Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2022

Δημήτρης Νατσιός: Ὡς πότε θά ἀνεχόμαστε τήν παλαβομάρα τους;

 

 
Πάλιν Ηρωδιὰς μαίνεται πάλιν ταράσσεται πάλιν τὴν κεφαλὴν «τῆς πατρίδος» ἐπὶ πίνακι ζητεῖ λαβεῖν. Παρεισέφρησε, τοὺς ξέφυγε στὸ ὑπουργεῖο καταστροφῆς τοῦ μέλλοντος του ἔθνους, ποὺ ἐπιμένει εὐφημιστικὼς νὰ ὀνομάζεται Παιδείας, ἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα ποὺ πρέσβευε τὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς μὲ τὴν σύλληψη τοῦ ἀνθρώπου, «ἅμα τῇ συλλήψει», καὶ τὴν καταδίκη οὐσιαστικὰ τῶν ἀμβλώσεων.

Ζαλισμένοι ἀκόμη ἀπὸ τὸν λεγόμενο «χιονιᾶ» καὶ τὶς ὁμοβροντίες γιὰ τὴν ἀνικανότητά τους, δὲν τὸ πρόσεξαν οἱ ἀνύστακτοι ὑπερασπιστὲς τῆς νεοταξικῆς λύμης καὶ δυσωδίας ποὺ κατοικοεδρεύουν στὸ Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς καὶ στάλθηκε στὰ σχολεῖα. Αὐτὸ ἦταν!! Ὅλοι οἱ γυμνοσάλιαγκες τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ καὶ τῆς ἐκκλησιομαχίας, τὰ ξερόκλαδα τῆς κοινωνίας, ξετρυπώθηκαν ἀπὸ τὶς ρυπαρὲς φωλιές τους καὶ ἄρχισε ὁ ἐμετός: «Σκοταδιστικό, ἀντιεπιστημονικό, προσβλητικὸ γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν γυναικῶν», ὁ προδότης τῆς Μακεδονίας. 
 
Καὶ ἀπὸ κοντὰ πῆραν γραμμὴ καὶ μπῆκαν στὴν γραμμή, οἱ παρακεντέδες του, οἱ ἐχθροὶ τοῦ λαοῦ μας, ποὺ καὶ ἡ ἀναφορὰ στὰ ὀνόματά τους μᾶς προκαλεῖ δυσφορία. Ἀποτέλεσμα; Τὸ ἀπέσυρε ἡ ὑπουργός, τοῦ ἰδίου φυράματος μὲ τοὺς προαναφερομένους καὶ αὐτή, ἐπαιρόμενη γιὰ τὸ πρόγραμμα σεξουαλικῆς ἀγωγῆς ποὺ φέτος εἰσήχθῃ στὰ σχολεῖα ἀπὸ τὸ νηπιαγωγεῖο κιόλας. (Δὲν θὰ ἔπρεπε, μιὰ καὶ ἀνεμίζουν τὴν σημαία τῆς δημοκρατίας, νὰ προβάλλονται ὅλες οἱ ἀπόψεις καὶ αὐτὲς ποὺ τὶς χαρακτηρίζουν «σκοτάδι» καὶ νὰ ἀποφασίζουν ὑπεύθυνα καὶ ἐλεύθερα οἱ ἔφηβοι ποιὸ δρόμο θὰ ἀκολουθήσουν; Ἡ ἐπιβολὴ μιᾶς ἄποψης, ποὺ αὐτοὶ θεωροῦν ὑπερπροοδευτικὴ ὑπηρετεῖ τὴν ἀρχὴ τῆς ἐλευθερίας τῆς γνώμης καὶ τῆς ἐπιλογῆς; Μιλοῦν γιὰ σκοταδισμό, οἱ ἐρεβώδεις ὀπαδοὶ τῆς ἰσοπέδωσης τῶν πάντων!!).

Τί νὰ πεῖ κανείς; Στριφογυρίζει στὸ νοῦ μου μιὰ φράση τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου. « Ἔρχεται καιρὸς ἵνα οἱ ἄνθρωποι μανῶσι καὶ ἐπὰν ἴδωσι τινα μὴ μαινόμενον ἐπαναστατήσονται αὐτῷ λέγοντες ὅτι σὺ μαίνῃ διὰ τὸ μὴ εἶναι ὅμοιον αὐτοῖς». Ἔρχεται καιρὸς ποὺ οἱ ἄνθρωποι θὰ χάσουν τὰ λογικά τους (θὰ τρελαθοῦν). Καὶ ἂν δοῦν κάποιον λογικό, ποὺ δὲν θὰ συμφωνεῖ μὲ τὴν τρέλλα τους, θὰ ξεσηκώνονται ἐναντίον του, λέγοντάς του, ἐσὺ εἶσαι τρελὸς γιὰ δὲν θὰ εἶναι ὅμοιός τους. 
 
Σύγχυση, ταραχὴ καὶ ρημαγμένες, στεγνὲς ψυχὲς ἀπὸ τὶς βαθυστόχαστες θεωρίες ποὺ θὰ ἔλεγε καὶ ὁ Κόντογλου. Ὅ τι σκοτάδι καὶ παλιανθρωπιὰ μαγαρίζει τὴν οἰκουμένη, εἰσάγεται στὴν πατρίδα μας καὶ διοχετεύεται στὸ σχολεῖο. Ἄν συμβεῖ κάτι ποὺ φέγγει λίγο, ποὺ μᾶς θυμίζει πὼς εἴμαστε Ἕλληνες, Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι, ἄνθρωποι φυσιολογικοί, καταπλακώνεται ἀπὸ τὴν κόπρο τῆς ἀριστερόμυαλης προδοσίας, τοὺς κούφιους ἐθνοαποδομητές. Καὶ τὰ πράγματα θὰ χειροτερέψουν.  Ἡ Παιδεία ἀντὶ γιὰ τὴν ὑψοποιὸ καὶ ἀνθρωποποιὸ ἀπόστολή της, τὸν ἐξευγενισμὸ τοῦ παιδιοῦ, στοχεύει στὴν «ἀνάπτυξη καὶ καλλιέργεια» τῶν πεπτικῶν καὶ γεννητικῶν ὀργάνων του. Τὸ δένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦ γινώσκεται. Τί καρποὺς δρέπουμε ἀπὸ τὴν τρισάθλια «παιδεία» τους; Ἐγκλήματα, βία, ἀσυδοσία, ἀπείθεια, ἀσέβεια...

Οἱ γονεῖς, ὅσοι τέλος πάντων ἔχουν ἄγρυπνα καὶ ἀνοιχτὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους καὶ ἀγωνιοῦν πραγματικὰ γιὰ τὰ βλαστάρια τους δὲν βλέπουν, δὲν ἀκοῦν γιὰ τὴν ἀπροκάλυπτη πιὰ πολεμικὴ ἐναντίον τῶν παιδιῶν τους; Γράφει ὁ Κόντογλου στὸ «Εὐλογημένο Καταφύγιο». «Ἕνα ἀνατολίτικο ρητὸ λέγει: Ἕνας τρελὸς ἔριξε μιὰ πέτρα στὴ θάλασσα καὶ πέσανε ἑκατὸ γνωστικοὶ γιὰ νὰ τὴ βγάλουνε. Ὁ τρελὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ χαλᾷ τὴν παράδοση, γιατί ἔτσι τοῦ κατέβηκε, κι ἐμεῖς εἴμαστε οἱ γνωστικοὶ ποὺ ἀγωνιζόμαστε νὰ σώσουμε αὐτὸ ποὺ πάει νὰ καταστρέψει ὁ τρελός, δηλαδὴ τὴν παράδοση. Ἡ παροιμία μιλᾷ γιὰ ἕναν τρελὸ καὶ γιὰ ἑκατὸ γνωστικούς. Μὰ σὲ μᾶς εἶναι ἑκατὸ τρελοὶ ποὺ γκρεμίζουνε καὶ πεντέξι γνωστικοί, ποὺ ἀγωνίζονται, νὰ μήν τους ἀφήσουνε στὸ παλαβὸ αὐτὸ ἔργο τῆς καταστροφῆς». (σελ 175).
 
Παραθέτω κάποιες «παλαβομάρες», «δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν», ποὺ μετέτρεψαν τὸ πάλαι ποτὲ ἑλληνικὸ σχολεῖο σὲ φροντιστήριο ἀφιλοπατρίας, ἀθεΐας καὶ ἀνηθικότητας.

Νὰ ξεκινήσω μὲ τὰ πρόσφατα:

Πηγαίνει μὲ φούστα μαθητὴς τοῦ Γυμνασίου στὸ σχολεῖο, τὸν παρατηρεῖ ὁ καθηγητὴς καὶ πέφτουν πάνω του τὰ ὄρνεα τῆς παράνοιας νὰ τὸν ξεκοκαλίσουν. Καὶ ἀπὸ κοντά το ὑπουργεῖο νὰ τοὺς δικαιώνει. Καὶ τὴν ἐπαύριον οἱ συμμαθητὲς νὰ προσέρχονται, γιὰ στήριξη στὸν θιγμένο, μὲ τὶς φοῦστες -καὶ τὶς εὐχές- τῶν μανάδων τους προφανῶς. Τί νὰ πεῖς; «Σὺ μαίνῃ διὰ τὸ μὴ εἶναι ὅμοιον αὐτοῖς......».

Ἐκκλησιάζεται τμῆμα μαθητῶν, κοινωνοῦν τὰ παιδιὰ καὶ ξεσπαθώνουν οἱ ἀντίχριστοι κατὰ τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ «διὰ τὸ μὴ εἶναι ὅμοιον αὐτοῖς». (Προσωπικῶς κάθε μῆνα πηγαίνω τοὺς μαθητές μου στὴν ἐκκλησία ὅπου σχεδὸν ὅλοι κοινωνοῦμε).

Καταργοῦν τὴν ἔπαρση τῆς σημαίας στὰ σχολεῖα, τὸν Ἐθνικό μας Ὕμνο, καὶ σιγὴν ἰχθύος. Καμμιὰ ἀντίδραση. Πέρασε ἡ ἄποψη τῶν παλαβῶν...

Καταργοῦν τὴν ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, μιὰ χιλιετῆ παράδοση, καὶ πάλι δὲν πειράζει. Εἶναι σκοταδιστικὸ κατάλοιπο. Κρατοῦν ὅμως τὸ Πολυτεχνεῖο, στὸ ὁποῖο ἔρχονται λιγότερα ἀπὸ τὰ μισὰ παιδιὰ καὶ σοῦ ἀντιτείνουν ὅτι εἶναι γιορτὴ τῆς Δημοκρατίας. Στὴν οὐσία μιὰ λαμπρὴ εὐκαιρία γιὰ τοὺς ἀριστερόστροφους νὰ διαφημιστοῦν καὶ νὰ προβληθοῦν ὡς δῆθεν «ἱδρυτὲς» τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας. Τὴν ἑορτὴ τῆς ἑλληνικῆς Παιδείας ὅμως τὴν συκοφαντοῦν, γιατί μισοῦν καθετὶ ἑλληνικὸ καὶ ὀρθόδοξο. Σάπιοι ποὺ θέλουν τὸ σάπισμά τους νὰ τὸ ἐπιβάλλουν πρωτίστως στὶς νέες γενιές.

Γράφουν σχολικὰ βιβλία Γλώσσας, Ἱστορίας καὶ Θρησκευτικῶν γεμᾶτα δηλητήρια καὶ φαρμάκια ἐναντίον τῶν ἀθάνατων ἀξιῶν τοῦ Γένους, καὶ ἐμεῖς χαχανίζουμε γιὰ τὰ χάλια τους, ἀνίδεοι καὶ ἀνύποπτοι γιὰ τὸ κακὸ ποὺ γίνεται καὶ θὰ τὸ λουστοῦμε. (Τὸ μέλλον τῆς πατρίδος κρίνεται στὶς σχολικὲς αἴθουσες  ὄχι στοῦ Μαξίμου ἢ στὸ Κοινοβούλιο).

Χαρακτηρίζουν τὶς παρελάσεις, ὅταν τὸ ποτάμι τῆς ζωῆς ξεχύνεται στὶς ἑλληνικὲς πόλεις κάθε Ὀκτώβριο καὶ Μάρτιο, καὶ φορὰ ἡ πατρίδα τὴν γαλανόλευκη φορεσιά της, φασισμό. Καὶ προσπαθοῦν μὲ τοὺς κουκουλοφόρους νὰ ἀμαυρώσουν τὸ πανηγύρι, νὰ φοβηθεῖ ὁ κόσμος γιὰ νὰ κρυφτεῖ στὰ σπίτια του, εἰσπνέοντας τὶς ἀναθυμιάσεις τύπου «Φάρμα» ἢ τῆς κάθε σκουπιδοεμπομπὴς ποὺ βρωμίζει τὰ σπιτικά μας.

Δοκάρι στὰ μάτια τους ἡ πρωινὴ προσευχὴ καὶ οἱ εἰκόνες στὰ σχολεῖα.  Θὰ καταργηθοῦν ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ. Ἄν μιλήσεις, εἶσαι σκοταδιστὴς «διὰ τὸ μὴ εἶναι ὅμοιον αὐτοῖς». Ὅπλο τους γιὰ νὰ ἐξουδετερώσουν τὶς ἀντιδράσεις; Ἐξόντωση διὰ τῆς γραφικότητας. Ὅποιος διαφωνεῖ εἶναι ρατσιστὴς ἢ χρυσαυγίτης. Ἡ ἀστυνομία τῆς σκέψης εἶναι παροῦσα. (Ὁ Γάλλος ποιητὴς Πώλ Βαλερὺ ἔλεγε: «Ἡ κοινωνία ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐκφράζεται ἐλεύθερα, ἀφοῦ προηγουμένως τοῦ ἔχει ἀφαιρέσει τὸ δικαίωμα νὰ σκέπτεται ἐλεύθερα»).

Εἰσάγουν τὴν σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση ἀπὸ τὸ νηπιαγωγεῖο, καρυκευμένη μὲ οὐδέτερες, ἐπιτηδευμένες λέξεις καὶ ἔννοιες, γιὰ νὰ μὴν καταλάβει ὁ ἁπλὸς κόσμος τί γίνεται, καὶ καμαρώνουν οἱ παλαβοί. Καὶ ἂν μιλήσουν καὶ ἐλέγξουν τὶς πομπὲς τους δυό-τρεῖς γνωστικοί, ἐπιστρατεύονται οἱ ἐπαγγελματίες «διανοούμενοί» τους, μὲ τὰ ξύγκια τῆς καλοπέρασης νὰ κρέμονται στὶς σιαγόνες τους, χαρακτηρίζοντάς τους τρελούς, γιατί δὲν συμφωνοῦν μὲ τὴν βλαμμένη σκέψη τους.

Τί φταίει; Τὸ ὅτι ψηφίζουμε αὐτοὺς καὶ τὶς νεοταξικὲς ξεσκονίστρες τους. Αὐτὴ εἶναι ἡ μεγάλη ἁμαρτία τῆς ἐποχῆς μας.

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
«Πᾶνος»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου