– Ἀπὸ μᾶς ἐξαρτᾶται πόσο θὰ ἔχουμε τὴν βοήθειά του. Ἂν πατήσουμε λιγάκι σὲ στερεὸ ἔδαφος, μπορεῖ νὰ πατήση καὶ ὁ Ἄγγελος καὶ νὰ μᾶς γλυτώση ἀπὸ ἕναν κίνδυνο.
Ἂν κάνουμε ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε, τότε καὶ ὁ Ἄγγελος θὰ κάνη αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ κάνη. Ἔχουν γίνει πολλὰ θαύματα μὲ τὴν βοήθεια τῶν Ἀγγέλων. Συνέβη νέοι νὰ γλυτώσουν ξαφνικὰ ἀπὸ ἁμαρτία κ.λπ.
Πόση δύναμη ἔχει ὁ Ἄγγελος! Βοηθάει ἀκόμη καὶ μὲ τὴν σιωπή του. Κάποτε βρισκόμουν σὲ ἀδιέξοδο. Ἀπὸ τὴν στενοχώρια αἰσθανόμουν νὰ μοῦ χτυποῦν τὸ κεφάλι μὲ σμίλη[1], γιὰ νὰ μοῦ σπάσουν τὸ κούτελο. Τὰ μάτια μου κόντευαν νὰ βγοῦν ἔξω, ἰδιαίτερα τὸ δεξί. Πόνος, πόνος ἀνυπόφορος! Ἔφερνα σβούρα, σπαρταροῦσα ἀπὸ τὸν πόνο. Δὲν ἤξερα τί νὰ κάνω.
Ἔκανα προσευχὴ καὶ ζητοῦσα ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ βρεθῆ ἕνας τρόπος νὰ βγῶ ἀπὸ τὸ ἀδιέξοδο. Καὶ ξαφνικά, βλέπω στὸν δεξιὸ ὦμο τὸν Φύλακα Ἄγγελο. Ἦταν ἴσα μὲ δώδεκα χρονῶν παιδάκι. Εἶχε ἕνα ὄμορφο στρογγυλὸ προσωπάκι μὲ στρογγυλὰ ματάκια. Ἕνα προσωπάκι! Φεγγοβολοῦσε!
Καὶ μόνο μὲ τὴν παρουσία του μοῦ ἔφυγε καὶ ὁ πόνος καὶ ὅλα· ὄχι ἀπὸ τὴν χαρά, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν θεία Χάρη. Ἡ χαρὰ δὲν διώχνει τὸν πόνο, ἔχεις τὸν πόνο καὶ χαίρεσαι συγχρόνως, ἐνῶ ἡ θεία Χάρις!... Μεγάλη ὑπόθεση! Δὲν περιγράφεται!
«Ἂν εἶναι ἔτσι, εἶπα, ὄχι μὲ σμίλη, ἀλλὰ μὲ βαριὰ[2] ἂς μὲ χτυποῦν στὸ κεφάλι!». Ἄξιζε νὰ μοῦ σπάσουν τὸ κεφάλι, καὶ μόνο γι’ αὐτό. Μετὰ βρέθηκε καὶ ἡ λύση, ποὺ ἀνθρωπίνως δὲν ὑπῆρχε.
– Σᾶς μίλησε, Γέροντα;
– Ὄχι, μόνο μὲ κοιτοῦσε.
– Γέροντα, ὅταν βλέπης τὸν Ἄγγελο, βλέπεις τὴν μορφή του· ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα πῶς εἶναι; Τὸν βλέπεις σὰν νὰ ἔχη ὕλη;
– Εἶναι κάτι πολὺ λεπτό…
Ποτὲ νὰ μὴν ξεχνοῦμε ὅτι ὁ Φύλακας Ἄγγελός μας ἀοράτως βρίσκεται πάντα κοντά μας, μᾶς φρουρεῖ καὶ μᾶς προσέχει. Χρειάζεται ὅμως κι ἐμεῖς νὰ προσέχουμε τὴν ζωή μας καὶ νὰ μὴν ἁμαρτάνουμε.
[1] Σμίλη: Μεταλλικὸ αἰχμηρὸ ἐργαλεῖο ποὺ χρησιμοποιεῖται γιὰ τὴν λάξευση μαρμάρων ἢ λίθων.
[2] Βαριά: Μεγάλο καὶ βαρὺ σιδερένιο σφυρὶ γιὰ τὴν κατεργασία σιδήρου καὶ γιὰ σπάσιμο πέτρας, βράχων, μπετὸν κ.λπ.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου