Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2022

Τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν ὅμαιμὸν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεὰ τε ὁμότροπα.

 
Τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν ὅμαιμὸν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ 
θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεὰ τε ὁμότροπα.
 

ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ…..

Ἰδιαίτερα μὲ συγκίνησε καὶ ἐμένα καὶ τοὺς ἀναγνῶστες μας τὸ ἀνεπανάληπτο ποίημα τῆς μικρῆς μαθήτριας Εὐαγγελίας Λάππα. Τῆς Ἑλληνίδας πατριώτισσας, ποὺ μᾶς παραδίδει μαθήματα ἱστορίας καὶ φιλοπατρίας καὶ εἶναι παράδειγμα πρὸς μίμηση γιὰ τὴν νέα γενιὰ τῶν Ἑλληνοπαίδων μας. ΕΥΓΕ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΣ!!!!
 
Ἐπειδὴ τιμᾷ ἰδιαίτερα καὶ συγκινητικὰ τὴν Ἑλληνικὴ Κύπρο καὶ κατὰ προέκταση καὶ ἐμένα τὸν ἄσημο μὲ ἀναφορά της στὸ ὄνομά μου, θὰ ἐπισημάνω στὴν ἀγαπημένη μικρή μου φίλη ὅτι ἀρκοῦσε ἡ τιμὴ σὲ αὐτοὺς ποὺ ἂν καὶ γνώριζαν ὅτι οἱ μύριοι βάρβαροι θὰ περάσουν, φύλαξαν Θερμοπύλες. Καὶ περισσότερη τιμή τους πρέπει!
 
Τιμῆς ἕνεκεν, ἀφιερώνω καὶ ἐγὼ δύο λυρικά-ἐπικὰ ποιήματα σὲ ΟΛΟΥΣ τοὺς ἐθνομάρτυρές μας Ἕλληνες τῆς Κύπρου καὶ Ἑλλαδίτες ἀδελφούς, ποὺ τὴν ζωή τους πρόσφεραν ἀντίδωρο θυσίας καὶ ἀθανασίας καὶ ἔπεσαν ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος. Μεταξὺ αὐτῶν καὶ ὁ ἥρωας ἀδελφός μου, στενοὶ μου συγγενεῖς καὶ φίλοι συμπολεμιστές. ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ!
 
Ἀντώνιος Ἀντωνᾶς.
 
ΣΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΝΗΜΑΤΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΠΟΥ ΠΑΝ ΣΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ.....
 
Καὶ ἐσὺ ἀδελφὲ Ἕλληνα, σὰν ὁ δρόμος σου,
στὴ Κύπρο σ᾿ ὁδηγήσει, μαζί σου φέρε,
τὸν «Κάλχα», ποὺ τὴν Κύπρο, ἐθυσίασε
καὶ ποτὲ στὰ ματωμένα κυπριακά,
χώματα, τὸ πόδι δὲν ἐπάτησε,
γιὰ νὰ ἐξιλεωθεῖ, νὰ τὰ προσκυνήσει,
φόρο τιμῆς ν᾿ ἀποδώσει καὶ νὰ τὰ τιμήσει. 
Καὶ ὅταν ὁ θύτης Ἀρχιερέας, ρωτήθηκε,
στὴ πολύπαθη Κύπρο, ἂν θὰ πάει,
ρητὰ ἀρνήθηκε καὶ ἀπὸ ντροπή, τύψεις,
ἀλλὰ κι᾿ ὀδύνη, ἔσκυψε τὸ κεφάλι..... 
Λευτεριᾶς καὶ αὐτοθυσίας, θὰ βρεῖς,
μονοπάτια, μοναχικὲ Ἕλληνα ἀδελφέ,
ποὺ ἀπὸ μακριὰ ἦρθες, Ἑλληνικὲς σημαῖες,
ἀπὸ σφαῖρες, διάτρητες, φθαρμένες,
μισοσβησμένα συνθήματα τῆς Ἕνωσης,
σ᾿ ἐρειπωμένα μετερίζια, ἀντίστασης κι᾿ ἐλευθερίας.
 
Τὰ μονοπάτια ὁδηγοῦν σὲ Θερμοπύλες,
στὰ «ἐλεύθερα φυλακισμένα μνήματα». 
Καὶ ὅταν διαβάτη Ἕλληνα θὰ φτάσεις,
στὰ μνήματα τὰ φυλακισμένα,
σ᾿ αὐτὸν τῆς Κύπρου τὸν ἱερὸ χῶρο,
τὴν ἀγχόνη κοίταξε καὶ ἐσὺ κατάματα,
τοὺς σταυρούς, τῶν ἡρώων Κυπραίων ἄγγιξε. 
Δὲν θ᾿ ἀντέξεις, θὰ λυγίσεις, ρίγη,
ἀναφιλητά, τὰ δάκρυα σου ποτάμια,
λάβας θὰ ρέουν, θὰ σὲ καῖνε,
θ᾿ ἀχνίζουν πέφτοντας στό
καθαγιασμένο χῶμα τῶν θαμμένων ἡρώων. 
Καὶ νοερὰ θὰ ἀκοῦς, τὰ ποιήματά τους,
π᾿ ἀπάγγελλαν καὶ τὰ ἐμβατήρια,
π᾿ ἀλύγιστα περήφανα τραγουδοῦσαν..,
ἀκόμη καὶ στὸ ἰκρίωμα, δὲν λυγοῦσαν,
ὅταν τὴν νεκρικὴ θηλειά, τοὺς περνοῦσαν. 
Καὶ τὸν ἐθνικὸ ὕμνο θ᾿ ἀκοῦς,
ποὺ τίς τελευταῖες τους στιγμές,
στὰ χείλια εἶχαν καὶ ὑμνοῦσαν.... 
Καὶ ὅταν ἀδελφὲ Ἕλληνα,
στὴν Ἑλλάδα, ἐπιστρέψεις, τὸ μήνυμα δῶσε, 
«Ὦ Ξεῖν ἀγγέλλειν...., τοῖς Ἐλλήσιν,
ὅτι ἡ Κύπρος ἐγκαταλείφθηκε,
ποτέ της δὲν λιποψύχισε καὶ δὲν ἡττήθηκε!»
 
Ἑλληνικὲς Θερμοπύλες φύλαττε,
..τοῖς κείνων ρήμασι πειθόμενη...»,
πάντα μὲ ἡρωισμὸ καὶ αὐτοθυσία,
μόνη κ᾿ ἔρμη, χρυσοπράσινο φύλλο,
τῶν κυμάτων ἕρμαιον ριγμένο,
στὸ φουρτουνιασμένο μακρινὸ πέλαγος..... 
Ἡ Κύπρος, θ᾿ ἀναστηθεῖ διαβάτη ἀδελφὲ Ἕλληνα.
Σ᾿ ὅλους τοὺς χαλεποὺς αἰῶνες,
ποτέ της δὲν ἐλύγισε
βάρβαρους κατακτητές,
ποτέ της δὲν προσκύνησε! 
Μισοσβησμένα συνθήματα,
ὕμνους Ἑλληνισμοῦ καὶ Ἕνωσης,
διαβάτη Ἕλληνα στὴ Κύπρο,
θὰ συναντοῦσες. 
Τώρα, συνθήματα δὲν θὰ δεῖς,
θυσία ἀπ᾿ τὸν Κάλχα,
σὲ ἑλληνικοὺς βωμοὺς ἐγίναν,
μαζὶ μὲ τὰ προδομένα ὄνειρα χαθήκαν. ΑΑ
 
 
Οἱ νεκροί μας ἀδελφοὶ ἥρωες. Ἐσχάτη Ἱκεσία.

Ἡ μέρα ἐσκοτείνιασε,
ὁλικὴ ἔκλειψη ὁ ἥλιος ἔχει..
Μαῦροι καπνοὶ ὑψώνονται,
τοὺς οὐρανοὺς καλύπτουν.
Τὰ λεύτερα πουλιὰ τὰ θεόθρεφτα,
τῆς Κύπρου, μαζὶ μὲ τὰ περιστέρια,
μαυρισμένα, φοβισμένα φεύγουν.
Φεύγουν τὰ εἰρηνικὰ ἄσπρα περιστέρια,
φεύγουν, φεύγουν τρομαγμένα.
Μαῦρα κοράκια, νεκρικά, σὰν χάροντες,
πετοῦν πιά, στοὺς οὐρανούς μας μένουν,
μαζὶ μὲ τὰ τουρκικὰ ἀεροπλάνα,
ποὺ βόμβες σὲ γυναικόπεδα σπέρνουν.
Ἡ νύχτα ποὺ φεγγαρόφωτη ἦταν,
μ᾿ολόγιομο λαμπρὸ φεγγάρι,
κακὸς οἰωνός, ἔκλειψη εἶχε καὶ αὐτό.
Μαύρισ᾿ ἡ νύχτα, ἀβυσσαλέο σκότος,
χάθηκαν τὸ φεγγάρι καὶ τ᾿ ἀστέρια.
Οἱ Κύπριοι ἥρωες, ὄρθιοι τὰ τάνκς,
μὲ τὰ παλιὰ μαρτίνια πυροβολοῦν.
Τὰ τούρκικα τάνκς τοὺς κανονιοβολοῦν,
μ΄ αὐτοὶ μένουν στὶς θέσεις τους ἀκλόνητοι,
ποὺ ἡ πατρίδα, τοὺς ὅρκισε, νὰ ὑπερασπιστοῦν,
ποτὲ μὴν κάνουν πίσω, οἱ ριζωμένοι βράχοι.
«Τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάττω παραδόσω»,
ὁρκιστήκανε καὶ τὸν ὅρκο τὸν τιμήσανε.
Πληγωμένα κατακαμένα, τὰ οὐρανόφταστα,
παλληκάρια, πεισματικὰ ὄρθια συνεχίζουν νάναι.
Ἡρωικὰ νὰ πολεμοῦν, τὰ τιμημένα,
σκαλοπάτια ἀνεβαίνοντας τῆς λευτεριᾶς.
Ἀπὸ τὰ τὰνκς περικυκλώθηκαν,
ἀλλὰ ποτὲ δὲν παραδόθηκαν.
Καὶ ὅταν ἡ μοιραία στιγμή,
ἀναπάντεχα ἔρχεται,
μὲ ὀδύνη τὴν τελευταία πνοή,
ἀρχίζουν νὰ ἀφήνουν.
Τοὺς Τούρκους δὲν μποροῦν
πιὰ μ᾿ αὐτοθυσία νὰ πολεμοῦν.
Κάποιοι τοὺς ἐγκατέλειψαν.
Σφαῖρες ἄλλες δὲν ἔχουν,
μία μόνο, γιὰ τὸν ἑαυτό τους φύλαξαν...
Ψυχομαχοῦν, ἱκετεύουν καὶ προσεύχονται,
δὲν θέλουν γιὰ νὰ φύγουν,
τοὺς Τούρκους θέ᾿ νὰ πολεμοῦν.
Βοήθεια γιὰ νάρθει, μάταια προσδοκοῦν!
Πέφτουν κορμιὰ λεβέντικα, αἱματοβρεγμένα,
μὲ τὰ χώματα, τὰ ἱερὰ τῆς Κύπρου σμίγουν.
Ἡ τιμημένη δόξα, μὲ τὸν χάροντα,
χέρι - χέρι, γιὰ τὰ πάνθεα οὐράνια, ωδεύουν...
Ἁγιάζεται τὸ αἷμα τους,
τὰ λεβεντοκορμιά τους,
τὰ πολεμοκαπνισμένα,
ποὺ μυροφόρες νύφες τ᾿ ἀλείψανε,
ἕτοιμα στὴν ἀθανασία,
στὸν παράδεισο νὰ πᾶν.
Μὲ μύρα ἀθάνατα τῆς θεᾶς,
Κύπριδας Ἀφροδίτης καμωμένα.
Σὲ κύπελλο, ἄπ᾿ τοῦ Τρόοδους,
τὸ χρυσόδενδρο, τὴν Λατζιά*,
τὰ χρυσοπράσινα φύλλα καμωμένο.
Ἀπ΄ τῆς Κερύνειας τὰ γιασεμιά,
τὰ μοσχομυρισμένα ρόδα.
Τῆς Μόρφου τοὺς λεμονανθούς,
τῶν κυκλάμινων, τῶν γλαδιόλων.
Τοῦ Πενταδάκτυλου τοῦ Διγενή
Ἀκρίτα, θρυλικοῦ βουνοῦ, ἀπόσταγμα,
ἀγριολούλουδων, ἀνεμώνων,
γλιστροκουμαριᾶς, δάφνης, ἄλλιου,
τῆς ἄνθεμις, τοῦ κρόκου τῆς Ἀφροδίτης.
Τῶν λυγερόκορμων κυπαρισσιῶν
τοῦ Κυπαρισσόβουνου τ᾿ ἄρωμα,
Τῆς Μεσαρκᾶς τὰ φούλια,
τῶν μεθυστικῶν νυχτολούλουδων,
τῆς ζουλατζιᾶς, τῆς ἀροδάφνης.
Τῆς Ἀμμοχώστου τὸ θαλασσινό,
ἄρωμα τῆς Σαλαμίνας,
μὲ τὴν χρυσῆ τὴν ἄμμο.
Τοῦ Καρπασιοῦ τοῦ θυμαρίσιου,
τοῦ χαμομηλιοῦ ἄρωμα,
αἰώνιο κρᾶμα μύρου ἀθανασίας.
Νεκρὰ τὰ σώματα τὰ ἱερά,
ὄχι νεκρὲς οἱ ψυχές τους,
πλανῶνται μέχρι σήμερα,
σὰν ἄσβεστοι κομῆτες πεντάχρυσοι,
πάνω ἀπ᾿ τῆς Κύπρου τ᾿ ἄπειρο,
τοῦ ὁλόφωτου ξάστερου οὐρανοῦ.
Σὰν λαμπάδες μὲ ἱερὴ φλόγα Ἁγίου Φωτός,
μετέωρα κρεμασμένες στὸν θόλο,
τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα, τῆς σκλαβωμένης,
Ἁγίας Καρπασίας, πολιορκημένη ἐκκλησιά.
Τὸ πνεῦμα τους, ἀγέρηδες δυνατούς,
μελτέμια θὰ σηκώσει, σίφουνας,
καταιγίδα, θὰ γενεῖ κάποια στιγμή,
τοὺς Τούρκους ν᾿ ἀποδιώξει.
Ἡ Κύπρος, τὰ μαῦρα σύννεφα,
σκλαβιᾶς σύντομα θὰ τὰ σπρώξει...
Τιμημένα καὶ ἔνδοξα νέα μας παλληκάρια,
ποὺ τὴν ζωή σας δώσατε στὴν ἡρωικὴ πατρίδα...
Αὐτὴ ἡ μικρὴ Κύπρος σας, ἡ πολύπαθη,
ἀλλὰ ἡρωικὴ καὶ περήφανη,
πάντα θὰ σᾶς θυμᾷται,
θὰ σᾶς εὐγνωμονεῖ,
ποὺ μὲ τὸ αἷμα σας τὸ ἱερό,
τὸ αἷμα τῆς ὑπέρτατης θυσίας,
τὴν γῆ της τὴν ποτίσατε,
ἀθάνατη ἔγινε, ἁγίασμα τὴν βρέχει.
Νέα βλαστάρια ἀναγέννησης,
φυτρώνουν παλληκάρια,
τῆς δικῆς σας αὐτοθυσίας,
τιμῆς κι᾿ εὐψυχίας.
Οὔριοι ἄνεμοι ἐλευθερίας, στὴ Κύπρο,
θὰ φυσήξουν, τὰ μαῦρα σύννεφα,
καὶ τοὺς κατακτητές, θέ᾿ ν᾿ ἀποτραβήξουν.
Τὰ λευκὰ εἰρηνικὰ περιστέρια πάλι,
τὸν οὐρανὸ τῆς Κύπρου θέ᾿ νὰ πλημυρίσουν.

