Γράφει ὁ Ἰωάννης Ἀσλανίδης
Τὰ Δεινὰ ποὺ ὑφίσταται κατὰ καιροὺς ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς κατὰ τὴν διάρκεια δημοκρατικῆς διοικήσεως τῆς χώρας ὀφείλονται:
ΠΡΩΤΟΝ: Στὴν ἀνωριμότητα ποὺ δείχνει πολλὲς φορὲς ὁ Ἑλληνικὸς λαός, σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὶς ἀρχὲς καὶ Ἀξίες τῆς Δημοκρατίας ἢ καὶ τὸ σοβαρότερο, ὅταν οἱ ἐκλεγμένοι πολιτικοὶ ἔχουν μειωμένες πολιτικὲς ἱκανότητες ἢ ἀκόμη δὲν ἔχουν τὸ ἀπαιτούμενο στὴν προκειμένη περίπτωση πολιτικὸ ἦθος.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Ὅταν στὴν Δημοκρατία δὲν ὑπάρχει ἐμφανὴς τοὐλάχιστον χρηστὴ Διοίκηση καὶ ὅταν σὲ κάθε ἐξουσία, ἐκ κομματικοῦ ἐπικρατοῦντος συστήματος ὑπάρχει μιὰ συνεχὴς διαμάχη καὶ ἀντίδραση τῆς ἑκάστοτε ἀντιπολίτευσης, χωρὶς στοιχεῖα ἐπαφῆς τῶν κομμάτων, μὲ μοναδικὸ σκοπὸ τὴν παρεμπόδιση ὁποιασδήποτε προσπάθειας τῆς ἐξουσίας χωρὶς διάκριση καὶ ἀντικειμενικὴ κρίση, τότε εἶναι βέβαιο οἱ συνέπειες γιὰ τὸν λαό, τὴν πατρίδα καὶ τὸ μέλλον αὐτῆς διακυβεύονται.
ΤΡIΤΟΝ: Καί! ὅταν συνεχίζεται αὐτὴ ἡ κατάσταση γιὰ δεκαετίες, χωρὶς εἰλικρινῆ ἐνημέρωση τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἀπὸ τὴν ἑκάστοτε ἐξουσία, τὰ ἀποτελέσματα πλέον εἶναι ἐμφανῆ, ὀδυνηρὰ καὶ τὰ βλέπουμε ἀκόμη καὶ στὴν σημερινὴ πολιτικὴ κατάσταση τῆς Πατρίδος μας.
Ἐπειδὴ ξέρουμε ἢ πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι, οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες δὲν ἄφησαν κενὸ κανένα σημεῖο τῆς Ἀνθρώπινης δραστηριότητας, πολὺ δὲ περισσότερο τὶς ἀρχὲς καὶ ἀξίες τῆς Ἐξουσίας, γιὰ τὴν εὐτυχία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἄς ἀνατρέξουμε λοιπὸν στὴν Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Γραμματεία, γιὰ νὰ μάθουμε πῶς ἀντιμετώπιζαν τὶς δύσκολες αὐτὲς καταστάσεις, ποὺ ἦταν ἀπόρροια καὶ τῶν τότε ἄκριτων πολιτικῶν ἀντιπαραθέσεων, ποὺ διέλυαν τὴν Δημοκρατία καὶ ἔθεταν σὲ κίνδυνο τὸ κράτος.
Εἶναι βέβαιο ὅτι, ἡ Δημοκρατία δὲν πρέπει νὰ χαρακτηρίζεται ὡς τὸ ἰδανικὸ πολίτευμα σ' ὅλες τὶς περιπτώσεις, ἁπλᾶ εἶναι τὸ καλύτερο σὲ σχέση μὲ τὰ ἄλλα πολιτεύματα (Μοναρχικὰ ἢ Ὀλιγαρχικὰ κ.λπ.).
Ἡ Δημοκρατία ἐμφανίστηκε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν κλασσικὴ Ἀθήνα. Ξεκίνησε σὰν λαϊκὴ ἀπαίτηση, οἱ θεσμοί της ὅμως διαμορφώθηκαν ἀπὸ τὸν Σόλωνα καὶ τὸν Κλεισθένη, ποὺ ἔκαμαν τὸν Διαιτητὴ ἀνάμεσα στὰ λαϊκὰ στρώματα καὶ στὴν Ἀριστοκρατία. 
