Ο Χατζηχρήστος στου Μακρυγιάννη

 

Χαράλαμπος Μηνάογλου

 

 

Κατὰ τὴν μάχη στοῦ Μακρυγιάννη τὶς πρῶτες μέρες τοῦ Δεκέμβρη τοῦ 1944 κρίθηκε ἡ τύχη τῆς Ἀθήνας. Μιὰ μάχη ποὺ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει γίνει, μιὰ μάχη ποὺ χωρὶς τὴν παρέμβαση τῶν ξένων θὰ εἶχε ἀποφευχθεῖ, ἀλλὰ μία μάχη ποὺ κράτησε τὴν Ἑλλάδα ἐλεύθερη. 

 

Βλέποντας πάλι τὴν κάτοψη τοῦ στρατοπέδου τῆς χωροφυλακῆς στοῦ Μακρυγιάννη τὸ μάτι πέφτει στὶς ὁδοὺς ποὺ τὸ περικλείουν. Ἰδίως στὴν ὁδὸ Χατζηχρήστου. Γιατί θὰ διερωτηθεῖ κανείς; 

 

Πράγματι, σὲ ὅσους νομίζουν ὅτι ἡ ὁδὸς κάτω ἀπὸ τὸ μουσεῖο τῆς Ἀκρόπολης σήμερα, κάτω ἀπὸ τὸ στρατόπεδο τῆς Χωροφυλακῆς τότε φέρει τὸ ὄνομα τοῦ γνωστοῦ κωμικοῦ, δὲν προκαλεῖται κανένας συνειρμός. 

 

Ἀλλὰ ὅταν κανεὶς μάθει τὸ ὄνομα ποιανοῦ Χατζηχρήστου φέρει ἡ ὁδὸς αὐτή, τότε ἀρχίζουν οἱ ἱστορικοὶ συνειρμοί. Μιᾶς καὶ εἴμαστε στὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, ἂς τὸ πάρει τὸ ποτάμι. 

 

Ἡ συγκεκριμένη ὁδός, ὅπως καὶ ὅλες οἱ ὁδοὶ γύρω ἀπὸ τὸ Μουσεῖο σήμερα καὶ κάτω πρὸς τὸ Κουκάκι, φέρει τὸ ὄνομα ἑνὸς ἀγωνιστῆ τοῦ 1821. Πρόκειται γιὰ τὸν Χατζηχρῆστο Ντόγκοβιτς, τὸν τεράστιο ὀρθόδοξο μαχητὴ τῆς Ἐπανάστασης, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στὸ Βελιγράδι. 

 

Ὁ πατέρας καὶ ὁ μεγάλος ἀδελφός του σκοτώθηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους κατὰ τὴν πρώτη φάση τῆς Ἐπανάστασης τῶν Ὀρθοδόξων (ἡ δεύτερη φάση αὐτῆς ἦταν ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821) ποὺ ὀργάνωσαν οἱ Ὑψηλάντηδες καὶ τὴν ὁποία χρησιμοποίησαν οἱ Ρῶσοι, αὐτὴν ποὺ οἱ δυτικοὶ ἱστορικοὶ μετὰ μᾶς ἐπέβαλαν νὰ ἀποκαλοῦμε Σερβικὴ Ἐπανάσταση. 

 

Ὁ Χατζηχρῆστος διέφυγε μικρὸ παιδὶ μὲ τὴν μητέρα του καὶ μετὰ ἀπὸ ἀπίστευτη περιπλάνηση καὶ πολλὲς ἀτυχίες κατέληξε στὴν Μ. Ἀνατολή, πέρασε ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα (ἐξοῦ καὶ τὸ Χατζὴς) γιὰ νὰ καταλήξει σκλάβος τοῦ Χουρσὶτ πασᾶ, τοῦ διοικητῆ μετέπειτα τῆς Τριπολιτσάς. 

 

Ἐκεῖ, ὁ Χατζηχρῆστος αὐτομόλησε στὶς ἑλληνικὲς δυνάμεις μὲ τὴν ἔναρξη τῆς πολιορκίας  πῆρε μέρος τόσο στὴν πολιορκία ὅσο καὶ στὴν ἅλωση τῆς πόλης. Μετά, πολέμησε σὲ διάφορες μάχες στὴν Πελοπόννησο καὶ τὴν Στερεὰ συγκροτῶντας δικό του σῶμα ἀπὸ σλαβόφωνους ἱππεῖς. 

 

Στὴν Ἐθνοσυνέλευση τοῦ 1843-4 μετεῖχε ὡς ἀντιπρόσωπος Θρακῶν, Σέρβων καὶ Βουλγάρων, καθὼς μέχρι τότε οἱ καλοί μας φίλοι οἱ Ἀγγλογάλλοι δὲν μᾶς εἶχαν πείσει νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν ἀρχικὴ ἰδέα τῆς Ἐπαναστάσεως, ποὺ δὲν ἦταν ἄλλη ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωση ὅλων τῶν περιοχῶν τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας μὲ ὀρθόδοξο πληθυσμό. 

 

Ἐκεῖ, ἐπάνω στὴν ὁδὸ ποὺ φέρει τὸ ὄνομα του σλαβικῆς καταγωγῆς Ἕλληνα ἥρωα σταμάτησε ἡ προέλαση των ἑλληνικῆς καταγωγῆς κομμουνιστῶν.

 

«Πᾶνος»