Ἅγιος Παΐσιος: Πότε φταῖμε γιὰ τοὺς βλάσφημους λογισμοὺς

– Γέροντα, ὅταν ἔχω προσβολὴ βλάσφημου λογισμοῦ χωρὶς συγκατάθεση δική μου, φταίω;

– Ἂν στενοχωρεθῆς καὶ δὲν τὸν δεχθῆς, δὲν εἶναι τίποτε.

– Γέροντα, πότε φταίει κανεὶς γιὰ ἕναν βλάσφημο λογισμό;

– Ἂν δὲν στενοχωριέται ποὺ ἔχει τέτοιον λογισμὸ καὶ κάθεται καὶ τὸν συζητάη, τότε φταίει. Καὶ ὅσο θὰ δέχεται τοὺς βλάσφημους λογισμούς, τόσο θὰ δέχεται τὴν ταραχὴ τοῦ διαβόλου. Γιατί, ὅταν τοῦ περνᾶ ἕνας βλάσφημος λογισμὸς καὶ τὸν ἐξετάζη καὶ τὸν συζητάη μὲ τὸ μυαλό του, δέχεται ἕναν μικρὸ δαιμονισμό.

– Καὶ πῶς θὰ φύγουν, Γέροντα, τέτοιοι λογισμοί;

– Ἂν στενοχωριέται κάποιος, ὅταν τοῦ ἔρχωνται τέτοιοι λογισμοὶ καὶ δὲν τοὺς συζητάη, θὰ κόβωνται μόνοι τους, γιατὶ δὲν θὰ τροφοδοτοῦνται. Δένδρο ποὺ δὲν ποτίζεται, θὰ ξεραθῆ. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ὅμως ποὺ κάποιος εὐχαριστηθῆ μ᾿ αὐτούς, ἔστω καὶ λίγο, τοὺς τρέφει, ποτίζεται ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος καὶ δύσκολα θὰ ξεραθοῦν.

– Γέροντα, μερικὲς φορὲς δέχομαι τοὺς βλάσφημους λογισμούς, συγκατατίθεμαι, καὶ μετὰ τὸ καταλαβαίνω, ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ τοὺς διώξω.

– Ἐσὺ ξέρεις τί παθαίνεις; Κάποια στιγμὴ ἔχεις ἀλλοῦ τὸν νοῦ σου, εἶσαι ἀφηρημένη καὶ χαζεύεις μὲ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα. Ἔρχεται τότε τὸ ταγκαλάκι, σοῦ ρίχνει μέσα μιὰ καραμέλα κι ἐσὺ ἀρχίζεις νὰ τὴν πιπιλίζης. Νιώθεις τὴν γεύση της καὶ μετὰ δυσκολεύεσαι νὰ τὴν πετάξης. Πρέπει, μόλις σὲ γλυκάνη λίγο, ἀμέσως νὰ τὴν πετάξης.

– Καὶ ὅταν, Γέροντα, περνάη ἕνας βλάσφημος λογισμός, τὸν δέχωμαι λίγο καὶ μετὰ τὸν διώχνω;

– Τότε εἶναι σὰν νὰ σοῦ ἔδωσε ὁ διάβολος μιὰ καραμέλα, τὴν πιπίλισες λίγο καὶ μετὰ τὴν ἔφτυσες. Πρέπει νὰ τὴν φτύσης ἀμέσως. Διαφορετικά, στὴν ἀρχὴ θὰ σὲ ξεγελάη μὲ μιὰ καραμέλα καὶ ὕστερα θὰ σὲ ποτίζη φαρμάκι καὶ θὰ σὲ κοροϊδεύη.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Γ' «Πνευματικὸς ἀγώνας» 

«Πᾶνος»