Ἅγιος Παΐσιος: Ὁ σεβασμὸς μεταξὺ τῶν συζύγων

Ὁ Θεὸς τὰ ρύθμισε ὅλα μὲ σοφία. Μὲ ἄλλα χαρίσματα προίκισε τὸν ἄνδρα, μὲ ἄλλα τὴν γυναίκα. Ἔδωσε στὸν ἄνδρα ἀνδρισμό, γιὰ νὰ τὰ βγάζη πέρα στὶς δύσκολες ὑποθέσεις καὶ γιὰ νὰ ὑποτάσσεται σ᾿ αὐτὸν ἡ γυναίκα. Γιατί, ἂν ἔδινε καὶ στὴν γυναίκα τὸν ἴδιο ἀνδρισμό, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ σταθῆ οἰκογένεια.

Ἔλεγαν στὴν Ἤπειρο γιὰ μία γυναίκα ὅτι ἦταν φοβερή! Φοροῦσε ἕνα ἄσπρο πουκάμισο μέχρι κάτω καὶ εἶχε πάντα μαζί της ἕνα γιαταγάνι! Οἱ ληστὲς τὴν ἔπαιρναν στὴν συντροφιά τους! Σκεφθῆτε νὰ ἔχουν μιὰ γυναίκα στὴν σπεῖρα τους! 

Μιὰ φορὰ πῆγε ὧρες δρόμο μὲ τὰ πόδια σὲ ἕνα μακρινὸ χωριό, γιὰ νὰ πάρη ἕνα Βλαχάκι καὶ νὰ τὸ κάνη γαμπρὸ στὴν κόρη της. Ἐπειδὴ ὅμως ἐκεῖνο ἀντιδροῦσε, τὸ ἔκλεψε, τὸ φορτώθηκε στὴν πλάτη της καὶ τὸ ἔφερε στὸ χωριό της! Αὐτὰ ὅμως εἶναι ἐξαιρέσεις. 

Ἂν ἐπιστρατεύσης γυναῖκες καὶ κάνης μὲ αὐτὲς ἕναν λόχο καὶ βάλης καμμιὰ δεκαριὰ προσκοπάκια νὰ ἔρχωνται ἀπὸ πέρα, οὔ, ἔφυγαν ὅλες! Θὰ νομίζουν ὅτι εἶναι ὁ ἐχθρός!

«Ὁ ἀνήρ, λέει ἡ Γραφή, ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός»[1]. Δηλαδὴ ὁ Θεὸς κανόνισε, ὥστε ὁ ἄνδρας νὰ ἀφεντεύη στὴν γυναίκα. Νὰ ἀφεντεύη ἡ γυναίκα στὸν ἄνδρα εἶναι ὕβρις στὸν Θεό. Ὁ Θεὸς ἔπλασε πρῶτα τὸν Ἀδὰμ καὶ ὁ Ἀδὰμ εἶπε γιὰ τὴν γυναίκα: «Τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου»[2]. 

Ἡ γυναίκα, λέει τὸ Εὐαγγέλιο, πρέπει νὰ φοβᾶται τὸν ἄνδρα͵, δηλαδὴ νὰ τὸν σέβεται, καὶ ὁ ἄνδρας νὰ ἀγαπάη τὴν γυναίκα[3]. Μέσα στὴν ἀγάπη εἶναι ὁ σεβασμός. Μέσα στὸν σεβασμὸ εἶναι ἡ ἀγάπη. Αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἀγαπῶ, τὸ σέβομαι κιόλας. Καὶ αὐτὸ τὸ ὁποῖο σέβομαι, τὸ ἀγαπῶ. Δηλαδὴ δὲν εἶναι ἄλλο τὸ ἕνα καὶ ἄλλο τὸ ἄλλο· ἕνα πράγμα εἶναι καὶ τὰ δύο.

Οἱ ἄνθρωποι ὅμως φεύγουν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἁρμονία τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν καταλαβαίνουν αὐτὰ ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο. Ἔτσι ὁ ἄνδρας παίρνει στραβὰ αὐτὸ ποὺ γράφει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ λέει στὴν γυναίκα: «Πρέπει νὰ μὲ φοβᾶσαι». Μά, ἂν σὲ φοβόταν, δὲν θὰ σὲ παντρευόταν! 

Εἶναι καὶ μερικὲς γυναῖκες ποὺ λένε: «Γιατί ἡ γυναίκα νὰ φοβᾶται τὸν ἄνδρα; Αὐτὸ δὲν τὸ παραδέχομαι. Τί θρησκεία εἶναι αὐτή; Δὲν ὑπάρχει ἰσότητα». Ἀλλὰ βλέπεις τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή; «Ἀρχὴ σοφίας, φόβος Κυρίου»[4]. Φόβος Θεοῦ εἶναι ὁ σεβασμὸς πρὸς τὸν Θεό, ἡ εὐλάβεια, ἡ πνευματικὴ συστολή. Αὐτὸς ὁ φόβος σὲ κάνει νὰ αἰσθάνεσαι δέος. Εἶναι κάτι τὸ ἱερό.

Ἡ ἰσότητα ποὺ ζητοῦν οἱ γυναῖκες μὲ τοὺς ἄνδρες μόνον ὣς ἕνα σημεῖο μπορεῖ νὰ ἰσχύση. Σήμερα στὶς γυναῖκες, ἐπειδὴ ἐργάζονται καὶ ψηφίζουν, μπῆκε ἕνα ἀρρωστημένο πνεῦμα καὶ νομίζουν ὅτι εἶναι ἴσες μὲ τοὺς ἄνδρες. Φυσικὰ οἱ ψυχὲς ἴδιες εἶναι. 

Ἀλλά, ὅταν ὁ ἄνδρας δὲν ἀγαπᾶ τὴν γυναίκα καὶ ἡ γυναίκα δὲν σέβεται τὸν ἄνδρα, δημιουργοῦνται σκηνὲς στὴν οἰκογένεια. Παλιὰ τὸ νὰ ἀντιμιλήση ἡ γυναίκα στὸν ἄνδρα, τὸ θεωροῦσαν πολὺ βαρύ. Τώρα μπῆκε ἕνα ἀλήτικο πνεῦμα. Τότε τί ὄμορφα ἦταν! 

Εἶχα γνωρίσει ἕνα ἀνδρόγυνο ποὺ ὁ ἄνδρας ἦταν πολὺ κοντὸς καὶ ἡ γυναίκα μιὰ ἀνδρογυναίκα, ψηλὴ μέχρι ἐκεῖ ἐπάνω! Ἀφοῦ ἑκατὸν ὀγδόντα ὀκάδες σιτάρι τὸ ξεφόρτωνε ἀπὸ τὸ κάρρο μόνη της. Μιὰ φορὰ ἕνας ἐργάτης – ψηλὸς κι ἐκεῖνος – πῆγε νὰ τὴν πειράξη καὶ ἐκείνη τὸν ἅρπαξε καὶ τὸν πέταξε πέρα σὰν σπιρτόξυλο! Ἀλλὰ νὰ βλέπατε τί ὑπακοὴ ἔκανε στὸν ἄνδρα της, πῶς τὸν σεβόταν! Ἔτσι κρατιέται ἡ οἰκογένεια, ἀλλιῶς δὲν γίνεται.

________________________________

[1] Ἐφ. 5, 23.
[2] Γέν. 2, 23.
[3] Βλ. Ἐφ. 5, 33.
[4] Παρ. 1, 7.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Δ' «Οἰκογενειακὴ ζωή» 

«Πᾶνος»