«Τὰ πνευματικά μου ἁμαρτήματα εἶναι πολλά»
Ὁ Γέροντας εἶχε λάβει πολλὰ χαρίσματα ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ μάλιστα ἀπὸ τὴ μικρή του ἡλικία.
Εἶχε τὸ μεγάλο χάρισμα τῆς βαθύτατης συναισθήσεως τῆς ἀνθρώπινης αμαρτωλότητας.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας βοηθοῦν νὰ καταλάβουμε ὅτι δὲν εἶναι εὔκολο πρᾶγμα νὰ παραδέχεσαι τὴν αμαρτωλότητά σου.
Ἁμαρτωλὸς αἰσθάνεται ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει γνωρίσει τὰ ὅσα ὁ Θεός του ἀποκαλύπτει μέσα στὴν κοινωνία τῆς ἀγάπης του.
Ὁ Γέροντας Πορφύριος ἦταν ἐντυπωσιασμένος ἀπὸ τὰ ὅσα θαυμαστὰ ὁ Θεός τοῦ ἀπεκάλυπτε.
Αὐτὴ τὴν πνευματική του ἀνύψωση τὴν ἔδειχνε μὲ τὴν αἴσθηση τῆς δικῆς του μηδαμινότητας.
Μὲ πολὺ συγκινητικὸ τρόπο ὑπογραμμίζει αὐτὴ τὴν πραγματικότητα στὴν ἐπιστολή του, στὰ πνευματικά του παιδιά:
«Ἐγὼ ὅμως αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος τοῦ κόσμου...»
«Ἔχω ἕνα συναίσθημα ὅτι τὰ πνευματικά μου ἁμαρτήματα εἶναι πάρα πολλὰ καὶ παρακαλῶ ὅσοι μὲ ἔχετε γνωρίσει νὰ κάνετε προσευχὴ γιὰ μένα, διότι καὶ ἐγώ, ὅταν ζοῦσα, πολὺ ταπεινὰ ἔκανα προσευχὴ γιά σας».
«Ἡ ἀληθινὴ ταπείνωση εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ»
Μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας:
«Σοῦ ἔχει δώσει πολλὰ χαρίσματα ὁ Θεός. Σὲ προίκισε μὲ δῶρα σπάνια. Τὸ νιώθεις;
Νὰ τὸν εὐχαριστεῖς συνεχῶς καὶ νὰ ταπεινώνεσαι στὴν Ἀγάπη Του.
Παρακαλεῖ τὸ Θεό, νὰ σοῦ στείλει τὴν ἁγία ταπείνωση. Ὄχι αὐτὴ ποὺ λέει, εἶμαι τελευταῖος, εἶμαι τιποτένιος.
Αὐτὴ εἶναι σατανικὴ ταπείνωση. Ἡ ἁγία ταπείνωση εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ἀκοῦς; Δῶρο, χάρισμα.
Ὄχι ἀπὸ δικές μας προσπάθειες. Ἐσὺ προετοίμαζε τον ἑαυτό σου, καὶ ζῆτα ἀπὸ τὸ Θεὸ αὐτὸ τὸ ἅγιο δῶρο.
Μὴ λές, ἔχω αὐτὸ τὸ ἐλάττωμα, τὸ προσφέρω στὸ Θεό. Τίποτα.
Ἐσύ, ἀγωνίσου, ἐξουθένωνε τον ἑαυτό σου, καὶ τὰ ἄλλα εἶναι τοῦ Θεοῦ.
Ἀγωνίζου νὰ εἰσέλθομε ἀπὸ δῶ, εἰς τὴν Ἄκτιστον Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ».
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου