού, έφερε στην Αντιόχεια, βοηθό του στον αγώνα, τον Παύλο από την Ταρσό. Και αφού δίδαξαν και σύναξαν μεγάλο πλήθος στην Εκκλησία, συνέβη για πρώτη φορά στην Αντιόχεια να ονομαστούν τα μέλη της Εκκλησίας Χριστιανοί[βλ. Πράξ.11,26: «Ἐγένετο δὲ αὐτοὺς ἐνιαυτὸν ὅλον συναχθῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν, χρηματίσαι τε πρῶτον ἐν Ἀντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς(:Εκεί λοιπόν για ένα ολόκληρο χρόνο οι δύο αυτοί απόστολοι συμμετείχαν στις συνάξεις των πιστών στην Εκκλησία και δίδαξαν πλήθος πολύ. Έτσι στην Αντιόχεια οι μαθητές του Κυρίου εξαιτίας του πλήθους τους ονομάστηκαν για πρώτη φορά ‘’Χριστιανοί’’)»]. Νομίζω ότι το Άγιο Πνεύμα έδωσε σε αυτούς το νέο αυτό όνομα, το οποίο το είχε προαναγγείλει ο Κύριος για τους πιστούς.
Επειδή τότε στην Αντιόχεια ο Θεός χάριζε όλο και περισσότερη πνευματική χάρη, υπήρχαν εκεί Προφήτες και Διδάσκαλοι, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Άγαβος. «Λειτουργούντων δὲ αὐτῶν τῷ Κυρίῳ καὶ νηστευόντων εἶπε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον· ἀφορίσατε δή μοι τὸν Βαρνάβαν καὶ τὸν Σαῦλον εἰς τὸ ἔργον ὃ προσκέκλημαι αὐτούς(:Κάποια μέρα, ενώ αυτοί βρίσκονταν σε λειτουργική σύναξη και επιτελούσαν την κοινή λατρεία προς τον Κύριο, κήρυτταν τον θείο λόγο και νήστευαν, είπε το Πνεύμα το Άγιο διαμέσου των προφητών ή κάποιων Χριστιανών από εκείνους που είχαν ειδικά χαρίσματα: ‘’Ξεχωρίστε μου αμέσως τον Βαρνάβα και τον Σαύλο για το έργο στο οποίο τους έχω καλέσει και το έχω εμπνεύσει μέσα στις καρδιές τους’’)»[Πράξ.13,2]. Τότε, αφού έβαλαν επάνω στον Σαύλο και στον Βαρνάβα τα χέρια τους οι πρόκριτοι των Προφητών και Διδασκάλων της Εκκλησίας της Αντιόχειας, τους έστειλε το Άγιο Πνεύμα στο έργο που τους προόριζε. Είναι φανερό λοιπόν ότι το Πνεύμα που μιλούσε και απέστελνε είναι ταυτισμένο βουλητικά και ενεργητικά με τον Πατέρα και τον Υιό, αλλά χωρίς να έχει χάσει τη δική Του ξεχωριστή υπόσταση, όπως και πριν είπαμε.
ΚΘ’. Αυτό το Πνεύμα το Άγιο, με τη βούληση και τη δραστηριότητά Του ενωμένες και εναρμονισμένες προς τον Πατέρα και τον Υιό, πέτυχε να συναφθεί η Καινή Διαθήκη, η νέα Συμφωνία Θεού και ανθρώπου μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, που έχει το πλήρωμα της Ορθόδοξης πίστης και αποτελείται από τους πιστούς όλης της οικουμένης, όλων των εποχών. Αυτό μας ελευθέρωσε και από τα δυσβάσταχτα φορτία των διατάξεων του Νόμου, εννοώ σχετικά με τις καθαρές και μολυσμένες τροφές, τα Σάββατα, τις πρωτομηνιές, την περιτομή, τους αγνιστικούς ραντισμούς και τις καθαρτήριες θυσίες, οι οποίες, στις εποχές που διατάχθηκαν από τον Θεό, είχαν το νόημά τους, αλλά ήταν μόνο η σκιά των μελλοντικών αγαθών[βλ. Κολ. 2,16-17: «Μὴ οὖν τις ὑμᾶς κρινέτω ἐν βρώσει ἢ ἐν πόσει ἢ ἐν μέρει ἑορτῆς ἢ νουμηνίας ἢ σαββάτων, ἅ ἐστι σκιὰ τῶν μελλόντων, τὸ δὲ σῶμα Χριστοῦ(:Αφού λοιπόν οι διατάξεις του νόμου καταργήθηκαν, κανείς ας μη σας κρίνει για φαγητά ή ποτά ή για διατάξεις εορτών ή για τις πρωτομηνιές ή τις άλλες ημέρες της εβδομάδος.Αυτά είναι μια απλή σκιά της πραγματικότητος που επρόκειτο να έλθει στην Καινή Διαθήκη. Και η πραγματικότητα αυτή απ’ την οποία ριχνόταν η σκιά είναι ο Χριστός)»· Εβρ.10,1: «Σκιὰν γὰρ ἔχων ὁ νόμος τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, οὐκ αὐτὴν τὴν εἰκόνα τῶν πραγμάτων, κατ᾿ ἐνιαυτὸν ταῖς αὐταῖς θυσίαις ἃς προσφέρουσιν εἰς τὸ διηνεκές, οὐδέποτε δύναται τοὺς προσερχομένους τελειῶσαι(:Πράγματι οι θυσίες της Παλαιάς Διαθήκης ήταν ανεπαρκείς να προσφέρουν άφεση. Διότι ο νόμος παρείχε βέβαια κάποια αμυδρή σκιά των αγαθών που επρόκειτο να μας προσφέρει ο Χριστός, δεν έδινε όμως σαφή και πλήρη εικόνα της ουράνιας πραγματικότητας. Και δεν μπορεί ποτέ ο νόμος να οδηγήσει στην τελειότητα αυτούς που πλησιάζουν το θυσιαστήριο με τις ίδιες θυσίες που συνεχώς κάθε χρόνο προσφέρουν οι ιερείς και αρχιερείς του)»]. Και τώρα, που το πλήρωμα της σώζουσας αλήθειας μάς αποκαλύφθηκε στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού, έχασαν τη λειτουργική σκοπιμότητά τους και τη θεολογική δικαίωσή τους.
Επειδή όμως στην Αντιόχεια έγινε διαμάχη από τη μερίδα αυτών που υποστήριζαν ότι πρέπει να περιτέμνονται και να τηρούν τα έθιμα του Μωυσή όσοι από τους εθνικούς έρχονται στην πίστη του Χριστού[βλ. Πράξ.15,1:«Καὶ τινες κατελθόντες ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἐδίδασκον τοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ἐὰν μὴ περιτέμνησθε τῷ ἔθει Μωϋσέως, οὐ δύνασθε σωθῆναι(:Στο μεταξύ μερικοί που είχαν έλθει από την Ιουδαία στην Αντιόχεια δίδασκαν τους αδελφούς ότι, εάν δεν περιτέμνεστε σύμφωνα με το έθιμο που επικρατεί από πολύ παλιά, το οποίο αναγνωρίστηκε και νομοθετήθηκε και από τον Μωυσή, μόνο με το βάπτισμα δεν είναι δυνατόν να σωθείτε)»], ο Παύλος και ο Βαρνάβας στάλθηκαν στα Ιεροσόλυμα.
Και οι Απόστολοι της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, με έγγραφη επιστολή τους, ελευθέρωσαν όλη την οικουμένη από τις ηθικές και τελετουργικές υποχρεώσεις και δεσμεύσεις του ιουδαϊκού Νόμου. Και δεν έδωσαν την αυθεντία για ένα τέτοιο θέμα στον εαυτό τους αλλά, στέλνοντας έγγραφη επιστολή, ομολόγησαν ότι «ἔδοξε γὰρ τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν μηδὲν πλέον ἐπιτίθεσθαι ὑμῖν βάρος πλὴν τῶν ἐπάναγκες τούτων, ἀπέχεσθαι εἰδωλοθύτων καὶ αἵματος καὶ πνικτοῦ καὶ πορνείας· ἐξ ὧν διατηροῦντες ἑαυτοὺς εὖ πράξετε. ἔρρωσθε(:Αποφασίστηκε δηλαδή ως σωστό και αληθινό από το Άγιον Πνεύμα και εμάς, να μη σας επιβάλλουμε πλέον κανένα άλλο πρόσθετο βάρος εκτός από τα παρακάτω, που είναι αναγκαία: Να απέχετε δηλαδή από τα ειδωλόθυτα και από το αίμα και από το πνικτό, τα οποία δεν πρέπει να τρώτε˙ να απέχετε ακόμη και από την πορνεία. Από αυτά εάν φυλάγετε τους εαυτούς σας καθαρούς, θα απολαμβάνετε ειρήνη και ανάπαυση συνειδήσεως. Υγιαίνετε)»[Πράξ.15,28-29]. Με όλα αυτά που έγραφαν, ήθελαν να δηλώσουν τούτο: Ότι αν και προερχόταν από ανθρώπους, τους Αποστόλους, η επιστολή, οι διατάξεις που περιείχε προέρχονταν από το Ίδιο το Άγιο Πνεύμα και αφορούσαν όλους τους χριστιανούς, όλων των εποχών και όλων των τόπων, είναι δηλαδή οικουμενικές. Αυτές λοιπόν τις αυθεντικές και οικουμενικές διατάξεις τις παρέλαβαν όσοι ήταν μαζί με τον Βαρνάβα και τον Παύλο και με το κήρυγμά τους τις κατοχύρωσαν σε όλον τον κόσμο για πάντα.
