ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Γ´ 13 - 17
13 Τότε παραγίνεται ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην πρὸς τὸν Ἰωάννην τοῦ βαπτισθῆναι ὑπ’ αὐτοῦ. 14 ὁ δὲ Ἰωάννης διεκώλυεν αὐτὸν λέγων· Ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με; 15 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτόν· Ἄφες ἄρτι· οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην. τότε ἀφίησιν αὐτόν· 16 καὶ βαπτισθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος· καὶ ἰδοὺ ἀνεῴχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδεν τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν καὶ ἐρχόμενον ἐπ’ αὐτόν· 17 καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα.
Ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Γ´ 13 - 17
13 Τότε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὴν Γαλιλαίαν εἰς τὸν Ἰορδάνην πρὸς τὸν Ἰωάννην διὰ νὰ βαπτισθῇ ἀπὸ αὐτόν. 14 14 Ὁ Ἰωάννης ὅμως τὸν ἠμπόδιζε ζωηρὰ καὶ ἔλεγεν· Ἐγὼ ἔχω ἀνάγκην νὰ βαπτισθῶ ἀπὸ σὲ τὸν ἀναμάρτητον, καὶ σὺ ἔρχεσαι πρὸς ἑμὲ διὰ νὰ λάβῃς βάπτισμα; 15 15 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἄφησε τώρα τὰς ἀντιρρήσεις καὶ μὴ φέρῃς δυσκολίαν νὰ βαπτισθῶ.Διότι κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον ταπεινούμενος πρέπει νὰ πληρώσω πᾶσαν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος σοῦ ἀνέθεσεν ὡς καθῆκον νὰ βαπτίζῃς.Τότε ὁ Ἰωάννης ἀφῆκεν αὐτὸν νὰ βαπτισθῇ. 16 Καὶ ὅταν ἐβαπτίσθῃ ὁ Ἰησοῦς, ἐπειδὴ ὡς ἀναμάρτητος δὲν εἶχε τίποτε νὰ ἐξομολογηθῇ, ἀνέβη ἀμέσως ἀπὸ τὸ νερὸν τοῦ Ἰορδάνου καὶ δὲν ἔμεινεν ἐπὶ πολὺ εἰς αὐτό, ὅπως οἱ ἄλλοι, ποὺ κατὰ τὸ βάπτισμά των ἐξωμολογοῦντο τὰς ἁμαρτίας των.Καὶ ἰδοὺ ἤνοιξαν εἰς αὐτὸν οἱ οὐρανοὶ καὶ εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ καταβαίνῃ μὲ ἐξωτερικὸν σχῆμα καὶ μορφὴν ὁμοίαν πρὸς περιστερὰν καὶ νὰ ἔρχεται ἐπάνω του. 17 Καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἠκούσθη ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς ποὺ ἔλεγεν· Οὗτος εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπημένος, εἰς τὸν ὁποῖον εὐηρεστήθην.Τὸν ἐγέννησα ἀϊδίως καὶ εἶναι ὡς Θεὸς μονάκριβός μου Υἱός, ὡς ἄνθρωπος δὲ ἀπολύτως ἀναμάρτητος.Πάντοτε ἔκαμε τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιόν μου.
ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Β´ 11 - 14
11 Ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, 12 παιδεύουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, 13 προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 14 ὃς ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίας καὶ καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον, ζηλωτὴν καλῶν ἔργων.
ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Γ´ 4 - 7
4 ὅτε δὲ ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, 5 οὐκ ἐξ ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ ὧν ἐποιήσαμεν ἡμεῖς, ἀλλὰ κατὰ τὸν αὐτοῦ ἔλεον ἔσωσεν ἡμᾶς διὰ λουτροῦ παλιγγενεσίας καὶ ἀνακαινώσεως Πνεύματος ἁγίου, 6 οὗ ἐξέχεεν ἐφ’ ἡμᾶς πλουσίως διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν, 7 ἵνα δικαιωθέντες τῇ ἐκείνου χάριτι κληρονόμοι γενώμεθα κατ’ ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου.
Ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Β´ 11 - 14
11 Εἶναι δὲ δυνατὸν καὶ οἱ δοῦλοι νὰ γίνουν στολισμὸς τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, διότι διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἐφανερώθη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι σωτήριος δι’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. 12 Καὶ μᾶς παιδαγωγεῖ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἵνα, ἀφοῦ ἀρνηθῶμεν τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ ματαίου καὶ ἁμαρτωλοῦ αὐτοῦ κόσμου, ζήσωμεν εἰς τὸν παρόντα αἰῶνα μὲ ἐγκράτειαν εἰς τὴν ζωήν μας, καὶ μὲ δικαιοσύνην πρὸς τοὺς πλησίον μας καὶ μὲ εὐσέβειαν πρὸς τὸν Θεόν. 13 Νὰ ἐνισχυώμεθα δὲ εἰς τὴν ἐνάρετον αὐτὴν ζωὴν περιμένοντες μὲ χαρὰν τὴν μακαριότητα ποὺ ἐλπίζομεν καὶ τὴν φανέρωσιν τῆς δόξης του μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, 14 ὁ ὁποῖος ἔδωκε τὸν ἑαυτόν του εἰς θάνατον ὑπὲρ ἡμῶν, διὰ νὰ μᾶς ἑξαγοράσῃ ἀπὸ κάθε παράβασιν τοῦ νόμου καὶ νὰ μᾶς καθαρίσῃ διὰ τὸν ἑαυτόν του ὡς λαὸν ἐκλεκτὸν καὶ ἰδικόν του, γεμᾶτον ζῆλον διὰ καλὰ ἔργα.
ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Γ´ 4 - 7
4 Ὅταν δὲ ἐφανερώθη ἡ ἀγαθότης καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ σωτῆρος μᾶς Θεοῦ, 5 μᾶς ἔσωσεν ὄχι ἀπὸ ἔργα ἀρετῆς, ποὺ ἐκάμαμεν ἠμεῖς, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὸ ἔλεός του, διὰ τοῦ λουτροῦ τοῦ βαπτίσματος, εἰς τὸ ὁποῖον μᾶς ξαναγεννᾷ καὶ μᾶς ξανακαινουργώνει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, 6 τὸ ὁποῖον ὁ Θεὸς ἔχυσεν ἐπάνω μας πλούσια διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σωτῆρος μας. 7 Μᾶς τὸ ἔχυσε δὲ πλούσια διὰ νὰ δικαιωθῶμεν πρῶτον μὲ τὴν χάριν ἐκείνου καὶ γίνωμεν ἔπειτα κληρονόμοι ζωῆς αἰωνίου σύμφωνα μὲ τὴν ἐλπίδα μας.
«Πᾶνος»
Μεγάλο γεγονός με λίγες λέξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Ευαγγέλιο, που διαβάζεται κατά την τελετή του Αγιασμού των Θεοφανείων, είναι από τα μικρότερα σε έκταση.
Μόλις τρεις στίχοι είναι.
Και όμως μέσα σ’ αυτούς τους ελάχιστους στίχους κρύβεται όλο το Θεοφανικό μυστήριο. Λιτότητα χαρακτηρίζει τους Ιερούς Ευαγγελιστές στην περιγραφή των μεγάλων γεγονότων της ζωής του Χριστού.
Είναι και η λιτότητα μία απόδειξη της αλήθειας των υπερφυσικών γεγονότων.
Αν όσα περιγράφουν οι Ευαγγελιστές για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού δεν ήσαν αδιάψευστα γεγονότα, αλλ’ ήσαν αποκυήματα της φαντασίας, θα προσπαθούσαν να τα στολίσουν με εντυπωσιακές περιγραφές, με κτυπητά επίθετα και με λογοτεχνικά περιδέραια.
Αλλά τα γεγονότα της Αγίας Γραφής είναι πραγματικά. Γι’ αυτό με λιτότητα ύφους παριστάνεται η φυσικότητά τους.
Λίγες λέξεις:
«Και εβαπτίσθη υπό Ιωάννου εις τον Ιορδάνην».
Η λιτότητα και η συντομία της περιγραφής δεν φανερώνει μόνο την αλήθεια των γεγονότων. Φανερώνει και τη λάμψη του γεγονότος.
Ακούσατε ποτέ να διαφημίζεται η ανατολή του ηλίου ή η λάμψη του ηλίου;
Ο ήλιος δεν χρειάζεται διαφήμιση. Αρκούν τρεις λέξεις:
«Ανέτειλε ο ήλιος» – «Ο ήλιος λάμπει»!
Η λάμψη του είναι το πιο διαφημιστικό κήρυγμά του. Όταν λάμπουν τα έργα, τί έχουν να προσθέσουν τα πλουμιστά λόγια;
Το ίδιο και στον Ιορδάνη. Λάμπει το πιο υπέροχο γεγονός. Είναι το έργο της Θεοφανείας.
Θα συνεχίσω...
Τί είναι ο Ιησούς Χριστός;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αρμοδιότερος για τα στοιχεία ενός παιδιού είναι ο πατέρας.
Και ο αρμοδιότερος για τα αυθεντικά στοιχεία του Υιού και Λόγου είναι ο Θεός Πατέρας.
Η ημέρα των Θεοφανείων μας δίνει την ευκαιρία ν’ ακούσουμε από το στόμα του ίδιου του Θεού Πατέρα τα στοιχεία του μονογενούς του Υιού, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Στον Ιορδάνη ακούγεται η φωνή του Πατέρα. «Και φωνή εγένετο εκ των ουρανών Συ ει ο Υιός μου ο αγαπητός, εν σοι ευδόκησα» (Μάρκ. 1, 11).
«Ο Υιός μου ο αγαπητός». Το επίθετο «αγαπητός» φανερώνει τη σχέση του Πατέρα και του Υιού. Είναι σχέση αγαπητική.
Η απόλυτη αγάπη βρίσκεται μόνο ανάμεσα στα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Αγάπη σημαίνει ενότητα. Και ο Πατέρας με τον Υιό έχουν απόλυτη ενότητα.
Στη διακήρυξη τού Πατέρα ήρθε να προστεθεί αργότερα και η διακήρυξη του Υιού: «Εγώ και ο Πατήρ εν έσμεν» (Ιωάν. 10, 30).
«Αγαπητός»!
Φανερώνει την ασύλληπτη θυσία, που έκανε ο Θεός για μας.
Αυτόν τον αγαπητό Υιό του, τον μονογενή Υιό του, το μονάκριβο παιδί του, το πρόσφερε για τη δική μας σωτηρία.
Το να έχεις χίλια ωραία, πολύτιμα και σπουδαία πράγματα, και από αυτά να δώσεις το ένα, δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία.
Το να έχεις ένα και μοναδικό, και να το δώσεις, αυτό έχει άπειρη άξια και φανερώνει αξεπέραστη αγάπη.
Ο Θεός ένα Υιό είχε, και τον έδωσε. Γι’ αυτό έχει άπειρες διαστάσεις εκείνο το «ούτω» (τόσο πολύ), που χρησιμοποιεί ο Χριστός μιλώντας για την αγάπη του Θεού:
«Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμο, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. 3, 16).
«Αγαπητός»!
Υποδεικνύει και τις δικές μας σχέσεις με το Χριστό.
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Αγαπητός!
Ο Αγαπητός των αγαπητών! Είναι η πρώτη μας αγάπη. Έχει κερδίσει το κέντρο της καρδιάς μας.
Τον αγαπάμε γιατί αυτός πρώτος μας αγάπησε. (Α’ Ιωάν. 4, 19).