Ὦ! νεκροί μας, τιμημένοι ἔνδοξοι ἀδελφοί,
δικά μας ἀδέλφια, ἡρωικὰ παλληκάρια... Αἰωνία σας ἡ μνήμη...

Αὐτὰ τὰ λίγα καὶ ἄλλα μύρια, γιὰ τὴν περήφανη Κύπρο, ποὺ ὅλοι τὴν ἐγκατέλειψαν, τὴν ἀγκαθοστεφανωμένη, χιλιοσταυρωμένη, ἀλλὰ καὶ δαφνοστεφανωμένη Ἠρωίδα...μ᾿ ἀθάνατο νερὸ ποτίστηκε, μὲ ἁγιασμένο μύρο τὴν ἀλοίψανε, μ᾿ ἁγίασμα τῶν «σκλαβωμένων» Ἀποστόλων Βαρνάβα καὶ Ἀνδρέα τὴν ἁγίασαν, μὲ θεία κοινωνία τὴν κοινώνησαν....
Τὴ Ἁγία ἀθάνατη ἐναλία, θαρσίδα, εὐελαίω, κυοφόρω χώρα Κύπρῳ... ....


ΕΣΥ ΚΥΠΡΟΣ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ,

ΠΟΥ ΑΝΕΣΠΕΡΟ ΦΩΣ ΣΕ ΦΩΤΙΖΕΙ, ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Τ' ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ, ΑΙΩΝΙΑ ΣΕ ΠΟΤΙΖΕΙ. ΟΥΡΑΝΙΑ ΧΩΡΑ, ΑΛΑΣΙΑ, ΔΑΣΟΕΣΣΑ, ΚΟΡΗ ΩΡΑΙΟΤΑΤΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΚΑΛΛΗΣ, ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ, ΓΕΝΝΕΤΕΙΡΑ, ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΜΥΘΙΚΟΣ ΑΕΙΘΑΛΗΣ, ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΗΣΟΣ, ΣΤΟΛΙΔΙ ΑΕΝΑΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΦΙΛΟΜΕΙΣΤΗΡΑ, ΘΕΙΟΤΑΤΗ, ΙΜΕΡΤΗ, ΕΥΕΛΑΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΒΩΝΑ ΛΟΓΙΑ, ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ, ΩΡΑΙΟΤΑΤΗ, ΘΕΟΓΝΗ ΖΑΘΕΑ ΤΟΥ ΠΑΥΣΑΝΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΕΣ ΤΕΜΕΣΗΝ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΜΕΤΑ ΧΑΛΚΟΝ, ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ, ΕΡΩΤΙΚΗ, ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΔΑΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΓΕΝΝΗΜΑ, ΑΜΑΘΟΥΣΙΑ, ΑΣΠΕΛΙΑ, ΑΚΑΜΑΝΤΙΣ, ΑΣΣΕΛΙΑ, ΑΕΙΦΟΡΟΣ, ΚΥΟΦΟΡΟΣ, ΑΘΑΝΑΤΗ ΑΓΙΩΤΑΤΗ, ΔΙΗΝΕΚΗΣ.... ΤΗ ΜΕΣΑΡΚΑ, ΚΕΡΥΝΕΙΑ, ΜΟΡΦΟΥ, ΛΑΠΗΘΩ, ΑΜΜΟΧΩΣΤΩ, ΚΑΡΠΑΣΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΑ ΔΩΘΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΡΣΙΔΑ, ΗΡΩΙΔΑ ΜΑΚΑΡΙΑ ΝΗΣΩ ΚΥΠΡΩ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΘΕΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΩΘΕΙ..



Καὶ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες τῆς μικρῆς Ἑλλάδας, ποὺ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἀγωνίζεται μόνη καὶ ἔρημη, αὐτὸ τὸ χρυσοπράσινο φύλλο, ὅπως ὁ Σεφέρης τὴν ἀποκαλεῖ... Αὐτὴ τὴν ἱερὴ Ἑλληνικὴ γῆ στὴν ἄκρη τῆς Μεσογείου, τήν ...
Γῆ τῆς λεμονιᾶς, τῆς ἐλιᾶς
γῆ τῆς ἀγκαλιᾶς, τῆς χαρᾶς
γῆ τοῦ πεύκου, τοῦ κυπαρισσιοῦ
τῶν παλικαριῶν καὶ τῆς ἀγάπης
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στὸ πέλαγο
Γῆ τοῦ ξεραμένου λιβαδιοῦ
γῆ τῆς πικραμένης Παναγιᾶς
γῆ τοῦ λίβα, τ᾿ ἄδικου χαμοῦ
τ᾿ ἄγριου καιροῦ, τῶν ἡφαιστείων
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στὸ πέλαγο
Γῆ τῶν κοριτσιῶν ποὺ γελοῦν
γῆ τῶν ἀγοριῶν ποὺ μεθοῦν
γῆ τοῦ μύρου, τοῦ χαιρετισμοῦ
Κύπρος τῆς ἀγάπης καὶ τοῦ ὀνείρου
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στὸ πέλαγο
Θά.....
 
Καρτεροῦμεν μέραν νύχταν
νὰ φυσήσει ἕνας ἀέρας
στοὺν τὸν τόπον πο ᾿ν καμένος
τζί᾿ ἕν θωρεῖ ποτὲ δροσιὰν 
Γιὰ νὰ φέξει καρτεροῦμεν
τὸ φῶς τζιήνης τῆς μέρας
πὸ ᾿ν νὰ φέρει στὸν καθ᾿ ἕναν
τζιαὶ δροσιὰν τζιαὶ ΛΕΥΤΕΡΙΑ.
 
Μὲ συγκίνηση
 
Ἀντώνιος Ἀντωνᾶς ἀπὸ Ἑλληνικὴ Κύπρο.
_________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»

6 σχόλια:

  1. Εκτός από τον ελάχιστο φόρο τιμής προς τους αδελφούς Έλληνες ήρωες, ταυτόχρονα ηθική υποχρέωση έχω να εκφράσω και τις θερμές μου ευχαριστίες, προς την μικρή Ελληνίδα Ευαγγελία, αλλά και το ETHNEGERSIS, που ανελλιπώς, αφυπνίζουν και τιμούν τον Oρθόδοξο Ελληνισμό και κατά προέκταση την μικρή Ελλάδα πολύπαθη Κύπρο.

    ΤΕΛΟΣ ΑΣ ΑΦΥΠΝΙΣΘΟΥΜΕ ΠΑΝΕΛΛΗΝΕΣ...
    Απόσπασμα συμβολικό και επίκαιρο του Βαλαωρίτη.
    «Ξυπνᾶτε ἐσεῖς ποὺ κοίτεστε, ξυπνᾶτε ὅσοι κοιμᾶστε,
    τὸ θάνατο ὅσοι ἐγεύτητε, τώρα ζωὴ χορτάστε».

    Οἱ χρόνοι φεύγουνε, πετοῦν καὶ πάντα ἐκείνη ἡ μέρα
    εἶναι γραμμένο ἐκεῖ ψηλὰ νὰ λάμπει στὸν αἰθέρα
    μ᾿ ὅλα τὰ κάλλη τ᾿ οὐρανοῦ. Στολίζεται ὅλη ἡ φύση
    μὲ χίλια μύρια λούλουδα γιὰ νὰ τὴ χαιρετήσει.
    Γιορτάστε την, γιορτάστε την. Καθεὶς ἂς μεταλάβει
    ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Καὶ σεῖς καὶ σεῖς οἱ σκλάβοι,
    ὅσοι τὴ δάφνη στὴ καρδιὰ νὰ φέρετε φοβᾶστε,
    ἀφορεσμένοι νἆστε.

    «Ξύπνα, ταράζου, μὴ φοβοῦ, χαῖρε, Παρθένε, χαῖρε.
    Ὁ Κύριός μου εἶναι μὲ σέ, Ἑλλὰς ἀνάστα, χαῖρε».