Λ΄. Αλλά αφού έφτασα σε αυτό το σημείο του λόγου, ζητώ συγνώμη από την αγάπη σας ή μάλλον από το Πνεύμα που ενοικεί στον Παύλο, γιατί δεν μπόρεσα να αναπτύξω το καθετί, εξαιτίας της αδυναμίας μου και του κόπου των ακροατών μου. Πότε όμως θα μπορέσω να μιλήσω αντάξια και να αναφέρω τις θαυμαστές πράξεις που έγιναν από τον Παύλο στο Όνομα του Χριστού, με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος; Τα όσα δηλαδή συνέβηκαν στην Κύπρο με τον Έλυμα τον μάγο, στα Λύστρα με τη θεραπεία του χωλού, στην Κιλικία, στη Φρυγία, στη Γαλατία, στη Μυσία, στη Μακεδονία ή στους Φιλίππους- εννοώ το κήρυγμα και το διώξιμο του δαίμονα του μαντικού, που βγήκε μόνο με το Όνομα του Χριστού και τη σωτηρία του δεσμοφύλακα μαζί με όλη του την οικογένεια που έγινε τη νύκτα, μετά τον σεισμό- ή στη Θεσσαλονίκη, αλλά και για την ομιλία του στον Άρειο Πάγο ανάμεσα στους Αθηναίους ή τη διδασκαλία του στην Κόρινθο και σε όλη την Αχαΐα;
Πώς λοιπόν θα μπορέσω να αναφέρω διεξοδικά και αντάξια τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος που έγιναν δια του Παύλου στην Έφεσο; Αυτοί βέβαια που ήταν εκεί, δεν ήξεραν στην αρχή τι είναι Πνεύμα Άγιο. Το γνώρισαν όμως μετά, με τη διδασκαλία του Παύλου: «Καὶ ἐπιθέντος αὐτοῖς τοῦ Παύλου τὰς χεῖρας ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπ᾿ αὐτούς, ἐλάλουν τε γλώσσαις καὶ προεφήτευον(:ΚΑι όταν ο Παύλος έβαλε τα χέρια του πάνω στα κεφάλια τους, ήλθε το Άγιο Πνεύμα επάνω τους και τους μετέδωσε διπλό χάρισμα˙ μιλούσαν δηλαδή σε διάφορες ξένες γλώσσες, τις οποίες πιο πριν δεν τις γνώριζαν , και συγχρόνως προφήτευαν)» [Πράξ.19,6]. Τόσο μεγάλη ήταν η Χάρη η πνευματική που είχε επάνω του ο Παύλος, ώστε όχι μόνο να θεραπεύεται κάποιος αν τον άγγιζε, αλλά και τα ρούχα που έβγαζε πάνω από το σώμα του, «τα σουδάρια και σημικίνθια», να θεραπεύουν αρρώστιες και να βγάζουν τα πονηρά πνεύματα. Εκτός από αυτά, όσοι έκαναν μέχρι τότε δαιμονικά τεχνάσματα και μάγια, τώρα συγκέντρωναν τα βιβλία τους και τα έκαιγαν μπροστά σε όλους μετανοημένοι.
ΛΑ΄. Προσπερνάω και όσα έγιναν στην Τρωάδα και τον Εύτυχο, που τον πήρε ο ύπνος και έπεσε κάτω από το τριώροφο σπίτι και τον σηκώσανε νεκρό[Πράξ.20,9: «Καθήμενος δέ τις νεανίας ὀνόματι Εὔτυχος ἐπὶ τῆς θυρίδος, καταφερόμενος ὕπνῳ βαθεῖ διαλεγομένου τοῦ Παύλου ἐπὶ πλεῖον, κατενεχθεὶς ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἔπεσεν ἀπὸ τοῦ τριστέγου κάτω καὶ ἤρθη νεκρός(:Κάποιος νέος τότε, που ονομαζόταν Εύτυχος, καθόταν πάνω στο παράθυρο κι έγερνε διαρκώς το σώμα του προς τα κάτω, διότι νύσταζε πολύ και τον έπιανε βαθύς ύπνος. Καθώς μάλιστα ο Παύλος μιλούσε πολλή ώρα, ο νέος αυτός βυθίστηκε στον ύπνο και παρέλυσε. Τότε έπεσε από το τρίτο πάτωμα κάτω, και τον σήκωσαν νεκρό)»] και ο Παύλος τον ανέστησε. Προσπερνάω και τις προφητείες που έκανε στους πρεσβυτέρους της Εφέσου, τους οποίους είχε καλέσει στη Μίλητο και τους έλεγε φανερά ότι «πλὴν ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον κατὰ πόλιν διαμαρτύρεται λέγον ὅτι δεσμά με καὶ θλίψεις μένουσιν(:Ένα μόνο ξέρω, ότι το Πνεύμα το Άγιο μαρτυρεί έντονα από πόλη σε πόλη και με προειδοποιεί ότι με περιμένουν δεσμά και θλίψεις)» [Πράξ.20,23] κ.τ.λ. Με το να πει «σε κάθε πόλη» έδειξε ότι, όσα θαυμαστά γίνονταν από αυτόν σε κάθε πόλη, προέρχονταν από την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, γίνονταν δηλαδή με το Πνεύμα του Θεού και το Όνομα του Χριστού, ο Οποίος μιλούσε μέσα σε αυτόν.
Με τη δύναμη πάλι του Αγίου Πνεύματος έσπευδε βέβαια στην αγία αυτή πόλη Ιερουσαλήμ ο Παύλος και ενώ του προφήτευσε ο Άγαβος δια του Πνεύματος αυτά που θα του συνέβαιναν, μιλούσε και ανέφερε τα σχετικά με τον Χριστό, γεμάτος πεποίθηση. Και στην Καισάρεια, ενώ οδηγήθηκε στο μέσο δικαστηρίων, άλλοτε μπροστά στον Φήλικα και άλλοτε μπροστά στον Φήστο τον ηγεμόνα και στον Αγρίππα τον βασιλιά, τόσο μεγάλη Χάρη από το Άγιο Πνεύμα είχε ο Παύλος που νικούσε την ανθρώπινη σοφία, ώστε αυτός ο ίδιος ο βασιλιάς των Ιουδαίων Αγρίππας να πει: «Ἐν ὀλίγῳ με πείθεις Χριστιανὸν γενέσθαι(:Λίγο ακόμη και με πείθεις να γίνω Χριστιανός)» [Πράξ.26,28].
Αυτό το Άγιο Πνεύμα έδωσε τη δύναμη στον Παύλο ώστε το νησί Μελίτη, ενώ δαγκώθηκε από την οχιά [βλ.Πράξ.28,3: «Ἒχιδνα ἀπὸ τῆς θέρμης διεξελθοῦσα καθῆψε τῆς χειρὸς αὐτοῦ(:και ενώ ο Παύλος μάζεψε σε ένα δεμάτι αρκετά φρύγανα και τα έριξε πάνω στη φωτιά, μια οχιά που ζεστάθηκε από τη θερμότητα πετάχτηκε απ’ τα φρύγανα και του δάγκωσε το χέρι)»], να μην πάθει τίποτα και να επιτελέσει διάφορες θεραπείες επάνω στους αρρώστους. Αυτό το Πνεύμα το Άγιο και μέχρι τη βασιλίδα των πόλεων, τη Ρώμη, οδήγησε ως κήρυκα του Χριστού αυτόν που ήταν κάποτε διώκτης Του και ο οποίος τώρα πολλούς από τους εκεί Ιουδαίους τους έπεισε να πιστεύουν στον Χριστό[ Πράξ. 28,23: «Ταξάμενοι δὲ αὐτῶ ἡμέραν ἦκον πρὸς αὐτὸν εἰς τὴν ξενίαν πλείονες, οἷς ἐξετίθετο διαμαρτυρόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ πείθων τε αὐτοὺς τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τε τοῦ νόμου Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν ἀπὸ πρωΐ ἕως ἑσπέρας(:Έτσι του όρισαν μία ημέρα συναντήσεως για να συζητήσουν το θέμα αυτό, και ήλθαν στο οίκημα που φιλοξενούνταν, περισσότεροι τώρα απ’ την πρώτη φορά. Σ’ αυτούς λοιπόν ο Παύλος άρχισε να εξηγεί και να δίνει κατενώπιον Θεού την ιερή μαρτυρία του για τη Βασιλεία του Θεού. Προσπαθούσε από το πρωί μέχρι το βράδυ να τους πείσει για τις αλήθειες που αναφέρονταν στον Ιησού, φέρνοντας αποδείξεις και από τον νόμο του Μωυσή, εξηγώντας τις προτυπώσεις και τις εικόνες που υπήρχαν στα βιβλία της Πεντατεύχου, και από τους προφήτες, ερμηνεύοντας τις προρρήσεις τους για τον Μεσσία)»], ενώ σε αυτούς που αντέλεγαν, έλεγε σαφώς: «Καλῶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐλάλησε διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν(:καλά είπε το Πνεύμα το Άγιο διαμέσου του προφήτη Ησαΐα στους προγόνους μας)»[Πράξ.28,25] και όσα ακολουθούν στο ίδιο χωρίο.
ΛΒ΄. Ότι λοιπόν ήταν γεμάτος από Πνεύμα Άγιο ο Παύλος και όλοι οι όμοιοι με αυτόν Απόστολοι και όσοι μετά από αυτούς πίστεψαν στον Πατέρα, στον Υιό και στο ομοούσιο Άγιο Πνεύμα, άκουσε σαφώς πώς το αναφέρει στις επιστολές του: «Καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά μου οὐκ ἐν πειθοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ᾿ ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καὶ δυνάμεως(:Και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου δεν έγινε με πειστικούς και συναρπαστικούς λόγους ανθρώπινης σοφίας, αλλά έγινε με απόδειξη του Αγίου Πνεύματος, το οποίο έπειθε τις ψυχές των ακροατών, και με απόδειξη θείας δυνάμεως, η οποία επιβίωνε τη διδασκαλία μου με τα υπερφυσικά και θαυμαστά έργα της)»[Α΄Κορ. 2,4]. Και αλλού: «Ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀῤῥαβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν(:Αυτός και μας σφράγισε ως δικούς Του και έδωσε στις καρδιές μας το Πνεύμα Του ως αρραβώνα και ασφαλή εγγύηση για το ότι θα εκπληρώσει όλες τις υποσχέσεις που μας δίνει με το Ευαγγέλιό Του)»[Β΄Κορ. 1,22].
Και πάλι: «Εἰ δὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος ᾿Ιησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν, ὁ ἐγείρας τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ζωοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν διὰ τὸ ἐνοικοῦν αὐτοῦ Πνεῦμα ἐν ὑμῖν(:Και δεν έχει καμία σημασία αν το σώμα σας είναι θνητό και υπόκειται στον θάνατο. Διότι, αν κατοικεί μέσα σας το Πνεύμα του Θεού, ο Οποίος ανέστησε τον Ιησού εκ νεκρών, Αυτός που ανέστησε τον Χριστό από τους νεκρούς θα δώσει ζωή και στα θνητά σώματά σας, εξαιτίας του Πνεύματός Του που κατοικεί μέσα σας)»[Ρωμ.8,11]. Και στον Τιμόθεο γράφει: «Τὴν καλὴν παραθήκην φύλαξον διὰ Πνεύματος ῾Αγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν(:Τον καλό και πολύτιμο θησαυρό της ευαγγελικής διδασκαλίας που σου εμπιστεύθηκε ο Θεός, φύλαξέ τον, με την ενίσχυση και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο κατοικεί μέσα μας)»[Β΄Τιμ.1,14].
ΛΓ΄.Ότι βέβαια το Πνεύμα το Άγιο είναι Αυθυπόστατο ως Θεός, είναι η Αυτοζωή, ζώσα πηγή νοερά και αυτοδύναμα και αυθεντικά εμπνέει τους Διδασκάλους της Εκκλησίας και όλους τους Χριστιανούς και ότι κατά συνέπεια αποκαλύπτει και προλέγει τα όσα πρόκειται να γίνουν, πολλές φορές στα προηγούμενα είπαμε. Γράφει όμως σαφώς ο Παύλος προς τον Τιμόθεο: «Τό δὲ Πνεῦμα ρητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων(:Και ενώ η Εκκλησία ως στύλος και στερεό θεμέλιο της αλήθειας περιφρουρεί και διακηρύττει το μεγάλο αυτό μυστήριο της ευσέβειας, το Άγιο Πνεύμα λέει ρητώς με το στόμα των προφητών της Εκκλησίας του ότι στους έσχατους χρόνους θα αποστατήσουν μερικοί από την πίστη και θα δίνουν προσοχή σε ανθρώπους που θα κατέχονται από πνεύματα πλάνης, και σε διδασκαλίες που θα εμπνέονται από δαιμόνια)»[Α΄Τιμ.4,1]. Πράγμα που βλέπουμε, όχι μόνο στα σχίσματα που έγιναν πριν από μας, αλλά και σε όσα έγιναν στην εποχή μας, αφού είναι τόσο ποικίλη και πολύμορφη η πλάνη των αιρετικών.
Και πάλι ο ίδιος λέει: «Ὃ ἑτέραις γενεαῖς οὐκ ἐγνωρίσθη τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων ὡς νῦν ἀπεκαλύφθη τοῖς ἁγίοις ἀποστόλοις αὐτοῦ καὶ προφήταις ἐν Πνεύματι(:Αυτή η αλήθεια ήταν μυστήριο σε άλλες γενιές και εποχές, και δεν είχε φανερωθεί στους ανθρώπους όπως την αποκάλυψε τώρα το Άγιο Πνεύμα στους αγίους αποστόλους Του και στους Χριστιανούς προφήτες)»[Εφεσ.3,5]κ.τ.λ. Και πάλι: «Διό, καθὼς λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον(:Γι’ αυτό προσέχετε, αδελφοί, να ζείτε και να συμπεριφέρεστε όπως λέει το Πνεύμα το Άγιο)»[Εβρ.3,7]. Και αλλού: «Μαρτυρεῖ δέ ἡμῖν καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον(:Μας το μαρτυρεί όμως αυτό και το Πνεύμα το Άγιο)»[Εβρ. 10,15]. Και πάλι σε αυτούς που αγωνίζονται για την επιτυχία της κατά Χριστόν αρετής φωνάζει και λέει: «Καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ρῆμα Θεοῦ, διὰ πάσης προσευχῆς καὶ δεήσεως, προσευχόμενοι ἐν παντὶ καιρῷ ἐν Πνεύματι, καὶ εἰς αὐτὸ τοῦτο ἀγρυπνοῦντες ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καὶ δεήσει περὶ πάντων τῶν ἁγίων(:Και δεχθείτε σαν περικεφαλαία την ελπίδα της σωτηρίας, ώστε, όπως η περικεφαλαία προστατεύει το κεφάλι του στρατιώτη, έτσι να περιφρουρούν τη διάνοιά σας οι αγαθοί και χαρούμενοι λογισμοί που εμπνέει η χριστιανική ελπίδα. Πάρτε και το μαχαίρι που δίνει το Άγιο Πνεύμα, και το οποίο είναι ο λόγος του Θεού. Αλλά και με όλο αυτόν τον οπλισμό που θα φέρετε, πάλι θα εξαρτάται τη νίκη σας από τη θεία δύναμη και βοήθεια. Να παρακαλείτε λοιπόν τον Θεό με όλα τα είδη της προσευχής και της αιτήσεως. Και να προσεύχεστε συνεχώς και κάθε στιγμή με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Να επιμένετε σε αυτό ακριβώς το έργο της προσευχής και να είστε άγρυπνοι με κάθε δυνατή επιμονή και δέηση για όλους τους Χριστιανούς)»[Εφεσ. 6,17-18]. Και πάλι: «Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ(:Και μη μεθάτε με κρασί. Στη μέθη υπάρχει διαφθορά και ασωτία. Αλλά να γεμίζετε μέσα σας με Άγιο Πνεύμα. Και τότε ο θείος ενθουσιασμός που θα γεμίζει τις καρδιές σας θα εξωτερικεύεται. Και θα λέτε μεταξύ σας ψαλμούς και ύμνους και ωδές πνευματικές. Θα τραγουδάτε και θα ψάλλετε στον Κύριο όχι μόνο με το στόμα σας, αλλά και με την καρδιά σας, που θα αισθάνεται και θα συμμετέχει σε αυτά που ψάλλετε)»[Εφεσ. 5,18-19]. Και αλλού: «Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν(:Σας εύχομαι η χάρις που δίνει ο Κύριος Ιησούς Χριστός και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η συμμετοχή στις δωρεές του Αγίου Πνεύματος να είναι με όλους σας. Αμήν)»[Β΄Κορ.13,13].
ΛΔ΄. Με όσα είπαμε μέχρι τώρα, αλλά και με όσα έχουμε παραλείψει να αναφέρουμε-που είναι και τα περισσότερα- εκείνοι που διαθέτουν κατάλληλη διανοητική αντιληπτικότητα έχουν τα στοιχεία που τους χρειάζονται για να συνειδητοποιήσουν ότι το Άγιο Πνεύμα, ως Αυθυπόστατη, Αυτοδύναμη και Υπέρτατη Οντότητα, δρα αεικίνητα μέσα στους ανθρώπους και τους αγιάζει. Είναι βέβαιο ότι ο χρόνος δεν θα μου έφθανε, αν ήθελα να αναφέρω όλα όσα δεν ανέφερα για το Άγιο Πνεύμα από εκείνα που περιέχονται στις δεκατέσσερις επιστολές του Παύλου, μέσα στις οποίες, με πολλούς τρόπους και με ευλάβεια και θαυμαστή πληρότητα, ο Απόστολος αυτός έχει διδάξει. Πραγματικά, θα ήταν έργο της Παντοδύναμης Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, το να συγχωρεθούμε εμείς γι’αυτά που παραλείψαμε, εξαιτίας των ολίγων ημερών που μας χωρίζουν από το Πάσχα. Σε σας δε τους ακροατές, να χαρίσει τη μέγιστη δυνατή γνώση για όσα έχουν παραλειφθεί, τα οποία θα μπορούσαν να τα πληροφορηθούν, όσοι από σας διαθέτουν τη σχετική προθυμία, με τη συνεχή και τακτική ανάγνωση των θείων Γραφών, εφόσον βέβαια και μόνο από τις Κατηχήσεις, που άκουσαν τούτες τις ημέρες αλλά και παλαιότερα, έχουν πια πληρέστερη και βεβαιότερη την πίστη σε Ένα Θεό Πατέρα, Παντοκράτορα, και στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, τον Υιό Του τον Μονογενή και στο Πνεύμα το Άγιο, τον Παράκλητο.
Διότι αυτή η λέξη και ονομασία «Πνεῦμα» βρίσκεται στις θείες Γραφές, και χρησιμοποιείται αδιακρίτως και για τα τρία Πρόσωπα. Αναφέρεται στον Πατέρα με τη διατύπωση: «Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν(:Ο Θεός είναι πνεύμα, γι’ αυτό και δεν περιορίζεται σε τόπους. Κι εκείνοι που τον λατρεύουν πρέπει να Τον προσκυνούν με τις εσωτερικές τους πνευματικές δυνάμεις, με αφοσίωση της καρδιάς και του νου, αλλά και με αληθινή επίγνωση του Θεού και της λατρείας που Του αρμόζει)»[Ιω.4,24], όπως έχει γραφεί στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. Αναφέρεται και στον Υιό, σε αυτά που λέει ο προφήτης Ιερεμίας στο βιβλίο των Θρήνων: «Πνεῦμα προσώπου ἡμῶν χριστὸς Κυρίου(:Η πνοή του προσώπου μας, ο άρχων, ο Χρισμένος από τον Κύριο)»[Θρ. Ιερ. 4,20].
Πάλι αναφέρεται και στο ίδιο το Άγιο Πνεύμα, όπως έχει ήδη λεχθεί. Και ενδεικτικά ας θυμηθούμε αυτό που λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὃ πέμψει ὁ Πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, Ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν (:Ο Παράκλητος όμως, δηλαδή το Άγιο Πνεύμα, το οποίο θα στείλει ο πατέρας μου για να αποκαλύπτει στους πιστούς την αποστολή μου, το έργο μου και ό,τι σχετίζεται με το όνομά μου και το πρόσωπό μου, Εκείνος θα σας διδάξει όλες τις σωτηριώδεις αλήθειες και θα σας θυμίσει όλα όσα σας είπα Εγώ)»[Ιω.14, 26]. Κατά την τάξη όμως, κατά την οποία ομολογείται η πίστη μας στο Σύμβολο της Πίστεως, εννοείται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να διαφυλάττεται η δογματική ακεραιότητα και να καταλύεται η πλάνη που δίδασκε ο Σαβέλλιος, ο Πνευματομάχος. Αφού λοιπόν αυτά είναι τόσο ξεκάθαρα, ας στραφεί και πάλι ο λόγος μας σε αυτό που τώρα είναι το πιο επείγον και που αναμφισβήτητα σας συμφέρει.
ΛΕ’. Πρόσεξε μήπως συμβεί να προσέλθεις σε αυτούς που θα σε βαπτίσουν με υποκριτική διάθεση, όπως ο Σίμωνας ο μάγος, και μήπως η καρδιά σου δεν ζητάει την αλήθεια. Δική μου δουλειά είναι να προβάλλω τους κινδύνους και δική σου να προσπαθείς να προφυλάγεσαι από αυτούς. Αν είσαι σταθερός στην πίστη, είσαι μακάριος. Αν έχεις πέσει σε απιστία, πέταξε την απιστία από σήμερα και μάθε την αλήθεια. Όταν όμως, την ώρα του Βαπτίσματος, προσέλθεις μπροστά στους επισκόπους ή στους πρεσβυτέρους ή στους διακόνους- διότι η Χάρη είναι παντού και στις κωμοπόλεις και στις μεγάλες πολιτείες και στους απλούς και στους λόγιους και στους δούλους και στους ελεύθερους, επειδή η Χάρη δεν προέρχεται από τους ανθρώπους, αλλά χαρίζεται από τον Θεό, δια των ανθρώπων- να προσέλθεις προς τον βαπτιστή σου, χωρίς να δίνεις προσοχή στο πρόσωπο αυτό το ορατό, αλλά να έχεις στον νου σου τούτο το Πνεύμα το Άγιο, για το Οποίο γίνεται τώρα λόγος. Διότι Αυτό το Πνεύμα είναι εκεί, έτοιμο να σου σφραγίσει την ψυχή. Και βάζει σφραγίδα που την τρέμουν οι δαίμονες, σφραγίδα επουράνια και θεία, όπως έχει γραφεί: «ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς ἀκούσαντες τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, τὸ εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας ὑμῶν, ἐν ᾧ καὶ πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε τῷ Πνεύματι τῆς ἐπαγγελίας τῷ Ἁγίῳ (:Αλλά κι εσείς που ήσασταν κάποτε ειδωλολάτρες, με την ένωση και κοινωνία σας με τον Χριστό, αφού ακούσατε τον λόγο του κηρύγματος που είναι η ίδια η αλήθεια, δηλαδή το χαρμόσυνο κήρυγμα της σωτηρίας σας, και αφού πιστέψατε σε αυτό, σφραγιστήκατε με τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος σύμφωνα με τις υποσχέσεις του Θεού)»[Εφεσ. 1,13].
ΛΣΤ΄.Αλλά το Άγιο Πνεύμα δοκιμάζει και ελέγχει κάθε ψυχή πριν να ενεργήσει σε αυτήν και «δεν βάζει τα μαργαριτάρια μπροστά στα πόδια των χοίρων»[βλ. Ματθ. 7,6: «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς(:Προσέχετε να μην δώσετε το άγιο μυστήριο της πίστεως σε ανθρώπους που σαν σκυλιά ζουν ζωή ασεβή και αναίσχυντη· ούτε να ρίξετε τα πολύτιμα μαργαριτάρια της χριστιανικής πίστεως μπροστά σε ανθρώπους που σαν χοίροι ζουν στον βόρβορο των παθών. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος μήπως τα καταπατήσουν με τα πόδια τους και στραφούν να σας κατασπαράξουν ή να σας βλάψουν με οποιονδήποτε τρόπο)»]. Εάν υποκρίνεσαι, βέβαια οι άνθρωποι θα σε βαπτίσουν, το Πνεύμα το Άγιο όμως δεν θα σε βαπτίσει. Ενώ αν προσέλθεις στο Βάπτισμα με ειλικρινή διάθεση και πραγματική πίστη, οι άνθρωποι βέβαια θα υπηρετήσουν και θα λειτουργήσουν όσα απαιτεί το τελετουργικό τυπικό της Βαπτίσεως, που είναι αντιληπτά στις αισθήσεις σου, αλλά το Άγιο Πνεύμα θα σου χαρίσει εκείνο που δεν μπορούν να δουν τα μάτια σου. Οδηγείσαι σε μεγάλη κρίση, σε μεγάλη στρατολογία, αυτήν την ώρα του Βαπτίσματος. Και αν σε αυτές τις εξετάσεις δεν πετύχεις, το κακό θα είναι ανεπανόρθωτο. Αν όμως καταξιωθείς να λάβεις τη Χάρη, θα φωτιστεί η ψυχή σου και θα πάρεις δύναμη, την οποία δεν την είχες πρώτα. Θα λάβεις όπλα, που είναι φοβερά και τα τρέμουν οι δαίμονες. Και αν δεν ρίξεις κάτω τα όπλα και συνεχίσεις να διατηρείς τη σφραγίδα στην ψυχή σου, δεν θα σε πλησιάσει δαίμονας, διότι φοβάται και τρέμει, αφού είναι βέβαιο ότι με το Πνεύμα του Θεού διώχνονται τα δαιμόνια[βλ. Ματθ.12,28: «Εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ(:Εάν όμως εγώ βγάζω τα δαιμόνια με τη δύναμη του Πνεύματος του Θεού, τότε αποδεικνύεται από το υπερφυσικό αυτό γεγονός ότι κατέφθασε επάνω σας η βασιλεία του Θεού)»].
ΛΖ΄. Εάν πιστέψεις, όχι μόνο θα πάρεις άφεση αμαρτιών, αλλά θα πράξεις εκείνα που είναι πάνω από τις ανθρώπινες δυνάμεις. Μακάρι να γίνεις άξιος να λάβεις και προφητικό χάρισμα. Θα πάρεις δε τόσο από τη Χάρη, όσο έχει τη δυνατότητα να περιλάβει η ψυχή σου και όχι όσο έχω εγώ. Μπορεί εγώ να έχω τη δυνατότητα να μιλάω φτωχά πάνω στο θέμα, εσύ όμως να πάρεις πολύ περισσότερα από όσα μπόρεσα να σου μεταδώσω. Γιατί η βίωση της πίστης στον Χριστό είναι μία άπειρη και ατέλειωτη σχέση δοσοληψίας με το Άγιο Πνεύμα. Θα παραμένει κοντά σου πάντοτε φρουρός σου ο Παράκλητος. Θα μεριμνά για σένα, σαν να είσαι δικός Του στρατιώτης, «για την είσοδό σου στη ζωή και την έξοδό σου»[βλ. Ψαλμ.120,8: «Κύριος φυλάξει τὴν εἴσοδόν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος(:Ο Κύριος θα φυλάσσει την από τα έργα σου επάνοδο και είσοδο στο σπίτι σου· θα φυλάσσει την έξοδό σου από τον οίκο σου προκειμένου να μεταβείς στην εργασία σου· όπου και αν σταθείς και όπου πορευτείς, οτιδήποτε επιχειρήσεις, ο Κύριος θα σε φυλάττει, όχι μόνο στο παρόν, αλλά και στο μέλλον αιώνια)»]. Και από τους εχθρούς σου θα σε προφυλάξει και θα σου δώσει πολλά και διάφορα χαρίσματα εάν δεν Τον λυπήσεις με κάποια αμαρτία. Διότι έχει γραφεί: «Καὶ μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τοῦ Θεοῦ, ἐν ᾧ ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως(:Και μη λυπείτε με τα βρώμικα λόγια σας το Άγιο Πνεύμα του Θεού, με το οποίο σφραγιστήκατε και σημαδευτήκατε ως δικοί Του για την ημέρα της δευτέρας παρουσίας, όταν όλοι μας θα αποκτήσουμε την τέλεια απολύτρωση)»[Εφεσ.4,30]. Τι θα πει, λοιπόν, αγαπητοί, να διατηρήσετε τη Χάρη; Να γίνετε έτοιμοι να την υποδεχτείτε και όταν έρθει να προσπαθείτε να μην την διώξετε.
ΛΗ΄. Και Αυτός ο Θεός των όλων, ο Οποίος μίλησε μέσω των Προφητών, δια του Πνεύματός Του του Αγίου και Το εξαπέστειλε στους Αποστόλους, την ημέρα της Πεντηκοστής, σε αυτήν εδώ την πόλη, Αυτός και τώρα είθε να Το εξαποστείλει και προς εσάς. Και για τούτον τον σκοπό να μας διαφυλάξει και μας, εφόσον σε όλους μας έχει δώσει αυτήν την τόσο μεγάλη και ευεργετική Χάρη, ώστε πάντοτε να αποδίδουμε «τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος που είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστοήθεια, αγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια»[βλ. Γαλ. 5,22-23: «Ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος(:Ο καρπός όμως που παράγει το Άγιο Πνεύμα με τον φωτισμό και τη χάρη που χορηγεί στις ψυχές μας, είναι η αγάπη, η χαρά που προέρχεται από την αγαθή συνείδηση, η ειρήνη που είναι αχώριστη απ’ αυτήν, η ανοχή και η πλατιά καρδιά στις αδικίες που μας κάνουν οι άλλοι, η αγαθή διάθεση και καλοσύνη, η ευεργετική διάθεση και συμπεριφορά, η πίστη και η αξιοπιστία στα λόγια και τις υποσχέσεις μας, η πραότητα, η εγκράτεια σε οτιδήποτε πονηρό. Απέναντι στους ανθρώπους αυτούς που έχουν τις αρετές αυτές δεν ισχύει ο νόμος)»], ενωμένοι μέσα στην Εκκλησία Του με τον Ιησού Χριστό, που είναι ο Κύριός μας, δια του Οποίου και με τον Οποίο, μαζί με το Άγιο Πνεύμα, δόξα στον Πατέρα και τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,
επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη,φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
• «Κατηχήσεις Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων», σελ.514-547, εκδ. Ετοιμασία, Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Καρέας 1999.
• Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.
• Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.
• Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.
• Π.Τρεμπέλα, Το Ψαλτήριον με σύντομη ερμηνεία(απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τρίτη, Αθήνα 2016
• http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Biblia/Palaia_Diathikh.htm
• http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm
• https://www.agia-aikaterini-larissis.com/agia-grafi-palaia-diathiki/
• https://www.agia-aikaterini-larissis.com/agia-grafi-kaini-diathiki/
• http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddell-scott/index.html
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου