Ἄν σᾶς πῶ τή ζωή μου στό Ἅγιον ’Όρος, τήν ἀγάπη μου, τήν ἀφοσίωσή μου, «ἐπιλήψει με
διηγούμενον ὁ χρόνος...»⁵.
Ἡ ἀγάπη μου γιά σᾶς μέ παρακινεῖ νά σᾶς διηγηθῶ ὅσα θυμᾶμαι.
Ὅταν, λοιπόν, ἐπῆγα στό "Ἅγιον "Ὅρος, ἤμουνα, ὅπως σᾶς εἶπα, μικρός ἀλλά κι ἀγράμματος.
Δέν ἤξερα νά διαβάσω, συλλάβιζα. Οἱ Γέροντές μου —ἦταν αὐτάδελφοι, γέρων Παντελεήμων,
ὁ πνευματικός, καί παπα Ἰωαννίκιος— μέ ρώτησαν:
— Ξέρεις νά διαβάζεις;
— Ἔ, λίγο ξέρω, τούς ἀπάντησα.
Ἦταν Σάββατο βράδυ. Μέ βάλανε νά διαβάσω τόΨαλτήρι. "Ἄρχισα ντροπαλά νά διαβάζω τόν
πρῶτο ψαλμό:
— «Μα...μα...κά...κα...ρι...ρι...ος ἀ...νήρ...»⁶. Συλλάβιζα.
— Καλά, παιδί μου, ἄσε νά διαβάσω ἐγώ, λέει ὁ παπα-Ίωαννίκιος, καί ἄλλη μέρα διαβάζεις ἐσὺ.
Ἐφόρεσε τά γυαλιά του κι ἄρχισε:
— «Μακάριος ἀνήρ, ὅς οὐκ ἐπορεύθη...».
Καταλαβαίνετε τήν ντροπή μου. Αὐτό μου ἔγινε μάθημα.
«Πρέπει νά μάθω νά διαβάζω», σκέφθηκα.
Ἔτσι τό ἔβαλα γρήγορα σ’ ἐφαρμογή. Ὅταν ἔβρισκα καιρό καί εἶχα πολύ χρόνο ἐλεύθερο,
ἔπαιρνα καί διάβαζα Ψαλτήρι, Καινή Διαθήκη, κανόνες, γιά νά ξετρίψει ἡ γλῶσσα μου κι ἔτσι,
ἀπ’ τίς πολλές φορές πού διάβαζα, ἔμαθα τό Ψαλτήρι ἀπ’ ἔξω. Μελετοῦσα καί τή νύκτα.
Ἀπό τό βιβλίο «Βίος καί λόγοι» τοῦ γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου