Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
«...Σουρούπωνε ὅταν ξαναμπήκαμε στὸ Μοναστήρι! Ἀφήσαμε τὸν Γέροντα νὰ ἀποσυρθεῖ γιὰ τὸν κανόνα του καὶ ἐμεῖς μὲ τὸν δόκιμο Β. κατευθυνθήκαμε στὸ ἀρχονταρίκι! Ἕνα ὑπέροχο τσάϊ τοῦ βουνοῦ μᾶς περίμενε σὲ ἕνα διπλανὸ καθιστικὸ ποὺ μᾶς φιλοξένησε γιὰ δυὸ περίπου ὧρες! Ὁ Β. μᾶς μιλᾷ μὲ λόγια ποὺ σταλάζουν χαρὰ καὶ μόνο! Πονεμένη, χαρμολυπημένη, ἀνόθευτη Χριστιανικὴ χαρά! Γιατί μόνο αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικὰ συνθέτουν τὴν ἀληθινή, τὴν μόνιμη, τὴν καλὰ στερεωμένη χαρὰ τοῦ Θεοῦ! Σὰν παιδί μᾶς κοιτᾷ καὶ μᾶς μεταδίδει αὐτὸν τὸν τόσο ἀσυνάντητο ενθουσιασμό του!...
...Τὰ παιδιὰ μὲ τίς καθαρὲς ψυχὲς καὶ τὴν χαρὰ τοῦ Ἁγίου Θεοῦ νὰ λαμποκοπᾷ στὰ μάτια τους! Ἕνα τέτοιο παιδί, εἴχαμε μπροστά μας ἐκεῖνο τὸ σούρουπο στὴν Σιμωνόπετρα! Ἕναν λαμπρὸ ἐπιστήμονα, σπάνιας μόρφωσης καὶ μὲ ἕνα ἐπιστημονικὸ μέλλον ποὺ διαγραφόταν μοναδικά! Κι ὅμως ἐκεῖνο τὸ παντοτινὸ παιδὶ θέλησε κάποια στιγμὴ ὅλα τὰ ἐφήμερα νὰ τὰ ἀφήσει πίσω του... ἕνα ὅμως θέλει παντοτινὰ νὰ τὸ συνεχίσει...
-Ξέρετε, ἤμουν στὸ ἐξωτερικὸ καὶ κάποια στιγμή μου γεννήθηκε ἡ ἐπιθυμία νὰ ἐπισκεφτῶ τὸ Ὄρος! Κάλεσα ἐδῶ λοιπὸν καὶ μίλησα μὲ ἕναν πατέρα. Θέλω νὰ ἔρθω Γέροντα! -Νὰ ἔρθεις παιδί μου, πότε ἐπιθυμεῖς; -Αὔριο γέροντα! -Αὔριο; Μά... Κατάλαβα ἀμέσως τὴν ἔκπληξή του, μιᾶς καὶ στὴν Σιμωνόπετρα λόγῳ τοῦ περιορισμένου ἀριθμοῦ τῶν ἐπισκεπτῶν, χρειάζεται ἀκόμα καὶ μῆνες πρὶν νὰ καλέσεις γιὰ φιλοξενία...μᾶλλον ὅμως κάτι θὰ αἰσθάνθηκε γιὰ τὸν πόθο μου καὶ μοῦ εἶπε:
...Τὰ παιδιὰ μὲ τίς καθαρὲς ψυχὲς καὶ τὴν χαρὰ τοῦ Ἁγίου Θεοῦ νὰ λαμποκοπᾷ στὰ μάτια τους! Ἕνα τέτοιο παιδί, εἴχαμε μπροστά μας ἐκεῖνο τὸ σούρουπο στὴν Σιμωνόπετρα! Ἕναν λαμπρὸ ἐπιστήμονα, σπάνιας μόρφωσης καὶ μὲ ἕνα ἐπιστημονικὸ μέλλον ποὺ διαγραφόταν μοναδικά! Κι ὅμως ἐκεῖνο τὸ παντοτινὸ παιδὶ θέλησε κάποια στιγμὴ ὅλα τὰ ἐφήμερα νὰ τὰ ἀφήσει πίσω του... ἕνα ὅμως θέλει παντοτινὰ νὰ τὸ συνεχίσει...
-Ξέρετε, ἤμουν στὸ ἐξωτερικὸ καὶ κάποια στιγμή μου γεννήθηκε ἡ ἐπιθυμία νὰ ἐπισκεφτῶ τὸ Ὄρος! Κάλεσα ἐδῶ λοιπὸν καὶ μίλησα μὲ ἕναν πατέρα. Θέλω νὰ ἔρθω Γέροντα! -Νὰ ἔρθεις παιδί μου, πότε ἐπιθυμεῖς; -Αὔριο γέροντα! -Αὔριο; Μά... Κατάλαβα ἀμέσως τὴν ἔκπληξή του, μιᾶς καὶ στὴν Σιμωνόπετρα λόγῳ τοῦ περιορισμένου ἀριθμοῦ τῶν ἐπισκεπτῶν, χρειάζεται ἀκόμα καὶ μῆνες πρὶν νὰ καλέσεις γιὰ φιλοξενία...μᾶλλον ὅμως κάτι θὰ αἰσθάνθηκε γιὰ τὸν πόθο μου καὶ μοῦ εἶπε:
Θὰ μιλήσουμε ξανὰ σὲ μισὴ ὥρα... τὴν ἑπόμενη μέρα μὲ τὸ ἀεροπλάνο ἔφτασα Ἑλλάδα καὶ σὲ λίγες ὧρες ἤμουν ἐδῶ! Μόλις μπῆκα μέσα δὲν βρῆκα κανέναν!
Μπῆκα νὰ προσκυνήσω μόνος μου στὸ Καθολικὸ καὶ ἀκινητοποιήθηκα μπροστὰ σὲ μιὰ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ μας! Ἐγὼ εἰμὶ ἡ Ἀλήθεια ἔλεγε! Δὲν χρειάστηκα τίποτε ἄλλο ἀδελφοί μου! Αὐτὸ ἦταν! Ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα βρίσκομαι ἐδῶ! Πᾶνε σχεδὸν τρία χρόνια! ἐμένα ξέρετε ὡς τώρα ἡ ζωὴ μου ἦταν ἡ ἐπιστημονικὴ ἔρευνα! Στὸν ἔξω κόσμο ἡ προσευχὴ ἔμοιαζε σὰν πάρεργο! Ἐδῶ οἱ ὅροι παραλλάχτηκαν μὲ ἕναν θαυμαστὸ τρόπο! Ἐργασία ἡ προσευχὴ καὶ ἡ ἔρευνα συνεχής, ἀλλὰ μέσα μας! Ἐπίμονη καὶ ἐπίπονη ὥσπου νὰ βγοῦν τὰ πρῶτα συμπεράσματα! Καὶ τότε, Ἄχ Θεέ μου, τί ἀνακαλύπτεις ὅταν ἐρευνᾷς τὰ τρίσβαθά σου! Ἕναν πραγματικὸ βόρβορο, ἕναν λασπερὸ καὶ ἀκάθαρτο βοῦρκο! Καὶ ἔπειτα ξεκινᾷ ἡ πάλη γιὰ τὸν καθαρισμό, τὴν θεραπεία ...
Τὴν στιγμὴ ποὺ αὐτὲς οἱ τελευταῖες γραμμὲς γράφονται ὁ λαμπρὸς ἐπιστήμονας, ὁ ἐρευνητὴς ἀκούει τὸ Χαῖρε Μοναχέ, τὸ ψαλτοτράγουδο τῶν Σιμωνοπετριτῶν... τὸν ἐνδύουν μὲ τὸ μοναχικὸ τριβώνιο καὶ τὸν καλωσορίζουν στὴν μονὴ ὡς πατέρα Λ! Πλέον ἡ σπουδή του θὰ συνεχιστεῖ στὸ ἐργαστήρι τῶν ἀρετῶν, ἕνα κελλάκι ἀπέριττο κατάγιομο ἀπό ἐπιφωτιστικά συγγράμματα, συνδεδεμένο μὲ Οὐράνια νηπτικὰ τμήματα ἐφαρμοσμένων ἐρευνῶν πάνω στὰ ἄδυτα τῆς αἰώνιας ψυχῆς. Μόνο ποὺ ἐδῶ δὲν εἶναι ἀπαραίτητα τὰ τεκμήρια, μὰ μόνο πίστη χρειάζεται γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ τὸ ἀκατάληπτο μόνο ἀληθές! Δὲν ἐρευνᾷται τὸ μυστήριο, μὰ μόνο ἡ δαιδαλώδης ψυχὴ ἀνιχνεύεται! Δὲν θὰ ξεχάσω ποτὲ τὴν χαρὰ τοῦ Σιμωνοπετρίτη... Ἐρευνητῆ ὅσο ζῶ! Θεέ μου πῶς ἀντέχεται τόση χαρά! Εὔχομαι σύντομα νὰ τὸν συναντήσω καὶ νὰ πάρω τὴν εὐχὴ τοῦ ὡς Ἱερωμένου...»
Τὴν στιγμὴ ποὺ αὐτὲς οἱ τελευταῖες γραμμὲς γράφονται ὁ λαμπρὸς ἐπιστήμονας, ὁ ἐρευνητὴς ἀκούει τὸ Χαῖρε Μοναχέ, τὸ ψαλτοτράγουδο τῶν Σιμωνοπετριτῶν... τὸν ἐνδύουν μὲ τὸ μοναχικὸ τριβώνιο καὶ τὸν καλωσορίζουν στὴν μονὴ ὡς πατέρα Λ! Πλέον ἡ σπουδή του θὰ συνεχιστεῖ στὸ ἐργαστήρι τῶν ἀρετῶν, ἕνα κελλάκι ἀπέριττο κατάγιομο ἀπό ἐπιφωτιστικά συγγράμματα, συνδεδεμένο μὲ Οὐράνια νηπτικὰ τμήματα ἐφαρμοσμένων ἐρευνῶν πάνω στὰ ἄδυτα τῆς αἰώνιας ψυχῆς. Μόνο ποὺ ἐδῶ δὲν εἶναι ἀπαραίτητα τὰ τεκμήρια, μὰ μόνο πίστη χρειάζεται γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ τὸ ἀκατάληπτο μόνο ἀληθές! Δὲν ἐρευνᾷται τὸ μυστήριο, μὰ μόνο ἡ δαιδαλώδης ψυχὴ ἀνιχνεύεται! Δὲν θὰ ξεχάσω ποτὲ τὴν χαρὰ τοῦ Σιμωνοπετρίτη... Ἐρευνητῆ ὅσο ζῶ! Θεέ μου πῶς ἀντέχεται τόση χαρά! Εὔχομαι σύντομα νὰ τὸν συναντήσω καὶ νὰ πάρω τὴν εὐχὴ τοῦ ὡς Ἱερωμένου...»
Νώντας Σκοπετέας
«Ὅσο ἀνασαίνω θὰ διψῶ!»(Ἄγ. Όρος2018, ἀπόσπασμα)
«Ὅσο ἀνασαίνω θὰ διψῶ!»(Ἄγ. Όρος2018, ἀπόσπασμα)
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου