«Μια φορά ένα παιδί δευτέρας γυμνασίου ήρθε στο Καλύβι και χτύπησε το σιδεράκι στην πόρτα. Είχα ένα τσουβάλι γράμματα να διαβάσω, αλλά είπα, ας βγω να δω τι θέλει, διηγείται ο Άγιος Παΐσιος.
«Τι είναι, παλληκάρι;» του λέω.
«Αυτό είναι το Καλύβι του πατρός Παϊσίου; με ρωτάει. Θέλω τον πατέρα Παΐσιο».
«Αυτό είναι, αλλά αυτός δεν είναι εδώ. Πήγε να αγοράσει τσιγάρα», του λέω.
«Φαίνεται κάποιον πήγε να εξυπηρετήσει», μου λέει με καλό λογισμό.
«Για τον εαυτό του πήγε να τα αγοράσει, του λέω. Του είχαν τελειώσει και έκανε σαν τρελλός για τα τσιγάρα. Εμένα με άφησε εδώ μόνον μου και ούτε ξέρω πότε θα γυρίσει. Αν δω ότι αργεί, θα σηκωθώ να φύγω».
Βούρκωσαν τα μάτια του και με καλό πάλι λογισμό είπε: «Τον κουράζουμε τον Γέροντα».
«Τι τον θέλεις;», τον ρωτάω.
«Την ευχή του θέλω να πάρω», μου λέει. «Τι ευχή να πάρεις, μωρέ! Αυτός είναι πλανεμένος. δεν έχει χαϊρι. εγώ τον ξέρω καλά. Μην περιμένεις άδικα, γιατί, κι όταν γυρίσει, θα είναι νευριασμένος, ίσως είναι και μεθυσμένος, επειδή πίνει κιόλας».
Αλλά εκείνο έβαζε συνέχεια καλό λογισμό. «Τέλος πάντων, του λέω, εγώ θα περιμένω λίγο ακόμη, τι θέλεις να του πω;».
«Έχω ένα γράμμα να του δώσω, μου λέει, αλλά θα περιμένω να πάρω την ευχή του».
Είδατε; Ό,τι του έλεγα, το έπαιρνε με καλό λογισμό. Άλλοι τόσα διαβάζουν, κι εκείνο, παιδάκι δευτέρας γυμνασίου, να έχει τόσο καλούς λογισμούς! Να του χαλάς τον λογισμό και να βγάζει πιο καλό συμπέρασμα. Το θαύμασα! Πρώτη φορά είδα τέτοιο πράγμα!».
(*Ιερομονάχου Ισαάκ: Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου)
«Τι είναι, παλληκάρι;» του λέω.
«Αυτό είναι το Καλύβι του πατρός Παϊσίου; με ρωτάει. Θέλω τον πατέρα Παΐσιο».
«Αυτό είναι, αλλά αυτός δεν είναι εδώ. Πήγε να αγοράσει τσιγάρα», του λέω.
«Φαίνεται κάποιον πήγε να εξυπηρετήσει», μου λέει με καλό λογισμό.
«Για τον εαυτό του πήγε να τα αγοράσει, του λέω. Του είχαν τελειώσει και έκανε σαν τρελλός για τα τσιγάρα. Εμένα με άφησε εδώ μόνον μου και ούτε ξέρω πότε θα γυρίσει. Αν δω ότι αργεί, θα σηκωθώ να φύγω».
Βούρκωσαν τα μάτια του και με καλό πάλι λογισμό είπε: «Τον κουράζουμε τον Γέροντα».
«Τι τον θέλεις;», τον ρωτάω.
«Την ευχή του θέλω να πάρω», μου λέει. «Τι ευχή να πάρεις, μωρέ! Αυτός είναι πλανεμένος. δεν έχει χαϊρι. εγώ τον ξέρω καλά. Μην περιμένεις άδικα, γιατί, κι όταν γυρίσει, θα είναι νευριασμένος, ίσως είναι και μεθυσμένος, επειδή πίνει κιόλας».
Αλλά εκείνο έβαζε συνέχεια καλό λογισμό. «Τέλος πάντων, του λέω, εγώ θα περιμένω λίγο ακόμη, τι θέλεις να του πω;».
«Έχω ένα γράμμα να του δώσω, μου λέει, αλλά θα περιμένω να πάρω την ευχή του».
Είδατε; Ό,τι του έλεγα, το έπαιρνε με καλό λογισμό. Άλλοι τόσα διαβάζουν, κι εκείνο, παιδάκι δευτέρας γυμνασίου, να έχει τόσο καλούς λογισμούς! Να του χαλάς τον λογισμό και να βγάζει πιο καλό συμπέρασμα. Το θαύμασα! Πρώτη φορά είδα τέτοιο πράγμα!».
(*Ιερομονάχου Ισαάκ: Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου)
«Πᾶνος»
Βλέποντας το σχόλιο του αδερφού Σάμιου, πήρες αφορμή αδερφέ Πάνο να ανεβάσεις αυτό το ωραίο άρθρο του Αγίου Παϊσίου για την κατάκριση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πρέπει να κατακρίνουμε ότι ακούμε με τα αυτιά μας, αλλά ακόμα και αυτά που βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια, ακόμα και αυτά τα μάτια μας, πολλές φορές μας δίνουν ψευδείς ειδήσεις.
Θα γράψω όπως θυμάμαι μία διδακτική ιστορία.
Κάποτε στην άκρη του χωριού ζούσε ο μπάρμπα Θωμάς, καλοκάγαθος άνθρωπος αλλά πολύ φτωχός, χρωστούσε χρήματα σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Κάποια μέρα πέρασε ένας χωριανός από το σπίτι του και είδε μέσα στην αυλή του να υπάρχουν τούβλα άμμος και τσιμέντα.
Πηγαίνει αυτός στον κουρέα να κουρευτεί και του λέει του κουρέα: έμαθες ο μπάρμπα Θωμάς επισκευάζει το σπίτι του.
Μα αυτός δεν έχει να φάει του απαντάει ο κουρέας.
Πώς τα είδα με τα ίδια μου τα μάτια έχει οικοδομικά υλικά.
Συνεχίζεται...
Την άλλη μέρα πηγαίνει άλλος χωριανός στον κουρέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου λέει ο κουρέας: έμαθες για τον μπάρμπα Θωμά κάνει προέκταση το σπίτι του.
Μα αυτός έχει πάρει από παντού χρήματα για να ζήσει απαντάει ο χωριανός.
Και όμως του λέει ο κουρέας τελικά τα μάζευε για να μεγαλώσει το σπίτι του.
Και όταν έφυγε από τον κουρέα ο χωριανός στο δρόμο συνάντησε έναν υπάλληλο της πολεοδομίας.
Του λέει τα έμαθες για τον μπάρμπα Θωμά ότι χτίζει σπίτι.
Του απαντάει ο υπάλληλος της πολεοδομίας: εσύ που το γνωρίζεις;
Τον είδαν οι χωριανοί με τα ίδια τους τα μάτια!
Και εγώ που τον βοήθησα τόσες φορές, λέει ο υπάλληλος, αυτός τώρα χτίζει και παράνομο σπίτι.
Οπότε ξεκινάνε για το σπίτι του μπάρμπα Θωμά, στο δρόμο το μάθανε κι άλλοι χωριανοί και στο τέλος πήγαινε το μισό χωριό από πίσω, για το σπίτι του μπάρμπα Θωμά.
Όταν φτάσανε και είδε ο υπάλληλος της πολεοδομίας ότι υπήρχαν μόνο οικοδομικά υλικά, ρώτησε τον μπαρμπα Θωμά από πού τα αγόρασε.
Και τότε τους είπε ο μπάρμπα Θωμάς: ότι το προηγούμενο βράδυ πέρασε ένας χωριανός με το άλογο του και το κάρο, και έπεσε σε μία λακούβα η ρόδα του κάρου και έσπασε. Και βοήθησα τον άνθρωπο να βάλει τα υλικά του μέσα στην αυλή μέχρι να φτιάξει το κάρο του και να ρθει να τα πάρει.
Για αυτό ας μην εμπιστευόμαστε ούτε τα ίδια μας τα μάτια!
Γιατί μπορεί να μας οδηγήσουν στην κατάκριση.
Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη.
Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους.
Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο.
Αν σπείρεις συγχώρεση, θα θερίσεις συμφιλίωση.
Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις.
Αν σπείρεις υπομονή, θα θερίσεις βελτίωση.
Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα.
Αν σπείρεις εγωισμό, θα θερίσεις μοναξιά.
Αν σπείρεις περηφάνια, θα θερίσεις καταστροφή.
Αν σπείρεις πικρία, θα θερίσεις απομόνωση.
Αν σπείρεις κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς.
Αν σπείρεις αμαρτίες, θα θερίσεις ενοχές.