Έφυγε από τη ζωή η αδελφή του ήρωα και υπαρχηγού της ΕΟΚΑ, Γρηγόρη Αυξεντίου, Χρυστάλλα Αυξεντίου Σουρουλά.
Την είδηση του θανάτου της γνωστοποίησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο δημοσιογράφος και Δήμαρχος Λύσης, Ανδρέας Καουρής.
Οι λεπτομέρειες για την κηδεία της θα γνωστοποιηθούν αργότερα.
«Με
θλίψη γίναμε κοινωνοί της είδησης του θανάτου της Χρυσταλλούς Αυξεντίου
Σουρουλλά, αδερφής του ήρωα και υπαρχηγού της ΕΟΚΑ, Γρηγόρη Αυξεντίου»,
ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο ΔΗΣΥ.
Σημείωσε
ότι η Χρυσταλλού Αυξεντίου Σουρουλλά κράτησε ως την ύστατη στιγμή μέσα
στην καρδιά και τη μνήμη της, ως καντήλι αναμμένο τον αγαπημένο της
αδερφό.
Οι κοινές τους μνήμες από τα δύσκολα παιδικά χρόνια, τα πρώτα με
τον αδερφό αναγνώσματα για τους απαράμιλλους και ηρωικούς αγώνες των
Ελλήνων, που τελικά άναψαν στο στήθος του Γρηγόρη τον πόθο της
ελευθερίας και η ένδοξη πορεία του στην ΕΟΚΑ μαζί με τους συναγωνιστές
του, ήταν για την ίδια όπως τελικά και για το σύνολο του κυπριακού
ελληνισμού και όχι μόνο, απόκτημα και πλούτος.
«Άνθρωπος
με ύψιστο επίπεδο ταπεινοφροσύνης η Χρυσταλλού Αυξεντίου Σουρουλλά
εδέησε να δει τον αγώνα του αδερφού της και των συναγωνιστών του, να
εμπνέουν και να συγκινούν χιλιάδες νέων Κύπριων. Ηγεσία, Βουλευτές και
στελέχη του Δημοκρατικού Συναγερμού εκφράζουν την οδύνη και τα βαθύτατα
συλλυπητήριά τους στην οικογένεια και τους οικείους της», κατέληξε η
ανακοίνωση.
«Πᾶνος»
ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ ΧΡΥΣΤΑΛΛΑ, ΜΕ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΑΔΕΛΦΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ.
Τιμής ένεκεν στον ήρωα και σε όλη την ηρωική του οικογένεια του.
«Υπόδειγμα τόλμης και αυτοθυσίας, αρετές, που έμφυτες είχαν όλοι οι πεσόντες ηρωικά Έλληνες Κύπριοι αγωνιστές της Ελευθερίας.»
«Ο ήρωας Γρηγόρης Αυξεντίου, είν΄ η προσωποποίηση,
όλων των Κυπρίων αγωνιστών που έπεσαν ηρωικά,
μαχόμενοι, πριν και μετά τον επικό του θάνατο.»
Δήλωσε στην μάνα, στον πατέρα του, στην μικρή του αδελφή Χρυσταλλού, ο αντάρτης Γρηγόρης, ανεβαίνοντας στα άγρια βουνά της Κύπρου από τους πρώτους….
« Στην εσχάτη ανάγκη θα αγωνισθώ
και σαν ΕΛΛΗΝΑΣ θα πεθάνω,
αλλά ζωντανό ποτέ δεν θα με πιάσουν».
Του Μαχαιρά ο Σταυραετός. ΛΥΡΙΚΟ – ΕΠΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ.
Και ηρωικά μαχόμενος ο νέος Λεωνίδας,
όπως στον εαυτό του έταξε, ολοκαύτωμα εγίνει,
στου Κύκκου τα βουνά, για της Λευτεριάς την ελπίδα….
Διακόσιοι Άγγλοι τ΄απόρθητο κρυσφύγετο,
περικύκλωσαν, μετ΄ από προδοσία.
«Παραδώσου» οι Άγγλοι στον Αυξεντίου φώναξαν!»
Κρατούσε όμως το κάστρο του, της ΕΟΚΑ ο υπαρχηγός,
ο *Ζήδρος, ο Ρήγας, ο Αίαντας, ο Άρης, ο Ανταίος, ο Μάστρος. (Ψευδώνυμα του ήρωα.)
Κρατούσε τις Κύπρου, του έθνους Θερμοπύλες…
Και τους απάντησε ο γενναίος ΚΥΠΡΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ:
«Μαθαίνατε μέχρι σήμερα πως πολεμούν οι Έλληνες,
τώρα θα μάθετε και πως πεθαίνουν…!»
«Μολών Λαβέ…»
Δέκα ώρες η ηρωική μάχη κράτησε…
Δεκάδες Άγγλοι ΄χάσαν την ζωή τους.
Η ατσάλινη ψυχή και το κάστρο του, δεν έπεφταν.
Έπεφταν οι Άγγλοι, λιποψυχούσαν, ψυχομαχούσαν.
Στέλλοντας οι Άγγλοι τον συναγωνιστή του αιχμάλωτο,
Αυγουστή για να τον πείσει να παραδοθεί,
αυτός μαζί του έμεινε και σάρωναν τους Άγγλους…
Και αφού οι Άγγλοι κατατροπώθηκαν,
οι θρασύδειλο δείλιασαν, ελικόπτερο,
έφεραν και του ΄ριξαν βενζίνη, τον έκαψαν.
Ολοκαύτωμα έγινε, δεν παραδόθηκε
σε αιώνια άσβεστη λαμπάδα μετουσιώθηκε,
ελευθερίας και απαράμιλλου ηρωισμού.
Λαμπαδιασμένος ο ήρωας, όρθιος συνεχίζει,
να πυροβολεί, τους Άγγλους, να θερίζει…»
Ο Αυξεντίου ο Σταυραετός, ο θρυλικός ο ήρως,
με νεκρικό χαμόγελο υπερηφάνειας και τιμής,
την τελευταία του πνοή άφησε στις 3 του Μάρτη το 57.
Όλοι οι συναγωνιστές του ήρωα πεσόντες,
με την ίδια αυτοθυσία έπεφταν μαχόμενοι…..
Στο χρυσό το πάνθεο της Κύπρου
τα ονόματα τους ανεξίτηλα χαραχθήκαν…
Αιωνία η μνήμη.
Όταν η ηρωική οικογένεια αποχαιρετούσε τον ήρωα, η ηρωομάνα του απήγγειλε το πιο κάτω ανεπανάληπτο επικό και λυρικό ποίημα. ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ ...
Σήμερον που σ’ αντίκρισα (Ξύπνα Γληόρη*)
Σήμερον που σ’ αντίκρυσα
τζι είδα την ζωγραφκιάν σου,
την τόλμην σου φαντάστηκα
τζιαι την παλληκαρκάν σου.
Να μεν σε πιάσουν ζωντανόν
τζι ας ήταν όπως τύχει,
αφού για την Πατρίδα μας
το γαίμα σου εχύθην.
Ξύπνα Γληόρη μου να δεις
που κόντεψεν η Νίκη,
τζι εσέναν βάλλουσιν μπροστά
γιατί σ’ εσέν’ ανήκει.
Μια μάνα τέτοιου ήρωα
εν προσβολή να κλάψει,
προσβάλλει τον λεβέντη της,
τζιείνον που θ’ απολάψει.
Χαλάλιν της Πατρίδος μου
ο γιος μου, η ζωή μου,
τζι αφού εν επαραδόθηκεν
τζι έμεινεν τζι εσκοτώθηκεν
ας έσιει την ευτζήν μου.
Σημ. Όταν η ηρωομάνα αναφέρει στον συγκινητικό της αποχαιρετισμό ... τζιαι είδα την ζωγραφκιά σου (φώτο-πίνακα) είναι για τον εξής λόγο. Οι θρασύδειλοι Άγγλοι κατακτητές φοβούμενοι την οργή του λαού και το παλλαϊκό προσκύνημα, δεν παρέδωσαν προς ταφή το κατακαμένο ιερό σώμα του ήρωα και κρυφά το έθαψαν στα φυλακισμένα μνήματα των κεντρικών φυλακών ... Ως εκ τούτου στην επιμνημόσυνο δέηση υπήρχε μόνο ένας μεγάλος πίνακας με την ηρωική μορφή του.
Μια γαλάζια λαοθάλασσα τον αποχαιρέτησε, όπως πρέπει να αποχαιρετήσουμε και την ηρωίδα αγωνίστρια αδελφή του Χρυστάλλα μας. Καλό ταξίδι στον παράδεισο των ηρώων μας.
Α.