Πορφυρίτης: «Κήρυγμα (ὑποθετικό καί μυθοπλαστικό) τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου» [μέ Ψηφίδες μυθοπλαστικῆς πραγματικότητος]

 

Γράφει ὁ Πορφυρίτης

 

«Νέοι καί νέες,

Εἶστε τά ἄνθη τῆς φυλῆς, ὅπως θά ἔλεγε καί ὁ σοφός Ἕλληνας Κοραὴς, καί καλεῖσθε νά ἀνταποκριθεῖτε στίς σύγχρονες προκλήσεις καί προσκλήσεις μιᾶς νέας ἐποχῆς, ὅπου κυριαρχεῖ τό σύγχρονο τεχνολογικό καί ἐπιστημονικό πνεῦμα καθώς καί ὁ ἐκσυγχρονισμένος θεολογικός λόγος. Ἡ κάθε ἐποχή ἔχει τά δικά της προβλήματα καί ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά ἀναπροσαρμόζει τή διδασκαλία της, νά ἀφουγκράζεται τοὺς χριστιανοὺς, τί λένε, ποιὸ θεωροῦν σωστό. Ἀκόμα καὶ ἂν αὐτὸ ποὺ οἱ χριστιανοὶ μας θεωροῦν σωστό, ἀκόμα καὶ ἂν εἶναι ἀντίθετο μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, ἐμεῖς θὰ ὑπερασπιζόμαστε αὐτὸ ποὺ λένε οἱ χριστιανοί μας, γιατί οἱ Χριστιανοὶ μας ἔφτιαξαν τὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ἔφτιαξε τὸ Εὐαγγέλιο τὴν Ἐκκλησία.

 

Ἀδήριτη ἀνάγκη εἶναι καί τό ἄνοιγμα τῆς Ἐκκλησίας· εἶναι ἀναγκαῖο νά βγεῖ ἀπό τό καβούκι της, ἀπό τήν αὐτάρεσκη θέση ὅτι εἶναι ἡ μοναδική ἐκκλησία καί νά ἀνοιχτεῖ στόν κόσμο. Πρέπει νά ξεφύγουμε ἀπό τόν ἀρτηριοσκληρωτικὸ ἐγκλωβισμὸ σὲ διδασκαλίες, κείμενα καὶ πιστεύματα τοῦ παρελθόντος (ἄλλωστε ὑπάρχουν καί ἄλλα ὑπέροχα κείμενα, ὅπως τὸ Κοράνιο τό ὁποῖο εἶναι ἴσο μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἱερό, ὅπως αὐτὴ), τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ βοήθησαν τὴν ἐποχή στὴν ὁποία πρωτοεμφανίστηκαν καὶ ἀναπτύχθηκαν, ἀλλά, τό ὀρθό εἶναι νά λέμε αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Ἐκκλησία, δηλ. τὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν, ἐπικαιροποιημένο.

 

Φθάνει! Ἀρκετή ζημία μᾶς ἔκαναν οἱ προπάτορές μας, αὐτοί πού μᾶς κληροδότησαν τὴν διάσπαση τῶν Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποίοι ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ βρίσκονται ἤδη στά χέρια τοῦ δικαιοκρίτη Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὀφείλουμε ἐνώπιον αὐτοῦ, νά ἐπανορθώσουμε τὰ σφάλματα ἐκείνων. Ἄλλωστε στὸν Ἕνα Θεό, τὸν Ὁποῖον ὅλοι, ἔστω καὶ κατὰ διαφορετικό τρόπο ἕκαστος ἐπιθυμοῦμε νά λατρεύουμε, στόν ἴδιο Θεό ὅλοι πιστεύουμε ἀλλά ἔκαστος μέ τόν δικό του τρόπο.

 

Ὅλοι εἴμαστε ἀδέλφια, Ὀρθόδοξοι καί μή Ὀρθόδοξοι. Δέν ὑπάρχουν αἱρετικοί μέ τήν λανθασμένη ἔννοια πού ἔδωσαν οἱ ἀρχαῖοι πατέρες. Τί λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος; Τὸν αἱρετικὸ ἄνθρωπο μετὰ μία, δύο, τρεῖς συμβουλὲς ἄφησέ τον, γιατὶ αὐτὸς δὲν ἀλλάζει μυαλό. Ποιὸς εἶναι ὁ αἱρετικὸς ἄνθρωπος αὐτός; Εἶναι αὐτὸ πού λέμε ‘‘οἱ ἄλλες ἐκκλησίες’’; Εἶναι ὅσοι δὲν εἶναι ὀρθόδοξοι; Αὐτοὶ εἶναι οἱ αἱρετικοὶ ποὺ λέει ἐδῶ ὁ ἀπόστολος; Ὄχι. Αἱρετικὸς εἶναι ὁ καυγατζῆς. Αὐτὸς ποὺ κάνει διχασμούς. Αὐτὸς ποὺ φέρνει διχόνοιες. Οἱ ἄλλοι ἀδελφοί μας οἱ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι ὀρθόδοξοι, δὲν εἶναι αἱρετικοί. Εἶναι ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι χωρὶς νὰ φταῖνε, χωρὶς νὰ τό ἔχουν διαλέξει οἱ ἴδιοι, γεννήθηκαν σὲ μία ἄλλη ἐκκλησία. Γεννήθηκαν σὲ ἕνα ἄλλο δόγμα. Ὅπως καὶ ἐμεῖς.

 

Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού ἐμμένουν σέ δόγματα καί παραδόσεις τοῦ παρελθόντος εἶναι ψυχολογικά διαταραγμένοι. Ἡ παρανοϊκή συμπεριφορά τους, ἡ μανία νά ἀναζητοῦν παντοῦ κακοδοξίες καὶ αἱρέσεις καί, ὅταν νομίζουν ὅτι τὶς ἀνακαλύπτουν, νά γίνονται ἐπιθετικοὶ μὲ τοὺς φορεῖς τους, ἔχει παθολογικά αἴτια. Εἶναι κολλημένοι καί φανατικοί ὅσοι μιλοῦν ἀκόμη καί σήμερα γιά παναιρέσεις καί γιά Οἰκουμενισμό. Τέτοιο πρᾶγμα δέν ὑπάρχει. Γιά νά πεῖ κάποιος πώς ὑπάρχει ὁ Οἰκουμενισμος καί ὅτι εἶναι παναίρεση πρέπει νά τό πεῖ κάποια Σύνοδος. Δὲν εἶναι δυνατό νὰ θεωρήσουμε ὅτι, εἴτε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, εἴτε οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, ἔχουμε ἀποκλειστικὴ ἰδιοκτησία τὴν διαδοχὴ τῆς ἀρχαῖας Ἐκκλησίας. Αὐτό μποροῦμε νά τό ἐπιτύχουμε μόνον ἐὰν εἴμαστε ἑνωμένοι ἐν τῷ πνεύματι τοῦ ἑνὸς Θεοῦ, “Δημιουργοῦ τῶν πάντων, ὁρατῶν τε καὶ ἀοράτων”, Ρωμαιοκαθολικοὶ καὶ Ὀρθόδοξοι, Προτεστάνται καὶ Ἑβραῖοι, Μουσουλμᾶνοι καὶ Ἰνδουϊσταί, Βουδδισταὶ καὶ Κομφουκιανισταί!

 

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ἐπιδιώκει νὰ πείσει τοὺς ἄλλους περὶ κάποιας συγκεκριμένης ἀντιλήψεως τῆς ἀληθείας ἢ τῆς ἀποκαλύψεως, οὔτε ἐπιδιώκει νὰ τοὺς μεταστρέψει σέ κάποιον συγκεκριμένο τρόπο σκέψεως. Οἱ δικοί μας στόχοι εἶναι ἴδιοι μὲ αὐτοὺς τοῦ πάπα Ἰωάννου 23^ου: νὰ ἐκσυγχρονίσουμε τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ προωθήσουμε τὴν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν. Ἤδη, ἡ Κολυμπάρεια Σύνοδος σήμανε τὸ ἄνοιγμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στίς μὴ Χριστιανικές θρησκεῖες καὶ σέ ὁλό́κληρη τὴν ἀνθρωπό́τητα. Αὐτό σημαίνει μία νέα στάση ἔναντι τοῦ Ἰσλά́μ, τοῦ Βουδισμοῦ, τοῦ συγχρόνου πολιτισμοῦ καὶ ὅσον ἀφορᾷ στίς ἐπιδιώξεις γιὰ ἀδελφό́τητα χωρίς ρατσιστικές διακρίσεις. Μὲ ἄλλα λό́για, σήμανε τὸ τέλος δώδεκα αἰώνων ἀπομονώσεως τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

 

Οἱ ρατσιστικές συμπεριφορές τείνουν νά ἐξαλειφθοῦν καί στά ὑπόλοιπα πεδία τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων: τῶν σχέσεων μεταξύ τῶν φυλῶν, τῶν φύλων, τῶν σεξουαλικῶν προτιμήσεων καί γενικότερα τῆς διαφορετικότητας. Λόγου χάριν, στό πεδίο τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν σχέσεων ἔχουν ἀλλάξει ἄρδην ἀκόμη καί τά δεδομένα τῆς ἐπιστήμης, καθώς αὐτή προόδευσε! Ἀλλά καί στά θεολογικά πράγματα: ὁ Θεός ἔχει δώσει σέ μερικούς ἀνθρώπους νά αἰσθάνονται τήν ἕλξη πρός τό ἴδιο φύλο. Δέν μποροῦμε νά γνωρίζουμε τό γιατί. Δέν θά κατηγορήσουμε ἐμεῖς τόν Θεό. Δέν εἴμαστε ἄξιοι κἄν νά τό σκεφτοῦμε αὐτό τό πρᾶγμα. Ὁ Θεός κάτι ξέρει περισσότερο ἀπό ὅλους ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους καί δέν εἴμαστε σέ θέση νά ξέρουμε τό γιατί ὁ Θεός τό ἐπιτρέπει. Ἡ ὁρμή τοῦ ἀνθρώπου γιά τό ἴδιο φύλο ὑπάρχει. Δέν ξέρουμε γιατί ὑπάρχει. Ὅταν ὅμως, τήν δίνει ὁ Θεός, ἐμεῖς θά τήν πολεμήσουμε; Ἔχουμε γνωρίσει ἀνθρώπους πού ἔχουν αὐτή τήν ροπή ἀπό τήν ἀρχή τῆς ζωής τους. Ἐμεῖς λοιπόν τί θά τούς ποῦμε; Ὅτι ὁ Θεός δέν σέ θέλει ἔτσι; Καί θά μᾶς ἀπαντήσει: γιατί, σᾶς τό εἶπε; Καί τί θά ἀπαντήσουμε; Ὅτι μᾶς τό εἶπε;

 

Δέν μποροῦμε βεβαίως νά δεχθοῦμε ἀκόμη ὅτι εἶναι οἰκογένεια ἡ σχέση ἑνός ὁμοφυλόφιλου. Εῖναι μία σχέση. Τό σεβόμαστε. Εἶναι μία σχέση, ἡ ὁποία, ἐάν ὑπάρχει μέσα ὁ Χριστός, νά λειτουργεῖ λίγο πιό πνευματικά. Νά ὑπάρχει ἀξιοπρέπεια. Νά ὑπάρχει ἡ δυνατότητα ὄχι πολλῶν συντρόφων, ἀλλά ὅσο τό δυνατόν νά ἔχει ἕνα σύντροφο, μέ τόν ὁποίο νά περνᾶ μαζί του τήν ζωή του καί νά αἰσθάνεται ὅτι μαζί του μπορεῖ νά ἔχει καί μία πνευματική πορεία. Καί ὅταν ὡριμάσει ἡ κοινωνία μας καί ζητήσουν οἱ χριστιανοί μας τό ζεῦγος τῶν ὁμοφυλοφίλων νά ὁρίζεται ὡς οἰκογένεια, θά τό συζητήσουμε καί ἄν ἀπαιτηθεῖ θά ἀναπροσαρμόσουμε καί πάλι τό Εὐαγγέλιο τῆς Πίστεώς μας.

 

Ἀλλά καί οἱ σχέσεις μας μέ τούς μετανᾶστες πού βρίσκονται στήν χώρα μας ἔχουν ἀλλάξει. Εἶναι καί αὐτοί πρόσφυγες, ὅπως εἴμαστε καί πολλοί ἀπό ἐμᾶς. Τί καί ἐάν  δέν εἶναι χριστιανοί; Θά ἐνισχύσουν τόν τόπο μας. Θὰ πάρουν γιὰ νύμφες καὶ γαμπρούς, τὰ παιδιά μας· θὰ μᾶς κάνουν ὑπερήφανους ὅταν φέρουν ἔπαθλα καὶ πρωτειὲς, θὰ ἐργάζονται καὶ μὲ τὶς εἰσφορές τους στὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα μας θὰ ἐξασφαλίζονται οἱ δικές μας συντάξεις. Θὰ μεγαλώσουν οἱ πόλεις μας, θὰ κατοικηθοῦν τὰ ἔρημα χωριά μας καὶ θὰ γεμίσουν παιδικὲς φωνὲς οἱ χορταριασμένες αὐλὲς τῶν σχολείων μας.

 

Φυσικά στήν ἐποχή πού ζοῦμε, θά πρέπει ὁ καθένας νά ἐξουσιάζει τό σῶμα του. Εἶναι κάτι πού κατακτήθηκε μέ πολλούς ἀγῶνες κυρίως ἀπό τό φεμινιστικό κίνημα. Εἶναι κάτι πού ἀξίζει στή σύγχρονη γυναῖκα. Ἐπομένως, ἐπιβεβαιώνουμε τόν σεβασμό μας γιά τήν αὐτονομία τῶν γυναικῶν, καθώς αὐτές εἶναι πού φέρνουν τή ζωή σέ αὐτόν τόν κόσμο. Μέ τήν ἐνσάρκωσή του ὁ Κύριος Θεός καί Σωτῆρας μας Ἰησοῦς Χριστός ἔλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση μέσῳ τῆς σύλληψής του στήν κοιλιά τῆς Παρθένου Μαρίας, τῆς Παναγίας μας. Ἡ Παναγία μας ἐπέλεξε ἐλεύθερα νά φέρει τόν Σωτῆρα μας στόν κόσμο καί ὁ Θεός σεβάστηκε τήν ἐλευθερία της. Μποροῦμε καί πρέπει νά ὑποστηρίξουμε μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, τόσο τοῦ γεννημένου ὅσο καί τοῦ ἀγέννητου, μέ τό δικό μας παράδειγμα τῆς ἄνευ ὄρων ἀγάπης. Ὠστόσο ἡ γυναῖκα εἶναι ἡ μόνη πού θά πρέπει νά ἔχει τό δικαίωμα νά διακόπτει τήν κύησή της. Ἄλλωστε τά προϊόντα πού προέρχονται ἀπό διακοπές κύησης, χρησιμοποιοῦνται γιά τό καλό τῆς ἀνθρωπότητος.

 

Τελειώνοντας, ἄς ἐκφράσουμε δημόσια τίς εὐχαριστίες μας πρός τήν ἔντιμο Ἑλληνική Κυβέρνηση καί ὅλα τά κόμματα διότι πάντοτε στέκονται ἀρωγοί στήν Ἐκκλησία. Εὐχαριστοῦμε καί τούς ἐξαίρετους ἐπιστήμονες γιά τό ἔργο πού ἐπιτέλεσαν κατά τόν καιρό τῆς πανδημίας. Πρέπει νά ἐμπιστευόμαστε τήν Ἐπιστήμη καί νά μή κυριαρχοῦν ναζιστικές νοοτροπίες στό λαό.

 

Αὐτά εἶχα νά πῶ στήν ἀγάπη σας. Ἡ Χάρις τοῦ ἑνός Θεοῦ ὅλων τῶν ἀνθρώπων εἴη μετά πάντων ὑμῶν!

 

Ἐπιμέλεια-Μυθοπλασία: Πορφυρίτης