π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος: ΕΝΟΧΟΣ...

 

Πρωτοπρεσβύτερος

Ἀναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

                                                                                                            Πάτρα,  10 . 10 . 2022

 

ΕΝΟΧΟΣ …

«ἡμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ,  οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν,

ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν».

Σήμερα η Ελληνική Δικαιοσύνη μού  απένειμε την ύψιστη τιμή, το ανώτατο οφίκιο, που μπορεί να αποδοθεί σε ένα ιερέα: με καταδίκασε σε 8 μήνες φυλάκιση με αναστολή επειδή τέλεσα τη Θ. Λειτουργία την εορτή του Ευαγγελισμού, στις 25 Μαρτίου 2020, δηλαδή επειδή επιτέλεσα το ιερατικό και εφημεριακό του καθήκον και προσπάθησα να είμαι στοιχειωδώς συνεπής απέναντι στη συνείδησή μου, στους ενορίτες μου, στην εκκλησιαστική μας παράδοση και στο Θεό.

Κατά τον Απ. Παύλο σε εμάς τους Χριστιανούς «ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν», δηλαδή έχει «χαρισθεί», είναι χάρισμα, δώρο, όχι μόνο να πιστεύουμε σε Αυτόν αλλά και να υποφέρουμε γι’ Αυτόν. Όχι πως μια τέτοια καταδίκη από Μονομελές είναι κάτι τόσο σοβαρό αλλά έστω είναι μια μικρή, ελάχιστη όχληση, που ταράζει για λίγο τα νερά της κοινωνικής βόλεψής μας, της κοινωνικής μας καταξίωσης χάριν του σταυρωθέντος Χριστού…

Συνεπώς, δόξα τω Θεώ για την τιμή της καταδίκης!

Ταυτόχρονα όμως η Ελληνική Δικαιοσύνη με την απόφασή της κατέστησε την Ελληνική Δημοκρατία ως τη δεύτερη Πολιτεία στην Ευρώπη κατά τους τελευταίους 17 αιώνες, μετά την Αλβανία του Ενβέρ Χότζα, όπου η τέλεση και μόνο της Θ Λειτουργίας στην εορτή του Ευαγγελισμού συνιστά ποινικό αδίκημα και ο ιερέας που τολμά να λειτουργήσει -ανεξαρτήτως αριθμού πιστών - πρέπει να φυλακιστεί. Ούτε οι Σουλτάνοι δεν είχαν ενεργήσει κατ’  αυτόν τον τρόπο…

Η Ελληνική Κυβέρνηση και όσοι με όποιο τρόπο συνευδόκησαν στη σχετική διάταξη (ΚΥΑ με αρ. 2867/Υ1/16.3.20) πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι για το κατόρθωμά τους… Τους αφιερώνω την παρούσα δικαστική απόφαση!

Είναι προφανές ότι η απόφαση αυτή δεν τροποποιεί ουδέ στο ελάχιστο τις απόψεις και τη στάση μου επί του ζητήματος και ασφαλώς θα καταπέσει στα ανώτερα ελληνικά και ευρωπαϊκά Δικαστήρια.

Ως Ορθόδοξος πιστός δεν θα μπορούσα να ανεχθώ την απαγόρευση τελέσεως Θ. λειτουργίας από την κρατική εξουσία,

Ως Ορθόδοξος κληρικός ήμουν υποχρεωμένος, χάριτι και ελέει Θεού,  να λειτουργήσω υπακούοντας στην Κεφαλή της Εκκλησίας που προστάζει: «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν», τη στιγμή, μάλιστα,  που δεν υπήρχε κανονικό επιτίμιο από τον Επίσκοπό μου ή τη Σύνοδο (αργία ή καθαίρεση),

Τέλος, ως Έλληνας πολίτης ήμουν και είμαι υποχρεωμένος στο μέτρο των δυνατοτήτων και αρμοδιοτήτων μου να προασπίζομαι το Ελληνικό Σύνταγμα και όχι μόνο να μην επιτρέπω σε κανένα την κατάλυσή του αλλά ούτε καν να την ανέχομαι.

Η απαγόρευση τέλεσης Θ. Λειτουργίας αποτελεί κατάλυση των  θεμελιωδών άρθρων 3 (σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας) και 13 (θρησκευτική ελευθερία) του Ελληνικού Συντάγματος καθώς και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρο 9 του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου) που προστατεύει το δικαίωμα της θρησκευτικής λατρείας. Ως Έλληνας πολίτης είμαι υποχρεωμένος να αγωνιστώ ώστε να αποκατασταθεί ο σεβασμός.

Οφείλω ευχαριστίες στους δικηγόρους μου τον κ. Γεώργιο  Ιατρού και τον κ. Ιωάννη Χατζηαντωνίου, διότι με αδιάσειστη νομική επιχειρημα-τολογία κονιορτοποίησαν το κατηγορητήριο και απέδειξαν ότι οι ΚΥΑ που απαγόρευσαν την Θ. Λειτουργία δεν ήταν δυνατόν να εφαρμοστούν από Ορθοδόξους κληρικούς.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μου απευθύνω στον αξιότιμο κ. Κων. Πουλά, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών (Τμήμα Φαρμακευτικής). Με τον κ. Πουλά δεν γνωριζόμαστε πριν, αλλά μόλις του είπα την υπόθεση προθυμοποιήθηκε να έρθει. Με την επιστημονικά τεκμηριωμένη του κατάθεση κατέδειξε ότι από την τέλεση της Θ. Λειτουργίας και τη Θ. Κοινωνία των πιστών ούτε προέκυψε ούτε είναι δυνατόν να προκύψει ο παραμικρός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία.

Ιδιαίτερη αναφορά οφείλω στην παρουσία ως μάρτυρα υπερασπίσεως του πολυσεβάστου πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Αποτελεί ξεχωριστή τιμή για το πρόσωπο μου ότι ένας τέτοιου επιπέδου εκκλησιαστικός άνδρας και μεγάλος Θεολόγος που τυγχάνει πανορθοδόξου σεβασμού και αναγνω-ρίσεως υπεβλήθη στον κόπο να έρθει από τη Θεσσαλονίκη να με υπερασπιστεί ως μάρτυρας. Τον ευχαριστώ και πάλι για τον κόπο στον οποίο υπεβλήθη αλλά και γενικότερα για τη συνεπή αγιοπατερική θεολογική του προσφορά στην Ορθόδοξη Εκκλησία.  Η συνέπεια με την οποία διακονεί την Ορθόδοξη θεολογία είναι αξιομίμητη από όλους μας.

Ευχαριστώ πολύ και τους κληρικούς και λαϊκούς που βρέθηκαν σήμερα στο Δικαστήριο (ακόμα και από Κόρινθο, Βόλο, Ιωάννινα, Θεσσαλονίκη, Καβάλα) για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στο πρόσωπό μου, αλλά και τους δεκάδες από ολόκληρη τη χώρα ή μάλλον από όλο τον κόσμο (επισκόπους, ιερείς, μοναχούς και πιστούς), που μου συμπαραστάθηκαν.  

Τέλος, οφείλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου και στον μοναδικό κατήγορό μου δημοσιογράφο Κ. Φλαμή, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Λυσία: «Οὐ πολλοῦ δέω χάριν ἔχειν, ὦ βουλή, τῷ κατηγόρῳ, ὃτι μοὶ παρεσκεύασε τόν ἀγώνα τουτονί». Όμως αυτό που για εμένα ως ιερέα είναι υπέρτατη τιμή δεν ξέρω πως μπορεί να αξιολογηθεί για ένα δημοσιογράφο… Αυτό είναι όμως πρόβλημα του δημοσιογράφου και της ελληνικής δημοσιογραφίας…

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

 

ΥΓ: Στις από 15.9.2020 αρχικές εξηγήσεις μου στον Εισαγγελέα Πλημμελειο-δικών Πατρών είχα σημειώσει: «Κατά τον Απ. Παύλο στους Χριστιανούς «ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν». Αν αυτό ισχύει για τους απλούς πιστούς, πόσο μάλλον εφαρμόζεται σε εμάς τους κληρικούς που έχουμε τιμηθεί με την ιερωσύνη! Υπό αυτό το πρίσμα, επιτρέψτε μου εν απολύτω ειλικρινεία να Σας πω ότι αποτελεί μεγάλη τιμή για ένα ιερέα να του ασκηθεί δίωξη επειδή, παρά τις ατέλειες και αδυναμίες του, αγωνίζεται να είναι συνεπής στην ιερατική του διακονία, στην «ιερά παρακαταθήκη» που έλαβε κατά την ώρα της χειροτονίας του. Ασφαλώς, μέγιστη τιμή θα αποτελέσει η τυχόν καταδίκη για τον ίδιο λόγο. Αυτό όμως που για τον ιερέα αποτελεί τιμή και δόξα θα αποτελέσει ευθεία πρόκληση στην εκκλησιαστική συνείδηση των πιστών και όνειδος για την Ελληνική Δημοκρατία που θέλει να διεκδικεί θέση στις σύγχρονες Πολιτείες που σέβονται το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικής λατρείας στους πολίτες τους!».

«Πᾶνος»