    Ευχαριστούμε τον διαχειριστή της ιστοσελίδας πατριώτη Πάνο, για την επιμέλεια και πολυτονισμό στο κείμενο.
    Α.Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σὲ εὐχαριστῶ καὶ ἐγὼ ἀγαπητὲ Ἀντώνη γιὰ τὰ καλά σου λόγια γιὰ τὸ ἱστολόγιό μας καὶ γιὰ ἐμένα καὶ νὰ εὐχηθοῦμε ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεός, νὰ μᾶς δώσει φώτιση καὶ μετάνοια νὰ ξυπνήσουμε ἀπὸ τὸν λήθαργο ποὺ εὑρισκόμαστε, νὰ ἀφυπνιστοῦμε καὶ νὰ ἀλλάξουμε καπετάνιο καὶ ρότα στὴν ζωή μας, διότι ἕως τώρα σὲ βράχια προσκρούομε πρὶν τσακιστοῦμε τελείως.

      Διαγραφή
    2. Καμπάνες ηχούν, τύμπανα πολέμου, λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί, επιδημίες θερίζουν τον κόσμο. Ο Παντοδύναμος μας προειδοποιεί και εμείς συνεχίζουμε αδιάφορα να βρισκόμαστε "διασωληνωμένοι" εν νάρκη μόνιμη, που τεχνητά μας επέβαλαν, για να λησμονήσουμε, πατρίδα, θρησκεία οικογένεια και ένδοξη μας ιστορία.
      Υστάτη Ικεσία και μετάνοια για την σωτηρία μας, για να σωθεί ο κόσμος, η Ελλάδα, η Ελληνική Κύπρος, η Ορθοδοξία ας αναπέμψουμε όπως λες αγαπητέ Πάνο πριν τσακιστούμε τελείως.
      Ένα μικρό συμβολικό απόσπασμα από άρθρο μου.

      Απόσπασμα από Λυρικό αφήγημα ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ - ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ του Α. Αντωνά σε μικτή Κυπριακή διάλεκτο.
      « Την Κύπρο, τον Ελληνισμό σώστε, Ω! Θεέ, / Χριστέ μας, τζιαί συ Τζιυκκώτισσα Παναγιά μας/ Εσύ της Κύπρου η μάνα/ Θεομήτωρ Παναγιά, που απ΄ την Κύπρο,/ όταν πέρασες τον Άη Λάζαρο να δείς,/ πάνου στου Τζιύκκου τα βουνά μαζί,/ όταν τ΄ ανεβήκατε για να βλογήσετε,/ πιστούς Χριστιανού Κυπραίους,/ τα πεύκα ούλλα λύγισαν τζιαί υποκλιθήκαν./ Έλα πίσω Παναγιά μας, συγχώρεση να μας δώσεις,/ για τις αμαρτίες μας τζιαί τούτην μόνον την φοράν,/ πάσα ούλλα τα κακά να αποδιώξεις/ και τους βάρβαρους να λυγίσεις τζιαί γονατίσεις,/ στα τιμημένα χώματα της Κύπρου, να θεοκαρβουνιάσουν,/ Αυτοί οι βάρβαροι που αμάχους κατάκαψαν,/ εκκλησιές λεηλάτησασιν, ιερά και όσια καταπατήσασιν…/

      Τζιαί επί τέλους οι Κυπραίοι τζιαί ούλλoς,/ ο Ελληνισμός αυτός ο μαρτυρικός λαός να πνάσουσιν…(αναπαυθούν),/ απ αύτην του κόσμου την μαυροσκότεινη/ μαυρογέρημη τραγωδία να ησυχάσουσιν…. , ειρήνη/ τζιαί αναπαμό νάχουν, αφού ποστάθηκαν (κουράστηκαν),/ αλλά η πίστη τους ποτέ να μην λυγίσει/ Τζιαι αν τα ματωμένα τους γόνατα τους,/ καμιά φορά ακουμπούν το αγιόχωμα/ μόνο στους νεκρούς τους ήρωες,/ να γονατίζουν τζιαι για μετάνοιας προσευχή ...

      ΕΣΥ, Σωτήρα Ιησού, που ΕΙΡΗΝΗ έφερες και ξαστεριά,/ ΕΣΥ, δώσε απλόχερα, την ευχή σου για θεία αναγέννηση,/ ύστατη Ικεσία αναπέμπουμε την ειρήνη για να φέρεις,/ κάνε το ευσπλαχνικό σου θαύμα,/ ευχή δώσε μας, για ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ/ και φέρε ξανά το φωτεινό λαμπερό σου αστέρι τους ουρανούς μας,/ για να μας φωτίσει και μας οδηγήσει ξανά στο δρόμο σου ....

      ΠΟΛΥΠΑΘΗ, ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ, ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ ...http://koukfamily.blogspot.com › blo...·
      16 Apr 2020 — ΄Ενε πρόλαβαν το μήνυμα στην μάνα μας να πάνε,/τα τρία της Κύπρου, ... Εν πρόλαβε το μαυροπικραμμένο μαντάτο/, το ΄να άσπρο περιστέρι για να ...

      ΝΑΣΤΕ ΚΑΛΑ
      Α.Α.

      Διαγραφή
  2. «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» βλέπει κανεὶς μπαίνοντας στὴν Καβάλα,
    πάνω άπὸ τὴν ματωμένη εἰκόνα τῆς Κύπρου μας.
    ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πριν από χρόνια το είδα αγαπητή Καλλιόπη και χαίρομαι, που όρθιο στέκει ακόμη μέχρι σήμερα. Θα είναι ίσως από τα λίγα συνθήματα, που υπενθυμίζει το λησμονημένο ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, διότι τόσο στην υπόλοιπη μητέρα πατρίδα, αλλά και στην Ελληνική Κύπρο, λόγω των Μ.Ο.Ε. ( Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) με τους ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, έχει εξαφανιστεί ... Αυτό επιδιώκει η νέα "αταξία" πραγμάτων ... Να ξεχάσουμε την ιστορία μας, αλλά λαοί που ξεχνούν και δεν διδάσκονται είναι υποχρεωμένοι και πάλι να υποστούν ΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ!
      Συνιστώ να διαβάσεις και εσύ και οι αναγνώστες του ETHNEGERSIS, ένα παλαιότερο συμβολικό πόνημα μου, που γράφτηκε στην Μαύρη Επέτειο 20 Ιουλίου 2020 ( Υπάρχουν και άλλα πολλά)... και νάσαι καλά ...

      ΙΔΕ KOUKFAMILY ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ.
      Κύπρος 1974 – Το ξεχασμένο «Δεν ξεχνώ»...(Α μέρος)http://koukfamily.blogspot.com › 20...·
      20 Jul 2020 — Είναι βέβαιον ότι σε δεκάδες τόμους πρέπει να καταγραφεί για το 1974, η πορεία ολέθρου του Κυπριακού Ελληνισμού, αφού μέχρι σήμερα, ...

      Κύπρος 1974 – Το ξεχασμένο «Δεν ξεχνώ»...(Β μέρος)https://koukfamily.blogspot.com › 2...·
      20 Jul 2020 — Κύπρος 1974 – Το ξεχασμένο «Δεν ξεχνώ»...(Β μέρος). συνέχεια από το Α μέρος 23η Ιουλίου 1974. Επιστροφή Καραμανλή στην Ελλάδα μετά από 11 ...

      ΑΑ

      Διαγραφή
  3. Φίλε Αντώνη με συγκίνησαν τα ποιήματα που μου έστειλες μοσχοβολούν Πατρίδα , Λευτεριά, Αγώνα και πίστη στα ιδανικά της φυλής. Τέτοιο ψηλό ηθικό χρειαζόμαστε για να αντέξουμε τις αδικίες. Ας ελπίσουμε η κατάσταση στην Ουκρανία να ανοίξει τα μάτια των ηγετών της γης να αντιμετωπίσουν το κυπριακό όπως αξίζει δηλαδή ως εισβολή και κατοχή. Και να υποστηρίξουν την απελευθέρωση.
    Καλημέρα . Ο επερχόμενος Μαρτης μαζί με τις μυρωδιές της άνοιξης να μυρίσει καιΛευτεριά.
    Άγγελος Πνευματικός - τ. Βουλευτής, Αντιστράτηγος ε.α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή