Η μόνη ορατή λύση - π. Φώτιος Βεζύνιας

Γράφει ο π. Φώτιος Βεζύνιας

    Πέρασε αρκετός καιρός, από την Σύνοδο της Κρήτης, και δυστυχώς οι υποστηρικτές της δεν μπορούν να καυχώνται για τα αποτελέσματα της συνόδου, μα κυρίως δεν μπορούν να καυχώνται  για τη  «Νέα Εκκλησιολογία» που εισήχθη δια της Συνόδου αυτής, στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

   Η Σύνοδος της Κρήτης δια των κειμένων της, εις άλλα σημεία αμέσως, εις άλλα εμμέσως, δεν αρκείται στο να κηρύξει μόνο, αλλά θεσμοθετεί την παναίρεση του οικουμενισμού μέσα στην Εκκλησία. Το γεγονός αυτό είναι  ολέθριο, και μόνο θλίψη αισθάνεται η κάθε Ορθόδοξη ψυχή όταν αναλογιστεί, ότι Πανορθοδόξως εγκαθίσταται δια της Συνόδου της Κρήτης, η κακοδοξία. Αυτής της  κακοδοξίας είναι πλέον εμφανή τα σημεία της επιδράσεώς της στην Εκκλησιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

   Γράφτηκαν και δημοσιεύθηκαν και πριν την Σύνοδο της Κρήτης, και μετά, κείμενα και άρθρα Ιεραρχών, κληρικών, εγκρίτων θεολόγων, Πανεπιστημιακών καθηγητών τα οποία έχουν πάρει την πρέπουσα καθένα θέση, στις καρδιές του πληρώματος της Εκκλησίας. Αναπτύχθηκε, και συνεχίζει να αναπτύσσεται, η δέουσα δυναμική, ώστε να οδηγηθούμε πανορθοδόξως, «Κελεύσματι Θεϊκώ», σε Οικουμενική Σύνοδο η οποία  θα καταδικάσει τον οικουμενισμό και την αιρετική σύνοδο της Κρήτης.

    Αν «..ἐκ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται. (Ματθ. ιβ,33)»  και «οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν. (Ματθ. ζ,18)», τότε το δένδρο της συνόδου της Κρήτης πρέπει να αποκοπεί και να απορριφθεί λόγω κακοκαρπίας.

    Εμείς βέβαια, έτσι ακούμε να ομιλεί η καρδιά μας, άλλοι όμως συνεχίζουν την πορεία τους, υπηρετώντας μέρα με την μέρα, ενσυνείδητα ή ασυνείδητα ο Θεός θα κρίνει,  τον τελικό σκοπό των σκοτεινών δυνάμεων, που είναι η δια της παναιρέσεως του οικουμενισμού επικράτηση της πανθρησκείας.

    Είχαμε  λοιπόν την «βεβαιότητα» ότι κάπως έτσι θα συνεχιζόταν ο «αγώνας», κάτω δηλαδή από τις συνθήκες που έδειχναν να διαμορφώνονται. Μα ένα άλλο πρόβλημα προέκυψε. Και το πρόβλημα αυτό φέρει το όνομα «Ουκρανικό Αυτοκέφαλο».  Είναι περιττό να επαναλάβουμε τις θέσεις μας έναντι του Ουκρανικού Αυτοκεφάλου. Εν περιλήψει θεωρούμε ότι κακώς επενέβη το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Ουκρανία, περιοχή που ανήκε και ανήκει στην δικαιοδοσία της Ρωσικής Εκκλησίας.

   Και για το θέμα αυτό γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά. Δεν χρειάζεται πλατειασμός επί θεμάτων που έχουν αναλυθεί τόσο, που μόνο κάποιος κακόβουλος και υστερόβουλος τα θεωρεί ακατανόητα. Είναι αχαρακτήριστοι εκείνοι, ιδίως οι εκ των του ηλεκτρονικού τύπου, οι οποίοι δημιουργούν φοβικό περιβάλλον, επιτιθέμενοι αισχρώς εναντίον της Αλήθειας, εφαρμόζοντας το ποδοσφαιρικό σλόγκαν «η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα».

     Όμως ή ροή των γεγονότων, μας οδηγεί στο να καταστήσουμε γνωστούς κάποιους προβληματισμούς μας και σκέψεις.  Τα γεγονότα για τα οποία κάνουμε λόγο είναι κατά σειρά, η Έκτακτη  Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 12 Οκτωβρίου 2019, το Πατριαρχικό Συλλείτουργο της Θεσσαλονίκης, η επίσκεψη του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στο Άγιο Όρος, η ντε φάκτο αναγνώριση της νέας Ουκρανικής «εκκλησιαστικής» δομής, δι’ έργων, και γραμμάτων του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, και ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές η αγωνιώδης κραυγή του Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ, προς πραγματοποίηση  Πανορθοδόξου Συνόδου στην οποία θα αντιμετωπισθεί το Ουκρανικό με τον σωστό τρόπο.

   Η Έκτακτη Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος με την τελική ανακοίνωσή της… μας άφησε με ένα μεγάλο ερώτημα.. «Πήραν οι Ιεράρχες μας τελικά κάποια απόφαση;» Το ερώτημα καθίσταται αγωνιώδες, στην προσπάθεια να διαβάσουμε «πίσω από τα γράμματα».. ύστερα και από την «διαβεβαίωση» του Σεβασμιωτάτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ, περί της μη υπάρξεως ψηφοφορίας.

   Δυστυχώς και η ανακοίνωση της Ιεραρχίας της Ρωσικής Εκκλησίας Σιβυλλική. Τι θέλουν να πουν οι αδελφοί της Ρωσικής Εκκλησίας; Δηλαδή σε ποιον κανόνα στηρίζονται και χωρίζουν την στάση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος σε ατομικές και προσωπικές «κοινωνίες» με τους σχισματικούς; Από την στιγμή που Σύνοδος αποφασίζει, « διά ψηφοφορίας ή όχι» αυτό είναι άλλο θέμα, δεν είναι φυσικό επακόλουθο να έχουμε μία γραμμή από όλους τους Ιεράρχες; Και οι μεν συμφωνούντες με την απόφαση έχουν και την πλειοψηφία, οι δε διαφωνούντες, επειδή μειοψηφούν, κάνουν υπακοή. Εκτός κι αν η πλειοψηφία κήρυξε αντικανονικές αποφάσεις οπότε εφαρμόζουν οι διαφωνούντες όλα τα νόμιμα μέσα. Αν επίσης έχει κηρυχτεί  και κάτι αιρετικό, τότε εφαρμόζεται «αυθωρεί», όπως είπε ο Σεβασμιώτατος Πειραιώς ο 15^ος  κανόνας της ΑΒ συνόδου.  Οι κανόνες είναι σαφείς. Γιατί οι εφαρμόζοντες τους Ιερούς κανόνες γίνονται «συστηματικά» ασαφείς; Ποιός άγιος πατέρας κατά την έκφραση δογματικού λόγου ή λόγου επί των Ιερών Κανόνων διακρίνεται για την ασάφεια του λόγου; Ουδείς.

   Να πούμε συμπληρωματικά ότι ορθώς έπραξε το Πατριαρχείο Μόσχας με την περί μη κοινωνίας απόφασή του, (11ης Σεπτεμβρίου 2018) ( Ρομφαία ) προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το ίδιο υποστηρίζουμε και για την απόφαση  του Πατριαρχείου Σερβίας (6^η Φεβρουαρίου 2019) (Ρομφαία). Σαφώς η στάση των υπολοίπων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών κρίνεται σημαντική, αλλά δυστυχώς «αναποτελεσματική» όσον αφορά στην αποφυγή του επερχόμενου σχίσματος. Εν ονόματι της «ενότητος», επικρατεί το αβυσσώδες σχίσμα; Τι λοιπόν πρέπει να γίνει;

   Ταπεινά καταθέτουμε πως η μόνη ορατή λύση για το  Ουκρανικό θέμα διέρχεται μέσα από «την ορθή αντιμετώπιση» της κακοδοξίας της συνόδου της Κρήτης. Και γινόμαστε σαφείς. Το μόνο όπλο που μας παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες για να αποφευχθούν τα σχίσματα στην Εκκλησία είναι η εφαρμογή του 15^ου Κανόνα της ΑΒ Συνόδου. Έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι, όσοι συμμετείχαν και υπέγραψαν τα κείμενα της Κρήτης, κήρυξαν την αίρεση του οικουμενισμού γυμνή τη κεφαλή. Επομένως ήρθε ο καιρός να τεθεί σε εφαρμογή ο 15^ος Κανόνας της ΑΒ Συνόδου.  

    Στην Ορθόδοξη Εκκλησία οι Άγιοι Πατέρες δεν άφησαν κενά. Όλα αντιμετωπίζονται.  Είναι καιρός να κατανοήσουν οι κατέχοντες τους θρόνους, ότι  εκτός από θρόνων διαδόχους… τους θέλουμε και τρόπων μετόχους… Ο 15^ος Κανόνας της ΑΒ συνόδου δεν θεσπίσθηκε για να αυξήσει τον αριθμό των σχισμάτων. Ακριβώς μάλιστα για το αντίθετο. Δηλαδή για να αντιμετωπισθούν τα πολλά σχίσματα της περιόδου εκείνης.    

   Με τον τρόπο αυτό, και ακολουθώντας την γραμμή των Αγίων Πατέρων, θα οδηγηθούμε σε πανορθόδοξο σύνοδο με θέμα την καταδίκη της Κρήτης, την καταδίκη του οικουμενισμού, την επίλυση του Ουκρανικού, και τέλος το ξεκαθάρισμα… «Συνοδικώ τω τρόπω» πλέον, για το αν και κατά πόσο μπορεί ή δεν μπορεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο να ενεργεί κατά το πρότυπο του «Αγαπημένου εν Ρώμη αδελφού» του «αλάθητου»  «Πάπα».

   Τα εισαγωγικά στις δύο τελευταίες λέξεις τα βάζουμε, επειδή ακριβώς ο εκ της Ρώμης αγαπημένος αδελφός, ούτε αλάθητος, μα ούτε και Πάπας είναι.-

1-11-2019

π. Φώτιος Βεζύνιας

 «Πᾶνος»