Τον γνωρίσαμε τα έτη 2007-2008. Είχε φύγει ή διωχθεί λόγω διαφωνίας από την Βατοπεδίου και ζούσε σε ένα κελάκι μέσα στην χαράδρα της Καψάλας λίγο πιο κάτω από το ιερό κελί του ''Άξιον Εστίν''. Για να τον συναντήσουμε πέρναμε τον δρόμο που ξεκίναγε πίσω ακριβώς από το Σεράϊ, την Σκήτη του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα και Μεγάλου Αντωνίου. Στην αρχή το μονοπάτι ήταν καλντερίμι με πέτρα, μετά χωματόδρομος και όταν είχε βρέξει πιο δύσκολα, λάσπη.
Τον φρόντιζε και βοηθούσε ένας ζηλωτής μοναχός που έμενε λίγο πιο πάνω. Τού έφτιαχνε φαγάκι και μετά από κάποια χρονιά τον τάϊζε διότι όπως μάς έλεγε ο ίδιος ο γέροντας Γαβριήλ είχε πάθει ένα μικρό εγκεφαλικό, μια συμφόρηση, κάτι. Ούτε ο ίδιος δεν ήξερε διότι μάλλον δεν θέλησε να πάει σε γιατρό ή νοσοκομείο. Από τότε δυσκολευόταν να κάνει δουλειές με τα χέρια, ακόμη και να φάει. Χρειαζόταν βοήθεια.
Πάντα με την ποδιά του, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες, πάντα καταδεκτικός, προσιτός, γλυκομίλητος. Έλεγες πως ο γέροντας Γαβριήλ είχε σπλαχνική καρδία, σπλάχνα οικτιρμών. Πολλές φορές με ευλαβείς φίλους καθήσαμε και μιλήσαμε. Συμβουλές, νουθεσίες, αγάπη, ενδιαφέρον, όλα στα έδινε και στα έδειχνε ο γέροντας.
Δεν συμφωνούσε με καινοτομίες στα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Παγγάρια στα καθολικά των ναών, επιχειρήσεις κλπ. Δεν τον έβρισκαν σύμφωνο. Δεν κατέκρινε όμως. Ό,τι έλεγε με πόνο το έλεγε και για να προασπίσει την παράδοση του Αγίου Όρους.
Στο κελάκι του εκεί, πιο κάτω από το ''Άξιον Εστίν'' είχε και τηλεφωνική γραμμή, σταθερό τηλέφωνο. Με κόπο, χωρίς να μπορεί να ανοιγοκλείσει το χέρι του το σήκωνε. Τον καλούσαν πολλοί. Τον είχαν στήριγμα και παρηγοριά. Το είδαμε αυτό όταν το επισκεπτόμασταν πόσο παρηγορούσε και ενθάρρυνε τους ανθρώπους. Φίλοι ευλαβείς μιλούσαν μαζί του εξ' Αθηνών. Κάποιος μου εμπιστεύτηκε ό,τι ο γέροντας τον είχε βοηθήσει πολύ με την προσευχή του σε ένα σοβαρό προσωπικό θέμα αλλά και με τις υποδείξεις και αποσαφηνίσεις για κάποια γεγονότα που είχαν γίνει κι αυτός δεν τα είχε αξιολογήσει σωστά. Όλα αυτά χωρίς αυτός ο φίλος να έχει πει ή περιγράψει κάτι στον γέροντα.
Τελευταία φορά τον είδαμε το 2008 ή 2009. Μετά τον πήραν στο Μπουραζέρι να τον βοηθήσουν στα γηρατειά του. Επισκεφτήκαμε το Μπουραζέρι μια χρονιά, το 2011 πρέπει να ήταν, αλλά δεν κατέστη δυνατόν να τον συναντήσουμε.
Τα επόμενα χρόνια πολλές φορές και με ευγνωμοσύνη τον θυμηθήκαμε. Ωστόσο νομίζαμε ό,τι θα είχε εκδημήσει διότι δεν συνέβει να μάθουμε νέα του. Χθες από το διαδίκτυο ενημερωθήκαμε για την εκδημία του. Έφυγε ο Γέροντας Γαβριήλ Μάϊνας στα 94 του χρόνια.
Ο Θεός να τον αναπαύσει.
Καλό Παράδεισο γέροντα.
Καλή αντάμωση. Όλοι να είμαστε μαζί στον ουρανό.
α.α.κ.Πηγή:https://pavlosmelas1904.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου