Η μεγαλύτερη ανθρώπινη αμαρτία

 

Σκεφτόμουν πόσο κακό μεγάλο είναι η αχαριστία. Περισσότερο δε, όταν την λαμβάνεις από όσους ευεργέτησες. Τότε, η αχαριστία είναι ακόμα μεγαλύτερη. Όμως, δες! Ακόμα και σε αυτό, τα ζώα μας δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε. Δες το λιοντάρι και την αρκούδα. Μεγαλύτερα θηρία από αυτά υπάρχουν στη δημιουργία του Θεού; Και όμως. Υπάρχει ένα μεγαλύτερο θηρίο και από το λιοντάρι και από την αρκούδα και αυτό είναι ο άνθρωπος.

Ο άνθρωπος θα φανεί αχάριστος στον ευεργέτη του. Το ζώο, εκείνο που δεν έχει λογική, καταλαβαίνει την ευεργεσία και την ανταποδίδει. Κοίτα στα Συναξάρια των αγίων της πίστεώς μας. Δες εκείνον τον μεγάλο ασκητή της ερήμου του Ιορδάνου, τον αββά Γεράσιμο, εκείνον που κατάφερε να εξημερώσει με την αγάπη του το φοβερό λιοντάρι. Δες τον άλλον μεγάλο ασκητή της Ρωσίας, τον μέγα Σεραφείμ του Σάρωφ πώς εικονίζεται δίπλα σε μια αρκούδα. Όχι οποιαδήποτε αρκούδα, αλλά εκείνη που του ανταποδίδει την ευεργεσία με ευγνωμοσύνη. Άρα, πες μου, σε ρωτώ∙ ποιο τελικά νομίζεις πως είναι το μεγαλύτερο θηρίο, ο άνθρωπος που τα αιχμαλωτίζει, στερώντας τους την ελευθερία τους, ή αυτά που πολλές φορές αιχμαλωτίζονται στα δίκτυα της αγάπης του ανθρώπου;

Εάν όμως ο άνθρωπος κατάφερε να φανεί αχάριστος στον Δημιουργό του, πώς είναι δυνατόν να περιμένεις να μην κάνει το ίδιο στον συνάνθρωπό του;

Εκείνος που πρώτος διδάσκει την αχαριστία δεν είναι άλλος από τον διάβολο. Δες πώς σκέφθηκε προς τον Θεό! Και αφού ο ίδιος απήλαυσε τον καρπό της αχαριστίας του, μετά κοίταξε σαν καλός δάσκαλος να τη διδάξει και στους ανθρώπους. Τι περισσότερο είναι το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού, από την επίγνωση της αχαριστίας την οποία πράττεις, έχοντας συναίσθηση αυτής σου της πράξεως; Και όμως, ο Θεός, έδειξε πως και η αχαριστία, είναι επιλογή της απόλυτης ελευθερίας με την οποίαν ο Ίδιος κατοχύρωσε τον άνθρωπο.

Ο Χριστός, διάλεξε κοντά Του ανθρώπους και τους έκανε αδελφούς του και Αποστόλους, φτιαγμένους από κάθε χαρακτήρα. Διάλεξε πιστούς, διάλεξε απίστους, διάλεξε δειλούς, διάλεξε και θαρραλέους. Μέσα όμως σε αυτούς  δεν αρνήθηκε την παρουσία του αχάριστου, εκείνου που τελικά γίνεται προδότης. Ναι! Η αχαριστία είναι γεννημένη την ίδια μέρα με την προδοσία. Και ο αχάριστος δεν αργεί να φανεί προδότης, προδότης της ανθρώπινης αλλά και της θεϊκής αγάπης.

Αν λοιπόν με ρωτήσεις∙ «ποια, τελικά, είναι η μεγαλύτερη αμαρτία στη ζωή του ανθρώπου;». Θα σου απαντήσω∙ η αχαριστία! Γιατί ο αμαρτωλός, πέφτει και σηκώνεται ξανά από την αμαρτία, ενώ ο αχάριστος επιμένει. Ο αμαρτωλός, έρχεται σε συναίσθηση, ο αχάριστος είναι αναίσθητος. Ο αμαρτωλός, ζητά να επανορθώσει, ο αχάριστος ποτέ. Είναι μεγάλη λοιπόν αμαρτία η αχαριστία, γιατί εξαιτίας της απομακρύνθηκε ο άνθρωπος από τον Θεό και χάριν αυτής, δεν μπορεί να βρει τον δρόμο να επιστρέψει σε Εκείνον.

Πριν, λοιπόν, αποφασίσεις να δεις τον Θεό, δες πρώτα εκείνους στους οποίους υπήρξες αχάριστος. Πριν ζητήσεις να γίνεις ένα με τον Θεό, στάσου μπροστά στον ευεργέτη σου και δώσε την ευγνωμοσύνη που του πρέπει. Μην ψάχνεις να βρεις τον δρόμο της σωτηρίας, αν πρώτα δεν βρεις τον δρόμο της επανόρθωσης.

Αν θέλεις, λοιπόν, να δεις τι σημαίνει ευγνωμοσύνη στρέψε τα μάτια σου στα ζώα. Και αν αντίθετα θελήσεις να δεις τη σημαίνει αχαριστία κοίταξε δίπλα σου και θα καταλάβεις. Και τότε σύγκρινε εσύ, ποιο δημιούργημα είναι άλογο και ποιο λογικό. Και σαν το διαπιστώσεις, τότε κάνε αναδρομή στο παρελθόν σου και ψάξε να βρεις όλους όσοι έγιναν αποδέκτες της δικής σου αχαριστίας. Μην διστάσεις να επανορθώσεις. Γιατί, για να δεις τον ήλιο, πρέπει να σηκώσεις το κεφάλι σου από χαμηλά,  ψηλότερα και να τον αντικρίσεις. Και πριν σηκώσεις ψηλά το κεφάλι, απέναντί σου θα δεις εκείνον που πλήγωσες με την αχαριστία σου. Αποκατέστησε, λοιπόν, τη σχέση σου με το δημιούργημα και μετά κοίταξε κατευθείαν τον Δημιουργό.

Τότε, πραγματικά δεν θα έχεις τίποτα να φοβηθείς, εκτός του Θεού και του εαυτού σου, ο οποίος στην προσπάθειά του να γίνει Θεός, έχασε τον δρόμο της θέωσης επιμένοντας σε κάτι που γνώριζε εκ των πραγμάτων πως θα του στοιχίσει πολύ. Και όμως δεν δίστασε να το κάνει. 

† π. Θωμάς Ανδρέου