Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης
Με εμπνέει ως άνθρωπο, ως πολίτη, ως Έλληνα, ο συνεπής, ο συνεχής, ο σοβαρός, ο υπεύθυνος, ο ασταμάτητος αγώνας του Αρμενικού έθνους, της πνευματικής και πολιτικής του ηγεσίας για την ιστορία, για τη Δικαιοσύνη και την Αλήθεια, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Για αυτό και έχει αποτελέσματα, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, παρά τον πόλεμο, κυριολεκτικό και μεταφορικό που δέχεται από εχθρούς και «φίλους». Εμπόδια τα οποία είναι πολλά και ποικίλα, αλλά επειδή έχει ο Αρμενικός λαός έχει μαζί του την αλήθεια και το δίκαιο, είναι νικηφόρος.
Έχω δει πολλά δείγματα της προσπάθειας αυτής, το πως δηλαδή ο αγώνας ανάδειξης και αναγνώρισης του μαζικού εγκλήματος, της Γενοκτονίας 1.500.000 Αρμενίων μπορεί να είναι δυνατός πολιτικά, πνευματικά και ηθικά. Να μπορεί δηλαδή να παλέψει το σκοτάδι, την άρνηση, τη σιωπή, το ψεύδος, την προπαγάνδα.
Στην περίοδο από το 1915 μέχρι σήμερα το Αρμενικό έθνος έκανε πάρα πολλά για να αναδειχθεί το Οθωμανικό- Τουρκικό- Κεμαλικό έγκλημα που στέρησε τη ζωή και προσφυγοποίησε εκατομμύρια ανθρώπους. Με συνέπεια και με γνώση της δύναμης που έχει η σοβαρότητα της πολιτικής και της ιστορίας, οι Αρμένιοι σε δύσκολες συνθήκες ακόμη και εντός της Σοβιετικής Ένωσης, πέτυχαν πολλά. Αναγνωρίσεις, καταδίκη της Τουρκίας και άλλα που χάριν συντομίας του κειμένου παραλείπουμε.
Ανάμεσα στα πολλά, δύο γεγονότα, είναι αυτά που ξεχωρίζω τον τελευταίο χρονικό διάστημα, που δείχνουν ότι ο Αρμενικός λαός, έχει μεγάλη αίσθηση της ιστορικής του πορείας και διαθέτει, κυρίως, παρά τα συνεχή χτυπήματα, αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, θάρρος και ανδρεία.
Η αγιοποίηση των 1.500.000 θυμάτων της Γενοκτονίας ήταν το πρώτο. Βρέθηκα, στην τελετή αυτή στο Ερεβάν τον Απρίλιο του 2015, προσκεκλημένος της Δημοκρατίας της Αρμενίας και πρέπει να γράψω ότι ήταν από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της ζωής μου. Τότε μίλησα και στο παγκόσμιο φόρουμ για τις Γενοκτονίες και ζήτησα την αναγνώρισης της δικής μας Γενοκτονίας από το Αρμενικό κοινοβούλιο που έγινε την 25η Μαρτίου του επόμενου έτους!
Το δεύτερο ήταν η δολοφονία του Χράντ Ντίνκ, του σπουδαίου Αρμένιου αγωνιστή δημοσιογράφου της εφημερίδας Agos και δημιουργού του ομώνυμου ιδρύματος ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Κωνσταντινούπολης. Ο Χραντ Ντινκ δολοφονήθηκε την 19η Ιανουαρίου του 2007, λόγω της δράσης του για το Αρμενικό ζήτημα, για τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία, αλλά και για ένα ζήτημα που έφερε στο φως της δημοσιότητας. Ζήτημα ταμπού που αναιρεί και καταργεί την τουρκική προπαγάνδα, το ψεύδος, την εθνικιστική πολιτική του κατοχικού κράτους και παρακράτους. Ο Χραντ Ντινκ έγραψε ότι η υιοθετημένη κόρη του Κεμάλ, η πρώτη γυναίκα αεροπόρος στην Τουρκίας, η Σαμπιχά Γκιοκτσέν, ( το όνομά της δόθηκε από τον Ερντογάν στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης) δεν ήταν ορφανό παιδί του οποίου οι γονείς δολοφονήθηκαν από Αρμένιους, αλλά Αρμένια, της οποίας οι γονείς δολοφονήθηκαν από Τούρκους κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας !
Μετά λοιπόν το άρθρο για «Το μυστικό της Σαμπιχά Γκιοκτσέν», που έγραψε ο Χραντ Ντινκ, ο Αρμένιος δημοσιογράφος δολοφονήθηκε από τον ανήλικο τότε Ογούν Σαμάστ.
Η δολοφονία του σπουδαίου Αρμένιου δημοσιογράφου συγκλόνισε όλη την Τουρκία και ειδικά τους δημοκράτες που ακόμη ζουν στη χώρα και δεν είναι στη φυλακή, οι οποίοι είδαν ότι η αλήθεια δεν είναι και τόσο ευπρόσδεκτη. Όπως είπαν πολύ χαρακτηριστικά, οι συνεχιστές του έργου του, οι Αρμένιοι έχουν τώρα 1.500.000 θύματα συν ένα: Τον Χραντ Ντινκ.
Η αλήθεια είναι η κατοχική Τουρκία νόμιζε ότι με τη δολοφονία του Αρμένιου δημοσιογράφου τον Ιανουάριο του 2007, θα τελείωνε με τον αγώνα Δικαιοσύνης και Αναγνώρισης. Πέτυχε βεβαίως ακριβώς το αντίθετο. Το μαρτυρούν οι διαδηλώσεις στην Τουρκία την ημέρα της δολοφονίας του και την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας ,το μαρτυρούν οι αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας, το δείχνουν οι νέοι αγωνιστές, όπως ο Αρμένιος βουλευτής του HDP Γκάρο Παϊλάν, που μιλά μέσα στη Τουρκική βουλή για τη Γενοκτονία!
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έλεγε πως όταν ένας άνθρωπος δολοφονείται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα για την απελευθέρωση ενός έθνους, τότε συμβάλλει στην Ανάσταση του έθνους του.
Και είναι βέβαιο ότι ο Χράντ Ντίνκ έχει συμβάλλει στο ποθούμενο. Στη δικαίωση δηλαδή, την απελευθέρωση και την Ανάσταση του Αρμενικού έθνους.
Υ. Γ. Ο δολοφόνος του Χραντ Ντινκ , ο Ογούν Σαμάστ αφέθηκε ελεύθερος (!) το 2023, λόγω «καλής συμπεριφοράς», μετά από 16 χρόνια και 10 μήνες φυλάκιση και η δήλωση του συμπροέδρου της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (IHD) Ερέν Κεσκίν θεωρώ ότι τα λέει όλα: «Η "καλή συμπεριφορά", την οποία δεν εφάρμοσαν ούτε στους άρρωστους κρατούμενους, εφαρμόστηκε στον δολοφόνο! Πρόκειται για μια δυστοπική χώρα! Οι Γκιουλτάν Κισανάκ, Σελαχατίν Ντεμιρτάς, Οσμάν Καβάλα, Τζαν Αταλάι είναι στη φυλακή μόνο για τις σκέψεις τους, αλλά ο δολοφόνος είναι ελεύθερος!»
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου