Εξαπατούν
εαυτούς, όσοι με αυτοπεποίθηση ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν καλά τους
ανθρώπους και γι’αυτό δεν επιτρέπουν να εξαπατηθούν απ’ αυτούς.
Ποιος
μπορεί να γνωρίζει τι είδους πνεύμα ενεργεί μέσα στον κάθε άνθρωπο;
Ποιος άλλος παρά ο Θεός, ο οποίος γνωρίζει τα κρύφια της καρδιάς;
Για παράδειγμα ο Μέγας Βασίλειος
νόμιζε άγιο άνθρωπο κάποιον υποκριτή αιρετικό,τον οποίον μάλιστα και
υποστήριζε έναντι πολλών πού τον αμφισβητούσαν, μέχρι πού κάποτε
πείστηκε πιά για την αιρετική πλάνη αυτού του ανθρώπου ο Βασίλειος και
απογοητεύτηκε οικτρά.
Ό άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
είχε βαπτίσει κάποιον φιλόσοφο ονόματι Μάξιμο και τόσο πολύ τον είχε
συμπαθήσει, που τον φιλοξενούσε μάλιστα και μοιραζόταν το φαγητό του
μαζί του.
Όμως ο Μάξιμος ήταν άνθρωπος επικίνδυνος και πονηρός σαν φίδι:
μετά από λίγο κατάφερε με δολοπλοκίες και δωροδοκίες να πείσει κάποιους
Κωνσταντινουπολ’ιτες να τον αναγνωρίσουν ως πατριάρχη, στη θέση του
αγίου Γρηγορίου.
Όταν, ύστερα από μια θυελλώδη αναταραχή έλαμψε η
αλήθεια και ορισμένοι επέπληξαν τον Γρηγόριο επειδή είχε κοντά του τον
μεγαλύτερο εχθρό του, ο άγιος αποκρίθηκε:
«Δεν φταίμε αν δεν
διακρίνουμε την πονηρία κάποιου ανθρώπου. Ο Θεός μόνον γνωρίζει τα
κρύφια της καρδίας των ανθρώπων.
Οι εντολές Του μας λένε να ανοίγουμε
τις καρδιές μας με πατρική αγάπη προς όλους, όσοι έρχονται σ’εμάς». Ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν μπορεί εύκολα να διακρίνει την κακία ενός κακοπροαίρετου ανθρώπου.
Πνευματικό ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Ιανουάριος) του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, .
«Πᾶνος»
Μέσα μας υπάρχει ένα μέρος της ψυχής που λέγεται «ηθικολόγος». Αυτός ο «ηθικολόγος» όταν βλέπει κάποιον να παρεκτρέπεται, επαναστατεί, ενώ πολλές φορές αυτός που κρίνει έχει κάνει την ίδια παρεκτροπή. Δεν τα βάζει όμως με τον εαυτό του αλλά με τον άλλο. Κι αυτό δεν το θέλει ο Θεός. … Λέμε παραδείγματος χάριν: «Έπρεπε να κάνεις αυτό· δεν το έκανες, να τι έπαθες!». Στην πραγματικότητα, επιθυμούμε να πάθει ο άλλος κακό. Όταν σκεπτόμαστε το κακό, τότε μπορεί πράγματι να συμβεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλάβατε, λοιπόν πώς οι κακές μας σκέψεις, η κακή μας διάθεση επηρεάζουν τους άλλους; Γι’ αυτό πρέπει να βρούμε και τον τρόπο να καθαρίσομε το βάθος του εαυτού μας από κάθε κακία. Όταν η ψυχή μας είναι αγιασμένη, ακτινοβολεί το καλό. Στέλνομε τότε σιωπηλά την αγάπη μας χωρίς να λέμε λόγια ακόμη και σε αυτούς τους αδελφούς που διαπράττουν λάθη και ίσως θεία επιφοίτηση τους διαφωτίσει να επανέλθουν στο δρόμο του Ιησού...(Π.χ. Πρώτα ήταν ανίκανος να κάνει το καλό, (ο απόστολος Παύλος) μετά που ήλθε ο Χριστός μέσα του έγινε ανίκανος να κάνει το κακό. Και φώναζε μάλιστα: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός». Το έλεγε, το κήρυττε με καύχηση, ότι «έχω τον Χριστό μέσα μου», ενώ πρωτύτερα έλεγε: «Ήθελα να κάνω το καλό, αλλά δεν μπορούσα».) Αυτή η θεία φώτιση να παρακαλάμε να δοθεί και για τους πλησίον μας, αμαρτωλούς αδελφούς.
Ως εκ τούτου αδέλφια, αντί να ευχόμαστε το κακό για όποιο αμαρτωλό, καλό θα ήταν να προσευχόμαστε η Θεία Χάρι του Κυρίου να τον φωτίσει, (ακόμη και να τον νουθετούμε εμείς οι "αναμάρτητοι") για την σωτηρία της ψυχής του ... Ο ΘΕΟΣ ακούει τις προσευχές των καλοπροαίρετων και απορρίπτει τις ευχές κακοπροαίρετων ...
Έτσι θ’ αποσπάσομε την χάρι του Θεού, θα καταστούμε ένθεοι. Άμα δοθούμε κατά κει, άμα δοθούμε στην αγάπη του Χριστού, τότε όλα θα μεταβληθούν, όλα θα μεταστοιχειωθούν, όλα θα μεταποιηθούν, όλα θα μετουσιωθούν. Ο θυμός η οργή, η ζήλεια, ο φθόνος, οι ύβρεις, η αγανάκτηση, η κατάκριση, η αχαριστία, η μελαγχολία, η κατάθλιψη, όλα θα μετουσιωθούν σε αγάπη, χαρά, λαχτάρα, θείος έρως. Παράδεισος!
ΑΠΟΣΜΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΠΙΦΟΙΤΙΣΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη.
“Όταν λοιπόν εύχεται το καλό, κανείς για τον πλησίον του, μια καλή θετική δύναμη βγαίνει απ’ αυτόν και πηγαίνει στον όποιο αμαρτωλό αδελφό και τον θεραπεύει τον, δυναμώνει, ζωογονεί, αλλά κυρίως τον διορθώνει και εμάς θεϊκή αγαλλίαση μας σκεπάζει διότι θεάρεστο έργο επιτελέσαμε.."