Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2022

Νώντας Σκοπετέας: Χῶμα καί Χριστός...καθρέφτης κι Οὐρανός...

 

-Τί σχέση ἔχει αὐτὸ μὲ τὸν Χριστό; Μὴ τὰ συνδέεις ὅλα μαζί Του! Αὐτὸ εἶναι κάτι ἐντελῶς ἀσυναφές!

-Μόλις συνειδητοποιήσεις, πὼς ὅλα ξεκινοῦν καὶ τελειώνουν ἀπὸ Ἐκεῖνον καὶ σὲ Ἐκεῖνον, τότε θὰ μπορέσεις νὰ δεῖς! Τώρα τὰ μάτια τῆς ψυχῆς σου.... εἶναι κλειστά!

-Μὰ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ συζητᾶμε γιὰ ἕνα τέτοιο θέμα καὶ ἐσὺ νὰ μοῦ προβάλλεις σὰν αἰτία τὸ ὅτι δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς στὸ κέντρο τῆς ζωῆς μου;  Ἐσὺ σὲ ὅλα,  μὰ σὲ ὅλα βάζεις πρῶτα τὸν Χριστό;


Εἶναι ἕνας...κοινὸς  διάλογος, ἴσως καὶ μὲ τὴν ἄγρυπνη συνείδησή μας,  αὐτὸς ποὺ σᾶς μεταφέραμε ἀδελφοί μου,  μὲ ἀφορμὴ ὅλα αὐτὰ τὰ ζοφερὰ ποὺ διάγουμε! Προβληματισμοί , διλήμματα, αὐτοεκβιαστικὰ τίς περισσότερες φορές, ἑκούσια... ἀδιέξοδα! Εἰλικρινὰ προβληματιζόμαστε πολύ, ὅταν σὲ διάφορα ἀπὸ τὰ παραπάνω ἀκοῦμε: Αὐτὸ τὸ θέμα δὲν εἶναι πνευματικό! Μὰ ὅλα εἶναι πνευματικά! Τὰ πάντα ἔχουν αὐτὴν τὴν διάσταση! Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰω. 15:5) λέει ὁ Χριστὸς μας σὲ ὅλους ἐμᾶς ἀσίγαστα καὶ αἰώνια! Τὰ πάντα ἀπὸ Αὐτὸν καὶ σὲ Αὐτόν! Τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός! ( Κόλ.3,11)  γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν ἐπιστολή του πρὸς Κολοσσαείς! ...τὰ πάντα δι᾿ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται· ..... καὶ αὐτός ἐστι πρὸ πάντων, καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε...( Κόλ.1,16-17)

Ὁ Θεῖος Παῦλος τὰ εἶπε! Ἐσὺ ἀδελφέ μου, ταλαίπωρε ἑαυτέ μου τὰ βιώνεις; Τὸν ἔχεις τὸν Χριστὸ Πατέρα, ἀρχὴ καὶ τέλος καὶ κέντρο τῆς βιωτῆς σου; Ἔτσι θέλεις νὰ πιστεύεις;

Θὰ  σᾶς διηγηθοῦμε μιὰ ἀπάντηση ποὺ μᾶς ἐστάλῃ γιὰ νὰ μᾶς προσγειώσει, ὅταν στὸ πολὺ κοντινὸ παρελθόν, ἀναρωτηθήκαμε γιὰ τὸ ἂν ὁ Χριστὸς δεσπόζει στὴ ζωή μας! Πρόσφατα λοιπὸν σὲ μιὰ συνεργασία ποὺ εἴχαμε μὲ ἀγαπητὴ συνάδελφο στὴν ὑπηρεσία ποὺ ἐργαζόμαστε, θελήσαμε νὰ ἀναγνώσουμε τὸν ἀριθμό, τὴν ταυτότητα μιᾶς ἀναρτημένης πράξης, μιᾶς ἀπόφασης στὸ διαδίκτυο. Ξεκινήσαμε λοιπὸν νὰ ἐκφωνοῦμε γράμματα καὶ ἀριθμούς, ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ καθαρὰ καὶ μὲ εὔηχο τρόπο, ὥστε νὰ ἀποφευχθοῦν τυχὸν λάθη. Τὰ σύμφωνα γράμματα, ἐπειδὴ εἶναι εὔκολο νὰ παρακουστοῦν, πάντοτε συνηθίζουμε νὰ λέμε μαζί τους καὶ μιὰ συνοδὴ  λέξη ποὺ ξεκινᾷ ἀπὸ αὐτὰ γιὰ ἀσφάλεια. Λέμε Φ ὅπως φωτιά, Ψ ὅπως ψωμί, Ξ ὅπως ξύλο κ.ὅ.κ.  Μέσα στὴν ταυτότητα ἐκείνου τοῦ ἐγγράφου,  ὑπῆρχε καὶ τὸ γράμμα Χ. Στὸν εἱρμὸ τῆς ὑπαγόρευσης λοιπόν,  εἴπαμε μεταξὺ τῶν ὑπολοίπων γραμμάτων καὶ τὸ Χ ὅπως χῶμα! Ἡ συνάδελφος σταμάτησε καὶ μᾶς κοίταξε ἀπορημένη. Τότε ἐμεῖς ἐπαναλάβαμε:  -Χ ὅπως χῶμα! γιατί σταμάτησες; Χαμογέλασε ἐκείνη καὶ μᾶς διαβίβασε τὸ μήνυμα γροθιὰ στὸ στομάχι τοῦ ἐγώ μας!

