Κυριακή 7 Ιουνίου 2020

Νώντας Σκοπετέας: Ὁ Τζιμάκος ἡ Μαλβίνα … καί οἱ ξε χα( σ) μένες ψυχές…


Τὶς ἔγνων νοῦν Κυρίου ἢ τὶς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο; (Ρωμ. 11,34)
Ἔλεγε ἕνας μεγαλόσχημος Μοναχὸς Ἁγιορείτης, στῶν βράχων τὰ ἱερά...

-Βρὲ παιδιά, βρὲ ἀδελφοί, ἂς ἀφήσουμε καὶ κάποιον νὰ περισσέψει, νὰ ἔχει καὶ ὁ Κύριος δουλειὰ νὰ κάνει ἐν ἐκείνῃ τὴ ἡμέρα! Ὅλους τοὺς δικάσαμε, τοὺς ἀθωώσαμε τοὺς δικαιώσαμε ἢ τοὺς καταδικάσαμε...

Βέβαια ὁ ἴδιος Μοναχὸς συνεχῶς ἐπαναλαμβάνει καὶ κάτι ἀκόμα: Μείζων τῶν ἀρετῶν ἡ διάκριση! Πολλὲς φορὲς ἡ σιωπὴ εἶναι χρυσὸς ἀλλὰ ὄχι Χριστός! Ἄλλο δηλαδὴ τὸ νὰ μὴν κρίνεις καὶ νὰ μὴν καταδικάζεις κανέναν, ὑποκαθιστῶντας τὸν μόνο Δίκαιο Κριτὴ καὶ ἄλλο τὸ νὰ μὴν μιλᾶς καὶ νὰ ἀφήνεις τὰ πάντα καὶ τοὺς πάντες ἀνεξέλεγκτα νὰ χάνονται, νὰ βυθίζονται καὶ νὰ κατακρημνίζονται. 


Μίλα λοιπὸν μὲ διάκριση καὶ ὄχι γιὰ νὰ αὐτοδικαιωθεῖς, ἀλλὰ ἀπὸ ἀγάπη καὶ ὑποχρέωση ἱερή. Γιὰ νὰ θέσεις νοῦ. Γιατί πονᾶς ὅταν σκέφτεσαι ὅτι μπορεῖ ἔστω καὶ ἕνας νὰ βρεθεῖ ἔξω ἀπὸ τὸν Παράδεισο, νὰ μὴν θωρεῖ τὸ ἀνέσπερο Φῶς καὶ αὐτὸ τὸ ἴδιο Φῶς νὰ τὸν τυραννᾶ καὶ νὰ τὸν καίει αἰωνίως!

Μὰ ὅταν ἔρθει ἡ στιγμὴ ποὺ ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπητικὰ πλησίασες φύγει, τότε μὴν σταματήσεις νὰ μιλᾶς στὸν Θεὸ γιὰ αὐτὸν καὶ νὰ Τὸν παρακαλεῖς ὅλο καὶ στὰ πιὸ φωτεινὰ νὰ ἀνεβάζει τὴν ψυχή του.

Καὶ μιὰ προσωπικὴ ἐξομολόγηση. Θαύμαζα σὰν παιδὶ καὶ νέος, ἕναν πολύπλευρο καλλιτέχνη. Δημήτριος τὸ ὄνομά του. Μοῦ ἄρεσαν οἱ μουσικὲς καὶ τὰ τραγούδια του καὶ ἔβρισκα ἐξαιρετικὰ εὐφυῆ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο. Ἀπίθανα εὔγλωττος, μοναδικὰ εὑρηματικός, σπουδαῖος κωμικὸς ἠθοποιὸς καὶ ἀφοπλιστικὰ φιλαλήθης στὴν πολιτική του θεώρηση.


Ὅταν κάποτε ἐπέστρεψα (ἐλπίζω τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου κάποτε νὰ ἐπιβεβαιώσει τούτην τὴν ἐπιστροφὴ) καὶ ἐγὼ ἀπὸ τὴν μακρινὴ χώρα ποὺ εἶχα ἀποδημήσει, σκέφτηκα πὼς ὑπῆρχαν κάποια τραγούδια αὐτοῦ τοῦ καλλιτέχνη καὶ κάποιες παραστάσεις του, ποὺ ἔβλαπταν βάναυσα τὴν φήμη τοῦ Χριστοῦ μας. Καὶ ἔτσι ἀπότομα σταμάτησα νὰ τὸν παρακολουθῶ! Ἀλλὰ (καὶ αὐτὸ διόλου δὲν μὲ τιμᾶ) σταμάτησα νὰ προσεύχομαι καὶ γιὰ ἐκεῖνον.

  

Προσπάθησα νὰ μὴν τὸν κατακρίνω μέν, ἀλλὰ δὲν ἐπιστράτευσα τὸ εὐμήχανό μου, αὐτὸ ποὺ ὅλοι μας ὀφείλουμε νὰ δουλεύουμε, προκειμένου νὰ τὸν συναντήσω κάπου, νὰ τοῦ πῶ δυὸ λόγια γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας. Καὶ ἔτσι μιὰ μέρα πρὶν λίγα ἔμαθα πὼς ὁ Τζιμάκος... ξαφνικὰ κοιμήθηκε σχεδὸν στὰ 60 του! Ἔνιωσα ἀπαίσια τότε! Σὰν νὰ ἔφυγε κάποιος δικός μου ἄνθρωπος! Ἀνακουφίστηκα κάπως σὰν ἔμαθα πὼς ὁ Δημήτριος εἶχε ἐξομολογηθεῖ σὲ πολυσέβαστο Γέροντα! Ἀγωνιοῦσα ὅμως γιὰ τὴν ψυχούλα του! Γράφαμε τὸ ὄνομά του στὸ ψυχοχάρτι. Τὶς ἔγνων νοῦν Κυρίου ἢ τὶς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;

Λίγο καιρὸ πρὶν στὸ γνωστὸ κελὶ σύννεφο στὶς Καρυὲς τοῦ Ἄθωνα.
-Γέροντα, τί συμβαίνει μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ νομοθετοῦν ὅλα τὰ ἄθεσμα ποὺ βλέπουμε; Ἄν μετανοήσουν καὶ ἐξομολογηθοῦν σὲ πνευματικὸ συγχωροῦνται;

Καὶ ὁ Γέροντας ποὺ ὅποιον συναντήσει σκύβει ἀνυπόκριτα καὶ τοῦ φιλᾶ τὸ χέρι (δεῖγμα τῆς ἀπέραντης καὶ ἀπροσωπόληπτης ἀγάπης ποὺ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ γέμισε τὴν ψυχούλα του) μᾶς ξαφνιάζει ὅλους!

-Παιδιά μου, ἂν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ νομοθετοῦν τέτοια αἰσχρὰ καὶ βδελυχτὰ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, ὅσοι χωρὶς φόβο Κυρίου μεταλλάσουν τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει δὲν ἐξομολογηθοῦν δημόσια τὸ σφάλμα τους... Νὰ βγοῦν δηλαδὴ (ἔχοντας προσπαθήσει ἔστω πρὶν νὰ ἀκυρώσουν τὸν νόμο) στὸν κόσμο, στοὺς ἀνθρώπους, στοὺς νέους κυρίως νὰ φωνάξουν τὸ ἥμαρτον... ὅσες ἐξομολογήσεις καὶ νὰ κάνουν δὲν συγχωροῦνται! Γιατί εἶναι ἀμέτρητες οἱ πληγὲς ποὺ ἔχουν ἀνοίξει καὶ ὁλοένα ἀνοίγουν...

Κανεὶς δὲν γνωρίζει ἀδελφοὶ μου συναμαρτωλοὶ βεβαίως πὼς θὰ κρίνει ὁ Κύριος! Ἀλλὰ ὅ,τι ἀφήνουμε πίσω μας μετὰ τὸν θάνατό μας σὲ... κοινὴ θέα, τὸ ὁποῖο ἀντίκειται σφόδρα στὸν νόμο καὶ τὰ δικαιώματα τοῦ Κυρίου καὶ συνεχίζει νὰ παράγει σκοτάδι καὶ ἀπώλεια, φαίνεται ὅτι ἀνήκει σὲ μιὰ εἰδικὴ κατηγορία ἐξομολόγησης. Γιατί ἀλλιῶς μοιάζει μὲ μυκτηρισμὸ τοῦ Θεοῦ! 

Εἶναι σὰν νὰ ἔκλεψα, νὰ τὸ ἐξομολογήθηκα, ἀλλὰ νὰ συνεχίζω νὰ πορεύομαι χωρὶς νὰ ἐπιστρέφω τὰ κλοπιμαῖα στὸν γνωστό μου ἰδιοκτήτη τους. Τὸ φανταζόμαστε αὐτό; Εἶναι σὰν νὰ ἐμπαίζουμε τὸ μυστήριο! Σὰν νὰ προσπαθοῦμε νὰ ξεγελάσουμε τὸν Θεό... Ναὶ ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ὅταν τὰ ἔργα μας ἔχουν ἐπενέργειες ποὺ ἀενάως διαχέονται καὶ δὲν περιορίζονται στὰ στενὰ πλαίσια μιᾶς διαπροσωπικῆς σχέσης, ἔχουμε χρέος νὰ ἐξαλείψουμε ὅσο τὸ δυνατὸν τὸν ἀντίκτυπό τους, μὲ τὸ νὰ δηλώσουμε μὲ παρρησία καὶ δημόσια τὴν εἰλικρινῆ μας συντριβὴ καὶ τὴν μετάνοιά μας.

Ὁ πατὴρ Εὐάγγελος Παπανικολάου, ὁ Ἱεραπόστολος τοῦ Καμερούν, ὁ Γιατρός, αὐτὸς ὁ Ἱεροκήρυκας ὁ θαυμάσιος, ἕνα ἐκρηκτικὸ καὶ θεραπευτικὸ μῖγμα Καντιώτη, Πόποβιτς καὶ Εὐγένιου Σπαθάρη..., ἕνα παραμυθητικὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ στὶς ζοφερὲς μέρες μας μὲ τὸν ἀληθινὰ ἐλπιδοφόρο λόγο του, μέσα στὰ πολλὰ λανθάνοντα καὶ φανερὰ μηνύματα ποὺ ἐξέπεμψε μὲ τὶς ὑπέροχες μακρόσυρτες καὶ χορταστικὲς ὁμιλίες του μέσα στὸ Τριώδιο καὶ τὸ Πεντηκοστάρι τοῦ 2020, ἐκεῖ στὴν ὁμιλία τῆς Ἀναστάσεως καὶ πρὸς τὸ τέλος της μᾶς παρακάλεσε νὰ προσευχηθοῦμε γιὰ 2 ὀνόματα ! Δέος μὲ κατέλαβε ἐκεῖνο τὸ ξημέρωμα... Δημητρίου καὶ Μαλβίνας...


Ὁ Τζιμάκος, ποὺ δημόσια βγῆκε καὶ φωτογραφήθηκε μὲ τοὺς Μοναχοὺς ἐκεῖ στὴν μυροβόλο Ἄνδρο καὶ μὲ ἐκεῖνο τὸ ὑπέροχο ὁλοφώτεινο πρόσωπο κρατῶντας τὴν ἀναστάσιμη λαμπάδα του ἦταν σὰν νὰ μᾶς ἔλεγε: Συγχωρέστε με καὶ ἐσεῖς ἀδελφοί μου γιὰ ὅσα βλάσφημα καὶ ἀντιχριστιανικὰ ὅλα αὐτὰ τὰ εἶπα καὶ ἔπραξα! Ἐμεῖς ἔτσι τὸν φανταστήκαμε ἀδελφοὶ μου συναμαρτωλοί! Τὶς ἔγνων νοῦν Κυρίου ἢ τὶς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;
Καὶ ἡ εὐφυέστατη ὁμοίως Μαλβίνα, ποὺ ὅσο δημοσιογραφοῦσε δὲν συμβιβαζόταν μὲ τὸν ἑκάστοτε Καίσαρα καὶ Κρέοντα... μὰ ἔκανε κάποτε μιὰ κουταμάρα καὶ ἀσέβησε πρὸς τὴν Κυρία Θεοτόκο...
Δημητρίου καὶ Μαλβίνας καὶ Ἰωσήφ... (ἀκόμα καὶ γιὰ τὸν Χριστιανὸ βαπτισμένο αἱμοσταγῆ Στάλιν εἶπε ὅτι προσεύχεται ὁ παπᾶ Εὐάγγελος) καὶ Μπίλι... Βασιλείου τοῦ διάσημου μόδιστρου.


Μᾶς ξύπνησε σὲ ἐκεῖνο τὸ Ἀναστάσιμο κήρυγμά του ὁ παπᾶς τοῦ Καμερούν, σὰν νὰ μᾶς ἔλεγε: Προσευχηθεῖτε γιὰ τὸν σύμπαντα κόσμο καὶ γιὰ κάθε ψυχὴ κεκοιμημένου Ὀρθοδόξου ἀδελφοῦ μας! Γιὰ ὅσους μᾶς ἔβλαψαν, μᾶς θύμωσαν, μᾶς πίκραναν, μᾶς δίωξαν, μᾶς συκοφάντησαν, μᾶς σκανδάλισαν, μᾶς ἔβλαψαν τὴν φήμη τὴν τωρινὴ καὶ τὴν ὕστερη... Μὲ ἀγάπη ἀνυστερόβουλη καὶ ἀρχοντική, νὰ μοιάζει μὲ τοῦ Θεοῦ.
Ὅπως γιὰ τὸν Χριστό μας δὲν ὑπάρχουν ἐν ζωῇ χαμένες ὑποθέσεις, ἔτσι καὶ γιὰ ὅλους ἐμᾶς δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχουν χαμένες ψυχές!
Καὶ ὅλοι ἐμεῖς οἱ περιλειπόμενοι ἂς μὴν σταματᾶμε ποτὲ ὅσο ἀνασαίνουμε νὰ προσευχόμαστε ἀδιακρίτως γιὰ κάθε ψυχή, ποὺ γυρεύει τὸ Φῶς!

Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐκπομπὴ μὲ τίτλο: Μιὰ ψυχὴ ἐπέστρεψε καὶ μᾶς μίλησε
«Πᾶνος» 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου