Εἶναι σούρουπο... ἀνοιξιάτικο μέσα στὸν Χειμῶνα! Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων μὲ τὰ φῶτα τῆς πόλης ἀναμμένα καὶ τῆς ψυχῆς τὶς κεροφώτιστες μαρμαρυγές, νὰ προσπαθοῦν νὰ λαμπυρίσουν μέσα σὲ σκοτάδι πνιγηρὸ ποὺ ὅλο καὶ πυκνώνει! Βρίσκομαι στὰ μέρη τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ! Στὰ χώματα ποὺ διάβηκε καὶ ἁγίασε! Τὴν ἀγαπῶ αὐτὴ τὴ γῆ! Τὴν νιώθω σὰν δεύτερη πατρίδα μου! Μένω μακριὰ μὲ τοῦ σώματός μου τὶς αἰσθήσεις, μὰ ἡ ψυχή μου, ὅλο λαχταρᾷ ἐδῶ νὰ βρίσκεται καὶ νοερῶς νὰ σεργιανᾶ. Χρόνια τώρα ἔρχομαι στὰ οὐράνια ραδιοκύματα αὐτοῦ τοῦ τόπου, μὲ τὴν εὐλογία ἑνὸς ταπεινοῦ καλόγερου, ποὺ ὁ Οὐρανὸς συμμαρτύρησε καὶ οἱ ταπεινοὶ ἥρωες τοῦ συναξαριοῦ μεσίτευσαν, ὥστε πρὶν ἀπὸ 15 τόσα χρόνια, νὰ ἐκλεγεῖ Ἐπίσκοπος!
Ἔτσι τὸ εἶχαν «δεῖ» ἀπὸ ὅταν ἦταν Ἱερέας καὶ ἔτρεχε ὁ πατὴρ Κοσμᾶς σὰν τὸ διψασμένο ἐλάφι, στὶς κρῆνες τῆς Ἁγιότητάς τους, ὁ Ἅγιος Πορφύριος καὶ ὁ μὲ συγχωρεῖτε, ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος. Ὁ πρῶτος σὰν καταλάβαινε με τὴν διόρασή του πὼς στὸ τηλέφωνο ποὺ χτυποῦσε ἦταν ὁ τότε Ἱεροκήρυκας ἀπ τὴν Αἰτωλοακαρνανία, διέκοπτε ὅ,τι κι ἂν εἶχε, λέγοντας: Σταθεῖτε, περιμένετε, γιατί μὲ παίρνει τηλέφωνο ὁ Δεσπότης! Ὁ δεύτερος, ὁ Θεοχαρίτωτος θεράπων τοῦ Χριστοῦ καὶ γλυκύτατος ὑποτακτικὸς τοῦ Ὁσίου Δαυίδ, τοῦ ἔλεγε σὰν συναντιόνταν καὶ τὸν ἐξέπληττε τότε στ᾿ ἀλήθεια: Αὐτὸ ποὺ σᾶς λέω πάτερ Κοσμᾶ! Θὰ γίνετε Δεσπότης!
Ἐκλεκτὸς Ἐπίσκοπος, Διαλεχτὸς Χριστοῦ !
Θὰ φροντίσω ἐπιμελῶς βέβαια τίποτα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ νὰ μήν του πῶ τώρα ποὺ θὰ τὸν ἐπισκεφθῶ, γιατί εἶμαι βέβαιος πὼς γλυκὰ θὰ μὲ μαλώσει καὶ χαμηλώνοντας τὸ πρόσωπό του θὰ ψελλίσει:
«Ὦ, μὴν ἀσχολεῖστε μὲ τὸν Παλιό -Κοσμᾶ! Ὅλο θάλασσα τὰ κάνει! Ἕνα μειράκιον εἶναι καὶ τίποτα παραπάνω!
Θὰ φροντίσω ἐπιμελῶς βέβαια τίποτα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ νὰ μήν του πῶ τώρα ποὺ θὰ τὸν ἐπισκεφθῶ, γιατί εἶμαι βέβαιος πὼς γλυκὰ θὰ μὲ μαλώσει καὶ χαμηλώνοντας τὸ πρόσωπό του θὰ ψελλίσει:
«Ὦ, μὴν ἀσχολεῖστε μὲ τὸν Παλιό -Κοσμᾶ! Ὅλο θάλασσα τὰ κάνει! Ἕνα μειράκιον εἶναι καὶ τίποτα παραπάνω!
Ἐλᾶτε λοιπόν, πρὶν φτάσω στὸ φτωχὸ καὶ ἀπέριττο σπιτάκι του, νὰ σᾶς πῶ μερικὰ γιὰ ἐκεῖνον, ποὺ οἱ περισσότεροι τοὐλάχιστον δὲν τὰ γνωρίζουν!
Αὐτὸς ἀδελφοί μου ὁ ...παλιὸ Κοσμᾶς... ὁ Δεσπότης, σχεδὸν ποτὲ δὲν ξεκουράζεται! Ὅλο προσπαθεῖ νὰ ὑπακούσει στοῦ Χριστοῦ μας τὰ προστάγματα καὶ νὰ κακοπαθεῖ καὶ νὰ νήφει καὶ νὰ μένει ξυπνητός, μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τοῦ ὀρθάνοιχτα , τὰ αὐτιά του νὰ ἀκοῦνε μόνο τὰ σαλπίσματα τῆς μετανοίας τὰ ἀσίγαστα , τὴ γεύση του νὰ λαχταρᾷ τὴν Χρηστότητα τοῦ Ζῶντος Θεοῦ, τὴν ἁφή του νὰ ἀναζητᾷ καὶ νὰ ψηλαφᾷ συνεχῶς ἀκήρατες πλευρὲς τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτῆ, τὴν ὄσφρησή του νὰ ἀνακαλύπτει μυρόπες καὶ μυροφόρες καρδιὲς στὸ ἑωθινὸ Ἀναστάσιμο δρομολόγιο πρὸς τὸ κενὸ μνημεῖο! Λιγόφαγος καὶ νηστευτής!
Αὐτὸς ἀδελφοί μου ὁ ...παλιὸ Κοσμᾶς... ὁ Δεσπότης, σχεδὸν ποτὲ δὲν ξεκουράζεται! Ὅλο προσπαθεῖ νὰ ὑπακούσει στοῦ Χριστοῦ μας τὰ προστάγματα καὶ νὰ κακοπαθεῖ καὶ νὰ νήφει καὶ νὰ μένει ξυπνητός, μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τοῦ ὀρθάνοιχτα , τὰ αὐτιά του νὰ ἀκοῦνε μόνο τὰ σαλπίσματα τῆς μετανοίας τὰ ἀσίγαστα , τὴ γεύση του νὰ λαχταρᾷ τὴν Χρηστότητα τοῦ Ζῶντος Θεοῦ, τὴν ἁφή του νὰ ἀναζητᾷ καὶ νὰ ψηλαφᾷ συνεχῶς ἀκήρατες πλευρὲς τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτῆ, τὴν ὄσφρησή του νὰ ἀνακαλύπτει μυρόπες καὶ μυροφόρες καρδιὲς στὸ ἑωθινὸ Ἀναστάσιμο δρομολόγιο πρὸς τὸ κενὸ μνημεῖο! Λιγόφαγος καὶ νηστευτής!
Δὲν τὸν θυμοῦνται σχεδὸν ποτὲ νὰ τρώει κρέας καὶ πλούσια φαγητά!
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι φτωχοὶ στὸ ποίμνιό μου ποὺ δὲν ἔχουν τὰ στοιχειώδη καὶ ἐγὼ θὰ τρώω κρέας; ἀναρωτιέται καὶ πάλι χαμηλώνει τὸ κεφάλι! Μόνο κάποιες λίγες φορὲς τρώει νὰ δυναμώσει κάνοντας ὑπακοὴ καὶ μόνο ὁ φιλάσθενος! Αὐτὸς ὁ Δεσπότης, μόλις ἐκάρῃ μοναχὸς ἀποποιήθηκε κάθε κληρονομικοῦ δικαιώματος γράφοντας στὰ ἀδέλφια του: «Δὲν ἐπιθυμῶ νὰ ἔχω τίποτε ἀπὸ ὁποιαδήποτε οἰκογενειακὴ κληρονομιὰ ἢ ἀπολαβή. Ἐγὼ εἶμαι καλόγερος! Μήν με ἀνακατεύετε με αὐτὰ σᾶς παρακαλῶ! Πλήρης ἀποταγὴ καὶ ξενιτεία!
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι φτωχοὶ στὸ ποίμνιό μου ποὺ δὲν ἔχουν τὰ στοιχειώδη καὶ ἐγὼ θὰ τρώω κρέας; ἀναρωτιέται καὶ πάλι χαμηλώνει τὸ κεφάλι! Μόνο κάποιες λίγες φορὲς τρώει νὰ δυναμώσει κάνοντας ὑπακοὴ καὶ μόνο ὁ φιλάσθενος! Αὐτὸς ὁ Δεσπότης, μόλις ἐκάρῃ μοναχὸς ἀποποιήθηκε κάθε κληρονομικοῦ δικαιώματος γράφοντας στὰ ἀδέλφια του: «Δὲν ἐπιθυμῶ νὰ ἔχω τίποτε ἀπὸ ὁποιαδήποτε οἰκογενειακὴ κληρονομιὰ ἢ ἀπολαβή. Ἐγὼ εἶμαι καλόγερος! Μήν με ἀνακατεύετε με αὐτὰ σᾶς παρακαλῶ! Πλήρης ἀποταγὴ καὶ ξενιτεία!
Ἡ ψυχή του ὁλότελα δοσμένη στὸν Παντευεργέτη Λατρευτό του Νυμφίο, ἀποξενωμένη ἀπὸ τὸν κόσμο! Γι αὐτὸν τὸν λόγο μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ἀπὸ τὴν μοναχική του κουρὰ μέχρι καὶ τὴν εἰς Ἐπίσκοπον ἐκλογή του, δὲν συμμετεῖχε στὴν τέλεση τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου. Κι ἂν ἀκόμα ἔπρεπε, γιὰ κοινωνικοὺς λόγους, νὰ παρευρίσκεται, δεόταν ὁλόθερμα ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Βῆμα, χωρὶς νὰ λαμβάνει μέρος. Ἔλεγε πάντα σχετικῶς: «Εἶμαι καλόγερος. Τί δουλειὰ ἔχω μὲ τοὺς γάμους;».
Ὡς ἐπίσκοπος βεβαίως, ἀναγκάζεται κάποτε-κάποτε νὰ εὐλογεῖ μερικὰ μυστήρια, ἀλλὰ κι αὐτὸ τὸ κάνει μὲ πολλὴ φειδὼ καὶ διάκριση. Ἀφιλοχρήματος καὶ ἐλεήμων! Ὦ πόσο ἐλεήμων, πάντα ἐν κρυπτῷ καὶ παραβύστῳ! Ὅταν κάποιος ἐμπερίστατος τοῦ ζητᾷ βοήθεια, τοῦ δίνει χωρὶς νὰ ὑπολογίζει καθόλου τὶς προσωπικές του ἀνάγκες καὶ ἔχοντας παραδομένη πᾶσαν τὴ ζωή του Χριστῷ τῷ Θεῷ. Ἔτσι, πολλὲς φορές, ἔρχονται στιγμὲς ποὺ δὲν ἔχει χρήματα, νὰ ἀγοράσει ἀκόμη καὶ τὰ ἀπαραίτητα, γιὰ τὸ καθημερινό του (οὕτως ἢ ἄλλως λιτὸ) γεῦμα.
Κάποιον θὰ στείλει ὁ Κύριος νὰ δανείσει καὶ ἐμένα πάντοτε σκέφτεται. Ἡ γνώμη του ποτὲ δὲν φανερώνεται ἰσχυρή ! Καὶ σὰν θέλει κάτι σπουδαῖο νὰ ἀποφασίσει, δὲν διστάζει νὰ ρωτήσει ἕνα μικρὸ παιδὶ γιὰ νὰ τοῦ πεῖ ! Πολλὲς φορὲς τοῦ ἀναφέρουν περιπτώσεις, καὶ κληρικῶν ἀκόμη, (εὐεργετημένων συνήθως ἀπὸ τὸν ἴδιο) οἱ ὁποῖοι τὸν κατηγοροῦν ἢ τοῦ ὑπονομεύουν τὶς ποιμαντικές του προσπάθειες, κι αὐτὸς μονίμως ἀπαντᾷ : «Ἀφῆστε, μὴ λέτε τίποτε, μήπως καὶ στενοχωρήσουμε τὸ παιδί».
Ὡς Ἐπίσκοπος θὰ μποροῦσε νὰ διαμένει δωρεὰν στὸ ἐπισκοπικὸ μέγαρο, στὸ Μεσολόγγι. Τὸ ἀρνήθηκε, γιὰ νὰ μὴν «φορτώσει μὲ ἔξοδα τὴ μητρόπολη», ὅπως λέει. Γι' αὐτό, ἢ διαμένει σὲ ἕνα διαμερισματάκι στὸ Μεσολόγγι, τὸ ὁποῖο πληρώνει μὲ ἀποκλειστικὰ δικά του χρήματα, ἢ μένει στὸ πατρικό του σπίτι στὸ Αγρίνιο, ἐπιλέγοντας νὰ μετακινεῖται συνεχῶς μὲ τὸ αὐτοκίνητο, ἀπ' τὸ Αγρίνιο στὸ Μεσολόγγι καὶ ἀντίστροφα. Ἐκεῖ πᾶμε τώρα !
Στὸ πατρικό του σπίτι! Ἐκεῖ ὁ Ἐπίσκοπος Κοσμᾶς μένει μὲ τὴν ἀδελφή του τὴν Ἑλένη τὰ τελευταῖα χρόνια, γιὰ νὰ τὴν φροντίζει, ποὺ εἶναι αὐτὴ αναγκεμένη, στερούμενη τοὺς σωματικούς της ὀφθαλμούς!
Δὲν ἔχουμε ἐνημερώσει κανέναν !
Τὸ σπίτι εἶναι ἀνοικτὸ γιὰ τὸν καθένα μέχρι τὰ μεσάνυχτα, σὲ καθημερινὴ βάση. Λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ ἔρχονται ἐκεῖ, πολλὲς φορὲς σὰν κι ἐμᾶς ἀπροειδοποίητα, συνομιλοῦν μαζί του, φιλοξενοῦνται ἀπὸ τὸν ἴδιο Αβραμιαία, τρῶνε ὅ,τι οἰκονομεῖ ἡ ἀνυπόκριτη ἀγάπη του , ἢ ἁπλᾶ ἀναζητῶντας ἄνθρωπο νὰ τοὺς παρασταθεῖ στὸν πόνο καὶ στὴν θλιμμένη μοναξιά, περνοῦν χαρούμενα καὶ ὠφέλιμα τὴν ὥρα τους μὲ τὸν καλόκαρδο καὶ πάντοτε καταδεκτικὸ Ἐπίσκοπό τους , χωρὶς ποτὲ κανεὶς νὰ τοὺς ἐμποδίσει ἢ νὰ τοὺς ἀποθαρρύνει .
Κατὰ τὶς 11 τὸ βράδυ, ἐκεῖ στὸ λιτὸ αὐτὸ σπιτάκι, συνήθως γίνεται τὸ Ἀπόδειπνο, μετὰ τῶν Χαιρετισμῶν στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, μὲ τὴν συμμετοχὴ ὅλων τῶν τυχὸν παρευρισκομένων. Στὸ τέλος ἄλλης μιᾶς Χριστιανικῆς ἡμέρας, τὸ ὁμοθυμαδὸν τῆς πίστης μας τὸ ποθητὸ καὶ οἱ ὁλόψυχες εὐχὲς τοῦ πατρὸς Κοσμᾶ στὰ τεκνία του, νὰ τὰ τειχίζουν νὰ τὰ φρουροῦν ἀπὸ τὸν ζοφερὸ ὕπνο τῆς ἁμαρτίας! Τὰ μεσάνυχτα ποὺ ἡ ἐξώπορτα κλείνει, ὁ Ἐπίσκοπος πολλὲς φορὲς θὰ καθαρίσει καὶ θὰ προετοιμάσει τὸ σπίτι γιὰ τὴν ἑπόμενη μέρα. Ἀκολουθοῦν οἱ ἱερὲς ἐκεῖνες ὧρες τῆς ἡσυχίας καὶ τῆς προσευχῆς!
Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, προτιμᾷ νὰ διαβάζει ὁμιλίες τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου καὶ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ὄχι πὼς ἀποφεύγει ὅλους τοὺς ὑπολοίπους Ἁγίους πατέρες, ἀλλὰ αὐτοὺς τοὺς δύο τοὺς προτιμᾷ καὶ τοὺς συνιστᾷ περισσότερο.
Ἀφοῦ τελειώσει, τότε θὰ ἀναπαυθεῖ γιὰ ἐλάχιστες ὧρες, μέχρι τὶς 5,30 τὸ πρωὶ (ἂν ἔχει Θ. Λειτουργία), ἢ τὶς 6,30, ἐὰν εἶναι νὰ μεταβεῖ, προσευχόμενος πάντα, στὸ ἐπισκοπεῖο στὸ Μεσολόγγι. Πρὶν φύγει ὅμως, θὰ διαβάσει τὸν Ὄρθρο τῆς ἡμέρας ποὺ ὁ Κύριος φανέρωσε.
Φτάσαμε λοιπὸν ξανὰ νοερῶς ἐδῶ!
Φτάσαμε λοιπὸν ξανὰ νοερῶς ἐδῶ!
Ἀσυνάντητη σιγή, σχεδὸν θλιμμένη! Δυὸ προσκλητήρια προσευχῆς στερεωμένα στὴν πόρτα τοῦ κλειστοῦ σπιτιοῦ! Ἕνας Σταυρὸς πάνω - πάνω καὶ ἔπειτα 2 ἀγγέλματα! Ἡ Ἑλένη καὶ ὁ μικρότερος ἀδελφός της ὁ Κωνσταντῖνος καὶ μετέπειτα Κοσμᾶς Ἱερομόναχος καὶ Ἀρχιερέας ἔφυγαν γιὰ πάνω! Γιὰ τὴν Ἄνω Ἱερουσαλήμ! Μὲ διαφορὰ λίγων ἡμερῶν! Τώρα ὁ παροντικὸς χρόνος θὰ ἀλλάξει; Θὰ ἀρχίσουμε νὰ μιλᾶμε γιὰ τότε; Μὴ γένοιτο! Χριστὸς Ἀνέστῃ ἀδελφοί μου! Ἀκοῦμε ξανὰ τὴν φωνὴ τοῦ ταπεινοῦ Ἐπισκόπου!
-Ἐλᾶτε νὰ κάνουμε τὸ Ἀπόδειπνο μὲ τοὺς Χαιρετισμούς! Ὅλα στὸ παρόν! Καὶ ἐκεῖνα τὰ 2 ἀδέλφια πιὸ πολὺ τώρα μαζί μας! Τὸ Ἀπόδειπνο θὰ γίνει καὶ ἀπόψε λοιπόν! Τὸ ὁμοθυμαδὸν καὶ πάλι θὰ λάμψει σιμὰ σὲ ἕνα ταπεινὸ μνημούρι φωτισμένο ἀπὸ ἁγνὰ κεριὰ προσευχῆς! Πάνω του μικρὰ παιδιὰ καὶ ταπεινὰ τοῦ κόσμου τούτου, ἔγραψαν μὲ λευκὰ πετραδάκια τὴν λέξη Ἅγιος! Τώρα ἐδῶ θὰ ἐρχόμαστε, νὰ παρακαλᾶμε τὸν Ἅγιο ἀκαταγώνιστα νὰ μεσιτεύει, γιὰ παράταση στὴν παράταση τοῦ ἐλέους ...
Νώντας Σκοπετέας
Μὲ ἀφορμὴ τὴν συμπλήρωση 40 ἡμερῶν ἀπὸ τῆς κοιμήσεως τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτη Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρανανίας κυροῦ Κοσμᾶ, ἑνὸς μεγάλου Ἁγίου του αἰῶνα μας ...
Μὲ ἀφορμὴ τὴν συμπλήρωση 40 ἡμερῶν ἀπὸ τῆς κοιμήσεως τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτη Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρανανίας κυροῦ Κοσμᾶ, ἑνὸς μεγάλου Ἁγίου του αἰῶνα μας ...
«Πᾶνος»
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ. ΑΞΙΟΣ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή