«Ὅτι δεῖ πάντας προσκαλεῖσθαι πρός ὑπακοήν τοῦ Εὐαγγελίου...» (Μ. Βασίλειος - Ἠθικά (ὅρος Ο΄) - P.G. 31, 825-828)

Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

 

Ἡ ἐπίσημη «συνοδικὴ» ἀλλοίωση τοῦ Ἐκκλησιολογικοῦ - Δογματικοῦ ἐδάφους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὲς ἐπισκόπους (Κρήτη 2016), ἔχει ὁδηγήσει τὸ ποίμνιο σὲ περίοδο σύγχυσης, ἐντροπίας καὶ χάους.
 

Ἐνῶ οἱ ἀποφάσεις τῆς Κρήτης ἔχουν ἀρχίσει, ἤδη, νὰ συγκεκριμενοποιοῦνται στὴ ζωὴ τῶν Μητροπόλεων (Βλέπε ἐγκύκλιό τους περὶ «ΜΙΚΤΩΝ ΓΑΜΩΝ»), τὸ μεγάλο τμῆμα τοῦ πληρώματος, ἄνθρωποι ἀντίθετοι (θεωρητικὰ) μὲ τὴν αἵρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, προσηλωμένοι στὴν παραδοσιακὴ ὀρθόδοξη εὐσέβεια, σιωποῦν!
 

Ὅταν τοὺς ζητᾷς νὰ ἀπαντήσουν στὴν προκλήσεις τῶν καιρῶν, ν᾿ ἀνιχνεύσουν δηλ. τὸν δεσμὸ μεταξὺ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς διοικούσης ἐκκλησίας, δεσμὸ ποὺ χαλκεύθηκε στὴν Κρήτη, τότε οἱ «εὐσεβεῖς» τῶν Μητροπόλεων ἀποδεικνύονται «ἄνθρωποι γιὰ τὸν ἑαυτό τους» (Ἐριχ Φρόμ), ποὺ θέλουν νὰ μὴν ἐφαρμόζουν τίς διδασκαλίες τῶν θεοφόρων Πατέρων πρὸς ὑπακοὴν τοῦ Εὐαγγελίου.
 

Συμπορεύονται, δυστυχῶς, μὲ τίς γνῶμες «πνευματικῶν» καὶ «ἐπισκόπων» ποὺ ἔκαμψαν, σὲ μεγάλο βαθμό, τὴ συνείδηση τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης μπροστὰ στὴν αἵρεση.
 

Νὰ σημειώσουμε μὲ μελανὰ χρώματα καὶ τὴν ἀλλοίωση τῆς ἐκκλησιολογικῆς φυσιογνωμίας τῶν περισσοτέρων Ἱ. Μονῶν.
 

Ἐπειδὴ ὁ Μ. Βασίλειος εἶναι φορέας καταδήλωσης, σημασιοδότησης καὶ ὁριοθέτησης τῆς Ὀρθοδοξίας, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ «ὅρος Ο΄» τῶν «Ἠθικῶν», ἀποτελεῖ ἀρχειακὸ θεμέλιο, ὑπόμνηση ποιμαντικῆς ζωῆς, ποὺ ὑπογραμμίζει τὸ ὕψιστο καὶ πρώτιστο καθῆκον τῶν Ἐπισκόπων, τῶν Ἱερέων (καὶ τῶν πιστῶν).
 

Στὸ ἀρχαῖο κείμενο, διαβάζουμε:
 

ΟΡΟΣ Ο΄

 

«Κεφ. ΙΒ΄: ΜΑΤΘΑΙΟΣ: Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς,
διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς, καὶ κηρύσσων τὸ Εὐαγγέλιον τῆς
βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν.
ΛΟΥΚΑΣ: Καὶ αὐτὸς διώδευε κατὰ πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων
τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ εὐαγγελιζόμενος· καὶ οἱ δώδεκα
σὺν αὐτῷ. Ὅτι δεῖ πάντας προσκαλεῖσθαι πρὸς ὑπακοήν του
Εὐαγγελίου, καὶ μετὰ πάσης παρρησίας καταγγέλειν τὸν λόγον
καὶ μαρτυρεῖν τῇ ἀληθείᾳ, κἂν τινες κωλύωσι, καὶ διώκωσιν
οἱωδήποτε τρόπῳ μέχρι θανάτου».
 

