Ένα αγόρι είχε μια μεγάλη ουλή στο πρόσωπό του,και οι συμμαθητές του,τον απέφευγαν τελείως,δεν του μίλαγαν καθόλου ούτε και καθόντουσαν δίπλα του. Ήταν πολύ άσχημη αυτή η ουλή και του παραμόρφωνε το πρόσωπο.
Όλη η τάξη συναντήθηκε με τον δάσκαλο και του ζήτησαν αυτό το παιδί να το διώξουν από το σχολείο,και ο δάσκαλος πήγε την υπόθεση στο σχολικό συμβούλιο. Όταν άκουσαν την υπόθεση κατέληξαν στο συμπέρασμα πως δεν γινόταν να διώξουν το παιδί από το σχολείο,απλά θα καθόταν τελευταίος πίσω στο κάθισμα και θα έβγαινε τελευταίος,έτσι τα παιδιά δεν θα τον έβλεπαν, εκτός και αν γύριζαν να κοιτάξουν πίσω.
Το είπε ο δάσκαλος στον μαθητή αυτόν, και εκείνος είπε ότι θα δεχθεί με έναν όρο. Να εξηγήσει στην τάξη σε τι οφειλόταν αυτή η άσχημη ουλή στο πρόσωπό του. Έγινε δεκτό το αιτημά του,και την άλλη μέρα μπήκε στην αίθουσα και μπροστά σε όλη την τάξη άρχισε να τους εξιστορεί το γεγονός του τραυματισμού του:
- “Η μητέρα μου ήταν πολύ φτωχή και για να έχουμε φαγητό στο σπίτι ξενόπλενε σε άλλα σπίτια,ήμουν 7έως 8 χρονών”. Όλη η τάξη πρόσεχε το αγόρι που μιλούσε. -“Εκτός από εμένα υπήρχαν άλλα τρία αδέλφια μου στο σπίτι. Ένα τεσσάρων,το άλλο δύο και μια μικρή αδελφή μόνο λίγων ημερών. Τότε δεν γνωρίζω πως,το σπίτι μας που ήταν πολύ απλό και φτωχικό, έπιασε φωτιά,ήταν φτιαγμένο από ξύλα οπότε αμέσως απλώθηκε γρήγορα η φωτιά. Η μητέρα μου ήρθε στο δωμάτιο και εμάς τα τρία μας έβγαλε αμέσως έξω. Με άφησε να φυλάω τα αδέλφια μου,και έτρεξε να μπει μέσα να βγάλει την αδελφή μου.
Οι άνθρωποι όμως που ήταν εκεί την εμπόδισαν να μπει στο φλεγόμενο σπίτι. Την άκουσα να ουρλιάζει πως “το κοριτσάκι μου είναι μέσα”! Στο προσωπό της φαινόταν η απελπισία και η φρίκη,ούρλιαζε, αλλά οι αλνθρωποι την κρατάγανε και δεν την άφησαν να μπει μέσα.
Τότε ήταν που το αποφάσισα....Πήρα τον δίχρονο αδελφό μου και τον έβαλα στα χέρια του τετράχρονου αδελφού μου,και του είπα να μη φύγει μέχρι να γυρίσω. Έφυγα ανάμεσα από τους ανθρώπους και χωρίς να με αντιληφτούν, μπήκα στο φλεγόμενο σπίτι, μετά το κατάλαβαν αλλά εγώ ήδη έτρεξα στο δωμάτιο να βγάλω την αδελφή μου. Υπήρχε πολύ καπνός και φοβερή ζέστη, όταν πήγα ήταν τυλιγμένη σε ένα σεντόνι και έκλαιγε πολύ....
Εκείνη την στιγμή κάτι έπεφτε πάνω της, και πήγα από κάτω για να την προστατέψω να μη τη χτυπήσει, και αυτό το καυτό πράγμα ήρθε στο πρόσωπό μου..."
Η τάξη άκουγε όλη σιωπηλή.- “Μπορεί εσείς να βρίσκετε πολύ άσχημη αυτή την μεγάλη ουλή στο πρόσωπό μου, όμως υπάρχει κάποιος στο σπίτι που το νομίζει όμορφο και κάθε μέρα που πηγαίνω στο σπίτι η μικρή μου αδελφή με φιλάει γιατί ξέρει ότι αυτό είναι σημάδι που έγινε από μεγάλη αγάπη”!
Αρκετοί μαθητές έκλαιγαν,αρκετοί μαθητές και εκπαιδευτικοί αισθάνονταν άβολα εξαιτίας της ντροπής που ένοιωθαν για την άσχημη συμπεριφορά που είχαν δείξει σε αυτόν τον μαθητή. Όταν τελείωσε την ιστορία του ο μαθητής πήγε να κάτσει πίσω στο τελευταίο θρανίο όπως ήταν η συμφωνία με τους δασκάλους!!
Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από ουλές. Υπάρχουν οι φανερές αλλά και είναι και αυτές που είναι αόρατες θαμμένες μέσα στην ψυχή,που ίσως να βγάζουν και μεγαλύτερο πόνο! Που έχουν”γίνει” από λόγια ή και από πράξεις ανθρώπων,συνήθως πολύ κοντινών......είθε όλοι μας να προσέχουμε και να μην πληγώσουμε ποτέ κανέναν αδελφό....
Να μην κρίνουμε ποτέ κανέναν άνθρωπο από την εμφάνισή του αλλά να είμαστε δίκαοι και απροσωπόληπτοι... Εξάλλου ούτε η εμφάνισή μας ούτε και η ζωή μας είναι κάτι το δεδομένο...ανά πάσα στιγμή αλλάζουν οι καταστάσεις στη ζωή μας από ατυχήματα κλπ.
Ας αποδεχόμαστε όλους τους ανθρώπους όπως είναι,άλλος κουτσός, άλλος τυφλός κλπ.
Ας μην ξεχνάμε, πως ζωή μας στον νέο κόσμο θα είναι τόσο όμορφη! Θα φροντίσει για αυτό, ο Δοξασμένος Βασιλιάς μας Ιησούς Χριστός!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου