Νεκτάριος Δαπέργολας: Ὅσοι ἔχουμε μάτια καί βλέπουμε τήν ἀλήθεια, θά τή φωνάζουμε.

 

Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας

 

Πολλούς «κορμοράνους» λοιπόν εἴδαμε πάλι καί στήν Οὐκρανία, ἀπό τά ξεφτιλισμένα σκηνοθετικά συνεργεῖα τῆς νεοταξικῆς προπαγάνδας. Ἐννοεῖται σέ πολύ πιό χυδαῖα καί ἐξελιγμένη ἔκδοση.

 

Εἴδαμε φωτογραφίες ἀπό τό βομβαρδισμένο Κίεβο τοῦ 2022, πού τελικά ἦταν ἀπό τό Βελιγράδι τοῦ 1999.

 

Εἴδαμε δῆθεν ρωσικούς βομβαρδισμούς ἀμάχων, ἐνῶ εἶναι προφανές ὅτι ἄν οἱ ἄλλοι ἤθελαν νά βομβαρδίσουν ἀμάχους, θά εἶχαν σαρώσει τά πάντα μέσα σέ πέντε μέρες ἀντί νά κάθονται ἔξω ἀπό τίς πόλεις καί νά ψειρίζουν τή μαϊμοῦ (αὐτός εἶναι ὁ μόνος λόγος καί ὄχι ἡ δῆθεν ἡρωική ἀντίσταση τοῦ οὐκρανικοῦ στρατοῦ).

 

Εἴδαμε δῆθεν ρωσικούς ἀποκλεισμούς ἀμάχων στή Μαριούπολη, ἐνῶ ὅποιος ἔχει IQ πάνω ἀπό 25 καταλαβαίνει εὔκολα πώς οἱ μόνοι πού εἶχαν συμφέρον νά τούς κρατοῦν μέσα εἶναι οἱ τσέτες τοῦ Αζόφ, οἱ ὁποῖοι θά ἦταν τελειωμένοι ἀπό τή στιγμή πού θά ἔχαναν τή ζωντανή ἀσπίδα τους.

 

Εἴδαμε δῆθεν βομβαρδισμένο μαιευτήριο πάλι στή Μαριούπολη κι ἄς μᾶς ἔδειξαν μόνο δύο ξεκάρφωτες λήψεις ἐρειπίων, χώρια τήν...τρομοκρατημένη ἔγκυο, ἡ ὁποία τελικά ἀποδείχθηκε πώς ἦταν μοντέλο πού ἔδινε παράσταση, ἐνῶ τόσες μαρτυρίες πιστοποιοῦν πώς τό μέρος ἦταν ἐδῶ καί καιρό ἄντρο τῶν νεοναζί (παρα)κρατικῶν.

 

Εἴδαμε (καί ἀκούσαμε) τά βοθροκάναλα νά λένε γιά ρωσικά χτυπήματα στούς ἀμάχους τῆς πόλης, τήν ὥρα πού ἔβγαιναν οἱ ἴδιοι οἱ ντόπιοι καί ἔλεγαν πώς τούς χτυποῦν οἱ Οὐκρανοί.

 

Εἴδαμε ρώσικο ἀεροπλάνο νά πέφτει, γιά τό ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ ἀνταποκριτής τοῦ Μέγκα στή Ρωσία ἔστησε καυγᾶ στόν ἀέρα μέ τόν ἀρχιφασίστα Εὐαγγελάτο, βεβαιώνοντας πώς εἶναι βίντεο τοῦ 2015, ὅπως καί τόσες ἄλλες μαϊμοῦδες πού κατασκευάζει ἡ δυτική προπαγάνδα.

 

Εἴδαμε Ρώσους αἰχμαλώτους πολέμου να βγαίνουν στήν τηλεόραση καί νά τάσσονται αὐθορμήτως ὑπέρ τῆς Οὐκρανίας, πρίν ἀποδειχθεῖ πώς ἦταν μεταμφιεσμένοι Οὐκρανοί.

 

Εἴδαμε ἡρωικά πεσόντες Οὐκρανούς στρατιῶτες στό Φιδονήσι, πού τελικά δέν ἦταν καί τόσο…πεσόντες..

 

Εἴδαμε νά ἀποσιωποῦνται πλήρως (ἄρα γιά τήν ἀκρίβεια οὔτε εἴδαμε, οὔτε κι ἀκούσαμε) τά ἄνανδρα χτυπήματα στό Ντονιέτσκ, καθώς καί ὅσα ἀποτρόπαια ἀποκαλύπτονται γιά τόν εὐρύτερο ρόλο τῆς Οὐκρανίας ὄχι μόνο ὡς βρώμικου δυτικοῦ «πλυντηρίου», ἀλλά καί ὡς τόπου-βδελύγματος μέ ἐργαστήρια βιολογικῶν πειραμάτων καί δολοφονίες ρωσόφωνων ἀμάχων ἀπό τά κτήνη τοῦ Ἀζόφ γιά ἐμπόριο ὀργάνων.

 

Σέ λίγο ἴσως δοῦμε καί κάτι πιό μαζικό καί ὀργανωμένο, π.χ. καμιά νέα Σρεμπένιτσα, ἀπό τά φασισταριά τοῦ φυτευτοῦ καρνάβαλου καί τά ἀφεντικά του.

 

Τό μόνο πού μᾶλλον δέν θά δοῦμε ποτέ τελικά εἶναι λίγη, ἀπειροελάχιστη ἔστω ἁπλή λογική, μέσα σέ ὅσους καταπίνουν (γιά μιά ἀκόμη φορά) ἀμάσητο τό πακέτο τῆς γκεμπελίστικης νεοταξικῆς ἀθλιότητας. 

 

Τό ἴδιο πού κατάπιαν κάποτε γιά τά «χημικά τοῦ Σαντάμ», τούς «ἐγκληματίες Σέρβους», τόν «στυγνό δικτάτορα Καντάφι», τόν «μακελάρη Ἄσαντ». 

 

Το ἴδιο πού καταπίνουν ἐδῶ καί πολλά χρόνια μέ τίς γιαλαντζί Ἀλ Κάιντες, τίς ψευτοπανδημίες καί τίς δῆθεν κλιματικές ἀλλαγές.

 

Ἀλλά δέν πειράζει. Ὅσοι ἔχουμε μάτια καί βλέπουμε τήν ἀλήθεια, θά τή φωνάζουμε. Κι ἄς εἴμαστε λίγοι. Κι ἄς ζοῦμε κυριολεκτικά ἀνάμεσά τους.

 

Ἐμεῖς θά τή φωνάζουμε μέ παρρησία. Καί μέ κάθε πιθανό κόστος καί τίμημα…

«Πᾶνος»