Ἀναμφίβολα, κατὰ τὸν Μ. Βασίλειο, «τὸ πρώτιστο καθῆκον τῶν ἐπισκόπων καὶ τῶν ἱερέων εἶναι, νὰ προσκαλοῦν ὅλους στὴν ὑπακοὴν τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ ὁμιλοῦν καὶ νὰ κηρύττουν μὲ παρρησία ὡς μάρτυρες τῆς ἀλήθειας, ἔστω καὶ ἂν κάποιοι τοὺς ἐμποδίζουν καὶ τοὺς διώκουν μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο, μέχρι θανάτου». Αὐτὴ ἡ παραίνεσι τοῦ Μ. Βασιλείου εἶναι ἀπαίτηση τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας.
 

Εἶναι παραίνεσις σ᾿ ὅλους, ὅσους ἔχουν καθυστερήσει μιὰ ἀντίσταση κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ· εἶναι παραίνεσις πρὸς τοὺς «θεωρητικὰ» ἀντιοικουμενιστές, νὰ συγχρονισθοῦν μὲ τὴν διαχρονικὴ πρακτικὴ τῶν ἁγίων Πατέρων, ὅταν τὸ κινδυνευόμενον εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία· εἶναι παραίνεσις πρὸς τοὺς προχωρημένους (ἀποτειχισμένους) νὰ συγχρονισθοῦν μεταξύ τους καὶ νὰ ρυθμίσουν μὲ ἑνότητα τίς κινήσεις τους ἔναντι τῶν αἱρετικῶν ἐπισκόπων· εἶναι παραίνεσις, τέλος, καὶ στοὺς «ὀνειροπόλους», νὰ προσγειωθοῦν στὴν πραγματικότητα, νομίζοντες ὅτι θὰ φύγει ἡ αἵρεση χωρὶς ἀγῶνες.
 

Ἕνα θαυμάσιο κείμενο τοῦ Ἰωάννη Σκαλτσούνη (1821 - 1905), θερμοῦ ἀπολογητῆ τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐλέγχει τὸ σημερινὸ πλήρωμα, κλῆρο καὶ λαό. Τὸ κείμενο βρίσκεται στὸ βιβλίο του «Θρησκεία καὶ Ἐπιστήμη» (Τεργέστη - 1884). Γράφει: «Συνταράσσεται ἀληθῶς ὁ ἡμέτερος κλῆρος ἐπὶ τοῖς λόγοις τοῦ ἐπικρίναντος ἐκκλησιαστικὴν τινὰ ἐξωτερικῆς λατρείας παράδοσιν, ἀλλ᾿ ἀμεριμνεῖ ἀπέναντι ἐνεργειῶν, προσβαλουσῶν τὰς βάσεις πάσης ἠθικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἀληθείας. Ἀγωνίζεται ὅπως διασώσῃ τὸ ἀναλλοίωτον μεταφυσικῆς τινος διδασκαλίας, μηδεμίαν ἐχούσης πρακτικὴν σπουδαιότητα, ἀλλὰ δὲν συγκινεῖται ὅταν τὰ θεμέλια τῶν Εὐαγγελικῶν ἀρχῶν ὑποσκάπτονται. Ἐπικαλεῖται ἐνίοτε, ὡς μὴ ὄφειλε, καὶ τὴν ἐπέμβασιν τῆς ἐξουσίας καὶ τὴν αὐστηρὰν τῶν νόμων ἐκτέλεσιν πρὸς ἀπόκρουσιν πάσης πεπλανημένης δογματικῆς θεωρίας, ἀλλ᾿ ἐγκαταλείπει τὸ μόνον μέσον τὸ δυνάμενον λυσιτελῶς νὰ προασπίσῃ τὰς συνειδήσεις τῶν πιστῶν ἀπὸ παντὸς κινδύνου, τὴν δημοσίαν καὶ ἐπιστημονικὴν συζήτησιν, τὴν διὰ τοῦ λόγου διαφώτισιν τοῦ θρησκευτικοῦ συναισθήματος» (Σελ. 17, 18)».
 

1ο Σχόλιο: Ἔχει δίκιο ὁ Ἰωάννης Σκαλτσούνης καὶ αὐτὸ συμβαίνει καὶ στὴν σημερινὴ πραγματικότητα. Ἐνῶ ὁ οἰκουμενισμὸς εἰσέβαλε στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὁ Κλῆρος «δὲν συγκινεῖται ὅταν τὰ θεμέλια τῶν Εὐαγγελικῶν ἀρχῶν ὑποσκάπτονται».
 

Λίγα ἱερατικά, ἄξια χέρια, κράτησαν ψηλὰ τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας.
 

2ο Σχόλιο
 

Σήμερα ἔχουμε πολλοὺς ἐργάτες τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης, πολλοὺς ποὺ μιλᾶνε γιὰ «νοερὴ προσευχή», γιὰ «ὑπακοὴ» καὶ γιὰ ἄλλα θέματα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἀλλ᾿ ὀλίγους, ἀληθινὰ σοφούς, ποὺ διωκόμενοι ἔχουν (πράγματι) ὑπακοὴ στὸ Εὐαγγέλιο μέχρι θανάτου.
 

Ἁρμόζει ὁ λόγος τοῦ Ἰωάννη Σκαλτσούνη:
 

«Ἀλλὰ παρ᾿ ἡμῖν οὔτε ὁ κλῆρος ἔχει τὴν ἱκανότητα ν᾿ ἀντιστῇ, οὔτε οἱ μὴ ἐξ ἐπαγγέλματος θεολογοῦντες λόγιοι, οὔτε οἱ πολιτικοὶ ἄνδρες κρίνουσιν ἄξιον τῆς μερίμνης αὐτῶν τὸ σπουδαιότατον καὶ ἀκρότατον τῶν ζητημάτων...».... Ἀναφέρεται στὴν τότε ἔλλειψη ἀντίστασης κατὰ τοῦ φιλοσοφικοῦ ὑλισμοῦ. Ἀναλογικά, ὅμως, ἰσχύει ὁ ἐλεγκτικὸς λόγος του καὶ γιὰ τοὺς σημερινοὺς κληρικούς, τοὺς πολιτικοὺς καὶ τοὺς λογίους «θεολόγους»... ποὺ σιωποῦν ἔναντι τῆς αἱρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ.
 

3ο Σχόλιο: Πληροφορίες γιὰ τὸν Ἱ. Σκαλτσούνη ἀντλήσαμε ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Θεοδ. Α. Κριεζή: «Τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος καὶ ἡ σύγχρονη ἐποχή» (1958). Ὁ Ἱ. Σκαλτσούνης (1821 - 1905) ἦτο νομομαθής, λόγιος καὶ βουλευτὴς Κεφαλληνίας. Ὁ Θεοδ. Α. Κριεζής, ὑπῆρξε βουλευτὴς Ὕδρας καὶ Δήμαρχος Ἡρακλείου Ἀττικῆς (τὸ 1957).
 

Θαυμάζω τὴ βαθύτερη συγκρότηση τῶν δομῶν τοῦ κτιστοῦ κόσμου, ποὺ ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ θεμελίωσε - ὁριοθέτησε ἐπὶ λογικῆς «Ἀρχῶν».
 

Γι᾿ αὐτὸ δὲν ὑπάρχει Ἐπιστήμη ἀπηλλαγμένη τῆς «Λογικῆς ἀρχῆς» ὅπως, ἐπίσης, δὲν ὑπάρχει Ἠθικὴ ἄνευ τῆς ἔννοιας τῆς «Ἠθικῆς ἀρχῆς». Παρόμοια στὰ κείμενα τῆς Ἁγ. Γραφῆς, στὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου, δεσπόζει ἡ Ἀρχή - Νόμος ὑπακοῆς στὸ Θεό, στὸ Εὐαγγέλιο.
 

Ἡ ἀγάπη - ὑπακοὴ στὸ Θεὸ εἶναι πνευματικὸς Νόμος, ποὺ δὲν ἐπιτρέπεται στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου νὰ τύχῃ διαρροῆς μέσα στὴ χρονικότητα· πολὺ δὲ περισσότερο στὶς καρδιὲς τῶν ἐπισκόπων καὶ τῶν ἱερέων. Δυστυχῶς, αὐτὴ ἡ διαρροὴ συνέβῃ στὴ «σύνοδο» τῆς Κρήτης καὶ συνεχίζεται στὶς ἐνορίες!

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

__________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»