-Σταμάτησα, γιατί περίμενα νὰ πεῖς Χ ὅπως Χριστός!

Λάβαμε τὴν ἀπάντηση! Γιὰ νὰ γυρίσει ὁ ἥλιος θέλει δουλειὰ πολύ! Γιὰ νὰ σταθεῖ ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὁ Χριστὸς στὸ κέντρο, θέλει δουλειὰ καὶ ἀγῶνα ὡς τὴν τελευταία μας ἀναπνοή! Δὲν ἦταν τυχαία ἡ ἐπιλογὴ τῆς λέξης χῶμα! Ὅ,τι πιὸ κοντινό σὲ ἐμᾶς τὸ χῶμα! Αὐτὸ τὸ χωμάτινο, τὸ χοϊκό, τὸ σάρκινο τοῦ κόσμου, τοῦ ἐχθροῦ τῆς ψυχῆς! Ὁ πρῶτος Ἀδὰμ δεσπόζει! Ὁ Δεύτερος, ὁ Νέος  Ἀδὰμ τίς περισσότερες φορὲς μπαίνει στὸ περιθώριο, στὴ γωνιὰ σὲ ἕνα προσκυνητάρι, στὰ σύννεφα! Ὁ ἐξαπατηθείς, χωματένιος, ψυχικὸς  ἄνθρωπος  μὲ τὰ ἀπονεκρωμένα πνευματικά του αἰσθητήρια, ὁ θνητὸς καὶ φθαρτός, ὁ ὑποδουλωμένος, στὰ ἀμετάνιωτα πάθη, ὁ νεκρὸς καὶ ἀπολωλώς, ὁ καθρέφτης μας!



Ὁ ἄλλοτε ἄσωτος καὶ ἀναζήσας, ὁ ἀλλοιωμένος ἀπὸ τὸν Θεῖο Ἔρωτα πνευματικός, ἐπουράνιος ἄνθρωπος μὲ τὴν πολυόμματη ψυχή, ἐν μετανοίᾳ καὶ ἐξομολογήσει, σύναιμος καὶ σύσσωμος Χριστοῦ, ὁ Οὐρανός μας!

Χῶμα καὶ Χριστός! Στὴν παλαίστρα τῆς αἰώνιας ἀπολύτρωσης! Ὅπως μᾶς τὸ μεταφέρει ξανὰ ὁ Θεῖος Παῦλος στὴν πρώτη πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολή του:

....ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς  χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ.  οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καὶ οἱ χοϊκοί, καὶ οἷος ὁ ἐπουράνιος, τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι.  καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου.( Ἀ΄κορ.15,47-49)

Καὶ καθὼς φορέσαμε σὰν ἄλλο ροῦχο τὴν φορεσιὰ τὴν χωμάτινη, ἔτσι θὰ ἐνδυθοῦμε ξανὰ τὴν χιονοφεγγαρόφωτη στολὴ τῆς ψυχῆς, τὴν πρώτη καὶ βγαλμένη φορεσιά, τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουράνιου ἀνθρώπου. Ἐκεῖνος ὁ σπλαχνικὸς Πατέρας στὸ κέντρο! Πρώτη θύμηση, πρώτη καταφυγή, πρώτη ἀναζήτηση! Χωρὶς Χριστὸ Κύριο καὶ Ἀρχηγό, ἕνα τίποτα, χῶμα ξερὸ καὶ ἄνυδρο γεμᾶτο ζιζάνια! Τὸ Χ καὶ τὸ Ψ,  δεσπόζοντα ὅπως τὸ χῶμα καὶ τὸ ψέμα!

Ὁ Χριστὸς παντοῦ! Καὶ τὸ Φ τοῦ φόβου ...οὐδαμοῦ!

Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή .


«Πᾶνος»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου