Νώντας Σκοπετέας: Κι ὅμως κάποιος πῆγε κι ἦρθε..

Ὁ Ἅδης ἀναστέναξεν, ἔτρεμεν, ἐφοβεῖτον,
ὡς ἤκουσεν τοῦ Ἰησοῦ τὴν θεϊκὴν φωνήν του
τὸν Λάζαρον ἀπέλυσεν εὐθὺς καὶ τὸν ἀφήνει
καὶ τὸν βιάζει μάλιστα μήπως ἐκεῖ ἀπομείνῃ.....
(Ἀπόσπασμα ἀπὸ παραδοσιακὸ Κυπριακὸ ποίημα :Τὸ τραγούδι τοῦ Λαζάρου)

 

Ναί, εἶναι ἀνείπωτος ὁ πόνος τοῦ ἀποχωρισμοῦ. Τοῦ στερνοῦ ἀσπασμοῦ, τῆς τελευταίας εἰκόνας τοῦ πεφιλημένου προσώπου ποὺ τόσο ἀγάπησες, τόσα μοιράστηκες! Σιωπὴ παντοῦ ἁπλωμένη σὰν πέπλο σκεπάζει τὴν θλίψη. Ἐκείνη τὴν ὥρα φεύγει μακρυὰ τὸ πρέπει! Ξεγυμνώνεται τῆς ψυχῆς ἡ ἀλήθεια! «Ἀδελφοί, οὐ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα». [Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Α´ (Δ´ 13)].
 

Μιλᾷ ὁ Παῦλος, μιλᾷ ὁ Χριστὸς δηλαδὴ μὰ καὶ ὁ κεκοιμημένος ἀδελφός μας ποὺ πλέον ἱκετεύει μόνο τὸ ἔλεος γιὰ τὴν ψυχὴ ποὺ ξεκίνησε τὸ μεγάλο της ταξίδι. Κυλᾷ ἔπειτα ὁ χρόνος καὶ γίνεται ἡ μνήμη της καθῆκον ἱερό! Ἀπὸ ἐμᾶς περιμένει...τὸ ἀνάπαυσον Κύριε μετὰ τῶν Ἁγίων ...
 

Πέρασαν τρία χρόνια ἀπὸ τότε. 

-Σὰν χθὲς ἦταν... μοῦ εἶπε ἡ μαυροφορεμένη γυναῖκα. Κι ἐγὼ σήμερα ἔσπασα τὴν σιωπή. Τῆς εἶπα τὰ λόγια τοῦ Παύλου λοιπόν! Τὴν ἔβλεπα συνέχεια στὴν Ἐκκλησία, στὸν πνευματικὸ πάντα μὲ πρησμένα ἀπὸ τὸ κλάμα μάτια.
 

-Μὴν λυπᾶστε! Ἐσεῖς ἔχετε ἐλπίδα! Ἔχουμε Τὴν Ἐλπίδα! Μὲ κοίταξε κάπως ἀπορημένη, παραπονεμένη... 

 

-Ἀλήθεια ἔχω;
-Ἔχω ἐλπίδα; Καὶ τότε τῆς ξέφυγε ἀπὸ τὰ χείλη ἕνας λόγος πού τὸ δίχως ἄλλο ὅλοι μας ἔχουμε συναντήσει ἢ καὶ ὁμοίως ξεστομίσει...

-Ποῖος πῆγε κι ἦρθε νὰ μᾶς πεῖ...
 

 

-Τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα σᾶς θυμᾶμαι πάντοτε ἐδῶ! Κι ἂν δὲν ἀπατῶμαι σᾶς ἔχω συναντήσει ἐδῶ καὶ στὶς παρυφές της! Τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου ἐννοῶ! Τί ἑορτάζουμε τότε ἀδελφή μου;

-Τὴν Ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου!
 

-Τί ξέρετε γιὰ ἐκεῖνον;
 

-Λίγα πράγματα ... Ὅτι ἦταν φίλος τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὁ Χριστὸς ἔκλαψε γιὰ αὐτὸν σὰν ἔμαθε ὅτι πέθανε... ὅτι τὸν ἀνάστησε μετὰ ἀπὸ 4 ἡμέρες...
 

-Ξέρετε ἀδελφή μου ἐνώπιον πόσων ἔγινε ἡ Ἀνάστασή τοῦ Λαζάρου; Καὶ τὸ κυριότερο ξέρετε πόσα χρόνια ἔζησε, ποῦ καὶ τί ἔκανε ἔπειτα ὁ Ἅγιος; Ὑπάρχει τρανὴ ἀπάντηση καὶ ἀδιάσειστη στὸ ἐρώτημά σας τὸ περιλάλητο τόσους αἰῶνες τώρα! Ποιός πῆγε καὶ ἦρθε; Κι ὅμως ἐκεῖνον ποὺ πῆγε καὶ ἦρθε τὸν ἑορτάζουμε πανηγυρικῶς! Τα τραγούδια ποὺ λέγαμε παιδιά, τὰ κάλαντα τοῦ Λαζάρου ἔχουν μέσα τους τὴν μεγάλη ἀλήθεια! Κι ὅποιος αὐτὴν τὴν ἀλήθεια τὴν ἐνστερνιστεῖ θὰ ᾿ναι σὰν νὰ ἀγκαλιάζει Τὴν Ἐλπίδα!
 

Ἄχ αὐτά τα τραγούδια τοῦ λαοῦ μας τὰ ἔνθεα, τὰ Χριστολογικά, τὰ ἀθάνατα ποὺ ποτὲ δὲν θὰ σβηστοῦν γιατί μιλοῦν γιὰ Τὴν Ἀλήθεια! Μόνο ἡ Ἀλήθεια ἀνασταίνει καὶ ἀνασταίνεται! Μόνο τὸ ψεύτικο πεθαίνει καὶ χάνεται! Σὲ αὐτὴν τὴν τόσο χαρμόσυνη μέρα πρὶν τὴν μελαγχολικὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα μὲ τὴν δική της λυτρωτικὴ βεβαιότητα! Δὲν ἔκανε πολλὲς νεκραναστάσεις ὁ Χριστός μας! Μετρημένες καὶ ἐλάχιστες σὲ σχέση μὲ τίς ἑκατοντάδες ποὺ τέλεσε γιὰ παράδειγμα ὁ ἠγαπημένος μαθητής του Ἰωάννης! Μὰ τούτη τοῦ Ἁγίου Λαζάρου ἔχει ἄπειρα μηνύματα καὶ συμβολισμοὺς μὰ καὶ μιὰ ἀπάντηση σὲ ὅσους ἡ λογικὴ ὑπαγορεύει αὐτὸ τὸ ἐρώτημα τὸ βασανιστικὸ ...
 

Καὶ ἐμεῖς οἱ νεκροζώντανοι Χριστιανοὶ τῶν ἡμερῶν μας, καρτερᾶμε νὰ ξαναακούσουμε ἀφυπνιστικὰ καὶ προσωπικὰ ἐκεῖνο τὸ «δεῦρο ἔξω» σὲ αὐτὸ τὸ ἐαρινὸ πανηγύρι! Δὲν θὰ μποροῦσε ὁ Κύριος νὰ ἀφήσει τὸ ἀδύναμο στὴν πίστη πλάσμα του χωρὶς ψηλαφητὲς ἀποδείξεις! Εἶναι ὁ Ἅγιος Λάζαρος καὶ ἡ τριακονταετὴς βιωτὴ του μετὰ τὴν ἐπιστροφή του ἐκ τῶν νεκρῶν, μιὰ ἀκόμη ἀπὸ τίς ἀκήρατες πλευρὲς τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ! Καὶ σὲ ὅποιον ἀμφιβάλλει γιὰ τὴν αἰώνια ζωή, γιὰ τὴν ἀθάνατη ψυχή, ὁ Κύριος καὶ Θεὸς τὸν καλεῖ νὰ τὴν ἀγγίξει! Ναί, κάποιος τόσο γνωστὸς σὲ τόσους πολλούς, ἕνα ἱερό, ἀδιαμφισβήτητο καὶ ἱστορικὰ καταγεγραμμένο πρόσωπο πῆγε καὶ ἦρθε γιὰ νά μας βεβαιώσει ὅτι τοῦ θρήνου ὁ καιρὸς πέπαυται! Καλὴ Ἀνάσταση!

 

Νώντας Σκοπετέας

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: Αὐτοὶ οἱ παράξενοι Χριστιανοὶ( ἐκδ.πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2021) καὶ  ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή

Πηγή:http://sotiriapsixis.blogspot.com/

__________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»