Ἄρα! ἡ Δημοκρατία ὡς πολίτευμα, δὲν ξεκίνησε σὰν θεωρητικὴ σύλληψη κάποιων πολιτικῶν φιλοσόφων, ἀλλὰ σὰν ἀπαίτηση τοῦ λαοῦ νὰ πάρει μέρος στὴν ἐνάσκηση τῆς Ἐξουσίας.
-Εἶναι βέβαια ἀπορίας ἄξιο ὅτι, πλεῖστοι τῶν μεγάλων φιλοσόφων τῆς ἀρχαιότητος δὲν συμπαθοῦσαν καὶ πολὺ τὴν Δημοκρατία:
.Ὁ ΣΩΚΡΑΤΗΣ καὶ ὁ ΠΛΑΤΩΝΑΣ ἀποδοκίμαζαν τὴν Δημοκρατία ἐπειδὴ στηριζόταν στὴν θέληση καὶ τὴν γνώμη τῶν πολλῶν ποὺ δὲν ἔχουν καμία γνώση τῆς πολιτικῆς τέχνης, οὔτε ἀνάλογο ἦθος. Εἰδικὰ δὲ ὁ ΠΛΑΤΩΝΑΣ ἔβλεπε στὴν Ἀθηναϊκὴ Δημοκρατία τὴν ἐπικράτηση χρεοκοπημένων πλουσίων ποὺ παρέσυραν καὶ κολάκευαν τὸ λαὸ μὲ ἀνταλλάγματα καὶ μάλιστα τὴν χαρακτήριζε ἀκόμη καὶ «Θεατροκρατία».
Σωκράτης καὶ Πλάτων
.Ὁ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, δὲν εἶχε καμία αἴσθηση τῆς ἀνωτερότητας τῆς Δημοκρατίας καὶ ἐξίσωνε ὅλα τὰ πολιτεύματα.
.Ὁ ΝΙΤΣΕ, ἀκόμη καὶ αὐτὸς στὰ νεότερα πλέον χρόνια ἔβλεπε τὴν Δημοκρατία, περίπου ὡς πολίτευμα τῶν πολλῶν καὶ ἀδυνάτων.
-Ἄς ἔλθουμε λοιπὸν στὸ κυρίως θέμα μας, πῶς ἀντιμετώπιζαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες, τὸν κίνδυνο ἐξανδραποδισμοῦ τῆς πατρίδος των, ὡς καὶ τὴν δυστυχία τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἀπὸ τὴν διάλυση τῆς Δημοκρατίας. Ἡ ὁποία κατὰ βάση ὀφείλετο στὴν μειωμένη ἀντίληψη περὶ εὐθύνης ἐξουσίας τῶν ἀρχόντων καὶ εἰς τὴν διαμάχη μὲ συνεχεῖς ἀντιπαραθέσεις τῶν πολιτικῶν παρατάξεων, χωρὶς σημεῖο ἐπαφῆς.
Ἐπειδὴ οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες εἶχαν μεγάλη συναίσθηση εὐθύνης, σὲ περιόδους κλονισμοῦ τῆς εἰρήνης τῆς πολιτείας καὶ κινδύνου διαλύσεως αὐτῆς καὶ ἀπώλειας τοῦ κράτους, κατέληγαν στὴν ἀρχὴ ἐξουσίας τῶν «Αἰσυμνητῶν». Ἐκτὸς ἐὰν προλάβαινε καὶ κατελάμβανε τὴν ἐξουσία κάποιος Τύραννος.
-Ποιοὶ ἦσαν οἱ Αίσυμνῆτες καὶ ποιὸς ὁ ρόλος των.
-Τὸ ὄνομα τῶν Αἰσυμνητῶν γιὰ πρώτη φορά το βλέπουμε στὰ κείμενα τῆς Ἰλιάδας (Ω, 347), καὶ οἱ ὁποῖοι ἐκλέγοντο ἀπὸ τὸν Δῆμο. Ὁ σκοπός των ἦτο καθορισμένος, ἔκαναν χρέη διαιτητῶν ἢ δικαστῶν καὶ ἀπέδιδαν δικαιοσύνη στὶς ἀντιδικίες Ἡ Αἰσυμνητεία γενικὰ εἶναι ἕνα εἶδος μοναρχίας, μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι αὐτὴ ἐγκαθιδρύονταν κατόπιν λαϊκῆς ἐντολῆς μετὰ ἀπὸ ἐκλογές.
Ἦταν ἀξιόλογα πρόσωπα τῆς κοινωνίας, τὰ ὁποῖα ἐλάμβαναν ἐντολὴ ἀπὸ τὸν λαὸ ἀπεριόριστης διαχειρίσεως τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας. Τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὁμήρου, οἱ αἰσυμνῆτες ἦσαν πρόσωπα τὰ ὁποῖα ἀσκοῦσαν σταθερῶς τὸ λειτούργημα τοῦ διαιτητοῦ καὶ Δικαστοῦ. Κατὰ τὴν ἀρχαία Γραμματεία, ἡ ἐτυμολογικὴ ἀνάλυση τῆς λέξεως «αἰσυμνήτης» προέρχεται ἀπὸ τὴν φράση «ὁ τὰ αἴσια νέμων».
Οἱ Αἰσυμνῆτες ἐμφανίζονται στὴν ἀρχαιότητα, ὡς φορεῖς πολιτικῆς ἐξουσίας, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἄρχισαν στὶς Πόλεις-Κράτη ἡ διαμάχη μεταξὺ τοῦ Δήμου καὶ τῶν Εὐγενῶν.
Ἐπειδὴ ὅμως συχνὰ συνέβαινε νὰ δίδεται τέτοια ἐντολὴ πρὸς διευθέτηση καὶ ἐσωτερικῶν στάσεων, ἀναρχίας καὶ πολιτικῶν συγκρούσεων, οἱ αἰσυμνῆτες αὐτοὶ ἐκκαλοῦντο καὶ «διαλλακτές». Τέτοιοι διαλλακτές Αἰσυμνῆτες ποὺ ἔλαβαν λαϊκὴ ἐντολὴ κατὰ τὴν ἀρχαιότητα ἦσαν ὁ Λυκοῦργος, ὁ Δράκων, ὁ Σόλων καὶ πολλοὶ ἄλλοι νομοθέτες. Τελικὰ ὁ θεσμὸς τῶν Αἰσυμνητῶν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ προετοίμασε τὴν μετάβαση ἀπὸ τὴν Ὀλιγαρχία τῶν Εὐγενῶν εἰς τὴν Δημοκρατία.
Ὁ Ἀριστοτέλης στὰ Πολιτικὰ (1285.30) χαρακτηρίζει τὸν θεσμὸ τῶν Αἰσυμνητῶν ὡς εἶδος νόμιμης Μοναρχίας, «...έστι δὲ τοῦτο ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν αἱρετὴ τυραννίς, διαφέρουσα δὲ τῆς βαρβαρικῆς ού τώ μὴ κατὰ νόμον ἀλλὰ τώ μὴ πάτριος εἶναι μόνον. Ἦρχον δὲ οἱ μὲν διὰ βίου τὴν ἀρχὴν ταύτην, οἱ δὲ μέχρι τινῶν ὁρισμένων χρόνων ἢ πράξεων...».
Δηλαδὴ συμπερασματικὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι, οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες μὲ τὴν ἄφθαρτη καὶ ἀξεπέραστη σχολή, πολιτικῆς σκέψης καὶ πράξης ποὺ ὑπῆρχε, σὲ περίπτωση κινδύνου διαλύσεως τῆς πολιτείας, ἀπὸ ἐξωτερικοὺς κινδύνους ἢ ἐσωτερικὲς ἔριδες ἢ στάσεις, κατέφευγαν στὸν ἀπίθανο θεσμὸ τῶν Αἰσυμνητῶν.
Ὁ Ἀρχαιότερος μὲ πολιτικὴ δικαιοδοσία Αἰσυμνήτης ἀναφέρεται ὁ Ἐπιμένης τῆς Ἀρχαίας Μιλήτου. Ὁ Στράβων καὶ ὁ Εὐσέβιος, ἀναφέρουν γιὰ τὸν Αἰσυμνήτη Ζάλευκο στὴν Λοκρίδα, περὶ τὸ 662 π.Χ. Μεταξὺ τῶν Αἰσυμνητῶν κατατάσσονται ὁ Νομοθέτης τῆς Κατάνης Χαρώνδας (Διόδωρος, XII, 1), ὁ Φίβιος τῆς Σάμου καὶ ὁ Χαιρήτων τῆς Ἀπολλωνίας. Ὅλες σχεδὸν οἱ Ἑλληνικὲς Πόλεις-Κράτη εἶχαν καθιερώσει τὸν θεσμὸ τοῦ Αἰσυμνήτη.
 |
| Πιττακός |
Τὰ χρόνια ἐκεῖνα ἔζησαν καὶ ἔδρασαν πνευματικοὶ Ἄνθρωποι, ὅπως ἡ Σαπφὼ καὶ ὁ Ἀλκαῖος. Ὅταν δὲ κατέθεσε τὴν ἐντολὴ ποὺ εἶχε λάβει ἀπὸ τὸν Λαό, εἶπε τὸ περίφημο: «χαλεπῶν ἐσθλόν ἐμμέναι». Δηλαδὴ εἶναι δύσκολο νὰ παραμείνει κανεὶς ἔντιμος, ὅταν εἶναι ἐπὶ πολὺ χρόνο στὴν ἐξουσία.
-Ἄλλος, ἐπίσης μεγάλος Αἰσυμνήτης ὑπῆρξε ὁ Περίανδρος ὁ Κορίνθιος εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑπτὰ σοφοὺς τῆς ἀρχαιότητος. Ἐκλεγμένος τύραννος καὶ αὐτὸς ποὺ κυβέρνησε τὴν Κόρινθο ἐπὶ σαράντα τέσσερα (44) χρόνια ἀπὸ τὸ 628 μέχρι τὸ 584 π.Χ. Ὑπῆρξε σπουδαῖος Κυβερνήτης, ἀνύψωσε τὴν Κόρινθο καὶ τὴν ἀνέδειξε θαλασσοκράτειρα.
 |
| Περίανδρος |
-Μετὰ ἀπὸ τὰ παραπάνω λεχθέντα,βέβαια σήμερα δὲν προτείνουμε τοὺς Αἰσυμνῆτες. Συμπερασματικὰ καταλήγουμε ὅμως ὅτι, θὰ πρέπει τὰ πολιτικά μας κόμματα στὴν Βουλή, νὰ ἀναθεωρήσουν τὴν ἀντιπολιτευτικὴ τακτική των, σκεπτόμενοι τοὺς λόγους ποὺ ἐπέβαλαν καὶ στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα τοὺς Αἰσυμνῆτες. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ κατὰ τὴν γνώμη μας σήμερα:
.Μὲ τὴν χριστὴ καὶ διὰ τοῦ παραδείγματος διοίκηση τῆς ἐξουσίας.
.Μὲ συνεχῆ ἐνημέρωση τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ἀπὸ ἁρμοδίους καὶ ἀπὸ τὸν Πρωθυπουργὸ τῆς χώρας ἀκόμη, γιὰ ἐνέργειες καὶ ἀποτελέσματα.
.Μὲ τὴν ἐπιλογὴ ἀπὸ τὰ κόμματα, ἀξίων ἀνθρώπων γιὰ τὸ λειτούργημα τοῦ βουλευτῆ καὶ ὄχι ποῖος θὰ φέρει περισσότερους ψήφους,διότι εἶναι τὸ ἴνδαλμα πχ. τῶν γηπέδων κλπ. καὶ τίποτε ἄλλο.
.Τέλος! Οἱ ἑκάστοτε Ὑπουργοὶ θὰ πρέπει πρῶτα νὰ ἐνημερώνονται μὲ τὰ θέματα τοῦ Ὑπουργείου των, γιὰ νὰ μποροῦν στὴν συνέχεια νὰ παίρνουν ὑπεύθυνες καὶ σωστὲς ἀποφάσεις. Ἀναφέρομαι πχ. γιὰ τὸν ΥΕΘΑ(ὀργάνωση, διοικητικὴ μέριμνα, προσωπικό-ἠθικό, σχέδια, κανόνες ἐμπλοκῆς κλπ).
-Τὰ Θαύματα κατὰ κανόνα ἐπιτεύχθηκαν, μόνο μὲ συνεργασίες καὶ ὄχι μὲ στείρα καὶ ἀνέξοδη κομματικὴ ἀντιπαράθεση. Ὁ κάθε νοήμων Ἕλλην ἐπιθυμεῖ, ὅλα τὰ κόμματα νὰ θέλουν τὸ καλὸ τῶν Ἑλλήνων καὶ τὸ καλὸ τῆς πατρίδος. Νά! ἡ εὐκαιρία, νὰ τὸ ἀποδείξουν τὰ Ἑλληνικὰ Κόμματα. Τί; περιμένουν....
«Ἄν ἡ Ἐλευθερία καὶ ἡ ἰσότης βρίσκονται, ὅπως πιστεύουν πολλοί, στὴν Δημοκρατία, θ᾿ ἀποκτηθοῦν καλύτερα ὅταν ὅλοι μοιράζονται τὴν εὐθύνη» (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ)
Ἰωάννης Μ. Ἀσλανίδης
Ἀντιστράτηγος ἐ.ἀ.
Ἐπίτιμος Διοικητὴς τῆς Σ.Σ.Ε.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου